Postanowienie WSA w Łodzi z dnia 28 listopada 2024 r., sygn. II SA/Łd 822/24

Dnia 28 listopada 2024 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Agnieszka Grosińska-Grzymkowska po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2024 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skarg A. P. – Radnego Gminy S., E. H.– Sołtysa Wsi O. i Rady Sołeckiej Wsi O. na uchwałę Rady Gminy Szczerców z 27 września 2024 r. nr VII/48/24 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla fragmentu obrębu Osiny Kolonia postanawia: odrzucić skargi. lp

Uzasadnienie

A. P. – Radny Gminy S., E. H. – Sołtys Wsi O. i Rada Sołecka Wsi O. zaskarżyli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi uchwałę Rady Gminy Szczerców z 27 września 2024 r. nr VII/48/24 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla fragmentu obrębu Osiny Kolonia.

W odpowiedzi na skargę Rada Gminy Szczerców wniosła w pierwszej kolejności o odrzucenie skargi z uwagi na brak interesu prawnego skarżących.

Zdaniem organu skarżący nie wskazali ani nie wykazali zaistnienia naruszenia prawa mającego bezpośredni wpływ na ich własną, indywidualną sytuację prawną. Ogólnikowe twierdzenie o naruszeniu interesu prawnego nie spełnia wymogu udowodnienia legitymacji do złożenia skargi. Podmiot wnoszący skargę winien bowiem wykazać, w jaki sposób doszło do naruszenia jego prawem chronionego interesu lub uprawnienia, polegającego na istnieniu bezpośredniego związku pomiędzy zaskarżoną uchwałą, a własną, indywidualną i prawnie gwarantowaną sytuacją. Wykazanie naruszenia interesu prawnego jest obowiązkiem podmiotu wnoszącego skargę. Podmiot wnoszący skargę winien więc wykazać, w jaki sposób doszło do naruszenia jego prawem chronionego interesu lub uprawnienia, polegającego na istnieniu bezpośredniego związku pomiędzy zaskarżoną uchwałą, a własną, indywidualną i prawnie gwarantowaną sytuacją. Naruszenie tego interesu następuje więc wtedy, gdy zaskarżonym aktem zostaje odebrane lub ograniczone jakieś prawo skarżącego wynikające z przepisów prawa materialnego, względnie zostanie nałożony na niego nowy obowiązek lub też zmieniony obowiązek dotychczas na nim ciążący. Musi to być ponadto interes indywidualny, bezpośredni i realny, wynikający z normy obowiązującego prawa, naruszony aktem prawa miejscowego. Dopiero zaś stwierdzenie naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia wnoszącego skargę otwiera mu drogę do merytorycznego rozpoznania skargi.