Interpretacja indywidualna z dnia 19 grudnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-3.4015.282.2024.1.MD
Darowizna nieruchomości od rodziców do majątku wspólnego córki i jej męża a następnie ustanowienie przez córkę na rzecz rodziców nieodpłatnej, dożywotniej służebności mieszkania.
Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe a w części nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od spadków i darowizn:
-w części dotyczącej skutków podatkowych darowizny – jest nieprawidłowe,
-w części dotyczącej skutków podatkowych ustanowienia nieodpłatnej służebności – jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
3 listopada 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 3 listopada 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny nieruchomości z jednoczesnym obciążeniem tej nieruchomości służebnością na rzecz darczyńców.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Notariusz jako płatnik zamierza sporządzić umowę darowizny nieruchomości przez osoby zaliczone do wymienionych w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Darczyńcą będą rodzice A i B, obdarowaną będzie ich córka C. Córka jest mężatką, darczyńcy postanowią, że przedmiot darowizny wejdzie do majątku wspólnego obdarowanej C i jej męża D. Jednocześnie w tym samym akcie notarialnym C ustanowi na rzecz A i B nieodpłatną służebność mieszkania obciążającą darowaną nieruchomość. Mąż obdarowanej D nie będzie obecny przy zawarciu umowy darowizny i służebności, jednak przed ich dokonaniem wyrazi zgodę na zawarcie umowy darowizny (nie jest to niezbędne zgodnie z Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym) oraz na ustanowienie służebności osobistej mieszkania na rzecz A i B (co jest konieczne w świetle Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).
Pytanie
Czy notariusz jako płatnik może zastosować zwolnienie od podatku od spadków i darowizn do darowizny dokonanej przez A i B na rzecz C oraz do umowy ustanowienia służebności osobistej przez C na rzecz A i B, w części dotyczącej D oraz służebności osobistej przez A i B od D, w sytuacji kiedy D nie był stroną umowy aktu notarialnego, dokumentującego obie czynności prawne, a jedynie wyraził na ich zawarcie zgodę?
Pana stanowisko w sprawie
Uważa Pan, że stronami umowy darowizny oraz umowy ustanowienia służebności mieszkania staną się wyłącznie osoby zawierające tę umowę czyli A, B i C. Nie będzie stroną umowy darowizny D, jako osoba niezawierająca żadnej z tych umów. D wyrazi zgodę na zawarcie obu umów, ale nie stanie się ich stroną, zgoda jest jednak wymagana przez Kodeks rodzinny i opiekuńczy w przypadku zawarcia umowy ustanowienia służebności osobistej, czyli obciążenie nieruchomości wchodzącej do majątku wspólnego małżonków, jest zbędna na nabycie w drodze darowizny do majątku wspólnego C i D. Zatem wyrażając zgodę, D wyrazi wolę zawarcia umowy, ale nie stanie się jej stroną ani też nabywcą od darczyńcy lub ustanawiającego służebność, stronami i nabywcami będą – przy umowie darowizny C od A i B, przy umowie służebności A i B od C. W tej sytuacji nie powstanie po stronie tych osób obowiązek podatkowy, a płatnik będzie mógł zastosować zwolnienie podatkowe, D oraz A i B nie będą podlegać podatkowi. W związku z tym, że D nie będzie też nabywcą darowizny od A i B, a A i B nie będą nabywcami prawa służebności osobistej mieszkania od D, nie powstanie po stronę tych osób obowiązek podatkowy, ponieważ nie będzie żadnej podatkowej relacji pomiędzy nimi.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 596 ze zm.):
Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:
1)dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2)darowizny, polecenia darczyńcy;
3)zasiedzenia;
4)nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5)zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6)nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
Ustawa nie definiuje pojęcia darowizny, polecenia darczyńcy oraz służebności, w związku z tym należy sięgnąć do ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).
Z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, że:
Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.
Jak stanowi art. 890 § 1 cyt. Kodeksu:
Oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.
Stosownie do treści art. 893 ww. Kodeksu:
Darczyńca może włożyć na obdarowanego obowiązek oznaczonego działania lub zaniechania, nie czyniąc nikogo wierzycielem (polecenie).
Zgodnie z art. 296 Kodeksu cywilnego:
Nieruchomość można obciążyć na rzecz oznaczonej osoby fizycznej prawem, którego treść odpowiada treści służebności gruntowej (służebność osobista).
W myśl art. 302 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego:
Mający służebność mieszkania może korzystać z pomieszczeń i urządzeń przeznaczonych do wspólnego użytku mieszkańców budynku.
Do wzajemnych stosunków między mającym służebność mieszkania a właścicielem nieruchomości obciążonej stosuje się odpowiednio przepisy o użytkowaniu przez osoby fizyczne.
Art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowi, że:
Obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.
Z treści art. 6 ust. 1 pkt 4, 5 i 8 cyt. ustawy wynika, że:
Obowiązek podatkowy powstaje:
-przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń;
-przy nabyciu z polecenia darczyńcy – z chwilą wykonania polecenia;
-przy nabyciu w drodze nieodpłatnej służebności, renty oraz użytkowania – z chwilą ustanowienia tych praw.
Stosownie do treści art. 7 ust. 1 i 2 omawianej ustawy wynika, że:
Podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.
Jeżeli spadkobierca, obdarowany lub osoba, na której rzecz został uczyniony zapis zwykły lub windykacyjny, zostali obciążeni obowiązkiem wykonania polecenia lub zapisu zwykłego, wartość obciążenia z tego tytułu stanowi ciężar spadku, darowizny, zapisu zwykłego lub windykacyjnego, a w przypadku polecenia, o ile zostało wykonane.
W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy:
Wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw, a wartość praw do wkładów oszczędnościowych - w wysokości tych wkładów.
Z art. 9 ust. 1 pkt 1, ust. 2 i ust. 4 tej ustawy wynika natomiast, że:
Opodatkowaniu podlega nabycie, od jednego zbywcy, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 36 120 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.
Jeżeli nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych od tego samego zbywcy następuje więcej niż jeden raz, do czystej wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się czystą wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych dotychczas od tego samego zbywcy w roku, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, i w okresie 5 lat poprzedzających ten rok. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w podanym wyżej okresie.
W przypadku nabycia tytułem polecenia za zbywcę uznaje się odpowiednio darczyńcę lub spadkodawcę. W przypadku gdy darczyńca nakłada na obdarowanego tytułem polecenia obowiązek przeniesienia własności rzeczy lub przeniesienia (ustanowienia) praw na rzecz darczyńcy, za zbywcę uważa się obdarowanego.
W myśl art. 14 ust. 1, ust. 2 i ust. 3 pkt 1 cyt. ustawy:
Wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca.
Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.
Do I grupy podatkowej zalicza się – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.
Z kolei zgodnie z art. 17 ust. 4 omawianej ustawy:
Minister właściwy do spraw finansów publicznych ustala, w drodze rozporządzenia, kwoty wartości rzeczy i praw majątkowych zwolnione od podatku i niepodlegające opodatkowaniu, o których mowa w art. 9 ust. 1, oraz skale podatkowe, o których mowa w art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem zasad określonych w ust. 1-3.
Zgodnie z powyższym przepisem, Minister Finansów zmienił określone w art. 15 ust. 1 skale podatkowe. Aktualne skale podatkowe znajdują się w rozporządzeniu Ministra Finansów z 28 czerwca 2023 r. w sprawie ustalenia kwot wartości rzeczy i praw majątkowych zwolnionych od podatku od spadków i darowizn i niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem oraz skal podatkowych, według których oblicza się ten podatek (Dz. U. poz. 1226).
Niezależnie od powyższego, ustawodawca przewidział zwolnienie podmiotowe w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn.
Zgodnie z ww. art. 4a ust. 1, 3 i 4 cyt. ustawy:
Zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:
1)zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia – w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
2)w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a ich wartość doliczona do wartości majątku nabytego dotychczas od tej samej osoby w roku, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, i w okresie 5 lat poprzedzających ten rok przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 – udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym.
W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1-2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej.
Obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:
1)wartość majątku ostatnio nabytego doliczona do wartości majątku nabytego dotychczas od tej samej osoby lub po tej samej osobie w roku, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, i w okresie 5 lat poprzedzających ten rok nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub
2)nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego albo w tej formie zostało złożone oświadczenie woli jednej ze stron.
Stosownie do treści art. 18 ust. 1 ww. ustawy:
Notariusze są płatnikami podatku od dokonanej w formie aktu notarialnego:
1)darowizny;
2)umowy nieodpłatnego zniesienia współwłasności lub ugody w tym przedmiocie;
3)umowy nieodpłatnego ustanowienia służebności;
4)umowy nieodpłatnego ustanowienia użytkowania.
Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że jako płatnik zamierza Pan sporządzić umowę darowizny nieruchomości. Darczyńcą będą rodzice A i B, obdarowaną będzie ich córka C. Córka jest mężatką. Darczyńcy postanowią, że przedmiot darowizny wejdzie do majątku wspólnego obdarowanej C i jej męża D. Jednocześnie w tym samym akcie notarialnym C ustanowi na rzecz A i B nieodpłatną służebność mieszkania obciążającą darowaną nieruchomość. Mąż obdarowanej D nie będzie obecny przy zawarciu umowy darowizny i służebności, jednak przed ich dokonaniem wyrazi zgodę na zawarcie umowy darowizny oraz na ustanowienie służebności osobistej mieszkania na rzecz A i B.
Zgodnie z wolą darczyńcy darowizna będzie dokonana do majątku wspólnego córki C i jej męża D. Przy czym, jak wynika z treści wniosku, mąż D złoży jedynie oświadczenie o wyrażeniu zgody na zawarcie umowy darowizny – przyjęcie darowizny.
Zgodnie z art. 33 pkt 2 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.):
Do majątku osobistego każdego z małżonków należą przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił.
Istnienie wspólnoty majątkowej pomiędzy małżonkami nie powoduje zatem automatycznie nabycia przedmiotu darowizny przez oboje małżonków. Decydują tutaj postanowienia umowy darowizny, a dokładniej wola darczyńcy.
Stoi Pan na stanowisku, iż darowizna nie będzie podlegać opodatkowaniu po stronie męża D w związku z dokonaną na rzecz jego żony przez jej rodziców darowizną nieruchomości do wspólności majątkowej małżeńskiej. Swoje stanowisko opiera Pan na twierdzeniu, iż mimo że darowana nieruchomość wchodzi do majątku wspólnego córki C i męża D, w sporządzonym akcie notarialnym obdarowanym będzie córka C, a mąż D złoży wyłącznie oświadczenie o wyrażeniu zgody na zawarcie umowy darowizny, czyli de facto przyjęcie nieruchomości do majątku wspólnego.
Z przedstawionym stanowiskiem nie można się zgodzić.
Należy zauważyć, iż do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny (oświadczenie woli w tym zakresie może zostać wyrażone w terminie późniejszym niż samo oświadczenie darczyńcy). Z opisu wniosku wynika, iż mąż D złoży oświadczenie o wyrażeniu zgody na zawarcie umowy darowizny, a więc na przyjęcie tej darowizny. W istocie będzie to zatem oświadczenie obdarowanego. Oświadczenia tego rodzaju („zgoda na przyjęcie darowizny”) nie można utożsamiać ze zgodą, o której mowa w treści art. 37 § 1 pkt 4 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy.
W myśl ww. art. 37 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania:
1)czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków;
2)czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia prawa rzeczowego, którego przedmiotem jest budynek lub lokal;
3)czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia i wydzierżawienia gospodarstwa rolnego lub przedsiębiorstwa;
4)darowizny z majątku wspólnego, z wyjątkiem drobnych darowizn zwyczajowo przyjętych.
Tego rodzaju zgoda jest potrzebna do dokonania darowizny rzeczy lub prawa, które objęte jest wspólnością majątkową przez jednego z małżonków. Wyrażenie zgody przez drugiego z małżonków nie oznacza jednak, że osoba ta (małżonek darczyńcy) staje się stroną umowy darowizny jako darczyńca.
W analizowanej sprawie taka sytuacja nie występuje.
Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przypadku opisanej darowizny, przedmiot tej darowizny stanie się także współwłasnością męża D. To oznacza, że współwłasność mąż D nabędzie na podstawie umowy darowizny. Mąż D nie będzie zwolniony od podatku od spadków i darowizn w związku z darowizną nieruchomości dokonaną na podstawie umowy darowizny zawartej pomiędzy córką D i jej rodzicami A i B. Córka C i mąż D nabędą w drodze darowizny nieruchomość wchodzącą w skład ich majątku wspólnego. Tym samym, mimo iż darowizna zostanie dokonana do majątku wspólnego (bezudziałowego), to na gruncie ustawy o podatku od spadków i darowizn podstawę opodatkowania dla męża D będzie stanowić połowa wartości nabytej nieruchomości. Przy obliczeniu podatku należy uwzględnić kwotę wolną dla I grupy podatkowej, stosownie do zapisów art. 9 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.
Tym samym nie może Pan, jako notariusz, zastosować zwolnienia określonego w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn do całego przedmiotu darowizny.
W tym zakresie Pana stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.
Z opisu zdarzenia wynika, że córka C ustanowi na rzecz swoich rodziców A i B nieodpłatną służebność mieszkania.
Źródłem powstania służebności jest co do zasady czynność prawna (umowa), stanowiąca wynik uzgodnień stron i w takim przypadku, jeżeli umowa ta jest zawarta w formie aktu notarialnego dla skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 4a ustawy, nie ma wymogu złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych.
Jak wynika z art. 37 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, do czynności prawnej prowadzącej do obciążenia nieruchomości oraz prowadzącej do oddania nieruchomości do używania potrzebna jest zgoda drugiego małżonka. Z tego względu, w przypadku ustanowienia służebności przez córkę C na rzecz rodziców A i B stronami ustanowienia służebności – zgodnie z wolą stron – będą tylko rodzice A i B jako uprawnieni do służebności i córka C jako współwłaściciel nieruchomości ustanawiający służebność. Mąż D jedynie wyrazi zgodę na ustanowienie tej służebności.
Z tego więc względu, że rodzice A i B oraz córka C są osobami zaliczonymi do tzw. „zerowej” grupy podatkowej, a mąż D nie będzie stroną ustanowienia służebności (we wniosku wskazuje Pan: „stronami i nabywcami będą – przy umowie służebności A i B od C”), to ustanowienie służebności przez córkę C, za zgodą męża D, na rzecz rodziców A i B będzie korzystało ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Z uwagi na fakt, że będzie objęte aktem notarialnym razem z umową darowizny, to całość czynności jako dokonana w ramach jednej umowy w formie aktu notarialnego nie będzie wymagała dodatkowego zgłoszenia (zgłoszeń) na drukach SD-Z2, ponieważ notariusz jest płatnikiem zarówno z tytułu umowy darowizny, jak i umowy ustanowienia nieodpłatnej służebności.
W tym zakresie Pana stanowisko jest więc prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm., dalej jako: Ordynacja podatkowa). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
POTRZEBUJESZ POMOCY?