Interpretacja indywidualna z dnia 29 listopada 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDST2-1.4011.504.2024.2.JPO

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 września 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 4 listopada 2024 r. (data wpływu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której przedmiotem jest działalność związana z oprogramowaniem.

Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o PIT i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz różnych podmiotów gospodarczych, każdorazowo na podstawie umowy zawartej pisemnie, ustnie lub elektronicznie (e-mail).

W ramach zawartych umów Wnioskodawca świadczy na rzecz swoich kontrahentów (dalej: Kontrahenci) usługi z zakresu programowania (dalej: Usługi programistyczne) według zapotrzebowania zgłoszonego przez Kontrahenta, w szczególności w następującym zakresie:

•tworzenie i rozwój programów komputerowych,

•tworzenie koncepcji, budowa i usprawnianie procesów developerskich.

Przykładowo Wnioskodawca wskazuje poniżej, że w ramach świadczonych Usług programistycznych realizował w roku 2022 oraz w latach następnych projekt mający na celu tworzenie i rozwijanie aplikacji internetowej dla podmiotu działającego w branży finansowej (dalej jako: (...). lub Produkt).

W zakres prac obejmujących tworzenie i rozwijanie (...) wchodził m.in. rozwój kodu aplikacji internetowej w sposób umożliwiający prawidłowe wyszukiwanie i wyświetlanie aplikacji przez użytkowników tak, by użytkownicy końcowi (klienci Kontrahenta) mieli automatyczny dostęp do wyświetlanych treści w użytkowanym przez nich języku, które to treści w efekcie prac były automatycznie dostosowywane do lokalizacji użytkownika. Ponadto, wśród tworzonych i rozwijanych funkcjonalności należy wymienić również powiązanie aplikacji z bazami danych umożliwiające zmianę użytkowanego języka, a co za tym idzie – przyporządkowanego do niego oddziału Kontrahenta. Dzięki pracom prowadzonym przez Wnioskodawcę użytkownicy mogą bez żadnych zakłóceń korzystać z ulepszonej aplikacji oraz wchodzić z nią w interakcję. Warto też wspomnieć o niestandardowych rozwiązaniach takich jak integracja serwisu ze stworzonym przez Wnioskodawcę API. Dzięki tej twórczej integracji nowe treści wyświetlane przez Kontrahenta są automatycznie synchronizowane przez aplikację.

W ramach świadczenia Usług programistycznych, Wnioskodawcy zdarzało się realizować prace programistyczne również jako członek zespołu. W takiej sytuacji efektem prac Wnioskodawcy, również każdorazowo, były nowe programy komputerowe.

Wykonywane przez Wnioskodawcę prace w zakresie Usług programistycznych opisanych w stanie faktycznym, mają – zdaniem Wnioskodawcy – charakter badawczo-rozwojowy i związany z tworzeniem oprogramowania (tzn. programu komputerowego podlegającego ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim).

Wnioskodawca w ramach Usług programistycznych świadczonych na rzecz Kontrahentów wykonuje również samodzielną analizę koncepcyjną oraz techniczną – opiniowanie, proponowanie nowych rozwiązań funkcjonalnych (nieustanny rozwój funkcjonalności).

Działalność Wnioskodawcy w zakresie Usług programistycznych obejmuje:

a)stworzenie/rozwój oprogramowania (Produktu),

b)wdrożenie Produktu,

c)tworzenie nowych funkcjonalności po wdrożeniu Produktu – wiąże się to z implementacją rozszerzeń (= rozbudową istniejącego programu),

d)identyfikowanie potrzeb użytkowników końcowych oprogramowania,

e)naprawianie ewentualnych błędów, co również wymaga prac z zakresu oprogramowania i przekłada się tym samym na rozwój tego oprogramowania.

Na wdrożenie Produktu składa się:

a)koncepcja – prace koncepcyjne, polegające na uczestniczeniu w powstaniu Produktu od samego początku, zbadanie stanu obecnego, określenie oczekiwanych funkcjonalności; koncepcja na ogół jest podsumowana w specjalnym dokumencie; jest to etap związany z powstaniem końcowego Produktu i określeniem możliwości technicznych wdrożenia Produktu;

b)realizacja – wdrożenie/dostosowanie Produktu; w tym etapie Wnioskodawca przenosi Produkt na środowisko Kontrahenta, gdzie wprowadza konfigurację oraz dostosowuje Produkt; na tym etapie również tworzone są dodatkowe funkcjonalności;

c)testy – wsparcie – prowadzenie procesu testów, w tym tworzenie testów jednostkowych oraz wsparcie użytkowników w testowaniu; testy w większości przypadków nie posiadają formalnej dokumentacji, produktem końcowym jest potwierdzenie gotowości rozwiązania przez Kontrahenta;

d)poprawki po testach, uwzględniające tworzenie nowych funkcjonalności oprogramowania;

e)wsparcie po starcie – pomoc użytkownikom, rozwiązywanie problemów, które pojawiają się po wdrożeniu projektu i wymagają usprawnień poprzez wprowadzenie nowych funkcjonalności, wprowadzenie zmian do obecnych; jest to etap końcowy tworzenia Produktu.

W trakcie świadczenia Usług programistycznych Wnioskodawca korzystał m.in. z (...).

Zgodnie z zapisami umowy albo ustaleniami ustnymi lub pisemnymi, wszelkie wynalazki i prawa własności intelektualnej powstałe w związku ze świadczeniem Usług programistycznych stawały się własnością Kontrahenta, a Wnioskodawca potwierdzał przeniesienie tych praw na Kontrahenta, tzn. w ramach umowy dochodziło do przejścia majątkowych praw autorskich za wynagrodzeniem za świadczone przez niego usługi. W razie niezawarcia pisemnej umowy, o której mowa w zdaniu poprzednim, Wnioskodawca udziela Klientowi licencji niewyłącznej za wynagrodzeniem.

W konsekwencji Wnioskodawca w zależności od treści i formy konkretnej umowy uzyskuje dochód z tytułu:

1)sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

2)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawca świadczy swoje usługi na terytorium Polski.

Opisane powyżej prace polegające na wytwarzaniu, ulepszaniu i rozwijaniu oprogramowania, mają zatem – w ocenie Wnioskodawcy – miejsce w ramach prowadzonych bezpośrednio przez niego prac rozwojowych, czyli działalności o charakterze twórczym, podejmowanej w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) w celu zwiększania zasobów wiedzy lub wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Jak wspomniano wyżej, wykonywanie Usług programistycznych polega na pracy koncepcyjnej, przybierającej formę uczestnictwa w definiowaniu i planowaniu realizacji Produktu, analizowania danych od użytkowników, pogłębiania wiedzy oraz procesu twórczego dochodzenia do możliwych rozwiązań.

Zadaniem Wnioskodawcy jest także tworzenie i rozwijanie oprogramowania, które lepiej będzie spełniało potrzeby klientów. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych, oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług) w postaci nowych funkcjonalności omawianego oprogramowania. Działania Wnioskodawcy polegające na rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania, każdorazowo zmierzają do poprawy użyteczności oraz funkcjonalności tego oprogramowania.

Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów. Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Co do zasady, kwota wynagrodzenia godzinowego przysługującego Wnioskodawcy za świadczenie Usług programistycznych jest określona w Umowie oraz ustalana na podstawie ewidencji godzin świadczenia usług. W niektórych przypadkach, Wnioskodawca może uzyskiwać wynagrodzenie w formie ryczałtowo określonej kwoty.

Kwota wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z tytułu wszystkich świadczeń, jakie Wnioskodawca wykonuje na rzecz Kontrahenta na podstawie Umowy, w tym za przeniesienie na Kontrahenta autorskich praw majątkowych.

Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, która pozwala na wyodrębnienie poszczególnych czynności wykonywanych w ramach świadczenia na rzecz Kontrahentów Usług programistycznych. Dzięki temu możliwe jest wyodrębnienie poszczególnych autorskich praw do programu komputerowego oraz ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu (straty) przypadających na każde z takich praw. Ewidencja prowadzona jest w formie arkusza kalkulacyjnego.

Wnioskodawca może świadczyć usługi w przyszłości w podobny sposób również na rzecz innych krajowych i zagranicznych podmiotów.

Uzupełnienie

Wnioskodawca doprecyzował, że w kontekście przedstawionego opisu sytuacji faktycznej poprzez „Usługi programistyczne” należy rozumieć jako usługi świadczone przez Wnioskodawcę w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej na rzecz nieograniczonego grona Kontrahentów, które odpowiadają usługom zdefiniowanym przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego. Wnioskodawca w ramach świadczonych Usług programistycznych wykonuje samodzielną analizę koncepcyjną oraz techniczną tworzonego lub rozwijanego oprogramowania, a w dalszej kolejności urzeczywistnia wytworzoną koncepcję, która materializuje się w postaci gotowego programu komputerowego (Produktu), który lepiej spełnia potrzeby Kontrahentów. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych, oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług) w postaci nowych funkcjonalności omawianego oprogramowania. Działania te przyjmują formę zaprojektowania i zaprogramowania (stworzenia kodu) nowego programu. Działania Wnioskodawcy polegające na rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania, każdorazowo zmierzają do poprawy użyteczności oraz funkcjonalności tego oprogramowania oraz nie stanowią rutynowych czynności.

Wnioskodawca wyjaśnił, że w razie wystąpienia sytuacji, w której w ramach Usług programistycznych świadczyłby prace istotnie różniące się od opisu wskazanego we wniosku oraz powyższym doprecyzowaniu, to dla ustalenia jaka część wynagrodzenia pochodzi z tytułu tworzenia/rozwijania oprogramowania opisanego we wniosku, a jaka z pozostałych prac, Wnioskodawca prowadzi ewidencję czasu świadczenia usług. Jak wynika z powyższego, należy również przyjąć, że pozostałe usługi realizowane przez Wnioskodawcę, różniące się w sposób istotny od powyższego opisu, tzn. nie polegające na tworzeniu i rozwijaniu programów komputerowych lub tworzeniu koncepcji, budowie i usprawnianiu procesów developerskich, nie stanowią „Usług programistycznych” dla potrzeb niniejszego postępowania.

Wnioskodawca precyzuje przy tym, że tworzone i rozwijane programy komputerowe stanowią utwory w rozumieniu prawa autorskiego. Aplikacja internetowa oznacza program komputerowy, który pracuje na serwerze i komunikuje się poprzez sieć komputerową (Internet). W związku z tym, używane przez Wnioskodawcę zwroty: program, program komputerowy, aplikacja internetowa, utwór należy rozumieć jako jednoznaczne. Odróżnić od tego należy zwrot funkcjonalność, który oznacza zdolność programu komputerowego do wykonywania pewnego rodzaju działań (np. interakcji użytkownika z programem). Nowe funkcjonalności to takie zdolności, istotne cechy programu komputerowego, które nie występowały w nim przed realizacją prac przez Wnioskodawcę.

Wniosek dotyczy prac realizowanych od grudnia 2022 roku do momentu obecnego oraz potencjalnie realizowanych w przyszłości. W konsekwencji należy uznać, że wniosek dotyczy dochodów uzyskanych w tym okresie.

Wniosek dotyczy również dochodów za przyszłe okresy, które będą uzyskiwane w opisanych powyżej okolicznościach.

Wnioskodawca w latach 2022-2024 wybrał jako formę opodatkowania podatek liniowy, o którym mowa w art. 30c ustawy o PIT.

Wyjaśniając, jakie konkretne programy komputerowe (prawa autorskie do tych programów komputerowych) są przedmiotem wniosku, Wnioskodawca wskazał, że tworzył i nadal rozwija program opisany we wniosku jako (...). Jednocześnie podkreśla, że nie jest możliwe wymienienie katalogu zamkniętego wszystkich programów komputerowych będących przedmiotem wniosku, ponieważ wniosek obejmuje również zdarzenie przyszłe, tj. sytuacje, gdy Wnioskodawca będzie świadczył Usługi programistyczne opisane we wniosku i jego uzupełnieniu, również na rzecz innych, niewspółpracujących z nim obecnie Kontrahentów. W takiej sytuacji w przyszłości dojdzie do powstania nowych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

W wyniku podejmowanych bezpośrednio przez Wnioskodawcę czynności polegających na wytwarzaniu/rozwijaniu/ulepszaniu programów komputerowych/oprogramowania zawsze powstaje nowy, odrębny od rozwijanego oprogramowania utwór (tj. nowe kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci nowego autorskiego prawa do programu komputerowego), podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Należy przy tym podkreślić, iż utwory powstałe w efekcie świadczenia usług programistycznych:

•zawsze odznaczają się oryginalnym, twórczym charakterem i kreują nową, nieistniejącą wcześniej wartość niematerialną (program komputerowy);

•nie są efektem pracy, której rezultaty da się z góry określić lub mającej charakter powtarzalny;

•nie są jedynie techniczną realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez kontrahentów.

Wnioskodawcy przysługują majątkowe prawa autorskie do tych programów komputerowych, które następnie przenosi na swoich kontrahentów za wynagrodzeniem.

Wnioskodawca świadcząc usługi programistyczne tworzy nowe i rozwija istniejące programy komputerowe, w tym m.in. poprzez samodzielne opracowanie kodu programu składającego się m.in. z algorytmów.

Wyjaśniając, w czym przejawia się twórczy charakter działalności opisanej we wniosku, w odniesieniu do programów komputerowych, których dotyczy wniosek, Wnioskodawca wskazał, że pojęcie „twórczy” zgodnie z definicją słownikową oznacza – mający na celu tworzenie, będący wynikiem tworzenia. Zaś „tworzyć” – powodować powstawanie czegoś. Można zatem uznać, że działalność podejmowana przez podatnika musi mieć na celu opracowanie, wytworzenie, skonstruowanie czegoś. Ustawa nie precyzuje co ma być wynikiem owego procesu twórczego. Można zatem przyjąć, że może to być przykładowo produkt, materiał, usługa, narzędzie czy też program. Ponadto, wśród synonimów terminu „twórczy” można wymienić takie przymiotniki jak: „kreatywny” czy „konstruktywny”.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca podkreśla, że jego działalność ma charakter twórczy/innowacyjny, gdyż jest nakierowana na wypracowanie lub wykorzystanie dostępnych zasobów wiedzy do tworzenia nowych, nieistniejących wcześniej programów komputerowych na zlecenie Kontrahenta. Prace wykonywane przez Wnioskodawcę każdorazowo wymagają kreatywnego podejścia, zaproponowania przez Wnioskodawcę rozwiązań koncepcyjnych pozwalających na stworzenie nowego programu komputerowego odpowiadającego zaprogramowanej funkcjonalności oraz późniejszego urzeczywistnienia tej koncepcji w postaci kodu źródłowego programu komputerowego. Rozwiązania proponowane klientom w ramach Produktów wytworzonych przez Wnioskodawcę w trakcie świadczenia Usług programistycznych nie powielają prostych i funkcjonujących na rynku typowych koncepcji. Kontrahent otrzymuje zindywidualizowany, nowoczesny i innowacyjny program komputerowy.

W trakcie świadczenia Usług programistycznych Wnioskodawca korzystał dotychczas m.in. z (...). Powyższa długa, acz niewyczerpująca lista środowisk informatycznych i narzędzi, z wykorzystaniem których Wnioskodawca tworzy i rozwija programy komputerowe jest dowodem na to, że jego prace wymagają zindywidualizowanego podejścia, wykorzystania istniejącej oraz pozyskania nowej wiedzy, w celu stworzenia programu komputerowego, którego funkcjonalności spełnią oczekiwania kontrahenta oraz końcowych użytkowników. Oznacza to, że Wnioskodawca nie powiela rozwiązań, które zostały przez niego w przeszłości wytworzone w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, lecz każdorazowo tworzy nową, nieistniejącą wcześniej wartość niematerialną, w oparciu o posiadaną i pozyskaną wiedzę, w tym przy użyciu niewykorzystywanych wcześniej języków czy środowisk programistycznych, w zależności od potrzeb konkretnego kontrahenta oraz opracowanej przez Wnioskodawcę koncepcji.

Wyjaśniając, na czym polega systematyczność w odniesieniu do podejmowanych działań w zakresie opisanych we wniosku czynności, Wnioskodawca wskazał, że pojęcie „systematyczny” oznacza z kolei – robiący coś regularnie i starannie – oraz w przypadku działań – prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Wydaje się również, że należy przez to pojęcie rozumieć nie tylko bieżące prowadzenie prac badawczo-rozwojowych rozpoczętych w przeszłości, ale także rozpoczęcie działalności w tym zakresie przy założeniu, że podatnik w przyszłości planuje wykonywać tego rodzaju prace. Prace te zaś powinny charakteryzować się stosowną regularnością.

Należy wskazać, że prace, jakie Wnioskodawca realizuje w ramach działalności nie mają incydentalnego charakteru, lecz wykonywane są w systematyczny, regularny sposób, mając prowadzić do uzyskania efektu w postaci programu komputerowego posiadającego funkcjonalności oczekiwane przez Kontrahenta. Działania te stanowią istotę funkcjonowania Wnioskodawcy i podejmowane są w zaplanowany sposób poprzez odpowiadanie na zapotrzebowanie Kontrahentów. Tworzenie i rozwijanie programów komputerowych lub tworzenie koncepcji, budowa i usprawnianie procesów developerskich spełniają tym samym warunek systematyczności są to bowiem procesy o charakterze dynamicznym, tj. nieustannie tworzone są przez Wnioskodawcę nowe funkcjonalności, zgodnie z potrzebami zgłaszanymi przez Kontrahenta.

Wyjaśniając, jakie harmonogramy zostały opracowane w poszczególnych latach, a które z nich zostały faktycznie zrealizowane w stosunku do jakiego nowego, ulepszonego i rozwiniętego programu komputerowego, Wnioskodawca wskazał, że opracowuje koncepcję tworzonego lub rozwijanego programu komputerowego, a następnie w trakcie realizacji prac ustala z Kontrahentem na bieżąco harmonogram dalszych prac, w zależności od uzyskanych efektów oraz oczekiwań zgłaszanych przez Kontrahenta. Prace te nie mogą być prowadzone wg sztywnego, opracowanego zawczasu harmonogramu, ponieważ ostateczny efekt tych prac, jak również ich przebieg cechuje się nieprzewidywalnością oraz często wymaga bieżącego korygowania.

Nowy lub ulepszony na skutek działalności Wnioskodawcy charakter produktów (tworzonych lub rozwijanych programów komputerowych) nie jest wynikiem działalności obejmującej wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian w oprogramowaniu.

Celem Wnioskodawcy przy realizacji każdego z projektów jest wykorzystanie istniejącej oraz pozyskanie nowej wiedzy z zakresu programowania do stworzenia nowego programu komputerowego posiadającego niewystępujące wcześniej funkcjonalności, zgodnego z oczekiwaniami zgłoszonymi przez Kontrahenta. Każdorazowe plany i zamierzenia powstawały na etapie prac koncepcyjnych. Natomiast opracowanie konkretnego rozwiązania lub rozwiązania praktycznego problemu następuje w ramach działalności prowadzonej jednoosobowo przez Wnioskodawcę oraz w oparciu o zasoby posiadane przez Wnioskodawcę (np. sprzęt komputerowy, oprogramowanie), przeznaczone do prowadzenia przez niego jednoosobowej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazał, że na moment rozpoczęcia świadczenia usług opisanych we wniosku posiadał wykształcenie, wiedzę i doświadczenie w zakresie programowania, w tym tworzenia i rozwijania programów komputerowych.

W ramach świadczenia usług każdorazowo dochodzi do poszerzenia posiadanej wiedzy i umiejętności. Jak wskazano w Podręczniku Frascati (str. 70), postępy w tej dziedzinie mają zazwyczaj charakter przyrostowy, nie zaś rewolucyjny. Opracowanie ulepszonej wersji programu (tzw. upgrade), dodanie nowych elementów lub zmiana istniejącego programu lub systemu może kwalifikować się do działalności B+R, jeśli pociąga za sobą postęp nauki lub techniki prowadzący do zwiększenia zakresu wiedzy w tej dziedzinie.

Do tworzenia i rozwijania oprogramowania Wnioskodawca wykorzystuje w szczególności wiedzę, umiejętności i technologie, wymienione w uzupełnieniu wniosku, lecz każdorazowe stworzenie nowego programu wymaga od niego nie tylko wykorzystania zasobów już istniejących, ale również pozyskania nowej wiedzy lub umiejętności.

Wnioskodawca wskazał, że dotychczas realizował m.in. prace polegające na tworzeniu i rozwijaniu (...). Mianowicie, Wnioskodawca tworzył i rozwijał program komputerowy umożliwiający prawidłowe wyszukiwanie i wyświetlanie go przez użytkowników, tak by użytkownicy końcowi (klienci Kontrahenta) mieli automatyczny dostęp do wyświetlanych treści w użytkowanym przez nich języku, które to treści w efekcie prac były automatycznie dostosowywane do lokalizacji użytkownika. Ponadto, wśród tworzonych i rozwijanych funkcjonalności należy wymienić również powiązanie programu komputerowego z bazami danych umożliwiające zmianę użytkowanego języka, a co za tym idzie przyporządkowanego do niego oddziału Kontrahenta. Dzięki pracom prowadzonym przez Wnioskodawcę użytkownicy mogą bez żadnych zakłóceń korzystać z ulepszonej aplikacji oraz wchodzić z nią w interakcję. Warto też wspomnieć o niestandardowych rozwiązaniach takich jak integracja serwisu ze stworzonym samodzielnie przez Wnioskodawcę API. Dzięki tej twórczej integracji nowe treści wyświetlane przez Kontrahenta są automatycznie synchronizowane przez program komputerowy.

Działalność Wnioskodawcy w zakresie wytwarzania/rozwijania programów komputerowych jest działalnością samodzielną prowadzoną bezpośrednio w ramach działalności gospodarczej lub prowadzoną w ramach zespołu Spółki w celu wytworzenia nowego oraz ulepszonego oprogramowania dla klientów, które jest oferowane konkretnym klientom Spółki. Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej.

W ramach świadczenia Usług programistycznych, Wnioskodawcy zdarza się w niektórych przypadkach realizować prace programistyczne również jako członek zespołu. W przypadkach, gdy Wnioskodawca realizuje usługi programistyczne jako członek zespołu, każdy członek zespołu pracuje osobno nad różnymi częściami projektu (programami komputerowymi), różnymi funkcjami produktu, które zostaną przez nich twórczo zakodowane.

Zatem również w takich sytuacjach Wnioskodawca nadal jest wyłącznym twórcą utworów, które powstają w wyniku realizowanych przez niego Usług programistycznych, a współtworzenie oprogramowania w zespole nadal na miejsce bezpośrednio w ramach jego działalności gospodarczej. Dzieje się tak, ponieważ w efekcie prac Wnioskodawcy każdorazowo powstaje program komputerowy (program, a nie część programu) stanowiąca utwór, który może, lecz nie musi być połączony z innymi programami, tworząc odrębne oprogramowanie. Taki program komputerowy stworzony przez Wnioskodawcę podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a wszelkie prawa autorskie przysługują tylko i wyłącznie jego twórcy czyli Wnioskodawcy. Oznacza to również, że Wnioskodawca w żadnym momencie nie posiada praw autorskich do programów (utworów) stworzonych przez innych członków zespołu. Jednocześnie, Wnioskodawca zaznaczył, że nie dochodzi do sytuacji, w której autorskie prawo do programu komputerowego przysługuje niepodzielnie większej ilości twórców, tzn. wszystkim członkom zespołu.

Wnioskodawca wskazał, że nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów. Jednocześnie Wnioskodawca nie posiada informacji, czy i w jaki sposób przekazują prawa do swoich utworów inni członkowie zespołu, na podstawie jakiego stosunku prawnego współpracują z Kontrahentem, a ponadto nie ma on możliwości skutecznego domagania się takiej informacji.

Wnioskodawca wyjaśnił, że w przypadku, gdy dochodzi do przeniesienia majątkowych praw autorskich (tzn. gdy zawierana jest pisemna umowa), następuje to z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W przypadku (...) dochodzi do przeniesienia praw autorskich na podstawie pisemnej umowy.

Natomiast w każdym przypadku, gdy nie dochodzi do zawarcia pisemnej umowy spełniającej ww. warunki, Wnioskodawca za opłatą (wynagrodzeniem) udziela klientowi licencji niewyłącznej na korzystanie z wytworzonego programu komputerowego. W zależności od przypadku, do udzielenia licencji może dojść w sposób ustny, telefonicznie, za pomocą korespondencji elektronicznej, czy też nawet w sposób dorozumiany poprzez przekazanie programu komputerowego (utworu) oraz jego przyjęcie przez kontrahenta, ponieważ zgodnie z art. 67 ww. ustawy jedynie dla umowy licencji wyłącznej ustawa przewiduje wymóg formy pisemnej.

Z uwagi na fakt, iż wniosek obejmuje również zdarzenie przyszłe, tj. sytuacje, gdy Wnioskodawca będzie świadczył Usługi programistyczne opisane we wniosku i jego uzupełnieniu, również na rzecz innych, niewspółpracujących z nim obecnie kontrahentów, w przyszłości może dojść do udzielenia licencji lub przeniesienia praw autorskich do innych IP, które powstaną w wyniku świadczenia usług programistycznych opisanych we wniosku oraz w jego uzupełnieniu.

Co do zasady, Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie godzinowe zależne od zaewidencjonowanej liczby godzin świadczenia usług. Kwota wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie za przeniesienie na Kontrahenta autorskich praw majątkowych do wytworzonego/rozwiniętego oprogramowania. Może się jednak zdarzyć, że Wnioskodawca zawrze w celu realizacji usług programistycznych umowę przewidującą inną formę ustalania wysokości wynagrodzenia, np. ryczałtowo określoną kwotę przysługującą za dany okres rozliczeniowy.

Przeniesienie autorskich praw majątkowych ma miejsce na określonych polach eksplantacji, a otrzymane przez Wnioskodawcę honorarium autorskie wyczerpuje wszelkie jego roszczenia z tytułu stworzenia i przeniesienia na kontrahenta autorskich praw majątkowych do utworu.

Wnioskodawca zamierza w przyszłości na podobnych zasadach współpracować z innymi podmiotami, lecz nie jest w stanie wskazać a priori dokładnej relacji pomiędzy ww. elementami przyszłych zobowiązań (np. dokładnego momentu wypłaty wynagrodzenia, formy ustalania wynagrodzenia – stawka godzinowa/ryczałt).

Jednocześnie, w razie wystąpienia sytuacji, w której Wnioskodawca w ramach Usług programistycznych świadczyłby usługi istotnie różniące się od opisu przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu, to dla ustalenia, jaka część wynagrodzenia pochodzi z tytułu tworzenia/rozwijania oprogramowania opisanego we wniosku, a jaka z pozostałych prac, Wnioskodawca prowadzi ewidencję czasu świadczenia usług. Jak wynika z powyższego, należy również przyjąć, że pozostałe usługi realizowane przez Wnioskodawcę, różniące się w sposób istotny od powyższego opisu, a w szczególności nie polegające na tworzeniu i rozwijaniu programów komputerowych lub na tworzeniu koncepcji, budowie i usprawnianiu procesów developerskich, nie stanowią „Usług programistycznych” dla potrzeb niniejszego postępowania.

Wyjaśniając, w jaki sposób umowa z Kontrahentem reguluje kwestię sposobu (trybu, zasad) przenoszenia przez Wnioskodawcę na Kontrahenta praw do konkretnego stworzonego, rozwiniętego przez Pana „oprogramowania”, Wnioskodawca wskazał, że co do zasady, zgodnie z zapisami umowy albo ustaleniami ustnymi lub pisemnymi poczynionymi z każdorazowym kontrahentem, wszelkie wynalazki i prawa własności intelektualnej powstałe w związku ze świadczeniem Usług programistycznych stają się własnością Kontrahenta, a Wnioskodawca potwierdzał przeniesienie tych praw na Kontrahenta, tzn. każdorazowo dochodziło do przeniesienia majątkowych praw autorskich za wynagrodzeniem lub w razie niezawarcia pisemnej umowy, Wnioskodawca udziela Klientowi licencji niewyłącznej za wynagrodzeniem.

W związku z powyższym, przeniesienie praw do oprogramowania potwierdzają zapisy umowy lub do przeniesienia praw dochodzi w sposób dorozumiany, tj. poprzez akceptacje wytworzonego oprogramowania przez Kontrahenta. Konkretne programy komputerowe stanowiące utwory wyodrębniane są w prowadzonej przez Wnioskodawcę odrębnej ewidencji, o której mowa w art. 30cb ustawy o PIT. Oznacza to, że przeniesienie praw następuje po rozpoczęciu świadczenia usług, wytworzeniu i przekazaniu utworu Kontrahentowi, która w zamian wypłaca wynagrodzenie w miesięcznych okresach rozliczeniowych.

W podobny sposób Wnioskodawca zamierza w przyszłości przenosić prawa autorskie do utworów stanowiących programy komputerowe (oprogramowanie) tworzone/rozwijane dla innych Kontrahentów.

Wnioskodawca prowadzi wyodrębnioną ewidencję od początku realizowania działalności, o której mowa we wniosku zmierzającej do wytworzenia/rozwinięcia kwalifikowanego IP, tj. od 1 grudnia 2022 r. Prowadzona ewidencja pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów, dochodu (straty) przypadającej na każde kwalifikowane IP, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Pytania

Czy dochód Wnioskodawcy z tytułu świadczenia przez niego Usług programistycznych w zakresie opisanym w niniejszym wniosku podlega opodatkowaniu PIT według stawki 5%, jako dochód uzyskiwany z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do oprogramowania lub z należności wynikających z umowy licencyjnej, dotyczącej oprogramowania tworzonego przez Wnioskodawcę, zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT?

Pana stanowisko w sprawie

Dochód Wnioskodawcy z tytułu świadczenia przez niego Usług programistycznych w zakresie opisanym w niniejszym wniosku podlega opodatkowaniu PIT według stawki 5% jako dochód uzyskiwany z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do oprogramowania tworzonego przez Wnioskodawcę lub z należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy oprogramowania tworzonego przez Wnioskodawcę, na podstawie art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT.

Wnioskodawca dokonuje bowiem tworzenia nowego oraz ulepszania i rozwijania istniejącego oprogramowania, poprzez tworzenie nowego programu komputerowego w sposób opisany w stanie faktycznym, wprowadzając nowe funkcjonalności.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w sprawie

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania (tzw. IP Box).

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy: kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1.patent,

2.prawo ochronne na wzór użytkowy,

3.prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4.prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5.dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6.prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7.wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),

8.autorskie prawo do programu komputerowego,

–podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, zgodnie z którym jest to działalność twórcza obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowana w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Zgodnie z art. 5a pkt 39 ustawy o PIT „badania naukowe” to:

a.badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce;

b.badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Jak stanowi art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce „badania naukowe” obejmują:

a.badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

b.badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Z kolei, stosownie do art. 5a pkt 40 ustawy o PIT, „prace rozwojowe” to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. W myśl ww. przepisów „prace rozwojowe” są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Działalność badawczo-rozwojowa

Mając na uwadze przytoczone powyżej ramy prawne, o prowadzeniu działalności badawczo- rozwojowej można mówić, gdy realizowane prace:

•mają twórczy charakter,

•są prowadzone w systematyczny sposób,

•zostały zrealizowane w określonym celu – zwiększenia zasobów wiedzy oraz ich wykorzystania do tworzenia nowych zastosowań,

•obejmują badania naukowe lub prace rozwojowe.

Twórczy charakter

Pojęcie „twórczy” zgodnie z definicją słownikową oznacza – mający na celu tworzenie, będący wynikiem tworzenia. Zaś „tworzyć” – powodować powstawanie czegoś. Można zatem uznać, że działalność podejmowana przez podatnika musi mieć na celu opracowanie, wytworzenie, skonstruowanie czegoś. Ustawa nie precyzuje co ma być wynikiem owego procesu twórczego. Można zatem przyjąć, że może to być przykładowo produkt, materiał, usługa, narzędzie czy też program. Ponadto, wśród synonimów terminu „twórczy” można wymienić takie przymiotniki jak: „kreatywny” czy „konstruktywny”.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca podkreśla, że jego działalność ma charakter twórczy/innowacyjny, gdyż jest nakierowana na wypracowanie lub wykorzystanie dostępnych zasobów wiedzy do tworzenia nowych lub istotnie zmodyfikowanych narzędzi informatycznych na zlecenie Kontrahenta. Prace wykonywane przez Wnioskodawcę każdorazowo wymagają kreatywnego podejścia, zaproponowania rozwiązań koncepcyjnych pozwalających na realizację danej funkcjonalności. Rozwiązania proponowane klientom w ramach Produktów wytworzonych przez Wnioskodawcę nie powielają prostych i funkcjonujących na rynku typowych koncepcji. Kontrahent otrzymuje zindywidualizowane, nowoczesne i innowacyjne narzędzia IT.

Systematyczność

Pojęcie „systematyczny” oznacza z kolei – robiący coś regularnie i starannie – oraz w przypadku działań – prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Wydaje się również, że należy przez to pojęcie rozumieć nie tylko bieżące prowadzenie prac badawczo-rozwojowych rozpoczętych w przeszłości, ale także rozpoczęcie działalności w tym zakresie przy założeniu, że podatnik w przyszłości planuje wykonywać tego rodzaju prace. Prace te zaś powinny charakteryzować się stosowną regularnością.

W opinii Wnioskodawcy, przesłanka ta oznacza wyłączenie czynności incydentalnych podatnika i konieczność poszukiwania takich przejawów jego aktywności, które prowadzone są w uporządkowany oraz regularny sposób. Należy wskazać, że prace, jakie Wnioskodawca realizuje w ramach działalności nie mają incydentalnego charakteru, lecz wykonywane są w systematyczny sposób. Działania te stanowią istotę funkcjonowania Wnioskodawcy i podejmowane są w zaplanowany sposób poprzez odpowiadanie na zapotrzebowanie Kontrahentów. Systematyczność realizowanych prac wynika również z funkcji pełnionych przez Wnioskodawcę wobec Kontrahentów. Mianowicie, prace te polegają na dostarczaniu nowych rozwiązań informatycznych lub ich istotnych modyfikacjach w reakcji na ciągle zmieniające się zapotrzebowanie klienta. Tworzenie nowych i twórcze rozwijanie istniejących Produktów spełnia tym samym warunek systematyczności jest bowiem nieustannym procesem o charakterze dynamicznym, tj. nieustannie tworzone są przez Wnioskodawcę nowe funkcjonalności w jego obszarze, zgodnie z potrzebami klienta.

Określony cel działalności

Działalność badawczo-rozwojowa musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawca podkreśla, że podejmowane aktywności ze swej istoty zmierzają do uzyskania specjalistycznej wiedzy, która w większości sytuacji jest niedostępna na rynku. Efektem zastosowania zasobów wiedzy jest ich wykorzystanie do tworzenia nowych lub istotnie zmodyfikowanych/ulepszonych produktów na rzecz Kontrahenta. Głównym celem realizowanych przez Wnioskodawcę prac jest przede wszystkim tworzenie, rozwój oraz optymalizacja (modyfikacja) innowacyjnych i technologicznie zaawansowanych narzędzi IT.

Prace rozwojowe

Wnioskodawca, poprzez tworzenie nowego rozwiązania technicznego w postaci Produktu, wykorzystuje dotychczas istniejącą wiedzę oraz opracowuje nową wiedzę z dziedziny technologii i informatyki do tworzenia nowych lub ulepszonych produktów, technologii i rozwiązań. Użytkownikowi przedstawione są do dyspozycji gotowe komponenty, które może użytkować samodzielnie zgodnie z własnym zapotrzebowaniem.

Wnioskodawca wskazuje również, że realizowane przez niego prace nie są prowadzone na schematach lub w sposób automatyczny, lecz mają zindywidualizowany charakter i są przygotowywane pod kątem zapotrzebowania Kontrahenta. Opisane w stanie faktycznym Produkty zostały utworzone w wyniku inwencji twórczej Wnioskodawcy oraz jego samodzielnej analizy koncepcyjnej oraz technicznej. Gotowy Produkt stanowi własność Kontrahenta oraz jest przystosowany do jego profilu działalności.

Ponadto, charakter prac w istotny sposób odbiega od wprowadzania okresowych zmian do Produktów. Nie polegają one na dostosowaniu Produktów w związku z koniecznością aktualizacji oprogramowania lub jedynie usunięciu istniejących błędów, lecz na opracowaniu nowych funkcjonalności lub istotnych modyfikacjach istniejących funkcjonalności w związku ze zgłoszeniem zapotrzebowania przez Kontrahenta lub identyfikacją zapotrzebowania przez Wnioskodawcę.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, opisane prace świadczone w ramach Usług programistycznych w postaci Produktów spełniają definicję działalności badawczo- rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 w zw. z art. 5a pkt 39 i 40 ustawy o PIT.

Program komputerowy na gruncie przepisów o IP BOX

Program komputerowy to w szczególności zestaw poleceń/instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Zbudowany jest on z ciągu znaków zapisanych w określonym języku oprogramowania. Program komputerowy w zależności od stosowanego języka oprogramowania może składać się z poszczególnych części, są to przykładowo: podprogramy, moduły, biblioteki, klasy, typy czy metody. Poszczególne elementy składowe programu komputerowego mogą być uznane za utwory na gruncie prawa autorskiego, gdy mają określone cechy: stanowią przejaw działalności twórczej programisty, mają indywidualny charakter i ustaloną treść.

Należy zwrócić uwagę, że takie stanowisko prezentuje Minister Finansów w wydanym dokumencie – Objaśnienia podatkowe z dnia 15 lipca 2019 r. DOTYCZĄCE PREFERENCYJNEGO OPODATKOWANIA DOCHODÓW WYTWARZANYCH PRZEZ PRAWA WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ – IP BOX (pkt 89, str. 37): Reasumując: brak ustawowej definicji pojęcia „program komputerowy” oraz brak precyzyjnego określenia zakresu „autorskiego prawa do programu komputerowego” w świetle polskiego prawa sprawia, że konieczne jest odniesienie się do pozaustawowych źródeł interpretacji tego pojęcia oraz ustalenia zakresu przedmiotowej ochrony prawnej. Wynika z nich, że pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko, lecz szeroko, w szczególności obejmując interfejs, gdy ten spełnia warunek interoperacyjności programu komputerowego z oprogramowaniem i sprzętem komputerowym, co musi być ustalone w każdym przypadku oddzielnie na podstawie rzeczywistych ustaleń, a nie tylko formalnych postanowień, na przykład umownych. Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. Uwzględnienie autorskiego prawa do programu komputerowego w szerokim rozumieniu (funkcjonalnie) – jako oprogramowanie – w katalogu kwalifikowanych IP jest zgodne z wytycznymi raportu BEPS Plan Działania nr 5 i wynika z przedstawionej powyżej interpretacji zakresu znaczeniowego „autorskiego prawa do programu komputerowego”.

Również wyroki sądów potwierdzają, że przedmiotem ochrony prawa autorskiego mogą być poszczególne elementy lub nawet fragmenty programu o ile spełniają przesłanki charakterystyczne dla utworu np. cechują się oryginalnością (wyrok TS z 22.12.2010 r., C- 93/09, Bezpečnostní softwarová asociace , ECLI:EU:C:2010:816).

Tym samym należy uznać, iż programem komputerowym na gruncie przepisów o IP Box są również fragmenty programu komputerowego takie jak moduły, biblioteki, klasy czy metody.

Zasady opodatkowania

Zdaniem Wnioskodawcy, przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej jest m.in. autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o PIT).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1.z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2.ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3.z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4.z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1.wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2.prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3.wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4.dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5.dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ustawy). Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o „IP Box” nie narzucają przy tym podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Podsumowanie

Podsumowując:

1.Wnioskodawca świadcząc Usługi programistyczne na rzecz Kontrahentów tworzy programy komputerowe w ramach indywidualnej działalności gospodarczej,

2.Wnioskodawca tworzy oprogramowanie w bezpośrednio prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej spełniającej kryteria wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych,

3.wytwarzane, rozwijane i ulepszane oprogramowanie podlega ochronie na podstawie przepisów o prawie autorskim,

4.Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,

5.Wnioskodawca dokonuje przeniesienia praw autorskich do wytworzonego oprogramowania lub udziela do niego licencji niewyłącznej za wynagrodzeniem.

W związku z powyższym, Wnioskodawca może zastosować stawkę 5% od dochodu z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do oprogramowania tworzonego w ramach prowadzenia działalności w zakresie świadczonych Usług programistycznych. Wnioskodawca dokonuje bowiem tworzenia, ulepszania i rozwijania istniejącego oprogramowania, poprzez tworzenie nowego programu komputerowego w sposób opisany w stanie faktycznym, wprowadzając nowe funkcjonalności.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) stanowi, że:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2023 r. poz. 742, z późn. zm.),

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą, której przedmiotem jest działalność związana z oprogramowaniem. W ramach świadczonych Usług programistycznych realizował Pan w roku 2022 oraz w latach następnych projekt mający na celu tworzenie i rozwijanie aplikacji internetowej dla podmiotu działającego w branży finansowej. W ramach świadczonych Usług programistycznych wykonuje Pan samodzielną analizę koncepcyjną oraz techniczną tworzonego lub rozwijanego oprogramowania, a w dalszej kolejności urzeczywistnia wytworzoną koncepcję, która materializuje się w postaci gotowego programu komputerowego (Produktu), który lepiej spełnia potrzeby Kontrahentów.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że tworzone i rozwijane programy komputerowe stanowią utwory w rozumieniu prawa autorskiego. Aplikacja internetowa oznacza program komputerowy, który pracuje na serwerze i komunikuje się poprzez sieć komputerową (Internet).

Potwierdził Pan, że w wyniku podejmowanych bezpośrednio przez Pana czynności polegających na wytwarzaniu/rozwijaniu/ulepszaniu programów komputerowych/oprogramowania zawsze powstaje nowy, odrębny od rozwijanego oprogramowania utwór (tj. nowe kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci nowego autorskiego prawa do programu komputerowego), podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Na wstępie trzeba podkreślić, że z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów/usług. Wobec powyższego ocena czy prowadzone przez Pana prace programistyczne stanowią działalność badawczo-rozwojową dokonana zostanie w kontekście wskazanych przez Pana efektów tych prac (programów opisanych we wniosku i jego uzupełnieniu).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Z okoliczności sprawy wynika, że Pana działalność ma charakter twórczy/innowacyjny, gdyż jest nakierowana na wypracowanie lub wykorzystanie dostępnych zasobów wiedzy do tworzenia nowych, nieistniejących wcześniej programów komputerowych na zlecenie Kontrahenta. Prace wykonywane przez Pana każdorazowo wymagają kreatywnego podejścia, zaproponowania przez Pana rozwiązań koncepcyjnych pozwalających na stworzenie nowego programu komputerowego odpowiadającego zaprogramowanej funkcjonalności oraz późniejszego urzeczywistnienia tej koncepcji w postaci kodu źródłowego programu komputerowego. Rozwiązania proponowane klientom w ramach Produktów wytworzonych przez Pana w trakcie świadczenia Usług programistycznych nie powielają prostych i funkcjonujących na rynku typowych koncepcji. Kontrahent otrzymuje zindywidualizowany, nowoczesny i innowacyjny program komputerowy.

Pana działalność w zakresie wytwarzania/rozwijania programów komputerowych jest działalnością samodzielną prowadzoną bezpośrednio w ramach działalności gospodarczej lub prowadzoną w ramach zespołu Spółki w celu wytworzenia nowego oraz ulepszonego oprogramowania dla klientów, które jest oferowane konkretnym klientom Spółki. Oprogramowanie wytwarzane w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Pana działalności gospodarczej jest rezultatem Pana własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej.

W trakcie świadczenia Usług programistycznych korzystał Pan dotychczas m.in. z (...). Powyższa lista środowisk informatycznych i narzędzi, z wykorzystaniem których tworzy Pan i rozwija programy komputerowe jest dowodem na to, że Pana prace wymagają zindywidualizowanego podejścia, wykorzystania istniejącej oraz pozyskania nowej wiedzy, w celu stworzenia programu komputerowego, którego funkcjonalności spełnią oczekiwania kontrahenta oraz końcowych użytkowników. Oznacza to, że nie powiela Pan rozwiązań, które zostały w przeszłości wytworzone w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, lecz każdorazowo tworzy nową, nieistniejącą wcześniej wartość niematerialną, w oparciu o posiadaną i pozyskaną wiedzę, w tym przy użyciu niewykorzystywanych wcześniej języków czy środowisk programistycznych, w zależności od potrzeb konkretnego kontrahenta oraz opracowanej przez Pana koncepcji.

Pana działania polegające na rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania, każdorazowo zmierzają do poprawy użyteczności oraz funkcjonalności tego oprogramowania oraz nie stanowią rutynowych czynności. Nowy lub ulepszony na skutek Pana działalności charakter produktów (tworzonych lub rozwijanych programów komputerowych) nie jest wynikiem działalności obejmującej wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian w oprogramowaniu. Podkreślił Pan, że utwory powstałe w efekcie świadczenia usług programistycznych zawsze odznaczają się oryginalnym, twórczym charakterem i kreują nową, nieistniejącą wcześniej wartość niematerialną (program komputerowy); nie są efektem pracy, której rezultaty da się z góry określić lub mającej charakter powtarzalny; nie są jedynie techniczną realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez kontrahentów.

Zatem prowadzona przez Pana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów komputerowych ma twórczy charakter.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Wskazał Pan, że opisane we wniosku prace polegające na wytwarzaniu, ulepszaniu i rozwijaniu oprogramowania, mają, w Pana ocenie, miejsce w ramach prowadzonych bezpośrednio przez Pana prac rozwojowych, czyli działalności o charakterze twórczym, podejmowanej w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) w celu zwiększania zasobów wiedzy lub wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wykonywanie Usług programistycznych polega na pracy koncepcyjnej , przybierającej formę uczestnictwa w definiowaniu i planowaniu realizacji Produktu, analizowania danych od użytkowników, pogłębiania wiedzy oraz procesu twórczego dochodzenia do możliwych rozwiązań. Prace, jakie realizuje Pan w ramach działalności nie mają incydentalnego charakteru, lecz wykonywane są w systematyczny, regularny sposób, mając prowadzić do uzyskania efektu w postaci programu komputerowego posiadającego funkcjonalności oczekiwane przez Kontrahenta. Działania te stanowią istotę Pana funkcjonowania i podejmowane są w zaplanowany sposób poprzez odpowiadanie na zapotrzebowanie Kontrahentów. Tworzenie i rozwijanie programów komputerowych lub tworzenie koncepcji, budowa i usprawnianie procesów developerskich spełniają tym samym warunek systematyczności, są to bowiem procesy o charakterze dynamicznym, tj. nieustannie tworzone są przez Pana nowe funkcjonalności, zgodnie z potrzebami zgłaszanymi przez Kontrahenta.

Wskazał Pan, że opracowuje koncepcję tworzonego lub rozwijanego programu komputerowego, a następnie w trakcie realizacji prac ustala z Kontrahentem na bieżąco harmonogram dalszych prac, w zależności od uzyskanych efektów oraz oczekiwań zgłaszanych przez Kontrahenta. Prace te nie mogą być prowadzone wg sztywnego, opracowanego zawczasu harmonogramu, ponieważ ostateczny efekt tych prac, jak również ich przebieg cechuje się nieprzewidywalnością oraz często wymaga bieżącego korygowania. Pana celem przy realizacji każdego z projektów jest wykorzystanie istniejącej, oraz pozyskanie nowej wiedzy z zakresu programowania do stworzenia nowego programu komputerowego posiadającego niewystępujące wcześniej funkcjonalności, zgodnego z oczekiwaniami zgłoszonymi przez Kontrahenta. Każdorazowe plany i zamierzenia powstawały na etapie prac koncepcyjnych. Natomiast opracowanie konkretnego rozwiązania lub rozwiązania praktycznego problemu następuje w ramach działalności prowadzonej jednoosobowo przez Pana oraz w oparciu o posiadane zasoby (np. sprzęt komputerowy, oprogramowanie), przeznaczone do prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej.

Zatem kolejne kryterium definicji działalności badawczo-rozwojowej, tj. prowadzenie działalność w sposób systematyczny, w odniesieniu do wskazanych przez Pana programów komputerowych jest spełnione.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu.

Wskazał Pan, że w ramach świadczonych Usług programistycznych wykonuje samodzielną analizę koncepcyjną oraz techniczną tworzonego lub rozwijanego oprogramowania, a w dalszej kolejności urzeczywistnia wytworzoną koncepcję, która materializuje się w postaci gotowego programu komputerowego (Produktu), który lepiej spełnia potrzeby Kontrahentów. W ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje Pan dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych, oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług) w postaci nowych funkcjonalności omawianego oprogramowania. Działania te przyjmują formę zaprojektowania i zaprogramowania (stworzenia kodu) nowego programu. Pana działania polegające na rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania, każdorazowo zmierzają do poprawy użyteczności oraz funkcjonalności tego oprogramowania oraz nie stanowią rutynowych czynności.

W trakcie świadczenia Usług programistycznych korzystał Pan dotychczas m.in. z (...). Powyższa lista środowisk informatycznych i narzędzi, z wykorzystaniem których tworzy Pan i rozwija programy komputerowe jest dowodem na to, że Pana prace wymagają zindywidualizowanego podejścia, wykorzystania istniejącej oraz pozyskania nowej wiedzy, w celu stworzenia programu komputerowego, którego funkcjonalności spełnią oczekiwania kontrahenta oraz końcowych użytkowników. Oznacza to, że nie powiela Pan rozwiązań, które zostały w przeszłości wytworzone w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, lecz każdorazowo tworzy Pan nową, nieistniejącą wcześniej wartość niematerialną, w oparciu o posiadaną i pozyskaną wiedzę, w tym przy użyciu niewykorzystywanych wcześniej języków czy środowisk programistycznych, w zależności od potrzeb konkretnego kontrahenta oraz opracowanej przez Pana koncepcji.

W ramach świadczenia usług każdorazowo dochodzi do poszerzenia posiadanej wiedzy i umiejętności. Do tworzenia i rozwijania oprogramowania wykorzystuje Pan w szczególności wiedzę, umiejętności i technologie, wymienione powyżej, lecz każdorazowe stworzenie nowego programu wymaga od Pana nie tylko wykorzystania zasobów już istniejących, ale również pozyskania nowej wiedzy lub umiejętności.

Zatem powyższe pozwala uznać, że wykorzystuje Pan istniejące zasoby wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest również zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

–badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz

–prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.:

•nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

•łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

•kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

•wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.

Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin. Prace te obejmują kolejno:

•nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z wiedzą, zrozumienie jej;

•łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności pomiędzy wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzy wynikającej z różnych badań naukowych oraz pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów badań rozwojowych;

•kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów, aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych;

•wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia celów prac rozwojowych.

Co istotne, całość ww. czynności służy:

•planowaniu produkcji oraz

•projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług – od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.

Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas) będzie każdorazowo decydował charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług.

W opisie sprawy wskazał Pan, że w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych, oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług) w postaci nowych funkcjonalności omawianego oprogramowania. Pana działania polegające na rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania, każdorazowo zmierzają do poprawy użyteczności oraz funkcjonalności tego oprogramowania. Oprogramowanie wytwarzane przez Pana w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności gospodarczej jest rezultatem Pana własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W trakcie świadczenia Usług programistycznych korzystał Pan dotychczas m.in. z (...). Każdorazowo tworzy Pan nową, nieistniejącą wcześniej wartość niematerialną, w oparciu o posiadaną i pozyskaną wiedzę, w tym przy użyciu niewykorzystywanych wcześniej języków czy środowisk programistycznych, w zależności od potrzeb konkretnego kontrahenta oraz opracowanej przez Pana koncepcji.

W wyniku podejmowanych bezpośrednio przez Pana czynności polegających na wytwarzaniu/rozwijaniu/ulepszaniu programów komputerowych/oprogramowania zawsze powstaje nowy, odrębny od rozwijanego oprogramowania utwór (tj. nowe kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci nowego autorskiego prawa do programu komputerowego), podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Utwory powstałe w efekcie świadczenia usług programistycznych zawsze odznaczają się oryginalnym, twórczym charakterem i kreują nową, nieistniejącą wcześniej wartość niematerialną (program komputerowy); nie są efektem pracy, której rezultaty da się z góry określić lub mającej charakter powtarzalny; nie są jedynie techniczną realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez kontrahentów. Świadcząc usługi programistyczne tworzy Pan nowe i rozwija istniejące programy komputerowe, w tym m.in. poprzez samodzielne opracowanie kodu programu składającego się m.in. z algorytmów.

Nowy lub ulepszony na skutek działalności charakter Pana produktów (tworzonych lub rozwijanych programów komputerowych) nie jest wynikiem działalności obejmującej wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian w oprogramowaniu.

Zatem powyższe pozwala uznać, że opisana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów spełnia warunki do uznania jej za prace rozwojowe.

Ponadto sam Pan wskazał, że opisane we wniosku prace polegające na wytwarzaniu, ulepszaniu i rozwijaniu oprogramowania, mają – w Pana ocenie – miejsce w ramach prowadzonych bezpośrednio przez Pana prac rozwojowych.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawiony we wniosku i jego uzupełnieniu opis sprawy, Pana działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Pana ani też całość prowadzonej przez Pana działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu – takich jak te, które zostały wymienione we wniosku i jego uzupełnieniu oraz w warunkach działalności opisanych we wniosku i jego uzupełnieniu.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1)patent,

2)prawo ochronne na wzór użytkowy,

3)prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4)prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5)dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6)prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7)wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),

8)autorskie prawo do programu komputerowego

–podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1)wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2)prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3)wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do kwalifikowanego dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Jak wcześniej rozstrzygnięto, Pana działalność w zakresie tworzenia programów komputerowych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W opisie sprawy wskazał Pan, że prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której przedmiotem jest działalność związana z oprogramowaniem. W ramach świadczonych Usług programistycznych realizował Pan w roku 2022 oraz w latach następnych projekt mający na celu tworzenie i rozwijanie aplikacji internetowej dla podmiotu działającego w branży finansowej. W wyniku podejmowanych bezpośrednio przez Pana czynności polegających na wytwarzaniu/rozwijaniu/ulepszaniu programów komputerowych/oprogramowania zawsze powstaje nowy, odrębny od rozwijanego oprogramowania utwór (tj. nowe kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci nowego autorskiego prawa do programu komputerowego), podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przysługują Panu majątkowe prawa autorskie do tych programów komputerowych, które następnie przenosi na swoich kontrahentów za wynagrodzeniem.

W przypadku, gdy dochodzi do przeniesienia majątkowych praw autorskich (tzn. gdy zawierana jest pisemna umowa), następuje to z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Natomiast w każdym przypadku, gdy nie dochodzi do zawarcia pisemnej umowy spełniającej ww. warunki, za opłatą (wynagrodzeniem) udziela Pan klientowi licencji niewyłącznej na korzystanie z wytworzonego programu komputerowego.

Przysługuje Panu wynagrodzenie godzinowe zależne od zaewidencjonowanej liczby godzin świadczenia usług. Kwota wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie za przeniesienie na Kontrahenta autorskich praw majątkowych do wytworzonego/rozwiniętego oprogramowania. Przeniesienie autorskich praw majątkowych ma miejsce na określonych polach eksplantacji, a otrzymane przez Pana honorarium autorskie wyczerpuje wszelkie jego roszczenia z tytułu stworzenia i przeniesienia na kontrahenta autorskich praw majątkowych do utworu.

Prowadzi Pan wyodrębnioną ewidencję od początku realizowania działalności, o której mowa we wniosku, zmierzającej do wytworzenia/rozwinięcia kwalifikowanego IP, tj. od 1 grudnia 2022 r. Prowadzona ewidencja pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów, dochodu (straty) przypadającej na każde kwalifikowane IP, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Wskazał Pan, że wniosek dotyczy prac realizowanych od grudnia 2022 roku do momentu obecnego oraz potencjalnie realizowanych w przyszłości. Wniosek dotyczy również dochodów za przyszłe okresy, które będą uzyskiwane w opisanych powyżej okolicznościach.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane, jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509 ze zm.; dalej: „ustawa o PAIPP”).

Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o PAIPP:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze, autorskie prawo do programu komputerowego, wytwarzanego samodzielnie przez Pana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, w przypadku uzyskania przez Pana przychodu z tytułu przenoszenia na Zleceniodawcę autorskich praw majątkowych do kwalifikowanych praw własności intelektualnych, mamy do czynienia z przychodem, który jest podstawą do ustalenia dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ww. ustawy.

Natomiast, w przypadku uzyskania przez Pana przychodu z tytułu opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, mamy do czynienia z przychodem, który jest podstawą do ustalenia dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 1 ww. ustawy.

Tym samym, na podstawie art. 30ca ust. 1 ww. ustawy, może Pan zastosować stawkę opodatkowania 5% do kwalifikowanego dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej za lata objęte wnioskiem, tj. od 1 grudnia 2022 oraz za lata przyszłe, jeżeli przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa nie ulegną zmianie.

Należy podkreślić, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

–dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

–wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

•stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

•zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Dodatkowo informujemy, że interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście sformułowanego pytania interpretacyjnego, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii opisanych we wniosku.

Niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

–w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

–w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).