Interpretacja indywidualna z dnia 18 listopada 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.526.2024.2.JK

Wykazanie zaliczki na eksport ze stawką krajową 23% za sierpień 2028 r. w sytuacji, gdy wywóz towarów nie nastąpi w terminie dwóch miesięcy oraz możliwość dokonania korekty podatku należnego od otrzymanej zaliczki na eksport poprzez złożenie korekt deklaracji za miesiące styczeń 2020 r. oraz grudzień 2023 r., w których nastąpiła dostawa towarów oraz Spółka otrzymała dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium UE.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 sierpnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 21 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie:

- prawidłowości wykazania w deklaracji za sierpień 2018 r. zaliczki na eksport ze stawką krajową 23% w sytuacji, gdy posiadali Państwo wiedzę, że wywóz towarów poza granice Unii Europejskiej nie nastąpi w terminie dwóch miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym otrzymali Państwo zaliczkę, oraz

- możliwości dokonania korekty podatku należnego od otrzymanej zaliczki na eksport poprzez złożenie korekt deklaracji za miesiące styczeń 2020 r. oraz grudzień 2023 r., w których nastąpiła dostawa towarów oraz otrzymali Państwo dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium UE.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 15 października 2024 r. (wpływ 18 października 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

A. jest polskim rezydentem podatkowym oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja (…), wykonywana na podstawie udzielonej na okres 50 lat koncesji (…) z dnia xx xx 2023 r.

W ramach tej działalności realizowane są zamówienia dla kontrahentów krajowych oraz dla kontrahentów zagranicznych (z Unii Europejskiej oraz spoza Unii).

Ze względu na to, że jest to produkcja dostosowana do indywidualnych zamówień, możliwość sprzedaży gotowego wyrobu innemu nabywcy jest ograniczona. Realizacja zamówienia jest warunkowana różnymi czynnikami, m.in. badaniami odbiorczymi, dlatego też termin realizacji określony w zamówieniu może ulec zarówno skróceniu, jak i wydłużeniu.

W dniu 7 marca 2018 r. Spółka otrzymała od kontrahenta spoza Unii Europejskiej zamówienie na dostawę (…) (X), z terminem realizacji 28 września 2018 r.

Kontrahent wpłacił zaliczkę na dostawę określoną w zamówieniu w dniu 29 sierpnia 2018 r. Została wystawiona faktura dokumentująca wpływ zaliczki na eksport ze stawką krajową 23% liczoną metodą „w stu”.

Zaliczka została opodatkowana stawką 23% VAT, w oparciu o art. 41 ust. 9a ustawy o VAT, który przewiduje, że zaliczki w eksporcie mogą być opodatkowane stawką 0% VAT pod warunkiem, że wywóz towarów nastąpi w terminie 2 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym otrzymano zaliczkę, a podatnik będzie posiadał dokument celny potwierdzający ich wywóz.

Spółka składając deklarację podatkową za miesiąc sierpień posiadała wiedzę, że wywóz towaru nie nastąpi w ciągu dwóch miesięcy od końca miesiąca, w którym wpłynęła zaliczka, a zatem nie zostanie spełniony warunek z art. 41 ust. 9a, uprawniający do zastosowania stawki 0%, dlatego też, w deklaracji podatkowej za sierpień 2018 r., wykazała zaliczkę na eksport towarów ze stawką krajową 23%.

Wywóz towarów nastąpił w dwóch transzach:

I. 28 stycznia 2020 r.;

II.28 grudnia 2023 r.

Zdarzenie to zostało wykazane w deklaracjach podatkowych składanych za odpowiednie okresy, czyli w deklaracji za styczeń 2020 r. oraz w deklaracji za grudzień 2023 r. (Spółka otrzymała dokumenty potwierdzające wywóz towaru przed upływem terminu do złożenia deklaracji za wymienione okresy). W deklaracjach za powyższe okresy rozliczeniowe Spółka nie dokonała korekty podatku należnego, zgodnie z art. 41 ust. 9.

Doprecyzowanie opisu sprawy

W odpowiedzi na pytanie:

1. Czy w wyniku dokonanej przez Państwa dostawy towary będące przedmiotem wniosku, tj. (…) (X), były wysyłane lub transportowane z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej? Jeśli tak, to prosimy wskazać, czy transport ww. towarów dokonany został przez:

a) dostawcę lub na jego rzecz, czy przez

b) nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz?

wskazali Państwo:

W odpowiedzi na pytanie:

2.Jakie posiadają Państwo dokumenty, potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej?

wskazali Państwo:

W odpowiedzi na pytanie:

3. Czy dokumenty potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, które Państwo posiadają, potwierdzają w sposób jednoznaczny wywóz towarów z Polski poza terytorium Unii Europejskiej?

wskazali Państwo:

W odpowiedzi na pytanie:

4.Czy wywóz towarów, o których mowa we wniosku, poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych?

wskazali Państwo:

W odpowiedzi na pytanie:

5. Czy w przypadku transakcji będącej przedmiotem wniosku są Państwo w posiadaniu dokumentów, z których wynika tożsamość towarów będących przedmiotem dostawy i wywozu?

wskazali Państwo:

Pytania

1. Czy Spółka postąpiła prawidłowo wykazując zaliczkę na export ze stawką krajową 23% w deklaracji za miesiąc sierpień 2018 r., mając wiedzę, że wywóz towarów poza granice Unii Europejskiej nie nastąpi w ciągu dwóch miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym podatnik otrzymał zaliczkę?

2. Czy Spółka postąpi prawidłowo korygując podatek należny od otrzymanej zaliczki na eksport poprzez złożenie korekt deklaracji za miesiące styczeń 2020 r. oraz grudzień 2023 r., w których nastąpiła dostawa towarów oraz podatnik otrzymał dokument potwierdzający wywóz towarów poza UE przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dane okresy?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

Państwa zdaniem, Spółka prawidłowo postąpiła wykazując zaliczkę na eksport, którą otrzymała 29 sierpnia 2018 r., w deklaracji podatkowej za sierpień 2018 r. z zastosowaniem stawki krajowej 23%, ponieważ posiadała wiedzę, że wywóz towarów nie nastąpi w terminie 2 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym otrzymała zaliczkę, a zatem nie spełniała warunku do zastosowania stawki 0% w odniesieniu do otrzymanej zaliczki, określonego w art. 41 ust. 9a ustawy o VAT.

Organy podatkowe w interpretacjach wskazują, że zaliczka otrzymana na poczet eksportu powinna być wykazana w deklaracji VAT za okres rozliczeniowy, w którym ją otrzymano (zgodnie z terminem powstania obowiązku podatkowego, tj. art. 19 ust. 8 ustawy o VAT), ale tylko w przypadku spełnienia ustawowych warunków można do niej zastosować stawkę 0% (w przeciwnym wypadku trzeba zastosować stawkę krajową).

Zgodnie z przyjętymi zasadami, otrzymanie całości lub części zapłaty przed dokonaniem dostawy towarów podlega opodatkowaniu wg stawki 0% dla eksportu towarów w odniesieniu do otrzymanej zaliczki, przy spełnieniu określonych warunków, tj.:

1) wywóz towarów nastąpi w terminie dwóch miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym podatnik otrzymał tę zaliczkę, oraz

2) podatnik otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium UE w terminie wskazanym w art. 41 ust. 6, czyli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy.

W sytuacji, gdy zaliczkę opodatkowano stawką 0%, ale nie zostaną spełnione warunki do zastosowania tej preferencyjnej stawki VAT (po dokonaniu transakcji podatnik nie otrzyma w odpowiednim terminie dokumentu potwierdzającego wywóz towaru), należy skorygować deklarację, w której wykazano zaliczkę, i zastosować do niej stawkę krajową. Po otrzymaniu tego dokumentu podatnik powinien dokonać korekty na bieżąco, czyli w miesiącu lub kwartale jego otrzymania.

Spółka w momencie otrzymania zaliczki posiadała wiedzę, że warunki do zastosowania stawki preferencyjnej nie zostaną spełnione, dlatego też wykazała zaliczkę na eksport ze stawką krajową 23%.

Ad 2.

Spółka, mając na uwadze art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej, który mówi iż podatnicy, płatnicy i inkasenci mają prawo do skorygowania uprzednio złożonej deklaracji uważa, że może dokonać korekty podatku należnego składając korekty deklaracji podatkowych za wymienione miesiące styczeń 2020 r. oraz grudzień 2023 r., w których dokona korekty podatku należnego zmniejszając sprzedaż krajową opodatkowaną stawką 23% i odpowiednio zwiększając sprzedaż eksportową.

W art. 41 ust. 9a ustawy o VAT przewidziana jest możliwość odpowiedniego stosowania art. 41 ust. 9 ustawy o VAT. Oznacza to, że w razie wystąpienia konieczności opodatkowania zaliczki na poczet eksportu towarów stawką krajową, spełnienie warunków opodatkowania ich stawką 0% pozwala podatnikom dokonywać korekty podatku należnego, tj. zmniejszać sprzedaż krajową oraz zwiększać odpowiednio sprzedaż eksportową, wykazywaną w deklaracji. Korekty takiej podatnicy mogą dokonywać w ramach deklaracji VAT, za okres rozliczeniowy, w którym otrzymają dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Z uwagi na fakt, że Spółka nie dokonała korekty podatku należnego od zaliczki na eksport, po spełnieniu warunków opodatkowania towarów stawką 0%, w deklaracjach za miesiące, w których dokonała dostawy towarów oraz otrzymała dokumenty wywozowe przed upływem złożenia deklaracji podatkowej za dane okresy, czyli za styczeń 2020 r. oraz za grudzień 2023 r., może dokonać korekty podatku należnego od zaliczki na eksport poprzez złożenie korekt deklaracji podatkowych za ww. okresy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wnioskujest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Z regulacji tej wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 5 ustawy:

Stosownie art. 7 ust. 1 ustawy:

Zgodnie art. 2 pkt 6 ustawy:

Na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

W myśl do art. 2 pkt 8 ustawy:

Na mocy art. 19a ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy:

Natomiast zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2020 r.:

Norma ta ustala, że jeżeli podatnik otrzymał całość lub część zapłaty (np. zaliczkę), obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

W konsekwencji, na gruncie powołanych regulacji, należy uznać, że zaliczkę otrzymaną na poczet eksportu towarów należy wykazać w deklaracji podatkowej w tym okresie rozliczeniowym, w którym, stosownie do brzmienia regulacji art. 19a ust. 8 ustawy, powstał obowiązek podatkowy z tytułu jej otrzymania, tj. w okresie kiedy otrzymano całość lub część zapłaty.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 146a ust. 1 pkt 1 ustawy:

Natomiast w świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podkreślić należy, że zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Jedną z czynności, która korzysta z obniżonej stawki podatku od towarów i usług jest eksport towarów.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy:

W myśl art. 41 ust. 6 ustawy:

Przy czym stosownie do art. 41 ust. 6a ustawy:

Zgodnie z art. 41 ust. 7 ustawy:

Stosownie do art. 41 ust. 8 ustawy:

Na podstawie art. 41 ust. 9 ustawy:

Jak stanowi art. 41 ust. 9a ustawy:

Z kolei w myśl art. 41 ust. 9a ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2020 r.:

Na mocy art. 41 ust. 9b ustawy:

Wskazać należy, że aby uznać daną czynność za eksport towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

- ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni),

- wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej musi zostać potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych wyżej przesłanek powoduje, że nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy.

Z kolei, aby możliwe było opodatkowanie eksportu towarów stawką podatku w wysokości 0%, konieczne jest spełnienie warunku dotyczącego otrzymania przez podmiot potwierdzenia wywozu towarów przez organ celny określony w przepisach celnych. Spełnienie tego warunku ma gwarantować, że faktycznie wystąpił eksport towarów w myśl art. 2 pkt 8 ustawy skutkujący wywozem towarów z terytorium Polski. Otrzymanie odpowiedniego dokumentu „urzędowego” zapobiegnie sprzedaży towarów, która to sprzedaż mogłaby być faktycznie nieopodatkowana w sytuacji braku wywozu towarów i zastosowania preferencyjnej stawki 0%.

Zgodnie z regulacjami obowiązującymi do dnia 31 grudnia 2020 r., w przypadku otrzymania zaliczki z tytułu transakcji stanowiącej eksport towarów w rozumieniu ustawy, stawka podatku w wysokości 0% znajduje zastosowanie wówczas, gdy wywóz towaru nastąpi w ciągu 2 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym podatnik otrzymał tą zapłatę i w tym terminie podatnik otrzyma dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

W przypadku zaś, gdy wywóz towarów nastąpi w terminie późniejszym niż wskazany w art. 41 ust. 9a ustawy, podatnik może zastosować stawkę 0% w odniesieniu do otrzymanej zaliczki jedynie w sytuacji, gdy wywóz w terminie późniejszym uzasadniony jest specyfiką realizacji tego rodzaju dostawy potwierdzoną warunkami dostawy, w których określono termin wywozu towarów.

Otrzymana zaliczka na poczet eksportu towarów winna być więc wykazana w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu jej otrzymania. Brak dochowania warunków wskazanych w treści art. 41 ust. 9a ustawy (z uwzględnieniem przepisu art. 41 ust. 7 ustawy) w terminie 2 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym podatnik otrzymał zapłatę prowadzi do konieczności opodatkowania otrzymanej zaliczki wg stawki krajowej właściwej dla danego towaru. Podatnik będzie uprawniony do dokonania korekty rozliczonego wg stawki krajowej podatku w rozliczeniu za okres, w którym otrzyma dokumenty potwierdzające eksport towarów.

Natomiast w kontekście zasadności zastosowania procedury, określonej w art. 41 ust. 9b ustawy, należy zaznaczyć, że przymiot „specyficzności” nie dotyczy samej „dostawy”, ale dotyczy jej „realizacji”. Oznacza to, że nie dostawa powinna być specyficzna, ale jej realizacja. Tym samym nie zawsze to niestandardowość np. produkcji towaru powinna być decydująca, ale nietypowość realizacji dostawy.

Zatem o zasadności zastosowania normy art. 41 ust. 9b ustawy, każdorazowo decydować będą obiektywne okoliczności towarzyszące danej dostawie. O faktycznym przedmiocie czynności przesądzać będzie zakres oraz specyfika tych czynności oraz treść umów (warunków dostawy), zawartych każdorazowo przez podatnika i jego kontrahentów (Klientów).

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Głównym przedmiotem Państwa działalności jest produkcja (…). W ramach tej działalności, realizowane są zamówienia dla kontrahentów krajowych oraz dla kontrahentów zagranicznych (z Unii Europejskiej oraz spoza Unii).

Ze względu na to, że jest to produkcja dostosowana do indywidualnych zamówień, możliwość sprzedaży gotowego wyrobu innemu nabywcy jest ograniczona. Realizacja zamówienia jest warunkowana różnymi czynnikami, między innymi badaniami odbiorczymi, dlatego też termin realizacji określony w zamówieniu może ulec zarówno skróceniu, jak i wydłużeniu.

W dniu 7 marca 2018 r. otrzymali Państwo od kontrahenta spoza Unii Europejskiej zamówienie na dostawę (…) (X), z terminem realizacji 28 września 2018 r.

Kontrahent wpłacił zaliczkę na dostawę określoną w zamówieniu w dniu 29 sierpnia 2018 r. Wystawili Państwo fakturę dokumentującą wpływ zaliczki na eksport ze stawką krajową 23% liczoną metodą „w stu”.

Składając deklarację podatkową za miesiąc sierpień posiadali Państwo wiedzę, że wywóz towarów nie nastąpi w ciągu dwóch miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym wpłynęła zaliczka, dlatego też w deklaracji podatkowej za sierpień 2018 r. wykazali Państwo zaliczkę na eksport towarów ze stawką krajową 23%.

Wywóz towarów nastąpił w dwóch transzach, tj. w dniu 28 stycznia 2020 r. oraz w dniu 28 grudnia 2023 r. Zdarzenie to zostało wykazane w deklaracjach podatkowych za styczeń 2020 r. oraz w deklaracji za grudzień 2023 r. W deklaracjach za powyższe okresy rozliczeniowe nie dokonali Państwo korekty podatku należnego, zgodnie z art. 41 ust. 9a ustawy.

Państwa wątpliwości dotyczą w pierwszej kolejności określenia, czy postąpili prawidłowo wykazując zaliczkę na eksport ze stawką krajową 23% w deklaracji za miesiąc sierpień 2018 r., w sytuacji gdy mieli Państwo wiedzę, że wywóz towarów poza granice Unii Europejskiej nie nastąpi w ciągu dwóch miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym otrzymali Państwo zaliczkę.

Wskazali Państwo, że otrzymali zaliczkę na eksport towarów w dniu 29 sierpnia 2018 r., zatem obowiązek podatkowy z tytułu otrzymania wskazanej zaliczki powstał, zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy, z chwilą jej otrzymania, tj. w sierpniu 2018 r., a w konsekwencji zaliczka ta winna być wykazana w deklaracji rozliczeniowej składanej za ten okres, tj. sierpień 2018 r.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości, uznać należy, że w odniesieniu do otrzymanej przez Państwa w dniu 29 sierpnia 2018 r. zaliczki tytułem dostawy stanowiącej eksport towarów, w związku z faktem, iż na moment składania deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym otrzymali Państwo zaliczkę (tj. sierpień 2018 r.) posiadali już Państwo wiedzę, że wywóz towarów nastąpi po upływie 2 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym otrzymali Państwo zapłatę (zaliczkę), nie zostały spełnione warunki uprawniające do zastosowania stawki 0% dla eksportu towarów, wynikające z art. 41 ust. 9a ustawy. W konsekwencji, nie byli Państwo uprawnieni do wykazania otrzymanej w dniu 29 sierpnia 2018 r. zaliczki ze stawką 0%, na podstawie art. 41 ust. 9a ustawy.

W analizowanym przypadku nie mieli Państwo również prawa do zastosowania stawki 0%, na podstawie art. 41 ust. 9b ustawy, gdyż z opisu sprawy nie wynika, że wywóz towarów będących przedmiotem eksportu (tj. amunicji kalibru »X«) w późniejszym terminie jest uzasadniony specyfiką realizacji tego rodzaju dostaw, potwierdzoną warunkami dostawy, w których określono termin wywozu towarów.

Zatem, z uwagi na fakt, że składając deklarację podatkową za miesiąc sierpień 2018 r. posiadali Państwo wiedzę, że wywóz towarów mających być przedmiotem eksportu nie nastąpi w terminie dwóch miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym otrzymali Państwo tą zaliczkę, zaliczka ta winna być opodatkowana z zastosowaniem stawki krajowej właściwej dla danego towaru, tj. 23%. W konsekwencji, otrzymana przez Państwa w dniu 29 sierpnia 2018 r. zaliczka od kontrahenta spoza Unii Europejskiej na eksport amunicji kalibru (X) winna zostać wykazana w deklaracji za miesiąc sierpień ze stawką 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, mając wiedzę, że wywóz amunicji kalibru (X) poza granice Unii Europejskiej nie nastąpi w ciągu dwóch miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym otrzymali Państwo zaliczkę, postąpili Państwo prawidłowo wykazując otrzymaną w dniu 29 sierpnia 2018 r. zaliczkę na eksport towarów ze stawką krajową 23% w deklaracji za miesiąc sierpień 2018 r.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe.

W dalszej kolejności Państwa wątpliwości dotyczą określenia, czy postąpią Państwo prawidłowo korygując podatek należny od otrzymanej zaliczki na eksport, poprzez złożenie korekt deklaracji za miesiące styczeń 2020 r. oraz grudzień 2023 r., w których nastąpiła dostawa towarów oraz otrzymali Państwo dokument potwierdzający wywóz towarów poza UE, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dane okresy.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy:

Podatek od towarów i usług należy do grupy podatków powstających z mocy prawa, który pobierany jest w trybie tzw. samoobliczenia. Dlatego też szczególnie istotną rolę w tym podatku odgrywają deklaracje podatkowe. Przy ich pomocy podatnik określa i zgłasza organowi podatkowemu (deklaruje) wysokość zobowiązania podatkowego. Przepisy dotyczące deklaracji podatkowych mają zatem duże znaczenie w procesie poboru podatku.

Zauważyć należy, że z cytowanych wyżej przepisów wynika, że każda deklaracja odnosi się do konkretnego, zamkniętego już okresu rozliczeniowego, który w przypadku deklaracji dla celów podatku od towarów i usług jest okresem miesięcznym. W związku z powyższym deklaracja musi uwzględniać stan prawny istniejący w momencie zamknięcia okresu rozliczeniowego.

Deklaracja podatkowa stanowi zatem opis zdarzeń, zaistniałych w określonym przedziale czasowym, oceniany z punktu widzenia przepisów podatkowych w tym przedziale czasowym obowiązujących, a który w efekcie ma doprowadzić do wykonania przez podatnika obowiązku zapłaty podatku lub zrealizowania przez niego swego uprawnienia do uzyskania od organu podatkowego zwrotu podatku.

Stosownie do art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) zwanej dalej: „Ordynacją podatkową”:

Na mocy art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej:

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu. Może ona dotyczyć każdej pozycji deklaracji, np. określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości kwoty zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji (np.: adresu, nr NIP) – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym – poprawnym – wypełnieniu jej formularza, z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji. Skorzystanie przez podatnika z wprowadzonej przez ustawodawcę instytucji korekty deklaracji powoduje, że złożona przez niego deklaracja korygująca zastępuje pierwotną (korygowaną) deklarację i pociąga za sobą skutki prawne, pozbawiające jednocześnie pierwotną deklarację mocy prawnej. Korekta deklaracji ma na celu skorygowanie błędu poprzez zastąpienie go właściwym zapisem.

Należy zaznaczyć, że aby możliwe było opodatkowanie eksportu towarów stawką podatku w wysokości 0%, konieczne jest spełnienie warunku dotyczącego otrzymania przez podmiot potwierdzenia wywozu towarów przez organ celny określony w przepisach celnych. Spełnienie tego warunku ma gwarantować, że faktycznie wystąpił eksport towarów w myśl art. 2 pkt 8 ustawy skutkujący wywozem towarów z terytorium Polski. Otrzymanie odpowiedniego dokumentu „urzędowego” zapobiegnie sprzedaży towarów, która to sprzedaż mogłaby być faktycznie nieopodatkowana w sytuacji braku wywozu towarów i zastosowania preferencyjnej stawki 0%.

Z opisu sprawy wynika, że w deklaracji podatkowej za sierpień 2018 r. wykazali Państwo zaliczkę na eksport towarów ze stawką krajową 23%. Wywóz towarów – (…) (X) – na które otrzymali Państwo ww. zaliczkę nastąpił w dwóch transzach, tj. w dniu 28 stycznia 2020 r. oraz w dniu 28 grudnia 2023 r.

Zdarzenie to zostało wykazane w deklaracjach podatkowych składanych za odpowiednie okresy, czyli w deklaracji za styczeń 2020 r. oraz w deklaracji za grudzień 2023 r. W deklaracjach za powyższe okresy rozliczeniowe nie dokonali Państwo korekty podatku należnego, zgodnie z art. 41 ust. 9 ustawy. Eksportowane towary transportowane były do Norwegii. Dostawa towarów realizowana była przez zewnętrzną firmę transportową. Są Państwo w posiadaniu kopii faktur sprzedażowych z wyszególnionym asortymentem oraz dokumentu MRN z wykazem pozycji towarowych, kopii listu przewozowego CMR, potwierdzenia wywozu, tj. komunikatu IE-599 – wydruk dostarczony przez agencję celną przygotowany na podstawie pliku IE-599. Dodatkowo, do każdego zamówienia posiadają Państwo zezwolenie na wywóz towarów o znaczeniu strategicznym. Poza tym, posiadają Państwo również korespondencję z kontrahentem odnośnie dostarczonych towarów. Wskazali Państwo również, że z posiadanych dokumentów jednoznacznie wynika wywóz towarów poza terytorium UE.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy, możliwość zastosowania stawki 0% do eksportu towarów uwarunkowana jest posiadaniem, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Zatem, aby mogli Państwo opodatkować sprzedaż stanowiącą eksport towarów stawką podatku w wysokości 0% muszą Państwo posiadać dokument, który w sposób jednoznaczny potwierdza, że wysyłane towary opuściły terytorium Unii Europejskiej. Przykładowy katalog takich dokumentów znajduje się w art. 41 ust. 6a ustawy. Przy czym, pomimo tego, że katalog dokumentów wymienionych w art. 41 ust. 6a ustawy ma charakter otwarty, na co wskazuje użyty w ustawie zwrot „w szczególności”, nie można uznać, że jakikolwiek dokument potwierdzający wywóz towarów lub ich dostawę na terytorium państwa trzeciego, oznacza spełnienie warunku, o którym mowa w ww. przepisie.

Dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium UE jest:

-elektroniczny komunikat IE-599 otrzymany w systemie AES,

-wydruk ww. komunikatu potwierdzony przez właściwy organ celny,

-elektroniczny komunikat IE-599 otrzymany poza systemem AES, jeżeli jego autentyczność jest zapewniona.

Dokumentem, o którym mowa w art. 41 ust. 6a ustawy uprawniającym do zastosowania stawki 0% przy eksporcie towarów będzie również zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym lub kopia takiego zgłoszenia potwierdzona przez właściwy urząd celny.

W analizowanej sprawie otrzymana przez Państwa w dniu 29 sierpnia 2018 r. zaliczka od kontrahenta spoza Unii Europejskiej na poczet eksportu (…) (X) wykazana została w deklaracji podatkowej za miesiąc sierpień 2018 r., ze stawką 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy.

Wywóz towarów będących przedmiotem eksportu – na który w dniu 29 sierpnia 2018 r. otrzymali Państwo zaliczkę – z Polski do Norwegii nastąpił w dwóch transzach, tj. w dniu 28 stycznia 2020 r. oraz w dniu 28 grudnia 2023 r. Ponadto wskazali Państwo, że posiadali dokumenty potwierdzające wywóz towarów (m.in. komunikat IE-599) przed upływam terminu do złożenia deklaracji podatkowej za wskazane okresy, tj. deklaracji za miesiąc styczeń 2020 r. oraz deklaracji za miesiąc grudzień 2023 r. W deklaracjach za miesiąc styczeń 2020 r. oraz grudzień 2023 r. wykazali Państwo eksport towarów, jednakże nie dokonali Państwo korekty wykazanej uprzednio (w deklaracji za miesiąc sierpień 2018 r.) sprzedaży ze stawką 23%.

Wskazać należy, że w analizowanym przypadku, w związku z wywozem towarów poza terytorium Unii Europejskiej, potwierdzonym posiadanym przez Państwa m.in. komunikatem IE-599, są Państwo uprawnieni do dokonania korekty podatku należnego (wynikającego z otrzymanej w dniu 29 sierpnia 2018 r. zaliczki) wykazanego w deklaracji podatkowej składanej za miesiąc sierpień 2018 r. Korekty tej winni Państwo dokonać w deklaracji składanej za okres rozliczeniowy, w którym otrzymali Państwo dokumenty potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, tj. w deklaracji za miesiąc styczeń 2020 r. oraz w deklaracji za miesiąc grudzień 2023 r.

Podsumowując, postąpią Państwo prawidłowo korygując podatek należny od otrzymanej zaliczki na eksport, poprzez złożenie korekt deklaracji za miesiące styczeń 2020 r. oraz grudzień 2023 r., w których nastąpiła dostawa towarów oraz otrzymali Państwo dokument potwierdzający wywóz towarów poza UE przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dane okresy.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

-stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

-zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).