Interpretacja indywidualna z dnia 17 grudnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.578.2024.3.ANK

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

· w oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej jako „ustawa o CIT”), Wnioskodawcy przysługuje zaliczenie poniesionego wydatku na wynagrodzenie inicjacyjne - należne Komisantowi w zamian za zawarcie umowy Komisu - do kosztów uzyskania przychodów;

· w oparciu o art. 15 ust. 4d-4e ustawy o CIT, wydatek na wynagrodzenie inicjacyjne - należne Komisantowi w zamian za zawarcie umowy Komisu - należy traktować u Wnioskodawcy jako koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodem, potrącalny jednorazowo w momencie jego poniesienia, tj. w dniu na który został on ujęty w księgach rachunkowych na podstawie dowodu księgowego, bez konieczności rozliczania tego kosztu w czasie.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 grudnia 2024 r. (wpływ tego samego dnia). Treść wniosku jest następująca:

Opis zaistniałego stanu faktycznego

Wnioskodawca jest osobą prawną prowadzącą działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji (…) oraz handlu detalicznego ww. wyrobami.

Wnioskodawca współpracuje z siecią sprzedaży … (dalej jako: „Komisant”) na bazie umowy komisu sprzedaży (dalej jako: „Komis”). Wnioskodawca jako Komitent zobowiązuje się oddawać produkty (dalej jako „Towary”) Komisantowi w Komis. Zgodnie z par. 3 umowy, Komisant natomiast zobowiązuje się do sprzedaży Towarów na zasadach Komisu tj. we własnym imieniu, lecz na rachunek Komitenta.

Zgodnie z przepisami o VAT, wydanie towaru w ramach komisu jest traktowane jako dwie następujące po sobie kolejno dostawy towarów, tj. pierwsza z nich dokonywana jest przez Komitenta na rzecz Komisanta, a kolejna przez Komisanta na rzecz osób trzecich. W związku z tym, w świetle par. 7 ust. 7 umowy, Wnioskodawca jako Komitent zobowiązany jest wystawić na rzecz Komisanta fakturę.

Równocześnie, zgodnie z par. 8 ust. 1 lit. b) umowy Komisu, tytułem wynagrodzenia za wszelkie czynności faktyczne i prawne podejmowane przez Komisanta w wykonaniu postanowień niniejszej umowy oraz w związku ze wszelkimi zobowiązaniami przyjętymi przez Komisanta niniejszą umową, Komitent zobowiązany był do zapłaty na rzecz Komisanta m.in. jednorazowego wynagrodzenia inicjacyjnego. Tytułem jednorazowego wynagrodzenia inicjacyjnego Komitent zapłacił na rzecz Komisanta kwotę (…) netto plus (…) zł VAT na podstawie wystawionej przez Komisanta faktury VAT.

W praktyce, wynagrodzenie inicjacyjne ma na celu pokryć koszty Komisanta związane z zawarciem umowy Komisu i wykonywanie obowiązków z niej wynikających (Komisant nie ma doświadczenia w prowadzeniu sprzedaży komisowej stąd musiał ponieść wydatki mające na celu dostosowanie systemów informatycznych, księgowych, logistycznych itp.).

Wynagrodzenie inicjacyjne jest ponoszone niezależnie od pozostałych obowiązków wynikających z samej umowy Komisu oraz późniejszych rozliczeń związanych z jej realizacją. Brak opłaty z tytułu zawarcia umowy Komisu skutkowałby brakiem możliwości podjęcia współpracy z Komisantem.

Kalkulacja wartości wynagrodzenia inicjacyjnego została oparta o realne koszty poniesione przez Komisanta mające na celu dostosowania m.in. systemów finansowych, księgowych, magazynowych czy logistycznych do możliwości współpracy z Wnioskodawcą w ramach umowy Komisu.

Zawarcie umowy Komisu oraz uiszczenie wynagrodzenia inicjacyjnego na rzecz Komisanta pozostaje w ścisłym związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, w szczególności przychodami uzyskiwanymi ze sprzedaży za pośrednictwem umowy Komisu.

W uzupełnieniu wniosku w odpowiedzi na pytania wskazano, że:

1. Jakie dokładnie czynności faktyczne i prawne podejmowane są przez Komisanta w wykonaniu postanowień umowy oraz w związku z jakimi zobowiązaniami przyjętymi przez Komisanta wypłacane jest wynagrodzenie przez Komitenta (Wnioskodawcę)?

Komisant - zgodnie z art. 765 kodeksu cywilnego, jako przyjmujący zlecenie umowy komisu zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do sprzedaży na zasadach komisu, tj. we własnym imieniu, lecz na rachunek Komitenta, towarów nabytych uprzednio przez Komitenta.

Ponadto, obowiązki Komisanta obejmują:

·wskazywania Komitentowi towarów, których sprzedażą jest zainteresowany, poprzez wskazanie ich precyzyjnego oznaczenia oraz ilości,

·wskazywania Komitentowi podmiotów, od których towary te Komitent może nabyć,

·wskazywania Komitentowi maksymalnych cen netto poszczególnych towarów, po których Komitent może nabyć wskazane towary,

·przygotowania i przekazywania Komitentowi raportów sprzedaży towarów objętych umową komisu,

·przekazywanie na rachunek bankowy Komitenta wszelkich należności z tytułu ceny uzyskanych z tytułu sprzedaży towarów.

Zakres czynności, za które Komisant otrzymał wynagrodzenie inicjacyjne obejmuje:

·przygotowanie infrastruktury informatycznej w zakresie obsługi i zarządzania powierzonymi towarami w magazynie głównym oraz (…) sklepach stacjonarnych w zakresie:

-utworzenia indeksów towarów komisowych zgodnie z wymogami Komitenta,

-dostosowania systemu magazynowego w Centrum Logistycznym do zarządzania towarami powierzonymi tj. przyjęcia, przesunięcia do sklepów, zwrotów,

-dostosowania systemu obsługi sklepów stacjonarnych do sprzedaży towarów powierzonych w komis;

·modyfikacja systemów księgowych w zakresie ewidencji księgowej przyjęcia powierzonych towarów w komis, sprzedaż towarów komisowych oraz rozliczenie się z Komitentem;

·opracowanie i wdrożenie raportowania na potrzeby rozliczania z Komitentem sprzedanych towarów w komisie:

-raportowanie dzienne o wystawionych fakturach sprzedaży komisowej,

-raportowanie tygodniowe z wpłat dla Komitenta,

-raportowanie miesięczne z rozliczenia należnej prowizji;

·dostosowanie systemów zarządczych Komisanta do spełnienia wymogów raportowych na potrzeby Komitenta.

Innymi słowy, wynagrodzenie inicjacyjne stanowi wynagrodzenie Komisanta za zgodę na zawarcie umowy Komisu i wykonywania obowiązków z niej wynikających. Brak wypłaty wynagrodzenia inicjacyjnego skutkowałby brakiem zgody kontrahenta na podjęcie współpracy w ramach Komisu, a nawet utratą danego kontrahenta, który mógłby podjąć współpracę z innym dostawcą.

2. Czy wynagrodzenie w ostatecznym rozrachunku obciąża Państwa zasoby majątkowe?

Tak. W ostatecznym rozrachunku wypłacane wynagrodzenie inicjacyjne obciążą zasoby majątkowe Wnioskodawcy.

3. Czy wydatek na wynagrodzenie jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku (wynagrodzenia) nie zostanie Państwu w jakikolwiek sposób zwrócona?

Tak. Wydatek na wynagrodzenie inicjacyjne jest definitywny, tj. wartość poniesionego wydatku na wynagrodzenie nie zostanie Wnioskodawcy w jakikolwiek sposób zwrócona.

4. Czy są Państwo czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT?

Tak. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

5. Jakie konkretnie świadczenie otrzymują Państwo od Komisanta za wpłatę jednorazowego wynagrodzenia inicjacyjnego?

Tak jak wskazano w punkcie 1 wynagrodzenie inicjacyjne stanowi wynagrodzenie Komisanta za zgodę na zawarcie umowy Komisu i wykonywania obowiązków z niej wynikających. Brak wypłaty wynagrodzenia inicjacyjnego skutkowałby brakiem zgody kontrahenta na podjęcie współpracy w ramach Komisu, a nawet utratą danego kontrahenta, który mógłby podjąć współpracę z innym dostawcą.

W zamian za wynagrodzenia inicjacyjne Komisant przeprowadził szereg czynności mających na celu realizację umowy. Czynności te objęły:

·przygotowanie infrastruktury informatycznej w zakresie obsługi i zarządzania powierzonymi towarami w magazynie głównym oraz (…) sklepach stacjonarnych w zakresie:

-utworzenia indeksów towarów komisowych zgodnie z wymogami Komitenta,

-dostosowania systemu magazynowego w Centrum Logistycznym do zarządzania towarami powierzonymi tj. przyjęcia, przesunięcia do sklepów, zwrotów,

-dostosowania systemu obsługi sklepów stacjonarnych do sprzedaży towarów powierzonych w komis;

·modyfikację systemów księgowych w zakresie ewidencji księgowej przyjęcia powierzonych towarów w komis, sprzedaż towarów komisowych oraz rozliczenie się z Komitentem;

·opracowanie i wdrożenie raportowania na potrzeby rozliczania z Komitentem sprzedanych towarów w komisie:

-raportowanie dzienne o wystawionych fakturach sprzedaży komisowej,

-raportowanie tygodniowe z wpłat dla Komitenta,

-raportowanie miesięczne z rozliczenia należnej prowizji;

·dostosowanie systemów zarządczych Komisanta do spełnienia wymogów raportowych na potrzeby Komitenta.

6. W jaki sposób ww. świadczenie wykonane przez Komisanta przekłada się na Państwa działalność opodatkowaną?

Świadczenie wykonane przez Komisanta przekłada się bezpośrednio na możliwość współpracy w ramach umowy Komisu i w rezultacie realizowania sprzedaży towarów (opodatkowanej VAT) na rzecz Komisanta.

Pytania

1. Czy w oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej jako „ustawa o CIT”), Wnioskodawcy przysługuje zaliczenie poniesionego wydatku na wynagrodzenie inicjacyjne - należne Komisantowi w zamian za zawarcie umowy Komisu - do kosztów uzyskania przychodów?

2. Czy w przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie 1, w oparciu o art. 15 ust. 4d-4e ustawy o CIT, wydatek na wynagrodzenie inicjacyjne - należne Komisantowi w zamian za zawarcie umowy Komisu - należy traktować u Wnioskodawcy jako koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodem, potrącalny jednorazowo w momencie jego poniesienia, tj. w dniu na który został on ujęty w księgach rachunkowych na podstawie dowodu księgowego, bez konieczności rozliczania tego kosztu w czasie?

Państwa stanowisko w sprawie

1. Zdaniem Wnioskodawcy, w oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, Wnioskodawcy przysługuje zaliczenie poniesionego wydatku na wynagrodzenie inicjacyjne - należne Komisantowi w zamian za zawarcie umowy Komisu - do kosztów uzyskania przychodów.

2. Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie 1, w oparciu o art. 15 ust. 4d-4e ustawy o CIT, wydatek na wynagrodzenie inicjacyjne - należne Komisantowi w zamian za zawarcie umowy Komisu - należy traktować u Wnioskodawcy jako koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodem, potrącalny jednorazowo w momencie jego poniesienia, tj. w dniu na który został on ujęty w księgach rachunkowych na podstawie faktury wystawionej przez Komisanta, bez konieczności rozliczania tego kosztu w czasie.

Ad 1.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczania źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. ww. aktu.

Literalna wykładnia przepisu prowadzi do wniosku, że za koszt uzyskania przychodu może zostać uznany każdy koszty, który:

·został faktycznie poniesiony,

·został wydatkowany w celu osiągnięcia przychodów, lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła,

·przejawia związek z danym przychodem,

·został właściwie udokumentowany,

·nie znajduje się w grupie wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1.

Na wstępie należy podkreślić, że przedmiotowe wynagrodzenie ma charakter definitywny, zgodnie z umową nie podlega bowiem zwrotowi.

Wnioskodawca faktycznie ponosi ciężar ekonomiczny wynagrodzenia inicjacyjnego wypłacanego na rzecz Komisanta.

Wydatek w formie wynagrodzenia inicjacyjnego należnego Komisantowi w zamian za zawarcie umowy Komisu został niewątpliwie poniesiony w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Uiszczenie wynagrodzenia inicjacyjnego było warunkiem rozpoczęcia współpracy z Komisantem. Równocześnie rozpoczęcie współpracy w ramach umowy Komisu pozwala Wnioskodawcy na uzyskanie przychodu podatkowego zarówno w okresie bieżącym jak i w kolejnych latach. Nieuiszczenie opłaty doprowadziłoby do odmowy współpracy przez Komisanta.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy wynagrodzenie inicjacyjne należne Komisantowi w zamian za zawarcie umowy Komisu bezsprzecznie spełnia warunek celowości poniesienia kosztów: osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Planowane przychody ze sprzedaży zrekompensują Wnioskodawcy poniesiony koszt wynagrodzenia inicjacyjnego.

Z tego względu, należy uznać, że wydatek jest ponoszony w celu osiągnięcia przychodów podatkowych ze współpracy w ramach umowy Komisu, czyli sprzedaży towarów sprzedawanych za pośrednictwem Komisu

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, należy uznać, że wydatek został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów, lub zachowania/zabezpieczenia ich źródła, przejawia on bowiem klarowany związek z przychodami Wnioskodawcy.

Powyższe znajduje odzwierciedlenie w najnowszych interpretacjach podatkowych dotyczących podobnych w swej naturze opłat motywacyjnych należnych w zamian za zgodę kontrahenta na zmianę obowiązujących umów. Przykładowo Dyrektor Krajowej informacji Skarbowej (dalej jako „DKIS”) w interpretacji indywidualnej wydanej 20 sierpnia 2020 r., nr 0111-KDIB2-1.4010.242.2020.2.PB, uznał, że „uiszczane przez Spółkę Opłaty motywacyjne związane ze zmianą warunków Umowy handlowej spełniają warunki umożliwiające zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów. Przekazanie Opłaty motywacyjnej na rzecz kontrahenta ma na celu utrzymanie go po zmianie warunków Umowy handlowej. Niniejsza Opłata motywacyjna pozwala Spółce kontynuować współpracę z kontrahentem i w konsekwencji uzyskiwać przychody ze sprzedaży towarów na rzecz danego kontrahenta. Ponadto, przedmiotowa opłata dokumentowana jest fakturą/fakturami wystawianymi przez kontrahenta i nie znajduje się w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów”.

Podobne wnioski można znaleźć w interpretacji indywidualnej wydanej przez DKIS 21 lutego 2020 r., nr 0111-KDIB2-1.4010.605.2019.1.AP.

W przedmiotowej sprawie wynagrodzenie inicjacyjne należne Komisantowi w zamian za zawarcie umowy Komisu zostało również udokumentowane wystawieniem faktury (przez Komisanta).

Ponadto, przedmiotowe wynagrodzenie nie zostało wykluczone z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ustawy o CIT.

Reasumując, w oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, Wnioskodawcy przysługuje zaliczenie poniesionego wydatku na wynagrodzenie inicjacyjne – należne Komisantowi w zamian za zawarcie umowy Komisu - do kosztów uzyskania przychodów.

Ad 2.

W oparciu o art. 15 ust. 4 i 4d ustawy o CIT, wprowadzono podział kosztów na:

· koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, czyli koszty których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),

· koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Od rodzaju powiązania kosztów z przychodami uzależniony został w ustawie o CIT moment potrącenia kosztów podatkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (z zastrzeżeniem reguły ponoszenia takich wydatków w kolejnych latach podlegających pewnej modyfikacji).

Z kolei zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów (z zastrzeżeniem wydatków niebędących przedmiotem wniosku), uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Mając na uwadze wprowadzony w ustawie o CIT podział na bezpośrednie i inne niż bezpośrednie koszty uzyskania przychodów, w ocenie Wnioskodawcy, wydatek w formie wynagrodzenia inicjacyjnego uiszczonego na rzecz Komisanta powinien być zakwalifikowany jako koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodem, czyli tzw. koszt pośredni.

Przedmiotowe wynagrodzenie jest wydatkiem o charakterze jednorazowym, nie przypisanym do konkretnego roku podatkowego lub do konkretnych lat podatkowych. Nie jest ono powiązane bezpośrednio z określonym przychodem, lecz raczej z wiązką przychodów wynikających z umowy Komisu. Uiszczenie wynagrodzenia umożliwia podjęcie współpracy z Komisantem.

Wydatku w formie wynagrodzenia inicjacyjnego nie da się przypisać do konkretnych lat podatkowych, nie można go również odnieść do poszczególnych lat ani częściowo ani proporcjonalnie, z tego względu należy uznać takie wynagrodzenie za koszt pośredni, rozpoznawany jednorazowo w dacie poniesienia.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie dotyczące różnego rodzaju opłat motywacyjnych związanych z wyrażeniem zgody kontrahenta na zmianę umowy, podpisanie aneksów do umów. Prawo do zaliczenia omawianych wydatków do kosztów uzyskania przychodów można odnaleźć przykładowo w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”) z dnia 6 października 2015 r., sygn. akt II FSK 1980/13, dotyczącego opłaty motywacyjnej za zgodą na podpisanie aneksu do umowy dealerskiej, a także w interpretacjach indywidualnych wydanych przez DKIS z 21 lutego 2020 r. nr 0111-KDIB2-1.4010.605.2019.1.AP, dotyczącej opłaty motywacyjnej związanej ze zmianą warunków umowy handlowej oraz z 10 listopada 2023 r. nr 0111- KDWB.4010.82.2023.3.BB dotyczącej jednorazowej opłaty za wybranie przedsiębiorcy do realizacji danego projektu.

Reasumując w ocenie Wnioskodawcy, w oparciu o art. 15 ust. 4d-4e ustawy o CIT, wydatek na wynagrodzenie inicjacyjne - należne Komisantowi w zamian za zawarcie umowy Komisu - należy traktować u Wnioskodawcy jako koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodem, potrącalny jednorazowo w momencie jego poniesienia, tj. w dniu na który został on ujęty w księgach rachunkowych na podstawie faktury wystawionej przez Komisanta, bez konieczności rozliczania tego kosztu w czasie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy wniosku. W związku z powyższym wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytań). Zatem inne kwestie wynikające z własnego stanowiska, nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej: „updop”):

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu, podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodu.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Uznanie wydatku za koszt podatkowy wymaga również wykazania, że jest on racjonalnie i gospodarczo uzasadniony. Zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów uzależnione jest m.in. od tego, czy nie znajduje się on w katalogu zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, tj. w grupie wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Należy jednak pamiętać, że wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ustawy o CIT, zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.

Należy również zaznaczyć, że w myśl art. 16 ust. 1 pkt 66 ustawy o CIT:

Jak wynika z opisu sprawy, Państwa Spółka, tytułem wynagrodzenia za wszelkie czynności faktyczne i prawne podejmowane przez Komisanta oraz w związku z wszelkimi zobowiązaniami przyjętymi przez Komisanta, była zobowiązana do zapłaty na rzecz Komisanta jednorazowego wynagrodzenia inicjacyjnego, którego kalkulacja została oparta o realne koszty poniesione przez Komisanta mające na celu dostosowania m.in. systemów finansowych, księgowych, magazynowych czy logistycznych do możliwości współpracy z Państwa Spółką w ramach umowy Komisu. Wynagrodzenie inicjacyjne stanowi wynagrodzenie Komisanta za zgodę na zawarcie umowy Komisu i wykonywania obowiązków z niej wynikających. Brak wypłaty wynagrodzenia inicjacyjnego skutkowałby brakiem zgody kontrahenta na podjęcie współpracy w ramach Komisu, a nawet utratą danego kontrahenta, który mógłby podjąć współpracę z innym dostawcą. Uiszczenie wynagrodzenia inicjacyjnego było zatem warunkiem rozpoczęcia współpracy z Komisantem. Rozpoczęcie współpracy w ramach umowy Komisu pozwala Spółce na uzyskanie przychodu podatkowego zarówno w okresie bieżącym jak i w kolejnych latach. Ponadto jak Państwo wskazują planowane przychody ze sprzedaży zrekompensują Państwa Spółce poniesiony koszt wynagrodzenia inicjacyjnego. Wydatek w postaci wynagrodzenia inicjacyjnego jest ponoszony w celu osiągnięcia przychodów podatkowych ze współpracy w ramach umowy Komisu, czyli sprzedaży towarów sprzedawanych za pośrednictwem Komisu.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że przedmiotowy wydatek spełnia przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 updop – wskazany wydatek pozostaje w związku przyczynowo–skutkowym z przychodami Spółki.

Należy zgodzić się z Państwem, że wydatek na wynagrodzenie inicjacyjne poniesiony został w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Zatem wydatek na wynagrodzenie inicjacyjne poniesiony na rzecz Komisanta za zgodę na zawarcie umowy Komisu i wykonywania obowiązków z niej wynikających, będzie mogło stanowić koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, o ile opisane we wniosku czynności/warunki mogły być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

Należy przy tym zaznaczyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, z powyższym zastrzeżeniem, należało uznać za prawidłowe.

Przedmiotem Państwa wątpliwości pozostaje również kwestia ustalenia momentu ujęcia wynagrodzenia inicjacyjnego w kosztach uzyskania przychodów.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dokonują podziału kosztów na koszty bezpośrednio związane z przychodami i koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych jednak nie zawiera definicji kosztów „bezpośrednich” oraz kosztów „pośrednich” – brak takiej definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie, te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych jedynie pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach której wydatki te są ponoszone. Przy czym, jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest „zidentyfikowanie” wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Do tej kategorii należą głównie te koszty, które mogą być przydzielone, przypisane do określonych wyrobów bądź usług.

Regulacje dotyczące potrącalności kosztów bezpośrednio związanych z przychodami zawarte zostały w art. 15 ust. 4, 4b i 4c updop.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 updop:

Stosownie zaś do art. 15 ust. 4b updop:

Zgodnie z art. 15 ust. 4c updop:

Z art. 15 ust. 4 i 4b-c updop, wynika, że koszty bezpośrednie potrącalne są, co do zasady w momencie uzyskania przychodu, z którymi ich poniesienie jest związane, tzn. pomniejszają one podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym dopiero w momencie, w którym zostanie uznany przychód, w celu uzyskania którego zostały poniesione, chyba że zostaną one poniesione po dniu, w którym mija termin złożenia zeznania podatkowego za rok podatkowy, w którym osiągnięto przychód. W takim przypadku, stanowią koszty uzyskania przychodu w roku następnym.

Natomiast, pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników. Każdy z ww. wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 4d updop:

W myśl art. 15 ust. 4e updop:

W ocenie organu, wydatek na wynagrodzenie inicjacyjne wykazuje związek z prowadzoną działalnością, nie jest to jednak związek bezpośredni czyli przekładający się wprost na wartość (wysokość) przychodów ze sprzedaży Towarów w ramach umowy Komisu. Wydatek ten jest jednorazowy i nie jest przypisany do konkretnego roku podatkowego/lat podatkowych. Jak Państwo wskazują nie jest on powiązany bezpośrednio z określonym przychodem, lecz raczej z wiązką przychodów wynikających z umowy Komisu a jego uiszczenie umożliwia podjęcie współpracy z Komisantem. Skoro wydatek ten nie ma bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, należy go zaliczyć do wydatków innych niż bezpośrednio związanych z przychodami. Tego rodzaju koszt, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostaje w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami.

Wydatek na wynagrodzenie inicjacyjne powinien być traktowany dla celów podatkowych jako tzw. koszt pośredni potrącalny na zasadach określonych w art. 15 ust. 4d updop, tj. w dacie jego poniesienia, bowiem w sposób pośredni będzie wpływać na przychody. Ww. wydatek ponoszony przez Spółkę nie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na przychody ze sprzedaży Towarów w ramach umowy Komisu.

Tym samym wynagrodzenie inicjacyjne należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w dacie poniesienia.

Reasumując, Państwa stanowisko w zakresie w zakresie pytania nr 2 - dotyczące ustalenia, czy wynagrodzenie inicjacyjne należne Komisantowi w zamian za zawarcie umowy Komisu, należy traktować jako koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodem, potrącalny jednorazowo w momencie jego poniesienia - jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

W zakresie podatku od towarów i usług zostało/zostanie wydane odrębne rozstrzygniecie.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Odnosząc się natomiast do przywołanego przez Państwa wyroku należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).