Interpretacja indywidualna z dnia 29 listopada 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.734.2024.3.MT

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 września 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 31 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy amortyzacji części budynku mieszkalnego przeznaczonego do prowadzenia działalności gospodarczej i rozliczania odpisów amortyzacyjnych w kosztach uzyskania przychodów.

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 29 października 2024 r. (wpływ 5 listopada 2024 r.) oraz pismem z 19 listopada 2024 r. (wpływ 22 listopada 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W oparciu o zaświadczenie rejestrujące podatki i wydane przez Urząd Skarbowy w (…) 15 stycznia 1998 r. wartość początkowa Pani własnego budynku usług medycznych wyceniono na kwotę 148.200,00 zł + wartość ulepszeń (w latach 2011-2017) na łączną kwotę 218.065,11 zł. Z decyzji ustnej Naczelnika Urzędu Skarbowego amortyzacja została rozłożona na 50 lat – dla 102 m² gabinetu, miesięczny odpis amortyzacyjny wynosi 455,00 zł.

25 czerwca 2024 r. złożyła Pani oświadczenie do Urzędu Skarbowego, że na działalność gospodarcza przeznaczone jest 38 m² budynku, aktualnie wycenione przez Urząd Skarbowy na kwotę 114.000,00 zł i 12 lipca 2024 r. otrzymała Pani decyzje burmistrza.

Uzupełnienie i doprecyzowanie zdarzenia przyszłego

Zgodnie z art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.), ma Pani nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.

Działalność gospodarczą, w ramach której wykorzystuje Pani budynek, o którym mowa we wniosku prowadzi Pani od 4 sierpnia 1998 r.

Zakresem Pani działalności gospodarczej są usługi medyczne.

Przychody z prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowuje Pani na zasadach ogólnych.

Prowadzi Pani podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Przedmiotem Pani zapytania jest okres od 1 lipca 2024 r.

Budynek, o którym mowa we wniosku nabyła Pani na podstawie umowy kupna-sprzedaży działki z budynkiem 15 stycznia 1998 r.

Budynek stanowi współwłasność Pani i Pani córki. Pani córka pracuje w (…) i nie korzysta z budynku.

Pani mąż nie żyje od 2020 r.

Budynek, o którym mowa we wniosku został wybudowany przez (…) w 1942 r. i był użytkowany przez nich.

Budynek został przez Panią ulepszony w 1998 r. na kwotę 85.500,00 zł.

Kolejne ulepszenia miały miejsca: 1 sierpnia 2007 r. na kwotę 34.400,00 zł, 1 stycznia 2011 r. na kwotę 8.070,01 zł i 1 lutego 2013 r. na kwotę 10.835,32 zł.

Wprowadziła Pani budynek do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Pani działalności gospodarczej.

Dokonuje Pani amortyzacji tego budynku od 1 sierpnia 1998 r. Z polecenia Naczelnika Urzędu Skarbowego amortyzacja budynku została rozłożona na 50 lat w ratach co 1 miesiąc.

Od 25 czerwca 2024 r. ograniczyła Pani wykorzystywanie budynku do działalności gospodarczej do 38 m².

Od 25 czerwca 2024 r. wykorzystuje Pani do działalności gospodarczej tylko część budynku i dokonuje Pani odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nieruchomości odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej.

Pozostała częścią budynku została przeznaczona na cele prywatne, nie wynajmuje jej Pani nikomu.

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, stanowiącą załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, ze zm.) budynek sklasyfikowany jest jako budynek mieszkalny.

Mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej amortyzowanego przez Panią budynku będzie wykorzystywana do celów mieszkalnych.

Amortyzuje Pani tylko lokale o powierzchni 38 m² niezbędne do wykonywania usług medycznych.

Każdy z lokali w budynku, o którym mowa we wniosku jest wyodrębnionym lokalem zgodnie z ustawą z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2021 r. poz. 1048 ze zm.).

Pytania

1.Czy jest Pani uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych w części odpowiadającej przeznaczeniu nieruchomości do celów prowadzenia działalności gospodarczej (38 m²) w odpisach co 1 miesiąc przez kolejne 25 lat, tj. 169,50 zł miesięcznie?

2.Czy istnieje prawnie możliwość skrócenia odpisów amortyzacyjnych do 10 lat, ponieważ nie ma Pani szans przez najbliższe 25 lat leczyć ludzi (skończyła Pani 72 lata)?

Pani stanowisko w sprawie

Uważa Pani, że może Pani amortyzować budynek przez najbliższe 10 lat.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą zostać spełnione następujące warunki, tzn. dany wydatek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 wskazanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów wskazanej ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z przytoczonych przepisów wynika, że środki trwałe podlegają amortyzacji, o ile spełniają następujące warunki:

• stanowią własność lub współwłasność podatnika,
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,
• są wykorzystywane przez podatnika m.in. na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Stosownie do art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepis ten obowiązuje od 1 stycznia 2022 r. Przepis ten został zmieniony przez art. 1 pkt 16 ustawy z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 2105; dalej: ustawa zmieniająca).

W myśl art. 22n ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jednocześnie z art. 71 ust. 2 ustawy zmieniającej wynika, że:

Tym samym – na podstawie przepisu przejściowego – który jest przepisem szczególnym, podatnicy mogli do końca 2022 roku stosować przepisy dotyczące amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych obowiązujące na dzień 31 grudnia 2021 r., w odniesieniu do budynków i lokali mieszkalnych nabytych lub wytworzonych przed 1 stycznia 2022 r.

W opisie sprawy wskazała Pani, że od 4 sierpnia 1998 r. prowadzi Pani działalność gospodarczą, w zakresie usług medycznych. Dotychczas do prowadzenia działalności gospodarczej wykorzystywała Pani cały budynek mieszkalny nabyty przez Panią 15 stycznia 1998 r. Od 25 czerwca 2024 r. ograniczyła Pani wykorzystywanie budynku do działalności gospodarczej do 38 m² i dokonuje Pani odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nieruchomości odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej. Pani wątpliwość budzi fakt, czy może Pani ograniczyć okres amortyzacji budynku mieszkalnego do 10 lat.

Na podstawie poczynionych wskazań stwierdzam, że co do zasady mogła Pani dokonywać odpisów amortyzacyjnych związanych z budynkiem mieszkalnym oraz zaliczać te odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów zyskiwanych w ramach działalności gospodarczej tylko do 31 grudnia 2022 r. na zasadach obowiązujących na dzień 31 grudnia 2021 r. (zgodnie z art. 71 ust. 2 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw). Natomiast począwszy od 2023 r. nie ma Pani prawa do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ww. budynku mieszkalnego/części budynku mieszkalnego oraz zaliczania ich do kosztów uzyskania przychodów, gdyż wprowadzona nowelizacja ustawy (cytowany wyżej art. 71 ust. 2 ustawy zmieniającej) nie przewiduje takiej możliwości.

Wskazała Pani, że zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, stanowiącą załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, ze zm.) budynek sklasyfikowany jest jako budynek mieszkalny.

Reasumując - w opisanej sprawie nie mogła Pani w 2023 r. i nie będzie Pani mogła w latach następnych, dokonywać dalszej amortyzacji nabytego budynku mieszkalnego (części tego budynku), a w konsekwencji, odpisy amortyzacyjne nie stanowią dla Pani kosztów uzyskania przychodów.

Zatem Pana stanowisko jestnieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).