Interpretacja indywidualna z dnia 15 listopada 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.633.2024.3.RG

Ustalenie: - czy wynajem pomieszczeń dla kontrahentów zewnętrznych i związane z tym refakturowanie mediów, pokoi gościnnych dla funkcjonariuszy i emerytów SW oraz świadczenie usług ksero dla potrzeb osadzonych jest działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, - czy kwoty przeniesienia kosztów (refakturowanie) opłat za media związanych z wynajmem pomieszczeń, tj. energii elektrycznej, energii cieplnej, dostawy wody, odprowadzania ścieków oraz wywozu odpadów, powinny być wliczane do limitu, o którym mowa w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 sierpnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 9 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia:

-czy wynajem pomieszczeń dla kontrahentów zewnętrznych i związane z tym refakturowanie mediów, pokoi gościnnych dla funkcjonariuszy i emerytów SW oraz świadczenie usług ksero dla potrzeb osadzonych jest działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług,

-czy kwoty przeniesienia kosztów (refakturowanie) opłat za media związanych z wynajmem pomieszczeń, tj. energii elektrycznej, energii cieplnej, dostawy wody, odprowadzania ścieków oraz wywozu odpadów, powinny być wliczane do limitu, o którym mowa w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług,

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 17 października 2024 r. (data wpływu 17 października 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Zakład Karny … z Ustawą z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (tekst jednolity Dz. U. z 2024 r. poz. 361) art. 15 ust. 1, jest podatnikiem podatku VAT.

Oprócz działalności statutowej, którą jest wykonywanie kary pozbawienia wolności, Zakład Karny w … wynajmuje i użycza pomieszczenia na rzecz prowadzenia działalności gospodarczej przez kontrahentów zewnętrznych w oparciu o zatrudnienie skazanych, na warunkach wynikających z zawartych umów.

Prowadzi także marginalną działalność w formie wynajmu pokoi gościnnych dla funkcjonariuszy i emerytów Służby Więziennej i usług ksero na potrzeby skazanych uzyskując przychody, które są odprowadzane na rachunek dochodów budżetu państwa.

Kontrahenci wynajmujący pomieszczenia, zobowiązani są na podstawie odrębnych przepisów, do stałego zatrudniania osadzonych.

Stosownie do warunków umowy kontrahenci ponoszą opłatę za najem powierzchni, a także media, zgodnie z faktycznym zużyciem, na podstawie wystawianych faktur.

W 2020 roku przychody ze sprzedaży wynikające z ww. opłat (w większości refakturowanie mediów) przekroczyły limit o którym mowa w art. 113 ust. 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, przez co Zakład Karny w … stał się czynnym podatnikiem VAT.

Na pytania Organu:

1)Jakie opłaty, objęte zakresem pytania postawionego we wniosku jako pierwsze, są refakturowane przez Państwa Zakład Karny? Należy je wymienić.

2)Czy usługi, których dotyczą refakturowane opłaty, są:

a)opodatkowane podatkiem od towarów i usług,

b)zwolnione od podatku od towarów i usług,

c)niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

3)Czy zakresem pytania, postawionego we wniosku jako drugie objęty jest:

a)wynajem pomieszczeń na rzecz kontrahentów zewnętrznych na rzecz prowadzenia działalności gospodarczej, czy również

b)wynajem pokoi gościnnych dla funkcjonariuszy i emerytów Służby więziennej?

4)Czy usługi:

a)wynajmu pomieszczeń na rzecz kontrahentów zewnętrznych w celu prowadzenia działalności gospodarczej

b)wynajmu pokoi gościnnych dla funkcjonariuszy i emerytów służby więziennej oraz

c)usługi ksero dla potrzeb osadzonych,

są świadczone przez Państwa Zakład w ramach działalności statutowej wykonywanej przez Państwa Zakład Karny? Jeżeli tak, należy podać podstawę prawną, na podstawie której usługi te są świadczone w ramach działalności statutowej? Odpowiedzi należy udzielić dla każdej usługi odrębnie.

5)Czy usługi polegające na świadczeniu przez Państwa usług ksero dla potrzeb osadzonych są odpłatne?

6)Jeżeli zakresem pytania postawionego we wniosku jako drugie objęty jest również wynajem pokoi gościnnych dla funkcjonariuszy i emerytów Służby więziennej, proszę o wskazanie czy wynajem pokoi gościnnych jest odpłatny?

odpowiedzieli Państwo:

Ad. I 1) Zakład Karny w … refakturuje opłaty z tytułu dostarczenia mediów tj. energii elektrycznej, energii cieplnej, dostawy wody, odprowadzania ścieków oraz wywozu odpadów, nie dolicza dodatkowej marży obciąża tylko na podstawie faktycznego zużycia.

Ad. I 2) Refakturowane opłaty podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ta samą stawką VAT stosowaną przez dostawców mediów.

Ad. I 3) Zakresem pytania postawionego we wniosku jako drugie objęty jest zarówno wynajem pomieszczeń na rzecz kontrahentów zewnętrznych oraz pokoi gościnnych dla funkcjonariuszy i emerytów.

Ad. I 4)

a)Wynajem pomieszczeń na rzecz kontrahentów zewnętrznych w celu prowadzenia działalności gospodarczej nie jest świadczony w ramach działalności statutowej zakładu.

b)Wynajem pokoi gościnnych dla funkcjonariuszy i emerytów służby więziennej nie jest świadczony przez zakład karny w ramach działalności statutowej.

c)Usługi ksero dla potrzeb osadzonych nie są świadczone przez zakład karny w ramach działalności statutowej.

Ad. I 5) Usługi ksero świadczone na potrzeby osadzonych są odpłatne (w 2023 r. wyniosły 165,78 zł, a w 2024 r. do 30.09.2024 - 174, 65 zł).

AD. I 6) Wynajem pokoi gościnnych dla funkcjonariuszy i emerytów jest odpłatny (w 2023 r. - przychody z tego najmu wyniosły 2403,77 zł, a w 2024 r. do 30.09.2024 - 2120,36 zł).

Wpływy z tytułu najmu oraz usług ksero są odprowadzane są na rachunek dochodów budżetu państwa.

Pytanie (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

Czy kwoty przeniesienia kosztów (refakturowanie) w którym pośredniczy Zakład Karny powinny być wliczane do podmiotowego limitu zwolnienia z VAT, o którym mowa w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług?

Czy wynajem pomieszczeń dla kontrahentów zewnętrznych i związane z tym refakturowanie mediów, pokoi gościnnych dla funkcjonariuszy i emerytów SW oraz świadczenie usług ksero dla potrzeb osadzonych są działalnością gospodarczą dla celów zarobkowych w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług z uwagi, iż uzyskiwane przychody odprowadzane są na rachunek dochodów budżetu państwa?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, Państwa Zakład Karny nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 11 ustawy z dnia 27.08.2009 roku o finansach publicznych, jednostka budżetowa pokrywa swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadza na rachunek dochodów budżetu państwa. Tym samym zakład karny nie ma obowiązku rejestracji jako podatnika VAT.

Ponadto Zakład Karny w … uważa, że przeniesienie kosztów zużytych mediów przez najemców nie powinien wliczać się do podmiotowego limitu VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że w celu zachowania spójności wypowiedzi, Organ udzielił odpowiedzi na Państwa pytania w innej kolejności niż wskazane we wniosku.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Art. 2 pkt 6 ustawy:

Art. 7 ust. 1 ustawy:

Przepis art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Należy wyjaśnić, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Wskazać należy, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z 15 lipca 1982 r. w sprawie C-89/81 Hong-Kong Trade Development Council TSUE stwierdził, że czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem TSUE w wyroku z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z 5 lutego 1981 r. w sprawie C-154/80 Staatssecretaris van Financiën przeciwko Coöperatieve Aardappelenbewaarplaats GA ETS, które zapadło na tle przepisów Dyrektywy VAT z 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu – jak wskazał Trybunał – świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

W wyroku z dnia 29 października 2009 r. w sprawie C-246/08 Komisja v. Finlandia, w pkt 44 TSUE wskazał,

W świetle powyższego badanie, czy występuje ekwiwalentność świadczeń, ma istotne znaczenie dla stwierdzenia istnienia działalności gospodarczej.

Orzecznictwo TSUE w zakresie odpłatności za wykonywane czynności – w kontekście stwierdzenia, czy dochodzi do prowadzenia działalności gospodarczej – dotyczyło również podmiotów publicznych.

I tak, w ww. wyroku w sprawie C-246/08 TSUE uznał, że w przypadku, gdy zapłata uiszczana przez beneficjentów usług świadczonych na ich rzecz przez podmioty publiczne (w rozpatrywanej w wyroku sytuacji dotyczyło to usług pomocy prawnej) zależy jedynie częściowo od rzeczywistej wartości świadczonych usług, a jej związek z tą wartością jest tym mniejszy, im skromniejsze są dochody i majątek beneficjenta, nie można uznać, że pomiędzy tymi usługami a świadczeniem ekwiwalentnym płaconym przez beneficjenta istnieje bezpośredni związek wymagany przepisami dyrektywy do tego, aby można było uznać owo świadczenie za wynagrodzenie za usługi. Tym samym usług tych nie można uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów o podatku od wartości dodanej.

Badając zatem, czy dana czynność stanowi działalność gospodarczą, należy brać pod uwagę wskazane w orzecznictwie TSUE przesłanki i ich występowanie w konkretnej sprawie. Przykładowo zatem należy ocenić: czy warunki realizacji danego świadczenia odbiegają od warunków, na jakich realizowane byłoby ono przez inne podmioty gospodarcze, w jakim reżimie prawnym wykonywane są dane czynności, czy istnieje asymetria pomiędzy kosztami wykonywania danych świadczeń a odpłatnością ponoszoną przez ich beneficjentów, w jakim stopniu ponoszona odpłatność stanowi rzeczywistą wartość otrzymywanych świadczeń, czy odpłatność uzależniona jest od sytuacji majątkowej beneficjenta. Oceny takiej należy dokonać przy uwzględnieniu wszystkich występujących w danej sprawie okoliczności.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy i świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy:

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy:

Ponadto, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy:

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1 ze zm.), zgodnie z którym:

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Podmioty te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów/stosunków cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań organy władzy publicznej na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dokonując wykładni art. 15 ust. 6 ustawy i art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE (poprzednio art. 4(5) VI Dyrektywy) należy więc rozgraniczyć sferę imperium, która została wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, od sfery dominium, w której – stosownie do wskazanych przepisów – organy powinny być traktowane jak podatnicy tego podatku.

Innymi słowy, organ (urząd obsługujący ten organ) będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach – gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań (co wynika z pierwszej części art. 15 ust. 6 ustawy) oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie stosunków cywilnoprawnych. Stąd też, aby uznać, że organ działa w zakresie swoich funkcji ustawowych i jednocześnie nie korzysta z formy cywilistycznej musi zaistnieć sytuacja tego rodzaju, że przy realizacji danego zadania – określonej prawem czynności wykonywanej w interesie publicznym – organ ten wyposażony jest we władztwo publiczne, tj. występuje w pozycji nadrzędnej w stosunku do innych podmiotów uczestniczących w danej czynności.

Zatem wyłączenie z grona podatników podatku od towarów i usług organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych.

Zauważam, że dla uzyskania statusu podatnika VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Podatnikiem będzie podmiot prowadzący działalność gospodarczą bez względu na to, czy przynosi ona zyski. Podatnikami VAT są również podmioty, których cel działalności nie jest związany z prowadzeniem działalności komercyjnej nastawionej na osiąganie zysków lub też przeznaczające uzyskane zyski na cele społecznie użyteczne (charytatywne, kulturalne, naukowe itd.).

Gdyby nawet podatnik nie osiągnął z tytułu prowadzonej działalności dochodu, to nie zmienia faktu, że wykonując czynności będące przedmiotem działalności gospodarczej wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT - bowiem będzie świadczył w tym zakresie usługi, które podlegają VAT. Oznacza to w konsekwencji, że jeżeli podmiot uzyska jakąkolwiek zapłatę za te usługi w sensie ekonomicznym (nawet bilansując tylko poniesione w związku z nim wydatki), to owe wynagrodzenie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według właściwych reguł.

Zakresem pytań jest objęta m.in. kwestia ustalenia, czy wynajem pomieszczeń dla kontrahentów zewnętrznych i związane z tym refakturowanie mediów, pokoi gościnnych dla funkcjonariuszy i emerytów SW oraz świadczenie usług ksero dla potrzeb osadzonych są działalnością gospodarczą dla celów zarobkowych w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z opisu sprawy oprócz działalności statutowej Zakład Karny … wynajmuje i użycza pomieszczenia na rzecz prowadzenia działalności gospodarczej przez kontrahentów zewnętrznych w oparciu o zatrudnienie skazanych, na warunkach wynikających z zawartych umów. Stosownie do warunków umowy kontrahenci ponoszą opłatę za najem powierzchni, a także media, zgodnie z faktycznym zużyciem, na podstawie wystawianych faktur. Wynajem pomieszczeń na rzecz kontrahentów zewnętrznych w celu prowadzenia działalności gospodarczej nie jest świadczony w ramach działalności statutowej zakładu. Prowadzi także marginalną działalność w formie wynajmu pokoi gościnnych dla funkcjonariuszy i emerytów Służby Więziennej oraz usługi ksero na potrzeby skazanych. Wynajem pokoi gościnnych dla funkcjonariuszy i emerytów jest odpłatny. Wynajem pokoi gościnnych dla funkcjonariuszy i emerytów służby więziennej nie jest świadczony przez zakład karny w ramach działalności statutowej. Usługi ksero dla potrzeb osadzonych są odpłatne i nie są świadczone przez zakład karny w ramach działalności statutowej.

Odpowiadając w pierwszej kolejności na pytanie, czy wynajem pomieszczeń dla kontrahentów zewnętrznych i związane z tym refakturowanie mediów, wynajem pokoi gościnnych dla funkcjonariuszy i emerytów SW oraz świadczenie usług ksero dla potrzeb osadzonych są działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy należy wskazać, że wymienione usługi nie są świadczone przez Państwa w ramach działalności statutowej, tym samym wykraczają poza ustawowe obowiązki zakładu karnego wobec skazanych. Ponadto usługi te są świadczone przez Państwa odpłatnie. Zatem w tym przypadku powstaje/powstanie pewien wzajemny, zobowiązaniowy stosunek umowny między Państwem a odbiorcą usługi polegającej na wynajmie pomieszczeń dla kontrahentów zewnętrznych i związanym z tym refakturowaniem mediów, wynajmie pokoi gościnnych dla funkcjonariuszy i emerytów SW oraz świadczenie usług ksero dla osadzonych. W związku z tym w opisywanej sprawie nie ma/nie będzie miało do Państwa zastosowania wyłączenie, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy i w odniesieniu do ww. usług należy uznać Państwa za podmiot działający w charakterze podatnika w rozumieniu przepisów art. 15 ust. 1 w związku z ust. 2 ustawy.

Mając na uwadze opis sprawy oraz przywołane przepisy prawne, należy stwierdzić, że pomiędzy Państwem a odbiorcami ww. usług dochodzi/będzie dochodziło do odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, z uwagi na przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawne należy stwierdzić, że usługi polegające na wynajmie pomieszczeń dla kontrahentów zewnętrznych i związanym z tym refakturowaniem mediów, wynajmie pokoi gościnnych dla funkcjonariuszy i emerytów SW oraz świadczenie usług ksero dla potrzeb osadzonych są/będą usługami świadczonymi przez Państwa w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym Państwa stanowisko w tym zakresie uznałem za nieprawidłowe.

Natomiast odnośnie pytania dotyczącego wliczania do limitu, o którym mowa w art. 113 ustawy kwot przeniesienia kosztów (refakturowania) opłat za media związanych z wynajmem pomieszczeń, tj. energii elektrycznej, energii cieplnej, dostawy wody, odprowadzania ścieków oraz wywozu odpadów, należy wskazać, że:

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Zakład Karny w … refakturuje opłaty z tytułu dostarczenia mediów tj. energii elektrycznej, energii cieplnej, dostawy wody, odprowadzania ścieków oraz wywozu odpadów, nie dolicza dodatkowej marży obciąża tylko na podstawie faktycznego zużycia. Refakturowane opłaty podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tą samą stawką VAT stosowaną przez dostawców mediów.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną). Odbiorcą świadczenia musi być inny podmiot niż wykonujący usługę.

Przy czym, jak stanowi art. 8 ust. 2a ustawy:

Przepis ten jest źródłem praw i obowiązków podatników w odniesieniu do świadczeń określanych mianem „odsprzedaży” lub „refakturowania” usług. W związku z tym należy stwierdzić, że nabycie usług oraz ich późniejsza odsprzedaż (z marżą czy bez) powinny być zawsze traktowane jako dwie odrębne transakcje usługowe.

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z cytowanym art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są m.in. wszelkie postacie energii, w tym energii elektrycznej, gazu i energii cieplnej oraz chłodniczej. Oznacza to, że w przypadku wykonywania świadczeń dotyczących tych mediów na gruncie podatku od towarów i usług będziemy mieć do czynienia z dostawą towarów. Jeśli chodzi o inne media (objęte zakresem opodatkowania), będzie to świadczenie usług.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy:

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz przytoczone przepisy stwierdzić należy, że przeniesienie kosztów (refakturowanie) opłat za media związanych z wynajmem pomieszczeń, tj. energii elektrycznej, energii cieplnej, dostawy wody, odprowadzania ścieków oraz wywozu odpadów w przedstawionym we wniosku opisie sprawy jest dla celów podatku od towarów i usług traktowane tak, jakby to Państwo świadczyli usługi w postaci dostarczania wody, odbioru ścieków oraz dokonywali dostawy towarów w postaci energii cieplnej i energii elektrycznej na rzecz najemców.

Odsprzedaż (refakturowanie) kosztów związanych z opłatami za tzw. media stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, która została wymieniona w art. 5 ustawy, co oznacza, iż kwotę obrotu z tego tytułu należy uwzględniać przy obliczaniu wartości sprzedaży opodatkowanej określonej w art. 113 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji należy stwierdzić, że do wartości limitu sprzedaży, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy powinni Państwo wliczać kwoty z tytułu wykonywania usług w zakresie dostarczania wody i ścieków, wywozu odpadów oraz dostawy towarów w postaci energii cieplnej i elektrycznej.

Tym samym, Państwa stanowisko w tym zakresie, również uznałem za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).