Interpretacja indywidualna z dnia 17 grudnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-3.4014.537.2024.2.MD

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku od czynności cywilnoprawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

22 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej. Wniosek dotyczy m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy powiernictwa, przekazania przez powierzającego środków pieniężnych na objęcie udziałów w spółce oraz przeniesienia nieodpłatnie na powierzającego w wykonaniu umowy powiernictwa udziałów posiadanych przez powiernika we własnym imieniu, ale na rzecz powierzającego. Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)Zainteresowany będący stroną postępowania:

Pan (…) (Zainteresowany 1, Powiernik)

2)Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

Pan (…) (Zainteresowany 2, Powierzający)

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

(…) (dalej: „Zainteresowany 1”, „Powiernik”) jest obywatelem Polski i polskim rezydentem podatkowym podlegającym zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu od całości swoich dochodów na terytorium Polski. Zainteresowany 1 otrzymał propozycję przystąpienia do inwestycji realizowanej za pośrednictwem polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej zwana jako: „Spółka”). W ramach umowy inwestycyjnej kapitał zakładowy Spółki został podwyższony, a udziały w podwyższonym kapitale zakładowym w zamian za wkład pieniężny objął Zainteresowany 1 i inni inwestorzy.

Inne osoby fizyczne, polscy rezydenci podatkowi podlegający zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu od całości swoich dochodów na terytorium Polski: Pan (…) (dalej: „Zainteresowany 2” lub „Powierzający”) oraz dwie inne osoby fizyczne (dalej: „Inni powierzający”) chcąc zachować anonimowość wobec innych inwestorów zwrócili się do Zainteresowanego 1, aby część udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki objął w swoim imieniu, ale na ich rzecz.

Powierzający i Inni Powierzający w dalszej części wniosku zwani będą łącznie „Powierzającymi”.

Zainteresowany 1 zawarł z każdym z Powierzających umowę powiernictwa. Na mocy tych umów każdy z Powierzających przekazał Powiernikowi określoną w umowie kwotę, aby Powiernik objął we własnym imieniu, ale na rzecz każdego z Powierników (winno być: Powierzających) z osobna, konkretną – ustaloną w umowie powiernictwa – liczbę udziałów w Spółce.

W wyniku tych działań Zainteresowany 1 posiada obecnie na własne imię (…) udziałów Spółki, z czego:

-(…) udziałów Zainteresowany 1 objął w zamian za wkład pieniężny w momencie podwyższenia kapitału zakładowego Spółki i posiada je we własnym imieniu i na własną rzecz,

-(…) udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Zainteresowany 1 objął powierniczo, tj. we własnym imieniu, ale na rzecz Powierzających, w tym (…) udziałów na rzecz Zainteresowanego 2.

Nie wykluczone, że w przyszłości dojdzie do kolejnych podwyższeń kapitału zakładowego Spółki.

Zainteresowany 1 uprawniony będzie do objęcia nowych udziałów w Spółce we własnym imieniu i na własną rzecz. Każdy z Powierzających również będzie mógł zlecić Zainteresowanemu 1, aby jako Powiernik objął na rzecz tego z Powierzających określoną liczbę nowych udziałów w Spółce i w tym celu przekaże Powiernikowi ustaloną kwotę lub zwróci Powiernikowi wydatki jakie ten poniesie w celu objęcia udziałów na rzecz konkretnego Powierzającego.

Zainteresowanemu 1 jako wiodącemu wspólnikowi w Spółce przysługiwać będą uprawnienia osobiste przypisane do jego osoby. Takim uprawnieniem będzie m.in. prawo do dodatkowego zysku, jaki Spółka osiągnie z realizacji inwestycji. Do udziałów należących do Zainteresowanego 1 (udziałów, które Zainteresowany 1 posiada we własnym imieniu i na własną rzecz) przypisany będzie dodatkowy zysk z inwestycji w wysokości 10% kwoty jaka przypadałaby Inwestorom zgodnie z postanowieniami umowy inwestycyjnej (dalej: „Kwota Promote”).

Na mocy indywidualnych ustaleń przyjętych w umowie powierniczej zawartej pomiędzy Zainteresowanym 2 jako powierzającym a Zainteresowanym 1 jako powiernikiem, do udziałów posiadanych przez Powiernika we własnym imieniu ale na rzecz Zainteresowanego 2 przypisany będzie dodatkowy zysk stanowiący 25% Kwoty Promote oraz 25% ze środków jaka przypadłaby Powiernikowi na poczet (…) udziałów Spółki posiadanych przez Powiernika we własnym imieniu i na własną rzecz, jak również udziałów, które Powiernik obejmie we własnym imieniu i na własną rzecz w przyszłości (dalej: „Dodatkowy Zysk”).

Dodatkowy Zysk nie będzie przypisany do udziałów posiadanych przez Zainteresowanego 1 powierniczo na rzecz Innych Powierzających. W toku działalności Spółki dochodzić będzie prawdopodobnie do dystrybucji środków ze Spółki na rzecz jej udziałowców w formie dywidendy lub wynagrodzenia za dobrowolne umorzenie udziałów. Dystrybucja środków ze Spółki w części przypadającej na udziały Powierzających odbywać się będzie na rachunek bankowy Zainteresowanego 1.

Następnie Zainteresowany 1 jako Powiernik zobowiązany będzie na podstawie umowy powierniczej do przekazywania Powierzającym wszelkich kwot otrzymanych jako dystrybucja ze Spółki w części przypadającej na ich udział, w tym do przekazania na rzecz Zainteresowanego 2 kwoty Dodatkowego Zysku.

Zgodnie z zapisami umowy powierniczej, Powierzający może zażądać od Powiernika, aby ten przeniósł na niego własność udziałów, które Powiernik objął we własnym imieniu, ale na rzecz Powierzającego.

Strony umówiły się, że w przypadku, gdy nakład pracy związany z realizacją obowiązków Powiernika będzie przekraczał zwykły nakład pracy właściwy dla takich czynności, na moment ustania stosunku powiernictwa ustalą wynagrodzenie Powiernika za cały czas trwania stosunku powiernictwa. Na ten moment nie jest znany ani termin wypłaty wynagrodzenia, ani kwota, wobec czego kwestia wynagrodzenia nie jest przedmiotem tego wniosku.

Pytania w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych

1. Czy w związku z zawarciem umowy powiernictwa na Zainteresowanym 1 ciąży obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych, a w szczególności, czy w związku z przekazaniem przez Powierzającego Zainteresowanemu 1 środków pieniężnych na objęcie udziałów w Spółce, które nastąpiło na podstawie umowy powiernictwa, na Zainteresowanym 1 ciążył obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych, a jeśli tak to w jaki sposób i w którym momencie Zainteresowany 1 powinien obliczyć wysokość tego podatku? (pytanie oznaczone we wniosku nr 6)

2. Czy przeniesienie nieodpłatnie na Powierzającego w wykonaniu umowy powiernictwa udziałów posiadanych przez Powiernika we własnym imieniu, ale na rzecz Powierzającego będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych? (pytanie oznaczone we wniosku nr 7)

Państwa stanowisko

W Państwa ocenie:

Ad 1. W związku z zawarciem umowy powiernictwa na Zainteresowanym 1 nie ciążył obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych. W szczególności, w związku z przekazaniem przez Powierzającego Zainteresowanemu 1 środków pieniężnych na objęcie udziałów w Spółce, które nastąpiło na podstawie umowy powiernictwa, na Zainteresowanym 1 nie ciążył obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi podlegają:

1)następujące czynności cywilnoprawne:

a)umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,

b)umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,

c)(uchylona)

d)umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,

e)umowy dożywocia,

f)umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,

g)(uchylona)

h)ustanowienie hipoteki,

i)ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego oraz odpłatnej służebności,

j)umowy depozytu nieprawidłowego,

k)umowy spółki;

2)zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4;

3)orzeczenia sądów, w tym również polubownych oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2.

Szczegółowe określenie zakresu przedmiotowego ma określone konsekwencje. Ustawodawca, wprowadzając w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, wyłączył od opodatkowania inne, podobne czynności, które nie zostały wyraźnie wskazane w przepisie.

Zainteresowany 1 zawarł z Zainteresowanym 2 umowę powiernictwa, na podstawie której Zainteresowany 2, jako powierzający, przekazał Zainteresowanemu 1, jako powiernikowi, środki pieniężne na nabycie udziałów w Spółce.

Zainteresowany 1 nabył udziały we własnym imieniu, ale na rzecz Powierzającego. Zainteresowany 1 nie miał więc swobody w dysponowaniu środkami przekazanymi przez Zainteresowanego 2 ani pobierania z nich pożytków.

Umowa powiernicza nie może zostać uznana za żadną z rodzajów czynności wymienionej w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W szczególności, nie stanowi ona umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych co do gatunku, wskazanej w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawych. Stanowi ona bowiem odrębny typ czynności cywilnoprawnej, niemieszczącej się w definicji pożyczki z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego.

Podobnie, umowa powiernicza nie spełnia także sformułowanej w art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, definicji umowy darowizny, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie bowiem z tą definicją, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. W omawianym przypadku nie dochodzi do obdarowania Powierzającego kosztem majątku Powiernika.

W Państwa ocenie, należy stwierdzić, iż zawarcie umowy powierniczej i przekazanie Zainteresowanemu 1 przez Zainteresowanego 2 środków pieniężnych na jej podstawie nie zostało wymienione w ustawowym katalogu czynności określonych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Tym samym – z powyższych przyczyn – przekazanie Zainteresowanemu 1 przez Zainteresowanego 2 środków pieniężnych, w wykonaniu zawartej umowy powiernictwa, nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegało jedynie objęcie przez Zainteresowanego 1 udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki.

Ad 2. Przeniesienie nieodpłatnie na Powierzającego w wykonaniu umowy powiernictwa udziałów posiadanych przez Powiernika we własnym imieniu, ale na rzecz Powierzającego nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W Państwa ocenie, przeniesienie przez Zainteresowanego 1 nieodpłatnie na rzecz Powierzającego przedmiotu powiernictwa – udziałów w Spółce nie może zostać uznane za żadną z rodzajów czynności wymienionej w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W szczególności, nie stanowi ona umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych co do gatunku, wskazanej w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Stanowi ona bowiem odrębny typ czynności cywilnoprawnej, niemieszczącej się w definicji pożyczki z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego.

Podobnie, wydanie przedmiotu powiernictwa nie spełnia sformułowanej w art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, definicji umowy darowizny, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W omawianym przypadku nie dochodzi do obdarowania Powierzającego kosztem majątku Powiernika. Powiernik wydaje jedynie Powierzającemu jego własność – udziały w Spółce, które objął wcześniej na rzecz Powierzającego za środki pieniężne należące do Powierzającego. Zatem, przeniesienie udziałów w Spółce na Powierzającego nie będzie stanowiło darowizny, bowiem właścicielem udziałów w Spółce już od momentu ich objęcia przez Powiernika jest Powierzający.

Przeniesienie na Powierzającego udziałów posiadanych przez Powiernika powierniczo nie będzie również umową sprzedaży. Udziały te od momentu ich objęcia stanowiły własność Powierzającego, a przeniesienie ich na Powierzającego w wykonaniu umowy powiernictwa jest realizacją postanowień umowy powiernictwa, a więc jest de facto czynnością techniczną przeniesienia posiadania, a nie umową sprzedaży. Twierdzenie takie jest tym bardziej zasadne, że do przeniesienia udziałów na Powierzającego dochodzi nieodpłatnie, nie dochodzi więc do zapłaty ceny, która to zapłata jest immanentnym elementem umowy sprzedaży.

Podsumowując, nieodpłatne przeniesienie przez Zainteresowanego 1 na Zainteresowanego 2 udziałów posiadanych powierniczo nie stanowi, w Państwa ocenie, czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Ze względu na zakres tej interpretacji, powyżej przywołaliśmy tylko tę część Państwa stanowiska, która odnosi się do podatku od czynności cywilnoprawnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 295):

Szczegółowe określenie zakresu przedmiotowego ma określone konsekwencje. Ustawodawca, wprowadzając w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, wyłączył od opodatkowania inne podobne, które nie zostały wyraźnie wskazane w przepisie.

Powiernictwo jako instytucja prawna nie jest uregulowane w prawie polskim. Zatem umowa powiernicza należy do kategorii umów nienazwanych. Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.) zasada swobody kontraktowej. Zgodnie z tym przepisem:

Najczęściej podstawą do skonstruowania umowy powierniczej jest umowa zlecenia. Prawa i obowiązki stron tej umowy należy zatem zasadniczo oceniać według przepisów o zleceniu.

Jak wynika z art. 734 § 1 i 735 § 1 Kodeksu cywilnego:

Istotą umowy zlecenia jest odpłatne lub nieodpłatne dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie, lub – jeżeli tak stanowi umowa – w imieniu własnym, lecz na rachunek zlecającego. W tym ostatnim wypadku, wszelkie nabycie praw lub rzeczy ma charakter powierniczy (fiducjarny), a przyjmujący zlecenie ma obowiązek wydać zlecającemu wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym.

Jak wynika bowiem z art. 740 Kodeksu cywilnego:

Jak każda czynność cywilnoprawna, umowa zlecenia, a w konsekwencji oparta na niej umowa powiernicza, niesie za sobą dla jej stron określone prawa i obowiązki. Jednym z obowiązków dającego zlecenie jest wynikający z art. 742 i 743 Kodeksu cywilnego, obowiązek pokrycia wydatków przyjmującego zlecenie, związanych z należytym wykonaniem zlecenia oraz zwolnienia go z zaciągniętych w tym celu zobowiązań np. przez zapłatę, zwolnienie z długu.

Stosownie do ww. art. 742 i 743 Kodeksu cywilnego:

Z powyższego wynika więc, że z przedmiotową umową wiązać się może przekazanie przyjmującemu zlecenie (powiernikowi) określonej kwoty pieniężnej, w celu wykonania wynikającego z zawartej umowy zobowiązania. Tym samym umowa zlecenia zawiera w sobie elementy kredytowania działania pewnych podmiotów przez inne. Jednakże, z art. 741 Kodeksu cywilnego wynika, że:

Ze zdarzenia opisanego we wniosku wynika, że Zainteresowany 1 zawarł z Zainteresowanym 2 i dwoma innymi osobami umowy powiernictwa. Na mocy tych umów każdy z Powierzających przekazał Powiernikowi określoną w umowie kwotę, aby Powiernik objął we własnym imieniu, ale na rzecz każdego z Powierzających z osobna, konkretną – ustaloną w umowie powiernictwa – liczbę udziałów w Spółce. Zainteresowany 1 uprawniony będzie do objęcia nowych udziałów w Spółce we własnym imieniu i na własną rzecz. Każdy z Powierzających również będzie mógł zlecić Zainteresowanemu 1, aby jako Powiernik objął na rzecz tego z Powierzających określoną liczbę nowych udziałów w Spółce i w tym, celu przekaże Powiernikowi ustaloną kwotę lub zwróci Powiernikowi wydatki jakie ten poniesie w celu objęcia udziałów na rzecz konkretnego Powierzającego. Zgodnie z zapisami umowy powierniczej, Powierzający może zażądać od Powiernika, aby ten przeniósł na niego własność udziałów, które Powiernik objął we własnym imieniu, ale na rzecz Powierzającego.

Przekazanie środków pieniężnych w celu sfinansowania objęcia udziałów w Spółce przez powiernika i tym samym umożliwienia mu realizacji obowiązków wynikających z umowy powiernictwa nie może zostać uznane za umowę pożyczki w rozumieniu art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, z którego wynika, że:

Literalne brzmienie zacytowanego przepisu wskazuje, że jedną z cech umowy pożyczki jest przeniesienie własności rzeczy oznaczonych co do gatunku lub pieniędzy, co umożliwia biorącemu pożyczkę posługiwanie się nabytymi rzeczami jak właściciel, w tym swobodne nimi dysponowanie.

Czynność sfinansowania objęcia udziałów nie nosi również znamion umowy darowizny. Instytucja ta uregulowana została w art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym:

Jak wynika z ww. przepisu, darowizna to przekazanie obdarowanemu przez darczyńcę części swojego majątku bez uzyskania żadnego świadczenia wzajemnego. Tymczasem, pieniądze, które Zainteresowany 2 przekaże Zainteresowanemu 1, stanowią środek do wykonania przez Zainteresowanego 1 konkretnego działania dla Zainteresowanego 2, nie służą zatem powiększeniu majątku Zainteresowanego 1, a jedynie zmieniają przekazane przez Zainteresowanego 2 pieniądze w inne aktywa, które nadal nabywane są na rzecz Zainteresowanego 2. Zainteresowany 1 nie otrzymuje zatem przysporzenia majątkowego kosztem majątku Zainteresowanego 2.

W związku z opisanymi okolicznościami oraz powołanymi powyżej przepisami, należy stwierdzić, iż zawarcie umowy powierniczej, a w konsekwencji przekazanie przez Zainteresowanego 2 (powierzającego) Zainteresowanemu 1 (powiernikowi) środków pieniężnych na objęcie udziałów w spółce nie zostało wymienione w ustawowym katalogu czynności określonych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Tym samym – z powyższych przyczyn – przekazanie przez Powierzającego Powiernikowi środków pieniężnych na objęcie udziałów w Spółce nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W omawianym przypadku nie dochodzi także do obdarowania Powierzającego kosztem majątku Powiernika – przeniesienie udziałów nie będzie stanowiło darowizny. W wyniku przeniesienia udziałów przez Powiernika na Powierzającego, powierzający otrzyma w istocie swoje własne udziały. Ze względu na postanowienia umowy, to powierzający jest bowiem właścicielem udziałów (już od momentu ich objęcia przez powiernika).

Jednocześnie, umowa darowizny podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych jedynie w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów, ciężarów albo zobowiązań darczyńcy. W odniesieniu do przekazania udziałów nie dochodzi natomiast do przeniesienia takich długów, ciężarów albo zobowiązań. Tym samym również w tym aspekcie nie można mówić o opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych tej czynności.

Udziały zostaną przeniesione na podstawie umowy (w wykonaniu czynności powierniczych).

W związku z opisanymi okolicznościami oraz powołanymi powyżej przepisami, należy stwierdzić, iż zawarcie umowy powierniczej, a w konsekwencji nieodpłatne przeniesienie przez Powiernika na rzecz Powierzającego własności udziałów nie zostało wymienione w katalogu czynności określonych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Tym samym – z powyższych przyczyn – także planowane nieodpłatne przeniesienie przez Powiernika na rzecz Powierzającego własności udziałów, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy przedstawionego stanu faktycznego i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Ta interpretacja stanowi ocenę Państwa stanowiska wyłącznie w zakresie przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Ta interpretacja dotyczy tylko i wyłącznie zagadnienia wskazanego przez Państwa w treści sformułowanych pytań. Tym samym nie odnosimy się do Państwa stwierdzenia zamieszczonego we własnym stanowisku, że „Opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegało jedynie objęcie przez Zainteresowanego 1 udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki”, ponieważ nie zadali Państwo pytania w tym zakresie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja jest/będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Pan (…) (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy Ordynacja podatkowa.