Interpretacja indywidualna z dnia 15 listopada 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.713.2024.2.JM

Uznanie, że faktura wystawiona na osobę fizyczną stanowi podstawę do odliczenia podatku VAT i prawo do odliczenia podatku VAT z ww. faktury.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 września 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 2 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania, że faktura wystawiona na osobę fizyczną, tj. Pana jako nabywcę, na której jako płatnik wskazana jest Pana firma, tj. („…”), stanowi podstawę do odliczenia podatku VAT i prawa do odliczenia podatku VAT z ww. faktury. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 listopada 2024 r. (wpływ 5 listopada 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą: („…”), dalej również jako: „Firma”. Wnioskodawca prowadzi swoją działalność w Polsce, jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Głównym przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest Pozostała działalność profesjonalna, naukowa i techniczna, gdzie indziej niesklasyfikowana - kod PKD: 74.90.Z. W najbliższej przyszłości Wnioskodawca planuje rozszerzenie działalności o prowadzenie zajęć ze strzelectwa, tj. strzelania rekreacyjnego oraz sportowego (w tym organizację szkoleń w tym zakresie) oraz organizacje eventów strzeleckich. Decyzja ta jest podyktowana dużym zainteresowaniem tym tematem wśród obecnych klientów Wnioskodawcy, jak również jego szerokim spektrum doświadczeń i szeregu uprawnień jakie sam posiada. W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że Wnioskodawca dysponuje pozwoleniami na posiadanie broni kolekcjonerskiej oraz broni sportowej. Dodatkowo posiada kluczowe w tym przypadku uprawnienie prowadzącego strzelanie, zatem jest w pełni kompetentny do realizacji ww. założeń związanych z rozszerzeniem zakresu prowadzonej działalności. W związku z planowymi działaniami, Wnioskodawca będzie ponosił szereg wydatków związanych z realizacją planowanych zajęć ze strzelectwa, chodzi m.in. o zakup broni oraz amunicji. Należy w tym miejscu podkreślić, że zakupy będą dokonywane oraz wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej. Kluczową kwestią w zakresie nabywania broni i amunicji jest to, że pozwolenie na broń jest wystawione na osobę fizyczną, a nie na podmiot gospodarczy. W konsekwencji, zgodnie z Ustawą o amunicji na fakturze jako nabywca, będzie zawsze wpisana osoba fizyczna posiadająca stosowne zezwolenie, zaś jako Płatnik będzie występowała Firma Wnioskodawcy. Przychody uzyskane z świadczonych usług będą w całości opodatkowane 23% stawką podatku VAT. Faktycznym nabywcą broni i amunicji będzie Firma Wnioskodawcy. Wnioskodawca jako osoba fizyczna będzie rozporządzał zakupioną bronią i amunicją na poczet prowadzonej przez siebie działalności, nabycie broni na swoje dane osobowe tj. imię i nazwisko, jest koniecznie z uwagi na niemożliwość zakupu bezpośrednio na Firmę. W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym, Wnioskodawca powziął wątpliwość w zakresie możliwości obniżenia kwoty VAT należnego o kwotę VAT naliczonego przy zakupie broni i amunicji.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 22 października 2024 roku, niniejszym w odpowiedzi na poszczególne pytania wskazuje Pan:

1)Czy faktura dokumentującą zakup broni i amunicji będzie zawierała elementy wymagane w art. 106e ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.)?

Tak, faktura będzie zawierała elementy wymagane w art. 106e ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

2)Czy faktura dokumentująca zakup broni i amunicji, będzie potwierdzać czynności faktycznie dokonane, tzn. czy będzie odzwierciedlać rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych związanych z ich nabyciem?

Tak, będzie potwierdzać czynności faktycznie dokonane, tzn. czy będzie odzwierciedlać rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych.

Pytania

1.Czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty VAT należnego o kwotę VAT naliczonego przy zakupie broni i amunicji?

2.W przypadku udzielania pozytywnej odpowiedzi na pytanie 1, czy faktura VAT wystawiona na nabywcę, jako osobę fizyczną tj. Wnioskodawcę z uwagi na ograniczenia związane z możliwością wystawienia faktury bezpośrednio na Firmę Wnioskodawcy (numer NIP), jednak wskazująca w uwadze do faktury „Płatnika” jako Firmę Wnioskodawcy, będzie stanowiła dostateczną podstawę do odliczenia podatku VAT, przy zachowaniu pozostałych warunków określonych w art. 106e ust. 1 ustawy o VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Ad. 1 Wnioskodawca stoi na stanowisku, że będzie mu przysługiwało prawo do obniżenia kwoty VAT należnego o kwotę VAT naliczonego przy zakupie broni i amunicji, ponieważ zostaną spełnione przesłanki wynikające z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Ad. 2 Wnioskodawca stoi na stanowisku, że faktura VAT wystawiona na nabywcę, jako osobę fizyczną tj. Wnioskodawcę z uwagi na ograniczenia związane z możliwością wystawienia faktury bezpośrednio na Firmę Wnioskodawcy, jednak wskazująca w uwadze do faktury „Płatnika” jak Firmę Wnioskodawcy, będzie stanowiła dostateczną podstawę do odliczenia podatku VAT. W ocenie Wnioskodawcy należy zauważyć, że chociaż faktura powinna zawierać dane dotyczące nabywcy wymienione w art. 106e ust. 1 ustawy, to jednak niewskazanie niektórych z tych informacji nie wyklucza możliwości jego identyfikacji na podstawie pozostałych danych zawartych na fakturze.

Uzasadnienie do pytania 1. Podstawowe zasady w zakresie odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 dalej jako: „Ustawa o VAT”). W świetle tego przepisu: W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Stosowanie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT: Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu: a) nabycia towarów i usług, b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi. Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. Formułując w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej. W ocenie Wnioskodawcy, mając na uwadze wskazany wyżej przepis art. 86 ust. 1 ustawy VAT oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że zakup broni oraz amunicji, będzie związany z prowadzoną opodatkowaną działalnością Wnioskodawcy, zatem będzie on miał prawo do odliczenia kwoty podatku VAT naliczonego na zasadach wynikających z ustawy o VAT.

Uzasadnienie do pytania 2. Ustawodawca umożliwił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym: Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Podkreślić należy, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jaki i podmiotów biorących w niej udział. Z powyższego wynika, że o prawidłowości faktur wystawionych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe między określonymi podmiotami. Zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy o VAT: Przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie. W świetle natomiast art. 106e ust. 1 ustawy o VAT: 1. Faktura powinna zawierać: 1) datę wystawienia; 2) kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę; 3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy; 4) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a; 5) numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b; 6) datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury; 7) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi; 8) miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług; 9) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto); 10) kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto; 11) wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto); 12) stawkę podatku albo stawkę podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9; 13) sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku; 14) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku; 15) kwotę należności ogółem; (...) Należy zauważyć, że faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym. Zatem, co do zasady, muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Konkludując, nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wskazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Należy zwrócić uwagę, że faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku. Należy zauważyć, że chociaż faktura powinna zawierać dane dotyczące nabywcy wymienione w art. 106e ust. 1 ustawy o VAT, to jednak niewskazanie niektórych z tych informacji, nie wyklucza możliwości jego identyfikacji na podstawie pozostałych danych zawartych na fakturze. Brak wskazania NIP przy jednoczesnym prawidłowym wskazaniu pozostałych danych podmiotu będącego nabywcą jest wadą techniczną, niewyłączającą możliwości zweryfikowania dokonania zdarzenia gospodarczego i prawidłowego określenia nabywcy towaru, a jednocześnie pozostającą bez znaczenia dla wysokości zobowiązania podatkowego. Potwierdzeniem powyższego, są liczne Interpretacje Indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wydane w tożsamych stanach faktycznych, przykładowo: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w Interpretacji Indywidualnej z 3 października 2023 r. nr: 0112-KDIL1-2.4012.364.2023.2.ID: „(...) Prawo do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktury, uzależnione jest od spełnienia warunków wynikających z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, a także od niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis art. 88 ustawy enumeratywnie określa listę przypadków, w których podatnik został pozbawiony prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, jednakże nie wymienia opisanej we wniosku nieprawidłowości (braku NIP nabywcy) jako przesłanki negatywnej powodującej utratę prawa do odliczenia podatku naliczonego (w sytuacji, gdy faktura odzwierciedla prawdziwe zdarzenie gospodarcze). Zatem brak wskazania NIP-u na fakturze nie przesądza o braku prawa do odliczenia podatku VAT. Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Zakupiona broń i amunicja wykorzystywana jest przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej - strzelnicy szkoleniowo-sportowej - do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Z uwagi na fakt, że nabywcą faktury musi być osoba fizyczna, na którą wydane jest zezwolenie na zakup broni i amunicji, otrzymywane faktury wystawiane są na nabywcę, tj. Wnioskodawcę - osobę fizyczną oraz na płatnika firmę (...). Faktycznym nabywcą broni i amunicji w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w zakresie usług strzelnicy szkoleniowo-sportowej jest Wnioskodawca. W konsekwencji Wnioskodawcy przysługuje/będzie przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku VAT z faktury dokumentującej zakup broni i amunicji, w sytuacji gdy brak numeru identyfikacji podatkowej nabywcy jest jedynym brakiem formalnym takiej faktury. Podsumowując, Wnioskodawca ma/będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od faktury wystawionej na nabywcę: X, gdzie płatnikiem jest Firma (...). Prawo to przysługuje pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.” Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w Interpretacji Indywidualnej z 19 czerwca 2024 r. nr: 0113-KDIPT1-1.4012.257.2024.3.RG: „(...) Jak wynika z opisu sprawy, pozwolenie na broń jest wystawione na osobę fizyczną. Zgodnie z Ustawą o amunicji na fakturze jako nabywca jest wpisana osoba fizyczna posiadająca stosowne zezwolenie, zaś jako płatnik występuje firma. Faktycznym nabywcą broni i amunicji jest Firma/płatnik. Nabywca rozporządza zakupioną bronią i amunicją na poczet działalności, nabywa broń na swoje nazwisko, jedynie z uwagi na niemożliwość zakupu bezpośrednio na Firmę. Koszty te są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w zakresie m.in. prowadzenia strzelań rekreacyjnych i treningów, i strzelań na strzelnicy szkoleniowo-sportowej, do której to działalności są wykorzystywane. Faktury dokumentujące zakup broni i amunicji zawierają dane określone w art. 106e ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Jak wskazano wyżej, prawo do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktury, uzależnione jest od spełnienia warunków wynikających z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, a także od niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis art. 88 ustawy enumeratywnie określa listę przypadków, w których podatnik został pozbawiony prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, jednakże nie wymienia opisanej we wniosku nieprawidłowości (braku NIP nabywcy) jako przesłanki negatywnej powodującej utratę prawa do odliczenia podatku naliczonego (w sytuacji, gdy faktura odzwierciedla prawdziwe zdarzenie gospodarcze). Zatem brak wskazania NIP-u na fakturze nie przesądza o braku prawa do odliczenia podatku VAT. W konsekwencji, przysługuje Panu prawo do odliczenia kwoty podatku VAT z faktury dokumentującej zakup broni, w sytuacji gdy brak numeru identyfikacji podatkowej nabywcy jest jedynym brakiem formalnym takiej faktury. Podsumowując, ma Pan prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury wystawionej np. (nr pesel), w uwadze do faktury PŁATNIK: Firma "...". Prawo to przysługuje pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.” Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że brak wskazania numeru NIP nabywcy na fakturze w zaistniałych okolicznościach, nie przesądza o braku prawa do odliczenia podatku VAT. W konsekwencji, Wnioskodawca uważa, że faktura za broń i amunicję wystawiona na niego jako osobę fizyczną, lecz zawierająca w uwadze „Płatnika” jako Firmę Wnioskodawcy, będzie stanowiła dostateczną podstawę do odliczenia podatku VAT. Jak wskazano na początku, prawo do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktury, uzależnione jest od spełnienia warunków wynikających z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, a także od niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy zasługuje na potwierdzenie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Dla spójności tej interpretacji, Organ uznał za zasadne udzielenie odpowiedzi w pierwszej kolejności na pytanie nr 2, a następnie na pytanie nr 1.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy, warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Ustawodawca umożliwił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy:

Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jaki i podmiotów biorących w niej udział. Z powyższego wynika, że o prawidłowości faktur wystawionych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe między określonymi podmiotami.

Zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy:

Natomiast zgodnie z art. 106e ust. 1 ustawy:

Zatem, zgodnie z wyżej powołanymi przepisami, konieczne jest, aby faktury, jako dokumenty potwierdzające rzeczywiste transakcje gospodarcze, zawierały nazwy określające strony transakcji, ich adresy, a także numery identyfikacji podatkowej.

Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział.

Faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym. Zatem, co do zasady, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Oznacza to, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wskazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

Należy zauważyć, że chociaż faktura powinna zawierać dane dotyczące nabywcy wymienione w art. 106e ustawy, to jednak niewskazanie niektórych z tych informacji nie wyklucza możliwości jego identyfikacji na podstawie pozostałych danych zawartych na fakturze.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy zwrócić uwagę, że prawo do odliczenia podatku naliczonego jest podstawowym i fundamentalnym prawem podatnika, wynikającym z konstrukcji podatku od towarów i usług jako podatku od wartości dodanej. Unormowanie to jest implementacją wcześniej obowiązującego art. 17 ust. 2 lit. a VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej. To samo wynika z art. 168 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. 347 s. 1 ze zm.). Przepis ten jednoznacznie wskazuje, że odliczenie przysługuje jedynie w odniesieniu do podatku powstałego w wyniku czynności wykonanej przez innego podatnika, a dla realizacji tego prawa - stosownie do art. 178 lit. a tej Dyrektywy - konieczne jest posiadanie faktury wystawionej zgodnie z art. 220, art. 236, art. 238, art. 239 i art. 240 Dyrektywy. Sama faktura nie tworzy prawa do odliczenia podatku w niej wykazanego. Prawo do odliczenia przysługuje zatem wówczas, gdy podatek naliczony związany jest z faktycznie dokonanymi czynnościami opodatkowanymi. Potwierdzeniem tego może być wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 13 grudnia 1989 r. w sprawie Genius Holding BV v. Staatssecretaris van Financien, C-342/87, w którym stwierdzono, że zgodnie z artykułem 17 (2) podatnik może korzystać z prawa do odliczenia podatku VAT przewidzianego w VI Dyrektywie z tytułu dostaw towarów lub świadczenia usług przez innego podatnika wyłącznie w odniesieniu do podatków faktycznie należnych, tj. podatków przypadających do zapłaty z tytułu działalności podlegającej opodatkowaniu lub zapłaconych, o ile były one należne. Zasada ta nie dotyczy podatku, który jest należny tylko z tego powodu, że został wykazany na fakturze. Dysponowanie przez nabywcę fakturą wystawioną przez zbywcę stanowi jedynie formalny warunek skorzystania z tego uprawnienia. Prawo do odliczenia podatku jest następstwem powstania obowiązku podatkowego powstałego na poprzednim etapie obrotu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca planuje rozszerzenie działalności o prowadzenie zajęć ze strzelectwa, tj. strzelania rekreacyjnego oraz sportowego (w tym organizację szkoleń w tym zakresie) oraz organizacje eventów strzeleckich. Wnioskodawca będzie ponosił szereg wydatków związanych z realizacją planowanych zajęć ze strzelectwa, chodzi m.in. o zakup broni oraz amunicji. Na fakturze jako nabywca, będzie zawsze wpisana osoba fizyczna posiadająca stosowne zezwolenie, zaś jako Płatnik będzie występowała Firma Wnioskodawcy. Faktycznym nabywcą broni i amunicji będzie Firma Wnioskodawcy. Faktura będzie zawierała elementy wymagane w art. 106e ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i będzie potwierdzać czynności faktycznie dokonane, tzn. będzie odzwierciedlać rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych. Wnioskodawca jako osoba fizyczna będzie rozporządzał zakupioną bronią i amunicją na poczet prowadzonej przez siebie działalności, nabycie broni na swoje dane osobowe tj. imię i nazwisko, jest koniecznie z uwagi na niemożliwość zakupu bezpośrednio na Firmę. Zakupy będą dokonywane oraz wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej. Przychody uzyskane z świadczonych usług będą w całości opodatkowane 23% stawką podatku VAT.

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz przywołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że skoro faktura, o której mowa we wniosku, będzie odzwierciedlać rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych, to okoliczność wystawienia jej na Pana jako nabywcę, gdzie płatnikiem będzie Pana firma, tj. („…”), nie pozbawia Pana prawa do odliczenia podatku VAT. Ponadto – jak wynika z okoliczności sprawy – broń i amunicję będzie wykorzystywał Pan do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług i jest Pan zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

W konsekwencji, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy będzie miał Pan prawo do odliczenia podatku VAT z faktury za zakupioną broń i amunicję. Prawo to będzie przysługiwało pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zatem Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że ta interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnośnie powołanych interpretacji indywidualnych należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, dotyczą konkretnych stanów faktycznych i należy je traktować indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).