Interpretacja indywidualna z dnia 13 grudnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.727.2024.2.IM
Ustalenie wartości początkowej środka trwałego z zastosowaniem różnic kursowych.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
Dnia 15 października 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 23 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 grudnia 2024 r. (wpływ 5 grudnia 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Prowadzi Pan działalność gospodarczą od 2004 r., posiada Pan status małego podatnika. Jako formę opodatkowania wybrał Pan podatek liniowy. Rodzaj prowadzonej dokumentacji księgowej Podatkowa Księga Przychodów i Rozchodów.
Kupił Pan maszynę x w ramach WNT Klasyfikacja Środków Trwałych dla maszyny: grupa 5, podgrupa 54, rodzaj 540. W ramach transakcji otrzymał Pan fakturę proformę wystawioną w dniu 14 maja 2024 r., która została opłacona za pośrednictwem konta walutowego w dniu 15 maja 2024 r. (bank przyjął kurs (…) i faktycznie zapłacił Pan (…) zł).
Faktura „właściwa” wystawiona została 17 maja 2024 r., do ustalenia wartości początkowej środka trwałego przyjął Pan kurs NBP z 16 maja 2024 r., co dało wartość na fakturze (…) zł (…).
Wyliczając różnice kursowe: Faktura z dnia 17 maja 2024 r. na kwotę (…) zł (kurs ustalony przez NBP z dnia 16 maja 2024 r.). Płatność (…) zł (kursu ustalony przez bank w dniu zapłaty 15 maja 2024 r.).
Powstaje różnica kursowa ujemna w kwocie (…), która zwiększa wartość początkową środka trwałego.
Nadmienia Pan, że dostawa środka trwałego miała miejsce dnia 24 maja 2024 r.
W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazał Pan, że faktura właściwa, o której mowa we wniosku, została wystawiona w walucie obcej.
Pytanie
Czy prawidłowo zwiększył Pan wartość początkową środka trwałego z zastosowaniem ustalonych różnic kursowych?
Pana stanowisko w sprawie
W Pana ocenie – postąpił Pan prawidłowo. Ustalając różnice kursowe, uwzględnił Pan kurs faktycznie zastosowany art. 24c pkt 4, ujemne różnice doliczył Pan do wartości początkowej środka, gdyż dostawa środka trwałego odbyła się po naliczeniu tych różnic.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 11a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.
Zgodnie z art. 14b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie art. 24c, z zastrzeżeniem ust. 2.
Stosownie do art. 24c ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Zasady ustalania różnic kursowych określone w ust. 1-9 stosują podatnicy prowadzący działalność gospodarczą lub działy specjalne produkcji rolnej.
Jak stanowi art. 24c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.
W myśl art. 24c ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.
Natomiast zgodnie z art. 24c ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.
W świetle cytowanych przepisów stwierdzam, że aby mogły powstać różnice kursowe, przeprowadzona transakcja musi spełniać łącznie dwie przesłanki:
·koszt musi być wyrażony w walucie obcej,
·zapłata musi nastąpić także w walucie obcej.
Tak więc, nie są uznawane za różnice kursowe dla celów podatkowych różnice wynikające z kursów walut, jeśli np. należność wyrażona jest w walucie obcej, a sama zapłata (w jakiejkolwiek formie) następuje w złotówkach lub odwrotnie – zobowiązanie bądź należność wyrażone są w złotówkach, a zapłata dokonywana jest w walucie obcej.
Tym samym, istota różnic kursowych polega na powstaniu zobowiązania wyrażonego w walucie obcej, które jest realizowane w późniejszym czasie w tej samej walucie, a w okresie między powstaniem tego zobowiązania a jego realizacją nastąpiła zmiana kursów walutowych. W konsekwencji warunkiem powstania różnic kursowych jest operacja w walucie obcej, której spłata powinna nastąpić w tej właśnie walucie.
Stosownie natomiast do art. 24c ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.
W myśl art. 24c ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty, o którym mowa w ust. 2 i 3, jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W razie niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs opierając się na kursach walut ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski.
Zgodnie z art. 24c ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu.
Jeżeli zatem nie występuje operacja kupna waluty obcej oraz nie dochodzi do przewalutowania otrzymanej należności lub płaconego zobowiązania z zastosowaniem kursu faktycznego – wówczas przy ustalaniu podatkowych różnic kursowych należy zastosować kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.
Stosownie do art. 24c ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3, dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.).
Regulacje art. 24c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią wyczerpujący zestaw reguł, które są niezbędne do wyliczenia dodatnich różnic kursowych oraz ujemnych różnic kursowych. Katalog zarówno dodatnich różnic kursowych (art. 24c ust. 2 tej ustawy), jak i katalog ujemnych różnic kursowych (art. 24c ust. 3 tej ustawy) jest katalogiem wyczerpującym, tj. zamkniętym. Natomiast istota podatkowych różnic kursowych jest następująca: dodatnie różnice kursowe wpływają na przychody, tj. zwiększają przychody, a ujemne różnice kursowe wpływają na koszty podatkowe, tj. zwiększają koszty uzyskania przychodów.
Z powyższych przepisów wynika, że u podatników prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, którzy dokonują transakcji w walutach obcych, powstają różnice kursowe wynikające z przeprowadzanych transakcji gospodarczych, w przypadku, gdy wartość uzyskanego przychodu bądź poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według średniego kursu Narodowego Banku Polskiego, jest inna niż wartość tego przychodu bądź kosztu z dnia faktycznego otrzymania, bądź wydatkowania środków pieniężnych, przeliczona według kursu faktycznie zastosowanego.
Zatem (co do zasady), dla celów ustalenia ww. różnic kursowych, wydatkowane środki pieniężne wyrażone w walucie obcej należy przeliczać po kursie faktycznie zastosowanym. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji legalnej kursu faktycznie zastosowanego. Przepis art. 24c ust. 4 tej ustawy stanowi natomiast, że przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.
Uwzględniając wykładnię językową oraz systemową i celowościową ww. pojęcia, stwierdzam, że faktycznie zastosowany kurs walutowy to taki kurs, który rzeczywiście został użyty, a więc którym faktycznie się posłużono przy przeprowadzaniu konkretnej operacji gospodarczej. Z kursem faktycznie zastosowanym w powyższym rozumieniu mamy zatem do czynienia w sytuacji, gdy w związku z wydatkowaniem środków występuje operacja kupna waluty obcej po określonym kursie lub też dochodzi do przewalutowania tych środków.
Natomiast w przypadku, gdy przy regulowaniu zobowiązań nie zachodzą ww. okoliczności, dla celów ustalenia różnic kursowych należy stosować kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania zapłaty.
Na podstawie cyt. wyżej przepisów stwierdzam, że w przypadku transakcji przeprowadzanej w walucie obcej za pośrednictwem konta walutowego (tj. transakcji, w trakcie których nie dochodzi do faktycznego zbycia lub nabycia waluty ani innego przewalutowania środków) – dla celów ustalenia różnic kursowych, o których mowa w art. 24c ust. 2 pkt 2 oraz art. 24c ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wydatkowane środki w walucie obcej należy przeliczać według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania zapłaty, tj. wypływu tych środków z rachunku walutowego.
Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy, zakupił Pan maszynę x. W ramach transakcji otrzymał Pan fakturę proformę wystawioną 14 maja 2024 r., która została opłacona za pośrednictwem konta walutowego 15 maja 2024 r. (bank przyjął kurs (…). i faktycznie zapłacił Pan (…) zł). Faktura „właściwa” wystawiona została 17 maja 2024 r. Do ustalenia wartości początkowej środka trwałego przyjął Pan kurs NBP z 16 maja 2024 r., co dało wartość na fakturze (…) zł (…). Wskazał Pan ponadto, że faktura właściwa została wystawiona w walucie obcej. Dostawa środka trwałego miała miejsce 24 maja 2024 r.
Przedmiotem Pana wątpliwości jest kwestia ustalenia przez Pana, wartości początkowej środka trwałego z tytułu różnic kursowych.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych – kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu ich zużycia (odpisy amortyzacyjne).
Na podstawie bowiem art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (…).
Stosownie do art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2)maszyny, urządzenia i środki transportu,
3)inne przedmioty
– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia, a jeżeli były używane przez podatnika przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i nie były wcześniej amortyzowane – cenę ich nabycia, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.
Stosownie do art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.
Zgodnie z art. 22g ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Cenę nabycia, o której mowa w ust. 3, oraz koszt wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.
Różnice kursowe powstałe w wyniku zapłaty zobowiązania z tytułu zakupu środka trwałego, naliczone do dnia przyjęcia tego środka trwałego do używania, korygują jego wartość początkową w ten sposób, że dodatnie różnice kursowe zmniejszą, a ujemne różnice zwiększą jego wartość początkową. Takie różnice kursowe zostaną uwzględnione w rachunku podatkowym przez odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środka trwałego.
Zgodnie bowiem z art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Natomiast różnice kursowe naliczone po przyjęciu środka trwałego do używania nie zwiększą jego wartości początkowej, lecz zwiększą odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe bądź koszty podatkowe jako ujemne różnice kursowe.
Zakupił Pan maszynę x, za którą zapłacił Pan za pośrednictwem konta walutowego. Bank wskazał Panu, jaki kurs zastosował do przeliczenia waluty obcej w odniesieniu do tej transakcji. Jest to zatem kurs faktycznie zastosowany. Ta wartość zapłaty za maszynę przeliczona wg faktycznie zastosowanego kursu bankowego stanowi dla Pana wartość kosztu na zakup środka trwałego (maszyny x) w dniu zapłaty. Fakturę właściwą wystawioną w walucie obcej przeliczył Pan wg kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia tej faktury. Tym samym, wartość ta stanowi koszt poniesiony na zakup omawianego środka trwałego. Jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu według kursu średniego ogłaszanego przez NBP jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej już według faktycznie zastosowanego kursu tej waluty z tego dnia, to powstała ujemna różnica kursowa. Różnica ta zwiększa wartość początkową Pana środka trwałego (maszyny x), ponieważ powstała ona przed oddaniem tego środka trwałego do używania. Ustalona wartość początkowa maszyny x z uwzględnieniem wskazanej ujemnej różnicy kursowej stanowi dla Pana podstawę do dokonywania od tej maszyny odpisów amortyzacyjnych zaliczanych do kosztów podatkowych.
Podsumowanie: na wartość początkową nabytego środka trwałego ma wpływ różnica kursowa, naliczona do dnia oddania środka trwałego do używania, powstała pomiędzy wartością kosztu poniesionego w walucie obcej, po przeliczeniu na złote według średniego kursu NBP poprzedzającego dzień wystawienia faktury właściwej a kwotą wpłaconą, przeliczoną na złote po kursie faktycznie zastosowanym.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
W odniesieniu do wyliczeń przedstawionych w opisie sprawy wskazuję, że nie mam obowiązku odnosić się do nich, ponieważ interpretacji indywidualnej, w myśl art. 14b § 1 ustawy ‒ Ordynacja podatkowa, podlegają przepisy prawa podatkowego. Stąd nie mogę potwierdzić prawidłowości dokonanych przez Pana obliczeń, gdyż nie podlegają one interpretacji indywidualnej.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).
POTRZEBUJESZ POMOCY?