Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 28 listopada 2024 r., sygn. II SA/Ol 737/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędziowie Sędzia WSA Ewa Osipuk Sędzia WSA Piotr Chybicki (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 28 listopada 2024 r. sprawy ze skargi A. B. na orzeczenie Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w O. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie przedłużenia zawieszenia w czynnościach służbowych oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r., nr [...] Dyrektor Okręgowej Służby Więziennej w O. (dalej: "Dyrektor OSW"), po rozpatrzeniu odwołania A. B. (dalej: "skarżący"), utrzymał w mocy decyzję z dnia 5 czerwca 2024 r. Dyrektora Zakładu Karnego (dalej: "organ I instancji") w zakresie przedłużenia zawieszenia w czynnościach służbowych na okres od 18 czerwca 2024 r. do czasu zakończenia postępowania dyscyplinarnego.

W uzasadnieniu wskazano, że organ I instancji w dniu 29 lutego 2024 r. wszczął postępowanie dyscyplinarne przeciwko skarżącemu w związku z wszczętym wobec niego postępowaniem karnym. Następnie, po wszczęciu w dniu 22 maja 2024 r. postępowania administracyjnego w sprawie wydania decyzji dotyczącej przedłużenia zawieszenia skarżącemu w czynnościach służbowych na podstawie art. 94 ust. 2 i 5 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1683) – dalej: "u.s.w.", organ I instancji decyzją z dnia 5 czerwca 2024 r. przedłużył skarżącemu zawieszenie w czynnościach służbowych na okres od 18 czerwca 2024 r. do czasu zakończenia postępowania dyscyplinarnego. Zdaniem organu I instancji, dalsze pełnienie służby przez funkcjonariusza na terenie jednostki może niekorzystnie wpływać na morale pozostałych funkcjonariuszy i społeczeństwa. Wskazano również, że z okoliczności sytuacji w jakiej znalazł się skarżący wynikają wątpliwości co do tego, czy funkcjonariusz nie naruszył prawa, w odbiorze społecznym postrzeganym przez pryzmat dobra służby osoba taka nie daje już gwarancji, ze w sposób poprawny będzie egzekwować prawo od innych osób, a przede wszystkim od osób skazanych na pozbawienie wolności. W ocenie organu I instancji, z uwagi na popełnienie przestępstwa z art. 190 § k.k. oraz zarzutów postawionych w postępowaniu dyscyplinarnym, skarżący obecnie nie daje rękojmi prawidłowego wykonywania powierzonych zadań, o których mowa w art. 38 ust. 1 pkt 4 u.s.w.