Wyrok NSA z dnia 23 października 2024 r., sygn. III OSK 5256/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) Sędziowie sędzia NSA Olga Żurawska - Matusiak sędzia del. WSA Maciej Kobak Protokolant: st. asystent sędziego Wojciech Wiktorowski po rozpoznaniu 23 października 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 18 lutego 2021 r., sygn. akt II SA/Wa 1137/20 w sprawie ze skargi A. M. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 28 maja 2020 r. nr 423/kadr/20 w przedmiocie zwolnienia ze służby w Straży Granicznej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 18 lutego

2021 r., sygn. akt II SA/Wa 1137/20, wydanym po rozpoznaniu sprawy ze skargi A. M. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 28 maja 2020 r. nr 423/kadr/20 w przedmiocie zwolnienia ze służby w Straży Granicznej, na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325), zwanej dalej "p.p.s.a.", oddalił skargę.

Wyrok został wydany w poniższym stanie faktycznym i prawnym.

Komendant Główny Straży Granicznej (dalej jako "organ I instancji" lub "KGSG") rozkazem personalnym z 25 lutego 2020 r. nr 1256 działając na podstawie art. 45 ust. 2 pkt 5 w związku z art. 49 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2019 r. poz. 147 ze zm., dalej jako "ustawa o Straży Granicznej" lub "ustawa pragmatyczna") zwolnił A. M. (dalej jako "funkcjonariusz" lub "strona") z dniem 31 marca 2020 r. ze służby w Straży Granicznej. Decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności. W ocenie organu I instancji, przeprowadzone postępowanie potwierdziło argumenty zawarte we wniosku Komendanta K. Oddziału Straży Granicznej o zwolnienie funkcjonariusza ze służby stałej w Straży Granicznej na podstawie art. 45 ust. 2 pkt 5 ustawy o Straży Granicznej. Organ I instancji uznał, że nie jest możliwe kontynuowanie służby w Straży Granicznej przez funkcjonariusza bez uszczerbku dla jej ważnego interesu. W analizowanym okresie od 19 marca 2017 r. do 20 lutego 2020 r. funkcjonariusz przebywał bowiem na zwolnieniach lekarskich łącznie 704 dni (co daje ponad 2 lata nieobecności). Liczne i niejednokrotnie długotrwałe absencje chorobowe spowodowały, że nie jest on funkcjonariuszem dyspozycyjnym. Funkcjonariusz permanentnie unika wykonywania zadań służbowych, przebywając przede wszystkim na długotrwałych zwolnieniach lekarskich. Pomimo posiadania zdolności do służby potwierdzanej w orzeczeniu komisji lekarskiej funkcjonariusz służby jednak nie podejmuje. Od 8 stycznia 2019 r. do chwili obecnej przebywa na długotrwałym zwolnieniu lekarskim. Ostatnie dostarczone przez funkcjonariusza zwolnienie lekarskie obejmowało okres od 15 lutego 2020 r. do 13 marca 2020 r. Niezdolność strony do pełnienia służby ma charakter przewlekły, a stan zdrowia funkcjonariusza nadal uniemożliwia mu powrót do obowiązków służbowych.