Interpretacja indywidualna z dnia 3 grudnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.550.2024.1.AK

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w związku z planowaną transakcją Spółka będzie zobowiązana do poboru zryczałtowanego podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z wypłatą należności na rzecz Wspólnika z tytułu sprzedaży Know-How. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(1) (…) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka” lub „A”) jest spółką kapitałową prawa polskiego z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, która podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

(2) Głównym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja (…).

(3) Spółka została założona w (…) roku jako joint venture tj. podmiot utworzony wspólnie przez dwa niezależne przedsiębiorstwa w celu realizacji określonego projektu lub wspólnego celu.

(4) Wspólnikami Spółki są dwa podmioty – (…) Spółka Akcyjna (dalej: „B” lub „Wspólnik PL”) z siedzibą w Polsce oraz C (dalej: „Wspólnik TW” lub „C”) spółka z siedzibą na Tajwanie.

(5) Wspólnik PL posiada ok (…)% udziałów w kapitale zakładowym Spółki, pozostała część (…%) udziałów jest własnością Wspólnika TW. W związku z powyższym C, A i B stanowią podmioty powiązane, o których mowa w art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

(6) B oraz C zamierzają dokonać sprzedaży know-how na rzecz Spółki. Know-how zostało wytworzone w toku współpracy pomiędzy Wspólnikami i jest objęte współwłasnością. Przedmiot przyszłej sprzedaży (dalej: „Know-How”) składa się z następujących elementów:

- Wiedza i doświadczenie w (…):

- Wiedza na temat dostosowywania (…);

- Wiedza na temat dostosowania pomieszczeń do wymogów ochrony przeciwpożarowej.

- Wiedza technologiczna w zakresie (…).

- Ekspertyza i znajomość rynku (…):

- Przepisy dot. (…).

- Zapewnienie dostępu do bazy danych odbiorców:

- Baza klientów.

- Udostępnienie bazy danych dostawców: (…).

- Wiedza na temat zarządzania procesem logistycznym (…).

- Wiedza i doświadczenie w zakresie procesów i procedur obowiązujących (…).

- Wiedza i doświadczenie niezbędne do dostosowania zakładu do wymogów BHP, HACCP, PPOŻ oraz zgodności z przepisami prawa.

- HACCP.

- Przepisy BHP, ppoż (PPOŻ).

- Dostosowanie (…).

- Wiedza i doświadczenie w przygotowaniu modelu biznesowego.

(7) W ramach planowanej sprzedaży Wspólnik PL i Wspólnik TW otrzymają wynagrodzenie pieniężne z tytułu sprzedaży Know-How. Spółka będzie zobowiązana do zapłaty wynagrodzenia na rzecz C, który posiada siedzibę na Tajwanie i jest tajwańskim rezydentem podatkowym.

Pytanie

Czy w związku z planowaną transakcją Spółka będzie zobowiązana do poboru zryczałtowanego podatku (dalej: „podatek u źródła” lub „WHT”), o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT w związku z wypłatą należności na rzecz C z tytułu sprzedaży Know-How?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłata należności na rzecz tajwańskiego wspólnika za zakup Know-How przez Spółkę nie będzie podlegać w Polsce zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu od osób prawnych i w związku z tym Spółka nie będzie zobowiązana do poboru i wpłaty WHT z tytułu nabycia Know-How.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

(8) Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

(9) Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

(10) W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o CIT osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji j. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

(11) Jak wynika z powyższej potoczonych przepisów, co do zasady wypłata wynagrodzenia z tytułu należności licencyjnych na rzecz nierezydentów podlega opodatkowaniu WHT w wysokości 20 %. Co do zasady, polski podmiot wypłacający wynagrodzenie z tytułów wymienionych w art. 21 ustawy o CIT ma obowiązek obliczenia i wpłaty podatku u źródła zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

(12) Jednocześnie na mocy art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, przepisy ust. 1 art. 21 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Podobnie, art. 22a ustawy o CIT wskazuje, iż przepisy art. 20-22 ustawy o CIT stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

(13) Z umów, o których mowa powyżej może wynikać, że wypłacane należności będą całkowicie zwolnione od opodatkowania w Polsce lub przedsiębiorca pobierze niższy podatek wynikający z postanowień umowy. Aby zastosować niższą stawkę lub nie pobierać podatku zgodnie z postanowieniami właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przedsiębiorca musi być w posiadaniu certyfikatu rezydencji beneficjenta należności i dochować należytej staranności przy badaniu warunków zastosowania preferencji.

(14) Z uwagi na złożony międzynarodowo prawny status Tajwanu nie jest możliwe uregulowanie kwestii unikania podwójnego opodatkowania w standardowej umowie międzynarodowej. W związku z powyższym, w relacjach z terytorium, do którego stosuje się prawo podatkowe należące do właściwości Ministra Finansów Tajwanu, kwestie unikania podwójnego opodatkowania zostały uregulowane ustawą z dnia 15 grudnia 2016 r. o zasadach unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu stosowanych przez Rzeczpospolitą Polską i terytorium, do którego stosuje się prawo podatkowe należące do właściwości Ministra Finansów Tajwanu, wraz z załączonym do niej Porozumieniem („UPO PL-TW”). Zgodnie z art. 2 ust. 1 tej ustawy, ilekroć w przepisach odrębnych jest mowa o umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania, umowach w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska lub ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umowach międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, należy przez to rozumieć również Porozumienie. W związku z powyższym, na gruncie powołanych przepisów ustawy o CIT, UPO PL-TW należy traktować na równi z umowami w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu.

(15) Nabywca Know-How jest rezydentem podatkowym Tajwanu, a zatem zastosowanie będzie miała UPO PL-TW. Sprzedaż Know-How będzie dokonywana przez C w ramach działalności gospodarczej. Spółka pragnie wskazać, że będzie posiadać ważny certyfikat rezydencji Wspólnika TW oraz oświadczenie o beneficjencie rzeczywistym.

(16) W myśli art. 7 ust. 1 UPO PL-TW zyski przedsiębiorstwa mającego siedzibę na terytorium Tajwanu podlegają opodatkowaniu tylko na Tajwanie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w Polsce przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane na tym terytorium, jednak tylko w takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

(17) Należy również wskazać, że art. 5 ust. 7 UPO PL-TW wskazuje, iż sam fakt, że spółka mająca siedzibę na terytorium kontroluje lub jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę na drugim terytorium, albo która prowadzi działalność na tym drugim terytorium (przez posiadany tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby którąkolwiek z tych spółek uważać za zakład drugiej spółki.

(18) C nie prowadzi działalności w Polsce poprzez zakład w rozumieniu art. 5 UPO PL-TW ani inną stałą placówkę. Samo posiadanie udziałów Spółki przez C nie jest wystarczające do stwierdzenia istnienia zakładu.

(19) Dlatego, zyski ze sprzedaży Know-How w ramach działalności gospodarczej będą traktowane jako zyski przedsiębiorstw na gruncie art. 7 UPO PL-TW. Niemniej jednak, zgodnie z art. 7 ust. 7 UPO PL-TW, jeżeli zyski obejmują części dochodów, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach UPO PL-TW, postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia niniejszego artykułu.

(20) Po stronie Wnioskodawcy pojawiły się wątpliwości w zakresie kwalifikacji źródła dochodu na gruncie UPO PL-TW. W pierwszej kolejności należy zatem rozważyć, czy płatność za Know-How powinna być kwalifikowana do innej kategorii dochodu, tzn. w przedmiotowym stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) do należności licencyjnych w rozumieniu art. 12 UPO PL-TW.

(21) Stosownie do art. 12 ust. 3 UPO PL-TW określenie „należności licencyjne” użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane w związku z użytkowaniem lub prawem do użytkowania każdego prawa autorskiego, włączając w to prawa autorskie do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego (włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla transmisji telewizyjnych lub radiowych), patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego a także za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zawodowym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how).

(22) Powyższy przepis nie posługuje się pojęciem sprzedaży, wspomina z kolei o związku z użytkowaniem lub prawem do użytkowania. Uzasadnia to twierdzenie, że opodatkowaniu w państwie wypłacającego wynagrodzenie podlega jedynie wykorzystywanie przez niego części prawa, a nie przeniesie pełnego nad nim władztwa.

(23) Stąd wniosek, że wynagrodzenia należnego zagranicznemu kontrahentowi z tytułu zakupu know-how nie można uznać za należność licencyjną. Należnościami licencyjnymi są bowiem jedynie należności otrzymywane za użytkowanie lub prawo użytkowania. Tym samym nie obejmują one należności z tytułu odpłatnego zbycia, lecz jedynie z tytułu korzystania. Powyższe konkluzje wynikają z redakcji przepisu mającego zastosowanie do opodatkowania należności licencyjnych, do których zalicza się należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa użytkowania każdego prawa autorskiego, a nie jego przeniesienia czy transferu.

(24) Dokonując interpretacji postanowień właściwych umów o zapobieganiu podwójnego opodatkowania („UPO”) należy także zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji OECD (Model Tax Convention on Income and Capital, Condensed Version 2017) w sprawie podatku od dochodu i majątku, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak również brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

(25) W pkt 8.2 Komentarza do art. 12 ust. 2 Modelowej Konwencji OECD wskazano, że tam, gdzie jest dokonywana płatność w odniesieniu do pełnego przeniesienia prawa własności w odniesieniu do któregokolwiek ze składników mienia, do których odnosi się definicja należności licencyjnych, tak dokonana płatność nie może być uznana jako dokonywana „za użytkowanie lub prawo do użytkowania” tego mienia i w związku z powyższym nie może zostać uznana za należność licencyjną w rozumieniu przepisów właściwej UPO.

(26) Ponadto zgodnie z pkt 15 i 16 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD normującym opodatkowanie dochodów z tytułu należności licencyjnych, jeżeli wynagrodzenie przekazywane jest z tytułu przeniesienia całości praw wynikających z praw autorskich, płatność nie może stanowić należności licencyjnej. Każdy przypadek należy traktować indywidualnie z uwzględnieniem konkretnych okoliczności, jednak, ogólnie rzecz biorąc, płatności takie stanowią najczęściej zyski przedsiębiorstw w rozumieniu art. 7 bądź dochody ze zbycia majątku w rozumieniu art. 13, nie zaś należności licencyjne w rozumieniu art. 12.

(27) Powyższe stanowisko znajduje także odzwierciedlenie w doktrynie, która wskazuje, że tam, gdzie termin „należności licencyjne” odnosi się do płatności dotyczących praw majątkowych, technologii lub wyposażenia, stosowanie art. 12 wymaga, by płatność była dokonana za użytkowanie lub prawo użytkowania przedmiotowego aktywa. Musi być bowiem dokonany podział pomiędzy pozwoleniem na użytkowanie licencjonowanego aktywa, a przeniesieniem jego istoty poprzez zbycie (Klaus Vogel on Double Taxation Convention a Commentary to the OECD- , UN-, US Model Conventions for Avoidance of Double Taxation on Income and Capital with Particular Reference to Germany Treaty Practice, Third Edition, Kluwer Law lnternational, str. 787, Nb 43.44).

(28) Ponadto, gdyby zamiarem ustawodawcy było jednak objęcie zakresem pojęcia „należności licencyjne” również należności z tytułu odpłatnego zbycia, to zostałby zamieszczony odpowiedni zapis na ten temat. Takie rozwiązanie przyjęto w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej przez Polskę z USA. Art. 13 ust. 3 pkt 2 przywoływanej umowy wskazuje, że należnościami licencyjnymi są także zyski osiągnięte ze sprzedaży, zamiany lub innej dyspozycji taką wartością majątkową lub prawami w takim zakresie, w jakim kwoty uzyskane z takiej sprzedaży, zamiany lub innej dyspozycji za odpłatnością uzależnione są od produktywności, używania lub dysponowania taką wartością majątkową lub prawami.

(29) Spółka stoi zatem na stanowisku, że takie brzmienie jak przyjęto w UPO zawartej pomiędzy USA a Polską oznacza, że rozszerzono w niej zakres pojęcia należności licencyjnych na przypadki m.in. sprzedaży wartości majątkowych lub prawnych, czego nie przewidziano w UPO PL-TW.

(30) Tym samym oczywistym jest fakt, że poszczególne umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania rozróżniają użytkowanie lub prawo do użytkowania od przeniesienia praw albo sprzedaży, w szczególności know-how. Tym samym Spółka jest zdania, że nie można przyjąć, że odpłatność za przeniesienie praw lub sprzedaż mieści się w kategorii należności za użytkowanie lub prawa do użytkowania takich praw.

(31) Należy zatem uznać, iż definicja należności licencyjnych wskazana w art. 12 ust. 3 UPO PL-TW nie obejmuje płatności za zakup Know-How. Tym samym płatność Spółki na rzecz Wspólnika TW nie powinna być kwalifikowana jako należność licencyjna (w rozumieniu art. 12 UPO PL -TW), ale jako zyski z przedsiębiorstw (w rozumieniu art. 7 UPO PL-TW).

(32) Wnioskodawca nie posiada na terytorium Polski zakładu, a zatem płatność za Know-How powinna podlegać opodatkowaniu wyłącznie w państwie, w którym C posiada siedzibę, czyli na Tajwanie (art. 7 ust. 1 UPO PL-TW). Tym samym Know-How nie podlega w Polsce podatkowi u źródła ani w stawce podstawowej wynoszącej 20%, ani obniżonej wynikającej z art. 12 ust. 2 UPO PL-TW.

(33) Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają również interpretacje indywidualne wydane w analogicznych stanach faktycznych, np.:

a)interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 listopada 2017 r., sygn. 0114-KDIP3-3.4011.449.2017.1.JK2 w której uznano, iż „z uwagi na fakt, że dochód z tytułu przeniesienia praw autorskich, wypłacany przez Spółkę nierezydentowi jest opodatkowany w USA, to na Spółce jako płatniku nie ciąży obowiązek obliczania i pobierania od tego wynagrodzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy”;

b)interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 marca 2016 r., sygn. IPPB4/4511-1/16-2/JK2, w której stwierdzono, iż „stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku poboru zryczałtowanego podatku od wynagrodzenia z tytułu zbycia wykonanego dzieła i przeniesienia praw autorskich w odniesieniu do wynagrodzenia typu A (wynagrodzenie za stworzenie dzieła i przeniesienie majątkowych praw autorskich do niego) jest prawidłowe”;

c)interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 27 października 2015 r., sygn. ILPB4/423-520/14/15-S/MC, w której uznano za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, iż „wynagrodzenia należnego zagranicznemu kontrahentowi z tytułu zakupu know-how nie można uznać za należność licencyjną. Należnościami licencyjnymi są bowiem jedynie należności otrzymywane za użytkowanie lub prawo użytkowania. Tym samym nie obejmują one należności z tytułu odpłatnego zbycia, lecz jedynie z tytułu korzystania”.

d)interpretacja indywidualna Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej dnia 5 grudnia 2019 r. sygn. 0114-KDIP2-1.4010.376.2019.2.JC, w której wskazano, że „ust. 5 Komentarza do art. 13 MK OECD wskazuje wprost, że za „zyski z przeniesienia własności majątku” należy uznać m.in. zyski „pochodzące ze sprzedaży lub zamiany praw”.

(34) Należy zatem odróżnić dochody z tytułu płatności za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw od dochodów z tytułu przeniesienia własności tych praw.

(35) W przypadku uznania, że wypłata wynagrodzenia przez Wnioskodawcę na rzecz Wspólnika nie powinna być klasyfikowana jako zyski przedsiębiorstw tylko zyski z przeniesienia własności majątku, o których mowa w art. 13 UPO POL-TW, stanowisko Wnioskodawcy również jest prawidłowe. Zgodnie bowiem z ust. 5 powyższego przepisu, zyski z tytułu przeniesienia własności jakiegokolwiek majątku, innego niż wymieniony w ustępach 1, 2, 3 i 4, podlegają opodatkowaniu wyłącznie na tym terytorium, w którym przenoszący własność ma miejsce zamieszkania lub siedzibę. W art. 13 ust. 1-4 UPO POL-TW nie wymieniono know-how lub praw podobnych, w związku z powyższym w przedstawionym stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) miejscem opodatkowania zysków uzyskanych ze sprzedaży Know-How będzie Tajwan.

(36) W związku z powyższym, bez względu na fakt czy należności za Know-How wypłacone na rzecz C będą traktowane jako zyski z przeniesienia własności majątku lub zyski przedsiębiorstw w rozumieniu UPO POL-TW, to należności z powyższych tytułów powinny być opodatkowane tylko w kraju siedziby odbiorcy, tj. Tajwanie.

(37) W rezultacie Spółka nie będzie zobowiązana do poboru WHT w podstawowej wysokości wynikającej z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT ani obniżonej wysokości wynikającej z art. 12 UPO POL-TW w związku z zakupem Know-How od Wspólnika TW.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zakres podmiotowy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2805, ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza bądź siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT:

W myśl art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT:

W myśl art. 3 ust. 5 ustawy o CIT:

Stosownie do postanowień art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Przepis art. 21 ust. 2 ustawy o CIT stanowi, że:

W art. 21 ustawy o CIT wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

Powyższe regulacje prawne wskazują na fakt, że w przypadku podmiotu, który nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, a uzyskuje przychody na tym terytorium, w kwestii sposobu opodatkowania pierwszeństwo mają postanowienia właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Zasady ustalania podatku, wynikające z art. 21 ustawy o CIT, będą miały zatem zastosowanie w przypadku braku takich umów, albo wtedy, gdy umowa w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, której Polska jest stroną, zawarta z krajem, na którego terytorium podatnik ma siedzibę, nie stanowi inaczej niż polska ustawa.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy w związku z planowaną transakcją Spółka będzie zobowiązana do poboru zryczałtowanego podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT w związku z wypłatą należności na rzecz Wspólnika z siedzibą na Tajwanie z tytułu sprzedaży Know-How.

Zauważyć należy, że przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

W rozpatrywanej sprawie zasadne jest odwołanie się do przepisów ustawy z dnia 15 grudnia 2016 r. o zasadach unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu stosowanych przez Rzeczpospolitą Polską i terytorium, do którego stosuje się prawo podatkowe należące do właściwości Ministra Finansów Tajwanu (Dz. U. z 2016 r., poz. 2244, dalej również: „Porozumienie”).

W myśl art. 1 ww. ustawy:  

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy:

W świetle art. 2 ust. 1 Porozumienia między Warszawskim Biurem Handlowym w Tajpej a Biurem Gospodarczym i Kulturalnym Tajpej w Warszawie w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu stanowiącego załącznik do ww. ustawy z dnia 15 grudnia 2016 r.:

Na podstawie art. 3 ust. 1 lit. b i c Porozumienia:

W myśl art. 7 ust. 1 i 7 Porozumienia:

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 1, 2 i 3 Porozumienia:

W świetle powyższego w przypadku gdy Spółka nabędzie know-how od Wspólnika tajwańskiego to taka należność dotycząca sprzedaży know-how nie będzie uznawana za użytkowanie lub prawo do użytkowania informacji związanych z doświadczeniem zawodowym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) na podstawie ww. art. 12 Porozumienia.

Dokonując interpretacji postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania należy zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak również brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Zgodnie z pkt 8.2 i pkt 15 Komentarza do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku (OECD (2014) Wersja skrócona 2014, Wolters Kluwers SA, Warszawa 2016 r.), OECD do art. 12:

8. „Jeżeli wypłata jest dokonywana w zamian za przeniesienie pełnego prawa własności mienia, o którym mowa w definicji, to taka wypłata nie jest uważana jako wynagrodzenie za „użytkowanie lub za prawo użytkowania tego mienia” i tym samym nie może być uznana jako należność licencyjna”.

Wynika to z faktu, że jeżeli własność praw została przeniesiona w całości lub części na inną osobę, to zapłata za to nie może dotyczyć korzystania z tych praw”.

15. „Jeżeli wynagrodzenie przekazywane jest z tytułu przeniesienia całości praw wynikających z praw autorskich, płatność nie może stanowić należności licencyjnej i przepisy artykułu nie mają zastosowania.”

Mając na uwadze powyższe sprzedaży know-how przez Wspólnika z Tajwanu na rzecz Spółki nie można uznać za należność licencyjną na podstawie cytowanego powyżej art. 12 Porozumienia.

Zgodnie z art. 13 ust. 1, 2 i 5 Porozumienia:

Mając na uwadze powyższe, w sytuacji, gdy zostaje przeniesione prawo własności do know-how to nie może być mowy o użytkowaniu lub prawu do użytkowania, tym samym wypłacone należności nie stanowią należności licencyjnych na podstawie art. 12 ust. 3 Porozumienia. Wypłacone należności należy na podstawie art. 13 ust. 5 Porozumienia zakwalifikować do zysków „z tytułu przeniesienia własności jakiegokolwiek majątku”. Sytuacja taka będzie miała miejsce w niniejszej sprawie gdy zostanie przeniesione (nabyte) na Spółkę know-how ze względu na treść art. 13 Porozumienia.

W świetle powyższego stwierdzam, że wypłata należności przez Spółkę na rzecz Wspólnika z tytułu sprzedaży know-how nie będzie podlegać opodatkowaniu w Polsce na podstawie art. 13 ust. 5 ww. Porozumienia i w związku z tym Spółka nie będzie zobowiązana do poboru podatku u źródła z tytułu nabycia know-how od Wspólnika z Tajwanu. Aby skorzystać z preferencji wynikających z Porozumienia Spółka powinna uzyskać certyfikat rezydencji Wspólnika tajwańskiego i zachować wymóg dochowania należytej staranności wynikający z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Zatem Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).