Interpretacja indywidualna z dnia 20 grudnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.824.2024.2.KW

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania dostawy towaru przemieszczanego w procedurze tranzytu z Arabii Saudyjskiej na terytorium Ukrainy za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 13 grudnia 2024 r. (wpływ 18 grudnia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka X (dalej: Wnioskodawca/Spółka) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (dalej: VAT) zarejestrowanym w Polsce oraz jest również zarejestrowanym podatnikiem VAT dla transakcji unijnych.

Wnioskodawca planuje rozszerzyć obecnie prowadzoną działalność gospodarczą o handel towarami.

Przedmiotowy towar będzie nabywany z Arabii Saudyjskiej.

W Transakcji będą występować 4 podmioty.

Podmiot A - to podmiot, który bezpośrednio sprzedaje towar z Arabii Saudyjskiej. Arabia Saudyjska jest miejscem rozpoczęcia wysyłki towaru. Podmiot A wystawia fakturę sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy.

Podmiot B - Wnioskodawca, który pełni rolę pośrednika w całej transakcji. Wnioskodawca wystawia fakturę sprzedaży na rzecz Podmiotu C.

Podmiot C - to podmiot, który również jest pośrednikiem, przy czym jego siedziba znajduje się na terytorium Unii Europejskiej poza terytorium Polski. Podmiot C wystawia fakturę sprzedaży na rzecz Podmiotu D. Podmiot C jest czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym na potrzeby transakcji unijnych.

Podmiot D - to podmiot, który fizycznie nabywa towar. Siedziba tego podmiotu znajduje się na terytorium Ukrainy.

Towar będzie transportowany fizycznie w następujący sposób: od Arabii Saudyjskiej do Polski, następnie z Polski do Ukrainy.

Towar będzie transportowany w ramach procedury tranzytu, o której mowa w art. 226 (tzw. procedura T1) Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 roku ustanawiające Unijny Kodeks Celny (Dalej: UKC). Powyższe oznacza, że nabywane przez Wnioskodawcę towary będą znajdować się w procedurze tranzytu od miejsca rozpoczęcia wysyłki (Arabia Saudyjska) aż do miejsca zakończenia wysyłki (Ukraina). Podkreślić w tym miejscu należy fakt, iż towary te nie zostaną dopuszczone do obrotu na terytorium Unii Europejskiej, a w szczególności w Polsce. Miejscem docelowym tych towarów jest Ukraina i to właśnie tam te towary zostaną dopuszczone do obrotu i skonsumowane.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1.Prowadzi działalność gospodarczą od 23.11.2021 roku polegającą na produkcji przekładek kartonowych oraz wynajem maszyn, urządzeń i pomieszczeń (budynków).

2.Przedmiotem planowanych transakcji będzie polipropylen, wykorzystywany do produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych.

3.Transakcja pomiędzy podmiotami A-B

Dla tej transakcji Podmiot A wysyła towar z Arabii Saudyjskiej do składu celnego na terytorium Polski. Siedzibą Podmiotu A jest terytorium Niemiec natomiast miejscem faktycznie prowadzonej działalności gospodarczej jest terytorium Arabii Saudyjskiej skąd towary są wysyłane (początek transportu). Podmiot B, czyli Wnioskodawca jest nabywcą tego towaru, jednakże nie nabywa prawa do rozporządzaniem towarem jak właściciel ze względu na trwający proces tranzytu w procedurze zawieszenia poboru akcyzy. Koniec procedury nastąpi na terytorium Ukrainy, gdzie ostatni w kolejności Podmiot D odbierze towar i w dniu jego odebrania nabędzie prawo do rozporządzania towarem jak właściciel.

Transakcja pomiędzy podmiotami B-C

Dla tej transakcji Podmiot B, czyli Wnioskodawca sprzedaje towar w charakterze pośrednika na rzecz Podmiotu C, dla którego siedziba oraz miejsce faktycznie prowadzonej działalności gospodarczej jest terytorium Holandii. Dla tej transakcji nie zachodzi procedura transportu (przemieszczenia towaru). Podmiot C nie dysponuje towarem, a więc nie nabywa prawa rozporządzania towarem jak właściciel.

Transakcja pomiędzy podmiotami C-D

Dla tej transakcji Podmiot C sprzedaje towar w charakterze pośrednika na rzecz Podmiotu D, który jest fizycznym nabywcą towaru (polipropylenu). Podmiot D ma siedzibę oraz miejsce faktycznie prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Ukrainy. Podmiot D nabywa prawo do rozporządzania towarem jak właściciel w momencie zakończenia procedury tranzytu, który będzie miał miejsce w urzędzie celnym na granicy Polsko-Ukraińskiej.

4.Z Arabii Saudyjskiej do Polski – Transport organizowany jest przez Podmiot A.

Z Polski na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej - nie występuje transport na tym etapie transakcji.

Z terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej do U krainy - nie występuje transport na tym etapie transakcji.

Z terytorium Polski na terytorium Ukrainy – za organizację transportu z Polski do Ukrainy odpowiedzialny jest Podmiot D, ponieważ na jego zlecenie firma zewnętrzna zajmująca się spedycją międzynarodową odbiera towar z terytorium Polski i przewozi ten towar na terytorium Ukrainy z zachowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy z uwzględnieniem procedury zamknięcia urzędowego. Obowiązek płatności za ww. transport również spoczywa na Podmiocie D, natomiast Podmiot C w pewnych aspektach współdziała z Podmiotem D w celu umożliwienia załadunku.

5.Transport z Arabii Saudyjskiej do składu celnego na terytorium Polski, jak to zostało wskazane powyżej organizowany jest przez Podmiot A. Nie mamy wiedzy czy Podmiot A transportuje ten towar za pomocą firmy spedycyjnej, czy też za pomocą własnych środków transportu. Natomiast w zakresie transportu z terytorium Polski na terytorium Ukrainy jak zostało to wskazane powyżej, transport zamawia i organizuje Podmiot D, który najprawdopodobniej zawiera umowę na przewóz towaru z Polski do Ukrainy.

6.Podmiot A sprzedaje towar na rzecz Wnioskodawcy (Podmiot B) na warunkach określanych jako „FCA”.

Podmiot B sprzedaje towar na rzecz Podmiotu C na warunkach określanych jako „EXW”.

Podmiot C sprzedaje towar na rzecz Podmiotu D na warunkach określanych jako „EXW”.

7.Na pytanie Organu: Co oznacza stwierdzenie, że „Towar będzie transportowany fizycznie w następujący sposób: od Arabii Saudyjskiej do Polski, następnie z Polski do Ukrainy.”, tj.: czy wywóz towaru nastąpi w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze, czyli od momentu rozpoczęcia transportu do chwili wywozu tego towaru poza terytorium Unii Europejskiej nie wystąpią przerwy niezwiązane bezpośrednio z organizacją transportu do miejsca docelowego?

Wnioskodawca wskazał: „Oznacza to, że towar będzie korzystał z procedury tranzytu, w ramach którego zastosowany zostanie mechanizm zamknięcia urzędowego, o którym szczegółowo mowa w Rozporządzeniu Ministra Finansów z 31.12.2018 roku w sprawie zamknięć urzędowych. Przedstawione w wezwaniu pytanie wskazuje na prawidłowe rozumienie zdarzenia przyszłego, a odpowiedź na zadane pytanie brzmi twierdząco. Wywóz towaru nastąpi w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze. Oznacza to, że od momentu rozpoczęcia transportu z Arabii Saudyjskiej do chwili wywozu towaru poza terytorium Unii Europejskiej nie wystąpią przerwy niezwiązane bezpośrednio z organizacją transportu do miejsca docelowego.”

8.Z tytułu przewozu towarów z terytorium Arabii Saudyjskiej na terytorium Polski nie wystąpią opłaty wyrównawcze lub opłaty o podobnym charakterze.

9.Z tytułu przewozu towaru z Arabii Saudyjskiej na terytorium Polski nie będzie powstawał dług celny.

10.Z tytułu przewozu towaru z Arabii Saudyjskiej na terytorium Polski Wnioskodawca nie będzie podmiotem, na którym ciążyć będzie obowiązek zapłaty cła z tego tytułu oraz nie będzie podlegać ta czynność ze zwolnienia od cła, ani obowiązek zapłaty cła nie zostanie zawieszony (ani w części ani w całości). Do towaru również nie będą miały zastosowanie preferencyjne stawki celne, w tym obniżone lub zerowe.

11.Ad. a) Wnioskodawca nie będzie figurował w dokumentach dotyczących tranzytu jako podmiot uprawniony do skorzystania z procedury. Wnioskodawca na pierwszym etapie transakcji, tj. od Pomiotu A do Podmiotu B będzie wykazywany w roli „Odbiorca”. Na drugim etapie transportu tj. od Podmiotu C do Podmiotu D, Podmiot C będzie występował w roli „Nadawca” natomiast Podmiot D będzie występował w roli „Odbiorca”.

Ad. b) Wnioskodawca nie będzie dokonywał transportu towaru oraz nie będzie go organizować, ani też nie będzie dysponować tym towarem, w tym nie nabędzie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Ad. c) Miejscem zakończenia procedury tranzytu jest obszar we władaniu Urzędu Celnego na granicy Polsko-Ukraińskiej. Wnioskodawca będzie dysponować dokumentami potwierdzającymi wywiezienie towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Pytanie

Czy sprzedaż dokonywana przez Wnioskodawcę na rzecz Podmiotu C będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż dokonywana na rzecz Podmiotu C, który jest czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym do transakcji unijnych nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

Mając na uwadze fakt, że Wnioskodawca będzie dokonywać nabycia towaru w ramach procedury tranzytu od miejsca rozpoczęcia wysyłki (terytorium poza Unią Europejską) aż do miejsca dopuszczenia towaru do obrotu (terytorium poza Unią Europejską) wskazać należy, że zgodnie z art. 77 UKC dług celny w przywozie powstaje w wyniku objęcia towarów nieunijnych podlegających należnościom celnym przywozowym jedną z następujących procedur celnych:

a) dopuszczenia do obrotu, w tym na mocy przepisów o końcowym przeznaczeniu;

b) odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych.

Dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego.

Powyższe oznacza, że dla procedury tranzytu dług celny nie powstaje co stanowi tzw. mechanizm zawieszenia poboru opłat celnych.

Natomiast zgodnie z art. 26a ust. 1 i 2 VAT miejscem importu towarów jest terytorium kraju Unii Europejskiej, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej lub zakończenia procedury zawieszającej pobór opłat celnych. Biorąc pod uwagę brzmienie art. 19a ust. 9 VAT oraz art. 19a ust. 11 VAT stwierdzić należy, że obowiązek podatkowy nie powstanie, ponieważ nie powstaje dług celny, o którym mowa w przepisie. To prowadzi do konkluzji, że w przypadku nabycia towaru nie mamy do czynienia z jego importem, ponieważ towary nie zostaną dopuszczone do obrotu ani w Polsce, ani w Unii Europejskiej, a więc dostawa ta nie będzie podlegać pod ustawę o VAT.

Przechodząc do oceny zasadności zastosowania odpowiedniej stawki VAT dla sprzedaży nie sposób pominąć charakteru podatku od towarów i usług, jak również norm prawnych wynikających z dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 roku, w szczególności art. 1 tej dyrektywy.

Podatek od towarów i usług ma charakter konsumpcyjny, co oznacza, że jego obowiązek powstaje na terytorium kraju, w którym dochodzi do konsumpcji towaru, a także podatek VAT jest podatkiem neutralnym. Dokonując wykładni ww. dyrektywy oraz przepisów ustawy o VAT należy stwierdzić, że skoro nabywane towary nie są importem, to w konsekwencji sprzedaż tych towarów nie może być uznana za eksport, o którym mowa w art. 2 ust. 8 ustawy o VAT. W związku z powyższym transakcja sprzedaży nie będzie podlegać pod ustawę o VAT, analogicznie jak nie będzie podlegać pod tę ustawę zakup tego towaru. W konsekwencji dla tej transakcji należy zastosować stawkę „NP”, czyli nie wystąpi podatek VAT do zapłaty.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług  (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 1 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 4 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 5 ustawy:

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 7 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy:

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Jednocześnie, w myśl art. 19a ust. 9 ustawy:

Oznacza to, że w przypadku gdy na podstawie przepisów celnych powstaje dług celny w związku z dopuszczeniem towarów do obrotu wówczas także, co do zasady, powstanie obowiązek podatkowy w podatku VAT z tytułu importu tych towarów.

Na podstawie art. 19a ust. 10a ustawy:

Zgodnie natomiast z art. 19a ust. 11 ustawy:

Zasady dotyczące określenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów w przypadku transakcji łańcuchowych (szeregowych), tj. transakcji, w których występuje kilka podmiotów dokonujących obrotu tym samym towarem, przy czym towar trafia bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu, regulują przepisy art. 22 ust. 1 – ust. 4 ustawy.

Stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Natomiast w myśl art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy:

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy:

Na mocy art. 22 ust. 2a ustawy:

Stosownie do art. 22 ust. 2b ustawy:

W świetle art. 22 ust. 2c ustawy:

Definicja podmiotu pośredniczącego zawarta została w art. 22 ust. 2d ustawy:

Przy czym, art. 22 ust. 2e ustawy stanowi, że:

Zatem, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport). Z uwagi na to, że dokonywane jest tylko jedno przemieszczenie towarów, to tylko jedna dostawa może być uznana za dostawę „ruchomą” towarów, pozostałe zaś są dostawami „nieruchomymi”. Przy czym, w przypadku gdy towar transportowany jest przez pierwszego dostawcę, transport towarów należy przyporządkować dostawie towarów dokonywanej przez tego dostawcę (pierwszej dostawie w ramach łańcucha dostaw). Z kolei, gdy towar transportowany jest przez ostatniego nabywcę, transport towarów należy przyporządkować dostawie dla tego nabywcy (ostatniej dostawie w łańcuchu).

Zauważyć jednocześnie należy, że pojęcie „organizacji” transportu – przyjęte w praktyce stosowania ww. przepisów przez organy podatkowe oraz sądy administracyjne – nie zostało zdefiniowane w przepisach ustawy. Zgodnie z potocznym rozumieniem, przez „organizację” należy rozumieć „sposób zorganizowania czegoś lub organizowanie czegoś”. Zatem przez organizację transportu towarów należy rozumieć planowanie, jak i koordynowanie poszczególnych etapów wywozu towarów.

Jednocześnie jak stanowi art. 22 ust. 3 ustawy:

W myśl tego przepisu wszystkie transakcje realizowane przed dostawą ruchomą (do której przypisano wysyłkę lub transport towaru) będą opodatkowane w państwie, z którego towar jest wysyłany lub transportowany. Natomiast wszystkie dostawy mające miejsce po transakcji ruchomej będą opodatkowane w państwie przeznaczenia towaru.

Natomiast stosownie do art. 22 ust. 4 ustawy:

Zgodnie z art. 26a ust. 1 ustawy:

Przy czym, w myśl art. 26a ust. 2 ustawy:

Ponadto, w myśl art. 5 pkt 15, 18, 19 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego Unijny Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 269 z 10 października 2013 r. str. 1 ze zm.) – zwanym dalej UKC:

-„zgłaszający” oznacza osobę, która składa zgłoszenie celne, deklarację do czasowego składowania, przywozową deklarację skróconą, wywozową deklarację skróconą, zgłoszenie do powrotnego wywozu lub powiadomienie o powrotnym wywozie we własnym imieniu, albo osobę, w której imieniu takie zgłoszenie, deklaracja lub powiadomienie są składane;

-„dług celny” oznacza nałożony na określoną osobę obowiązek zapłaty stosownej kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, określonej dla danych towarów na mocy obowiązujących przepisów prawa celnego;

-„dłużnik” oznacza każdą osobę odpowiedzialną za dług celny.

Stosownie do art. 77 UKC:

Z kolei art. 226 ust. 1 UKC stanowi, że:

Stosownie do art. 234 ust. 1 UKC:

Odnosząc się do Państwa wątpliwości wskazuję, że za import towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 7 ustawy uważa się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej. Definicja ta stanowi implementację art. 30 dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347 z 11.12.2006 str. 1 ze zm.), w myśl którego „import towarów” oznacza wprowadzenie na terytorium Wspólnoty towarów, które nie znajdują się w swobodnym obrocie, w rozumieniu art. 24 Traktatu.

Oznacza to, że importem jest przywóz towarów z kraju trzeciego na terytorium Unii Europejskiej, natomiast to, w którym państwie członkowskim podlega on opodatkowaniu (ma miejsce import towarów) określa art. 26a ustawy. Miejscem importu jest bowiem terytorium tego państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej. Przy czym, w przypadku objęcia towarów z momentem ich wprowadzenia m.in. procedurą składowania celnego, miejscem importu takich towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary przestaną podlegać tej procedurze.

Zatem, tylko import towarów na terytorium kraju stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Z kolei, powstanie obowiązku podatkowego z tytułu importu towarów powiązane jest z powstaniem obowiązku zapłaty cła lub faktem zaistnienia określonych procedur celnych. W przypadku, gdy importowany towar nie jest objęty procedurą dopuszczenia do obrotu w rozumieniu przepisów celnych i przywóz towaru nie powoduje powstania długu celnego, ani też nie występują żadne inne należności przywozowe, obowiązek podatkowy dla przedmiotowego importu towarów nie powstaje.

W okolicznościach niniejszej sprawy będą występowały trzy dostawy:

a)między Podmiotem A a Podmiotem B – Państwa Spółką,

b)między Podmiotem B a Podmiotem C oraz

c)między Podmiotem C a ostatecznym nabywcą Podmiotem D (z Ukrainy),

przy czym towary transportowane będą bezpośrednio od Podmiotu A do ostatecznego nabywcy – Podmiotu D, a transport towarów będzie miał zasadniczo nieprzerwany charakter.

W przebiegu ww. transakcji Podmiot A wysyła towar z Arabii Saudyjskiej do składu celnego na terytorium Polski. Siedzibą Podmiotu A jest terytorium Niemiec natomiast miejscem faktycznie prowadzonej działalności gospodarczej jest terytorium Arabii Saudyjskiej skąd towary są wysyłane. Państwa Spółka jest nabywcą towaru, jednakże nie nabywa prawa do rozporządzaniem towarem jak właściciel ze względu na trwający proces tranzytu w procedurze zawieszenia poboru akcyzy. Koniec procedury nastąpi na terytorium Ukrainy, gdzie ostatni w kolejności Podmiot D odbierze towar i w dniu jego odebrania nabędzie prawo do rozporządzania towarem jak właściciel. Przy czym Podmiot B sprzedaje towar w charakterze pośrednika na rzecz Podmiotu C, dla którego siedziba oraz miejsce faktycznie prowadzonej działalności gospodarczej jest terytorium Holandii. Następnie Podmiot C sprzedaje towar w charakterze pośrednika na rzecz Podmiotu D, który jest fizycznym nabywcą towaru.

Z Arabii Saudyjskiej do Polski transport organizowany jest przez Podmiot A. Z terytorium Polski na terytorium Ukrainy - za organizację transportu odpowiedzialny jest Podmiot D, ponieważ na jego zlecenie firma zewnętrzna zajmująca się spedycją międzynarodową odbiera towar z terytorium Polski i przewozi ten towar na terytorium Ukrainy z zachowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy z uwzględnieniem procedury zamknięcia urzędowego. Obowiązek płatności za ww. transport również spoczywa na Podmiocie D, natomiast Podmiot C w pewnych aspektach współdziała z Podmiotem D w celu umożliwienia załadunku.

Wskazali Państwo, że towary nie zostaną dopuszczone do obrotu na terytorium Unii Europejskiej, a w szczególności w Polsce. Miejscem docelowym tych towarów jest Ukraina i to właśnie tam te towary zostaną dopuszczone do obrotu i skonsumowane. Z tytułu przewozu towarów z terytorium Arabii Saudyjskiej na terytorium Polski nie wystąpią opłaty wyrównawcze lub opłaty o podobnym charakterze oraz nie będzie powstawał dług celny.

Z tytułu przewozu towaru z Arabii Saudyjskiej na terytorium Polski nie będą Państwo podmiotem, na którym ciążyć będzie obowiązek zapłaty cła z tego tytułu oraz nie będzie podlegać ta czynność ze zwolnienia od cła, ani obowiązek zapłaty cła nie zostanie zawieszony (ani w części ani w całości). Do towaru również nie będą miały zastosowanie preferencyjne stawki celne, w tym obniżone lub zerowe.

Okoliczności wskazują, że ww. dostawę będącą przedmiotem zapytania należy uznać za transakcję łańcuchową w rozumieniu art. 22 ust. 2 ustawy, w wyniku której towary będące przedmiotem transakcji będą transportowane bezpośrednio od Podmiotu A z Arabii Saudyjskiej do ostatecznego nabywcy – Podmiotu D na Ukrainę. Towar będzie korzystał z procedury tranzytu, w ramach którego zastosowany zostanie mechanizm zamknięcia urzędowego. Miejscem zakończenia procedury tranzytu jest obszar we władaniu Urzędu Celnego na granicy Polsko-Ukraińskiej.

Należy zauważyć, że zgodnie z powołanym art. 22 ust. 4 ustawy, w przypadku transakcji łańcuchowej, której przedmiotem są towary wysyłane lub transportowane z terytorium państwa trzeciego - dostawa towarów dokonana przez importera (tj. podatnika z tytułu importu lub zaimportowania) jest zawsze opodatkowana VAT w kraju importu lub zaimportowania tych towarów. Zatem dostawa towarów sprowadzonych z państwa trzeciego, dokonana w ramach transakcji łańcuchowej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce, wówczas gdy na terytorium kraju dojdzie do importu towarów, a podatnikiem z tytułu importu towarów będzie podmiot dokonujący tej dostawy.

Importem jest przywóz towarów z kraju trzeciego na terytorium Unii Europejskiej. Z kolei to, w którym państwie członkowskim UE import towarów podlega opodatkowaniu (ma miejsce import towarów) - określa przepis art. 26a ustawy. Miejscem importu jest bowiem terytorium tego państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej, przy czym w przypadku objęcia towarów z momentem ich wprowadzenia m.in. procedurą tranzytu, miejscem importu takich towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary te przestaną podlegać tej procedurze. Tym samym, czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce - stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy - jest wyłącznie import na terytorium kraju.

Powstanie obowiązku podatkowego z tytułu importu towarów jest powiązane z powstaniem obowiązku zapłaty cła lub faktem zaistnienia określonych procedur celnych. W przypadku, gdy importowany towar nie jest objęty procedurą dopuszczenia do obrotu w rozumieniu przepisów celnych i przywóz towaru nie powoduje powstania długu celnego, ani też nie występują żadne inne należności przywozowe, wówczas nie powstaje obowiązek podatkowy z tytułu przedmiotowego importu towarów.

W okolicznościach przedstawionych we wniosku, w związku z przywozem towarów na terytorium kraju nie powstanie obowiązek podatkowy tytułu importu towarów, który zgodnie z art. 19a ust. 9 ustawy powstaje z chwilą powstania długu celnego. Państwa Spółka nie będzie też podatnikiem z tytułu importu towarów, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy. Ponadto nie wystąpią okoliczności, o których mowa w art. 19a ust. 10a lub 11 ustawy, a więc takie które skutkują powstaniem obowiązku podatkowego z tytułu importu towarów i dotyczą przypadku objęcia importowanych towarów procedurą celną uszlachetniania czynnego lub jedną ze specjalnych procedur celnych, jeżeli od towarów tych pobierane są opłaty wyrównawcze lub opłaty o podobnym charakterze. Zatem w sytuacji, gdy Spółka nie będzie podatnikiem z tytułu importu towarów na terytorium kraju, to dostawa towarów dokonana przez Państwa na rzecz Podmiotu C nie wpisuje się w dyspozycję art. 22 ust. 4 ustawy.

W związku z powyższym skoro, przedmiotem analizowanej transakcji będzie towar niedopuszczony do obrotu na terytorium UE, przemieszczenie tego towaru z Arabii Saudyjskiej przez Polskę i na Ukrainę realizowane w ramach procedury tranzytu T1 nie będzie powodowało powstania długu celnego ani spełnienia warunków wskazanych w art. 19a ust. 10a lub 11 ustawy, to tym samym dostawa tego towaru dokonywana przez Państwa na rzecz Podmiotu C nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Tym samym Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach przedstawionego przez Państwa opisu sprawy. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację przedstawionego przez Państwa opisu sprawy.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Państwa w złożonym wniosku.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:

·Stosownie do art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.