Interpretacja indywidualna z dnia 6 listopada 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDST2-1.4011.467.2024.2.MR

Możliwość opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową (opodatkowanie IP-BOX).

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:

‒nieprawidłowe– w zakresie uznania wydatków poniesionych na opłatę za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej za koszt, o którym mowa w lit. „a” wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. koszt faktycznie poniesiony na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności,

‒prawidłowe– w pozostałym zakresie.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 września 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej. Uzupełnił go Pan w odpowiedzi na wezwanie – 2 października 2024 r. (data wpływu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną i prowadzi działalność gospodarczą wpisaną do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (przeważająca działalność gospodarcza: PKD 62.01 działalność związana z oprogramowaniem). Posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium kraju. Do celów podatkowych prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz rozlicza podatek dochodowy według stawki liniowej 19%.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykonuje prace programistyczne na rzecz podmiotu spoza terytorium kraju (Niemcy), z którym zawarł umowę o współpracy (dalej: Zleceniodawca). Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze prowadzonej działalności gospodarczej i odpowiedzialność wobec osób trzecich (innych niż Zleceniodawca). Zgodnie z zapisami umowy zawartej ze Zleceniodawcą decyzja o czasie i miejscu realizacji prac należy do Wnioskodawcy. Wnioskodawca świadczy usługi jako niezależny twórca w sposób zaplanowany i uporządkowany. Obowiązki Zleceniodawcy sprowadzają się do określenia ogólnego kierunku działań oraz ustalenia terminów wykonania projektów. Każdorazowo efektem działania Wnioskodawcy jest nowy kod źródłowy spełniający określone wcześniej założenia. Jest to nowatorski utwór, który pozwala na realizację celu postawionego przez Zleceniodawcę. Każdy kod źródłowy rozwiązuje inny problem i realizuje odmienny cel, więc różni się od kodów źródłowych stworzonych wcześniej przez Wnioskodawcę.

W 2024 roku Wnioskodawca pracuje nad tworzeniem i rozwijaniem (poszerzeniem zakresu funkcjonalnego i użytkowego) dwóch projektów: X i Y. Celem jaki od początku przyświeca działalności Wnioskodawcy jest wytworzenie oprogramowania, które w jak najlepszy sposób oddaje wizję zaprezentowaną przez inwestora, przy spełnieniu wysokich standardów jakości (...). Działania Wnioskodawcy nakierowane są na ciągłe doskonalenie posiadanych już umiejętności oraz poszukiwanie nowych, nieodkrytych dotąd rozwiązań gwarantujących poprawę efektywności oraz wzrost funkcjonalności oprogramowania. Utwory stworzone przez Wnioskodawcę są innowacyjne i zawierają funkcje, które dotychczas nie były wykorzystywane ani w firmie klienta, ani w działalności Wnioskodawcy.

W ramach pierwszego projektu Wnioskodawca tworzy oraz rozwija aplikację webową X służącą użytkownikom do (...). Projekt stawia sobie za cel (...). Kluczowymi elementami są (...). (...). Zastosowanie szeregu innowacyjnych i oryginalnych rozwiązań (...).

Innowacyjność produktu polega na:

(...)

Wnioskodawca pracuje również, choć na razie w mniejszym stopniu, nad nowym projektem Y, który zajmuje około 25% czasu pracy twórczej. Nowa aplikacja jest jeszcze bardziej innowacyjna, ponieważ (...).

Innowacyjność produktu polega na:

(...)

Aplikacja webowa Y posiada następujące funkcjonalności:

(...)

Prace wykonywane są według planu, na podstawie przyjętego harmonogramu prac. Plan podlega nieustannym zmianom, w zależności od wymagań klienta oraz od wyników testów z realnymi użytkownikami. Prace do wykonania są ustalane na cotygodniowych spotkaniach. Zespół pracuje w metodologii (...). Harmonogram prac wyznaczony jest w dokumencie, zwanym (...), którego uszczegółowienie stanowi (...). Cele i funkcjonalności aplikacji są doprecyzowane na bieżąco z inwestorem. Podsumowując Zleceniodawca stawia przed Wnioskodawcą określone cele, a Wnioskodawca wykorzystując swoją wiedzę i umiejętności, a także kreatywność i pomysłowość realizuje te cele.

Działalność prowadzona jest przez Wnioskodawcę w sposób ciągły i systematyczny, tj. uporządkowany oraz według opracowanego przez Wnioskodawcę harmonogramu, a jej efektem jest tworzenie oprogramowania dopasowanego do potrzeb klienta. Działania Wnioskodawcy prowadzone są w ułożony, metodyczny sposób, czego wymaga specyfika tworzenia programu komputerowego, tj. określenie celu jaki ma on spełniać, ustalenie sposobu dojścia do danego celu (dobór odpowiednich rozwiązań programistycznych oraz technologii), zaplanowanie prac, weryfikacja, zakończenie. Systematyczność w pracy programisty to umiejętność konsekwentnego i uporządkowanego podejścia do zadań, od planowania i projektowania, przez pisanie kodu, po testowanie i utrzymanie oprogramowania. Jest to fundament, na którym opiera się skuteczne tworzenie wysokiej jakości aplikacji. Zgodnie z przyjętym harmonogramem prac oraz założonym celem w latach 2022-2024 powstała aplikacja X, a w 2024 r. aplikacja Y. Aplikacje są obecnie rozwijane o nowe funkcjonalności.

Wytwarzane przez Wnioskodawcę programy komputerowe opierają się na indywidualnych, autorskich pomysłach i obejmują m.in. prace koncepcyjne, zaprojektowanie algorytmu oraz czynność programowania (tworzenia kodu źródłowego). Wnioskodawca korzysta z następujących języków programowania: (...).

Efektem pracy Wnioskodawcy są programy komputerowe, które odznaczają się oryginalnym, twórczym charakterem, a nie są efektem pracy, która wymaga wyłącznie umiejętności programistycznych, techniczną realizacją zadań zleconych przez Zleceniodawcę. W ramach wykonywanej działalności Wnioskodawca współpracuje z zespołem Zleceniodawcy. Aplikacja X jest realizowana przez 5 programistów, grafika oraz menedżera produktu. Aplikacja Y przez 4 programistów i menedżera produktu. Pracując z zespołem nad tworzeniem i rozwijaniem aplikacji Wnioskodawca ma z góry określoną rolę wytwarzając zdefiniowane i funkcjonalnie samodzielne elementy oprogramowania. Problemy do rozwiązania, zgłaszane przez inwestorów projektów wymagają indywidualnej interpretacji i oryginalnego podejścia. Każdy element oprogramowania wytworzony przez Wnioskodawcę jest oryginalny, gdyż jest oparty na własnych pomysłach i koncepcjach, a nie pochodzi z zewnętrznych źródeł. Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników i podwykonawców. Jako „element oprogramowania” należy rozumieć wyodrębniony moduł kodu programu, który realizuje powierzoną mu przez programistę funkcjonalność. „Element oprogramowania” tworzony przez Wnioskodawcę w każdym przypadku jest utworem (programem komputerowym) w rozumieniu ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509, zwanej dalej ustawą PAIPP).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ww. ustawy, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Ochroną objęty może być wyłącznie sposób wyrażenia; nie są objęte ochroną odkrycia, idee, procedury, metody i zasady działania oraz koncepcje matematyczne (art. 21 ww. ustawy).

Jak wskazano w Objaśnieniach podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP Box, doktryna prawa autorskiego przyjmuje różne kazuistyczne podejścia do definiowania pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”, które wskazują, że część chronioną prawem [formę (ekspresji) utworu] jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. Pozaustawowa definicja pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego” w sposób uzasadniony nawiązuje zatem do terminologii informatycznej, dostosowanej następnie do potrzeb dalszej analizy prawnej dobra materialnego jakim jest program komputerowy.

Zgodnie z orzecznictwem sądowym kod źródłowy i kod obiektowy programu komputerowego stanowią formy jego wyrażenia, które w związku z tym zasługują na objęcie ich ochroną przyznawaną programom komputerowym przez prawo autorskie.

Efektem pracy Wnioskodawcy polegającej zarówno na tworzeniu, jak i rozwijaniu wytworzonego oprogramowania lub jego elementów są utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, które: odznaczają się oryginalnym, twórczym charakterem, są kreacją nowej wartości niematerialnej, a ich rezultatu nie da się z góry przewidzieć jako mających powtarzalny charakter, nie są efektem pracy, która wymaga wyłącznie umiejętności programistycznych, techniczną realizacją zadań szczegółowo opisanych i zleconych przez Zleceniodawcę, ale zawsze mają twórczy charakter.

Przenoszenie praw majątkowych na Zleceniobiorcę odbywa się na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej ze wskazanymi polami eksploatacji, na których następuje przeniesienie praw. Przeniesienie następuje bez dodatkowych dokumentów w momencie ustalenia utworu poprzez fizyczne wydanie kodu źródłowego w postaci programu komputerowego. Przeniesienie praw autorskich do programów komputerowych stworzonych przez Wnioskodawcę następuje zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz w formie pisemnej zgodnie z art. 53 ww. ustawy.

Wartość wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich do programów komputerowych jest każdorazowo określana na koniec okresu rozliczeniowego na podstawie zaangażowania Wnioskodawcy w prace nad określonym programem (ilości godzin). W tym zakresie Wnioskodawca prowadzi ewidencję czasu pracy poświęconego w danym miesiącu na tworzenie i rozwijanie oprogramowania oraz czasu, w którym wykonywał pozostałe czynności, bezpośrednio z tym niezwiązane (czynności administracyjne). Następnie wystawia fakturę Zleceniodawcy nie wyodrębniając wynagrodzenia z tytułu przeniesienia praw autorskich, ponieważ takie wyodrębnienie jest zawarte w ewidencji czasu pracy. Ewidencja ta poza wskazaniem ilości godzin pracy poświęconej na czynności związane z wytwarzaniem programów komputerowych oraz odrębnie dla pozostałych prac zawiera również stawki wynagrodzenia za godzinę pracy. Tym samym dokumentacja prowadzona przez Wnioskodawcę pozwala na dokładne wyodrębnienie wynagrodzenia przysługującego za przeniesienie praw autorskich do wytworzonych utworów (programów komputerowych) oraz za czynności administracyjne.

Wnioskodawca zamierza skorzystać z preferencyjnego opodatkowania stawką 5% w odniesieniu do kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej za 2024 r. (IP Box), uregulowanego w art. 30ca ustawy o PIT.

Od (...) 2024 r. (dla roku 2024 r., a wcześniej również w latach 2022 i 2023) Wnioskodawca prowadzi ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o PIT. Sporządzana jest ona techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego, obejmującego comiesięczne zestawienie dokumentów potwierdzających przychody oraz koszty. Ewidencja prowadzona jest w sposób zapewniający możliwość ustalenia przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a także łącznych dochodów z wszystkich tych praw.

W pierwszej kolejności Wnioskodawca ustala procentowy udział czasu poświęconego na każdy z projektów oraz na prace niezwiązane bezpośrednio z ich powstawaniem w ogólnej sumie czasu pracy. Według obliczonego wskaźnika dokonuje podziału przychodów na przychody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej przypadające na każdą z tworzonych aplikacji oraz inne przychody, które nie są związane z tymi prawami. Następnie na podstawie ustalonych wskaźników przypisuje do każdego prawa IP koszty związane z tworzeniem i rozwijaniem programów, w celu ustalenia dochodu z każdego prawa własności intelektualnej oddzielnie.

W realizacji prac związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej Wnioskodawca poniósł/poniesie w 2024 r. koszty bezpośrednie, takie jak:

1.zakup oprogramowania narzędziowego (licencje): (...) – nowoczesne narzędzia do prac programistycznych;

2.koszty eksploatacji samochodu (amortyzacja, paliwo, naprawy, mycie, ubezpieczenia, obowiązkowe przeglądy techniczne) – Wnioskodawca wykorzystuje samochód m.in. w celu dojazdu na spotkania z klientem dotyczące rodzaju i zakresu prac powierzonych Wnioskodawcy oraz z członkami zespołu pracującego nad oprogramowaniem;

3.koszty napraw oraz wyposażenia roweru – Wnioskodawca wykorzystuje rower w celu dojazdu na spotkania z członkami zespołu pracującego nad oprogramowaniem, na których opracowywane są plany i harmonogramy prac nad tworzeniem i rozwijaniem aplikacji;

4.zakup komputera, myszki, głośników, monitora, kabli, nośników danych, słuchawek – sprzęt służący do prac programistycznych;

5.koszt usług księgowych – comiesięczny koszt ponoszony przez Wnioskodawcę, księgowość rozlicza przychody i koszty poszczególnych okresów, wskazuje prawidłowość przyporządkowania kosztów do IP, prowadzi ewidencję IP Box niezbędną dla skorzystania z ulgi; koszty usług księgowych dotyczą również sporządzenia wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej;

6.koszt usług prawnych – koszt dotyczący wydatków na opinie prawne w zakresie praw autorskich do programów komputerowych, możliwości skorzystania z ulgi IP BOX;

7.koszty abonamentu telefonicznego i internetowego – konieczne do kontaktu ze Zleceniodawcą oraz członkami zespołu pracującego nad tworzeniem i rozwijaniem aplikacji będących przedmiotem wniosku, dostępu do wiedzy i narzędzi programistycznych, tworzenia i rozwijania oprogramowania, spotkań online, przekazywania wyników prac;

8.koszt składek na Fundusz Pracy i Fundusz Solidarnościowy – obligatoryjny koszt w działalności gospodarczej;

9.zakup artykułów biurowych (art. piśmiennicze, papier ksero, tusze do drukarki) – drobne artykuły niezbędne w pracy, w tym pracy nad tworzeniem i rozwijaniem aplikacji webowych.

Koszt zakupu oprogramowania narzędziowego jest związany całkowicie z działalnością programistyczną, a więc z wytwarzaniem kwalifikowanych IP i pozostaje bez związku z czynnościami administracyjnymi. Wnioskodawca wskazuje, że nabywa licencje na użytkowanie programów (...), które są narzędziami pracy. Programy są instalowane w celu wytwarzania oprogramowania będącego przedmiotem wniosku. Zakupione licencje na ww. programy nie stanowią nabyć, o których mowa w lit. b, c, d wskaźnika nexus (art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT). Natomiast koszty wymienione w punktach od 2 do 9 są kosztami wspólnymi dla obu tych działalności, żadnej z nich Wnioskodawca nie mógłby wykonywać bez ich poniesienia. Niektóre z tych kosztów są obligatoryjne tak jak składki na FP i FS. Podsumowując, w części są to koszty bezpośrednio związane z wytwarzaniem kwalifikowanych IP. Wnioskodawca stosuje przychodowy klucz podziału tych kosztów, o którym mowa w art. 22 ust. 3 ustawy o PIT.

Uzupełnienie wniosku

„Aplikacje” tworzone i rozwijane bezpośrednio przez Wnioskodawcę to programy komputerowe, podlegające ochronie zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wyjaśniając, jakimi zasobami wiedzy Wnioskodawca dysponował przed rozpoczęciem realizacji poszczególnego programu komputerowego, wskazał, że zdobył wiedzę na studiach inżynierskich i magisterskich (...). Umiejętności z zakresu programowania rozwijał w praktyce w trakcie pracy nad projektami programistycznymi w dotychczasowej pracy zawodowej. Ponadto Wnioskodawca stale zdobywa nową wiedzę, którą łączy, kształtuje i wykorzystuje w procesie tworzenia nowoczesnych projektów opartych na indywidualnych pomysłach, które odpowiadałyby na potrzeby odbiorców.

Wnioskodawca wykorzystuje i rozszerza wiedzę i umiejętności zdobyte w toku studiów oraz wyniesione z poprzednich projektów programistycznych, w których brał udział, w szczególności:

(...)

Nowy, ulepszony charakter produktów nie jest wynikiem działalności obejmującej wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do tych produktów. Opisane w stanie faktycznym prace nie mają charakteru prac rutynowych, a zadania i problemy, przed którymi stawiany jest Wnioskodawca wymagają zawsze indywidualnego podejścia i praktycznego zastosowania posiadanej wiedzy i umiejętności. Każdy element oprogramowania wytworzony przez Wnioskodawcę jest oryginalny, gdyż jest oparty na własnych pomysłach i koncepcjach.

Zmiany wprowadzane przez Wnioskodawcę do rozwijanego oprogramowania nie mają charakteru rutynowych, okresowych zmian. Rozwijanie oprogramowania polega na tworzeniu jego nowych funkcjonalności, co wymaga indywidualnego podejścia, pracy twórczej i wykorzystania posiadanych i stale nabywanych umiejętności. Zastosowane przez Wnioskodawcę rozwiązania mają twórczy charakter, przymiot indywidualności i innowacyjności. Są oryginalnymi dziełami opartymi na pomysłach Wnioskodawcy. Każdy kod źródłowy rozwiązuje inny problem i realizuje odmienny cel, więc różni się od kodów źródłowych stworzonych wcześniej przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca wyjaśnił, że nie wykonuje usług na terytorium Niemiec, usługi świadczone są w siedzibie działalności gospodarczej Wnioskodawcy w Polsce.

Koszt poniesionych usług księgowych obejmuje również opłatę za wniosek o wydanie interpretacji podatkowej.

Pytania

Pytanie nr 1

Czy opisane prace wykonywane przez Wnioskodawcę polegające na tworzeniu i rozwijaniu oprogramowania spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a ust. 1 pkt 38 ustawy o PIT.

Pytanie nr 2

Czy opisane autorskie prawa majątkowe do programów komputerowych tworzonych i rozwijanych przez Wnioskodawcę spełniają definicję kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT?

Pytanie nr 3

Czy dochód osiągany z przeniesienia praw IP Box (autorskich praw majątkowych do programów komputerowych) z tytułu tworzenia i rozwijania programów komputerowych wskazanych we wniosku Wnioskodawca będzie mógł podlegać opodatkowaniu preferencyjną stawką 5%.

Pytanie nr 4

Czy ustalając wskaźnik Nexus, Wnioskodawca będzie miał prawo do uwzględnienia kosztów opisanych we wniosku do litery „a” wzoru na obliczenie tego wskaźnika?

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane prace wykonywane przez Wnioskodawcę polegające na tworzeniu i rozwijaniu oprogramowania spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w przepisach ustawy o PIT.

Ustawodawca definiując termin działalności badawczo-rozwojowej odwołuje się wprost do definicji zawartych w ustawie z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 742 z późn. zm.).

Przez badania naukowe zgodnie z art. 5a ust. 1 pkt 39 ustawy o PIT w zw. z art. 4 ust. 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce rozumie się:

‒badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

‒badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast przez prace rozwojowe, stosownie do treści art. 5a ust. 1 pkt 40 ustawy o PIT w zw. z art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce należy rozumieć działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca jest dostawcą usług programistycznych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje prace programistyczne, prowadzące do powstania innowacyjnych, indywidualnych rozwiązań obsługujących dedykowane obszary działalności.

Zastosowane przez Wnioskodawcę rozwiązania mają twórczy charakter, przymiot indywidualności i innowacyjności. Są oryginalnymi dziełami opartymi na pomysłach Wnioskodawcy. Każdy kod źródłowy rozwiązuje inny problem i realizuje odmienny cel, więc różni się od kodów źródłowych stworzonych wcześniej przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca ukończył studia inżynierskie i magisterskie (...), posiada też wieloletnie doświadczenie w pracy programisty. W prowadzonej działalności gospodarczej ciągle poszerza swoją wiedzę i umiejętności, w tym z zakresu narzędzi informatycznych i programowania.

Wnioskodawca łączy i kształtuje zdobytą wiedzę w sposób pozwalający na wykorzystanie jej do realizacji postawionych celów prac rozwojowych. Należy przy tym podkreślić, iż opisane w stanie faktycznym prace nie mają charakteru prac rutynowych, a zadania i problemy, przed którymi stawiany jest Wnioskodawca wymagają zawsze indywidualnego podejścia i praktycznego zastosowania posiadanej wiedzy i umiejętności.

Prace wykonywane są według pewnego systemu i planu, na podstawie przyjętego harmonogramu prac. Zleceniodawca stawia przed Wnioskodawcę określone cele, a Wnioskodawca wykorzystując swoją wiedzę i umiejętności, a także kreatywność i pomysłowość realizuje te cele. Działalność prowadzona jest przez Wnioskodawcę w sposób ciągły i systematyczny tj. uporządkowany oraz według opracowanego przez Wnioskodawcę harmonogramu, a jej efektem jest tworzenie oprogramowania dopasowanego do potrzeb klienta. Działania Wnioskodawcy prowadzone są w ułożony, metodyczny sposób, czego wymaga specyfika tworzenia programu komputerowego, tj. określenie celu jaki ma on spełniać, ustalenie sposobu dojścia do danego celu (dobór odpowiednich rozwiązań programistycznych oraz technologii), zaplanowanie prac, weryfikacja, zakończenie.

Wytwarzane przez Wnioskodawcę programy komputerowe opierają się na indywidualnych, autorskich pomysłach i obejmują m.in. prace koncepcyjne, zaprojektowanie algorytmu oraz czynność programowania (tworzenia kodu źródłowego). Efektem pracy Wnioskodawcy są programy komputerowe, które odznaczają się oryginalnym, twórczym charakterem, a nie są efektem pracy, która wymaga wyłącznie umiejętności programistycznych, techniczną realizacją zadań zleconych przez Zleceniodawcę.

Ad 2

Programy wytwarzane przez Wnioskodawcę spełniają definicję kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT. Zgodnie z tym przepisem kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest m.in. autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie odrębnych ustaw (…), których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

W przedmiotowym wniosku Wnioskodawca wskazał, że przejaw jego działań prowadzonych w ramach działalności gospodarczej stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a ust. 1 pkt 38 ustawy o PIT.

Prawa autorskie realizowane przez Wnioskodawcę są programami komputerowymi podlegającymi ochronie, o której mowa w art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Z opisanego w niniejszym wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca spełnia przesłanki wynikające z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT.

Ad 3

Dochód osiągany przez Wnioskodawcę z przeniesienia Praw IP Box (autorskich praw majątkowych do programów komputerowych) z tytułu tworzenia i rozwijania aplikacji wskazanych we wniosku może podlegać opodatkowaniu preferencyjną stawką 5%.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która prowadzi działalność gospodarczą polegającą na tworzeniu i rozwoju programów komputerowych na zlecenie. Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze prowadzonej działalności oraz nie działa pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wskazanym przez Zleceniodawcę.

Zgodnie z art. 30ca ust. 2 kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej jest m.in. autorskie prawo do programu komputerowego. Warunkiem jest, że podlegają one ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw.

Tworzone przez Wnioskodawcę programy komputerowe są chronione na podstawie art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Autorskie prawo do programów komputerowych wytwarzane samodzielnie przez Wnioskodawcę jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca przenosi prawa autorskie do programów wytworzonych we własnej działalności gospodarczej w ramach sprzedaży tych praw. Odpłatne przeniesienie praw autorskich do programu komputerowego stanowi dochód ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT. Wnioskodawca ponosi koszty, które mogą być uznane za bezpośrednie bowiem są związane bezpośrednio z tworzeniem i rozwojem Oprogramowania. Wobec czego Wnioskodawca jest w stanie ustalić wskaźnik Nexus odrębnie dla każdego IP.

W myśl art. 30cb ust. 1 ustawy o PIT podatnik zobowiązany jest prowadzić ewidencję, która umożliwia wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Wnioskodawca prowadzi odrębną od ksiąg podatkowych ewidencję, spełniającą warunki wskazane w tym przepisie.

Z uwagi na to, że Wnioskodawca spełnia wszystkie przesłanki, ma prawo do opodatkowania dochodu z kwalifikowanych praw autorskich w stawce 5%.

Ad 4

Ustalając wskaźnik Nexus Wnioskodawca będzie miał prawo do uwzględnienia wszystkich kosztów opisanych w niniejszym wniosku do lit „a” wskaźnika odrębnie dla każdego prawa IP. Ustawodawca w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT wskazuje, że podatnik chcący skorzystać z preferencyjnej stawki podatkowej zobowiązany jest obliczyć tzw. wskaźnik Nexus. Jedną ze składowych mających zastosowane w tym wskaźniku są koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Zastrzeżono przy tym, że nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej wartość odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Głównymi kosztami Wnioskodawcy w prowadzonej działalności są i będą koszty bezpośrednio związane z działalnością polegającą na realizacji praw autorskich opisanych w stanie faktycznym. Koszt zakupu oprogramowania narzędziowego stanowi w całości koszt prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej i będzie w całości mógł być zaliczony do lit. a wzoru do obliczenia wskaźnika Nexus na potrzeby ustalenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Natomiast pozostałe koszty poniesione na: eksploatację samochodu i roweru, zakup komputera, myszki, głośników, usługi księgowe i prawne, abonamenty telefoniczny i internetowy, składki na FP i FS oraz artykuły biurowe, mogą być zaliczone do lit. a wzoru do obliczenia wskaźnika Nexus w zakresie w jakim przeznaczone są na działalność badawczo-rozwojową. Wnioskodawca przyporządkowuje poszczególne wydatki do działań, które traktuje jako konkretne prace rozwojowe na podstawie klucza przychodowego. Wnioskodawca nie zalicza do wskaźnika Nexus wszystkich wydatków jakie przypisuje do kosztów uzyskania przychodów, a jedynie te bezpośrednio związane z tworzeniem i rozwijaniem aplikacji. Zatem koszty te należy uznać za koszty bezpośrednie, czyli takie których wartość powinna zostać zaliczona do lit. „a” przy obliczaniu wskaźników Nexus dla poszczególnych praw IP.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) stanowi, że:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. z 2023 r. poz. 742, z późn. zm.),

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje Pan prace programistyczne na rzecz Zleceniodawcy. Świadczy Pan usługi jako niezależny twórca w sposób zaplanowany i uporządkowany. Każdorazowo efektem Pana działania jest nowy kod źródłowy spełniający określone wcześniej założenia. Jest to nowatorski utwór, który pozwala na realizację celu postawionego przez Zleceniodawcę. Każdy kod źródłowy rozwiązuje inny problem i realizuje odmienny cel, więc różni się od kodów źródłowych stworzonych przez Pana wcześniej.

W 2024 roku pracuje Pan nad tworzeniem i rozwijaniem (poszerzeniem zakresu funkcjonalnego i użytkowego) dwóch projektów: X i Y. Celem jaki od początku przyświeca Pana działalności jest wytworzenie oprogramowania, które w jak najlepszy sposób oddaje wizję zaprezentowaną przez inwestora, przy spełnieniu wysokich standardów jakości (...). Pana działania nakierowane są na ciągłe doskonalenie posiadanych już umiejętności oraz poszukiwanie nowych, nieodkrytych dotąd rozwiązań gwarantujących poprawę efektywności oraz wzrost funkcjonalności oprogramowania. Utwory stworzone przez Pana są innowacyjne i zawierają funkcje, które dotychczas nie były wykorzystywane ani w firmie klienta, ani w Pana działalności.

W ramach pierwszego projektu tworzy oraz rozwija Pan aplikację webową X służącą użytkownikom do (...). Projekt stawia sobie za cel (...). Kluczowymi elementami są (...). (...). Zastosowanie szeregu innowacyjnych i oryginalnych rozwiązań (...).

Ponadto, jak Pan wskazał, pracuje również, choć na razie w mniejszym stopniu nad nowym projektem Y, który zajmuje około 25% czasu pracy twórczej. Nowa aplikacja jest jeszcze bardziej innowacyjna, ponieważ (...).

Aplikacja webowa Y posiada następujące funkcjonalności:

(...)

Wskazał Pan, że tworzone i rozwijane bezpośrednio przez Pana „aplikacje” to programy komputerowe, podlegające ochronie zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Na wstępie trzeba podkreślić, że z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów/usług. Wobec powyższego ocena czy prowadzone przez Pana prace programistyczne stanowią działalność badawczo-rozwojową dokonana zostanie w kontekście wskazanych przez Pana efektów tych prac (programów opisanych we wniosku).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że wytwarzane przez Pana programy komputerowe opierają się na indywidualnych, autorskich pomysłach i obejmują m.in. prace koncepcyjne, zaprojektowanie algorytmu oraz czynność programowania (tworzenia kodu źródłowego). Korzysta Pan z następujących języków programowania: (...). Pana działania nakierowane są na ciągłe doskonalenie posiadanych już umiejętności oraz poszukiwanie nowych, nieodkrytych dotąd rozwiązań gwarantujących poprawę efektywności oraz wzrost funkcjonalności oprogramowania. Utwory stworzone przez Pana są innowacyjne i zawierają funkcje, które dotychczas nie były wykorzystywane ani w firmie klienta, ani w Pana działalności.

Efektem Pana pracy są utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, które: odznaczają się oryginalnym, twórczym charakterem, są kreacją nowej wartości niematerialnej, a ich rezultatu nie da się z góry przewidzieć jako mających powtarzalny charakter, nie są efektem pracy, która wymaga wyłącznie umiejętności programistycznych, techniczną realizacją zadań szczegółowo opisanych i zleconych przez Zleceniodawcę, ale zawsze mają twórczy charakter. Nowy, ulepszony charakter produktów nie jest wynikiem działalności obejmującej wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do tych produktów.

Zatem prowadzona przez Pana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów komputerowych ma twórczy charakter.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Wskazał Pan, że działalność prowadzona jest przez Pana w sposób ciągły i systematyczny, tj. uporządkowany oraz według opracowanego przez siebie harmonogramu, a jej efektem jest tworzenie Oprogramowania dopasowanego do potrzeb klienta.

Pana działania prowadzone są w ułożony, metodyczny sposób, czego wymaga specyfika tworzenia programu komputerowego, tj. określenie celu jaki ma on spełniać, ustalenie sposobu dojścia do danego celu (dobór odpowiednich rozwiązań programistycznych oraz technologii), zaplanowanie prac, weryfikacja, zakończenie. Systematyczność w pracy programisty to umiejętność konsekwentnego i uporządkowanego podejścia do zadań, od planowania i projektowania, przez pisanie kodu, po testowanie i utrzymanie oprogramowania. Jest to fundament, na którym opiera się skuteczne tworzenie wysokiej jakości aplikacji. Zgodnie z przyjętym harmonogramem prac oraz założonym celem w latach 2022-2024 powstała aplikacja X, a w 2024 r. aplikacja Y. Aplikacje są obecnie rozwijane o nowe funkcjonalności.

Prace wykonywane są według planu, na podstawie przyjętego harmonogramu prac. Plan podlega nieustannym zmianom, w zależności od wymagań klienta oraz od wyników testów z realnymi użytkownikami. Prace do wykonania są ustalane na cotygodniowych spotkaniach. Zespół pracuje w metodologii (...). Harmonogram prac wyznaczony jest w dokumencie, zwanym (...), którego uszczegółowienie stanowi (...).

Zatem kolejne kryterium definicji działalności badawczo-rozwojowej, tj. prowadzenie działalności w sposób systematyczny, w odniesieniu do wskazanych przez Pana programów komputerowych jest spełnione.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu.

Z opisu sprawy wynika, że wytwarzane przez Pana programy komputerowe opierają się na indywidualnych, autorskich pomysłach i obejmują m.in. prace koncepcyjne, zaprojektowanie algorytmu oraz czynność programowania (tworzenia kodu źródłowego). Korzysta Pan z następujących języków programowania: (...).

Wyjaśniając, jakimi zasobami wiedzy, dysponował Pan przed rozpoczęciem realizacji poszczególnego programu komputerowego, wskazał Pan, że zdobył wiedzę na studiach inżynierskich i magisterskich (...). Umiejętności z zakresu programowania rozwijał Pan w praktyce w trakcie pracy nad projektami programistycznymi w dotychczasowej pracy zawodowej. Ponadto stale zdobywa Pan nową wiedzę, którą łączy, kształtuje i wykorzystuje w procesie tworzenia nowoczesnych projektów opartych na indywidualnych pomysłach, które odpowiadałyby na potrzeby odbiorców.

Wskazał Pan, że wykorzystuje i rozszerza wiedzę i umiejętności zdobyte w toku studiów oraz wyniesione z poprzednich projektów programistycznych, w których brał udział, w szczególności:

(...)

Zatem powyższe pozwala uznać, że wykorzystuje Pan istniejące zasoby wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest również zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

‒badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz

‒prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.:

·nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.

Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin. Prace te obejmują kolejno:

·nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z wiedzą, zrozumienie jej;

·łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności pomiędzy wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzy wynikającej z różnych badań naukowych oraz pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów badań rozwojowych;

·kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów, aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych;

·wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia celów prac rozwojowych.

Co istotne, całość ww. czynności służy:

·planowaniu produkcji oraz

·projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług – od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.

Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas) będzie każdorazowo decydował charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje Pan prace programistyczne na rzecz Zleceniodawcy. Świadczy Pan usługi jako niezależny twórca w sposób zaplanowany i uporządkowany. Każdorazowo efektem Pana działania jest nowy kod źródłowy spełniający określone wcześniej założenia. Jest to nowatorski utwór, który pozwala na realizację celu postawionego przez Zleceniodawcę. Każdy kod źródłowy rozwiązuje inny problem i realizuje odmienny cel, więc różni się od kodów źródłowych stworzonych przez Pana wcześniej.

Pracuje Pan nad tworzeniem i rozwijaniem (poszerzeniem zakresu funkcjonalnego i użytkowego) dwóch projektów: X i Y. Celem jaki od początku przyświeca Pana działalności jest wytworzenie oprogramowania, które w jak najlepszy sposób oddaje wizję zaprezentowaną przez inwestora, przy spełnieniu wysokich standardów jakości (...). Pana działania nakierowane są na ciągłe doskonalenie posiadanych już umiejętności oraz poszukiwanie nowych, nieodkrytych dotąd rozwiązań gwarantujących poprawę efektywności oraz wzrost funkcjonalności oprogramowania. Stworzone przez Pana utwory są innowacyjne i zawierają funkcje, które dotychczas nie były wykorzystywane ani w firmie klienta, ani w Pana działalności.

Wskazał Pan, że zdobył wiedzę na studiach inżynierskich i magisterskich (...). Umiejętności z zakresu programowania w praktyce rozwijał Pan w trakcie pracy nad projektami programistycznymi w dotychczasowej pracy zawodowej. Ponadto, stale zdobywa Pan nową wiedzę, którą łączy, kształtuje i wykorzystuje w procesie tworzenia nowoczesnych projektów opartych na indywidualnych pomysłach, które odpowiadałyby na potrzeby odbiorców.

Efektem Pana pracy polegającej zarówno na tworzeniu, jak i rozwijaniu wytworzonego oprogramowania lub jego elementów są utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, które: odznaczają się oryginalnym, twórczym charakterem, są kreacją nowej wartości niematerialnej, a ich rezultatu nie da się z góry przewidzieć jako mających powtarzalny charakter, nie są efektem pracy, która wymaga wyłącznie umiejętności programistycznych, techniczną realizacją zadań szczegółowo opisanych i zleconych przez Zleceniodawcę, ale zawsze mają twórczy charakter. Nowy, ulepszony charakter produktów nie jest wynikiem działalności obejmującej wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do tych produktów.

Zatem powyższe pozwala uznać, że opisana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów komputerowych spełnia warunki do uznania jej za prace rozwojowe.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy, Pana działalność polegająca na tworzeniu i rozwoju programów komputerowych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Pana, ani też całość prowadzonej przez Pana działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu – takich jak te, które zostały wymienione we wniosku oraz w warunkach działalności opisanych we wniosku i jego uzupełnieniu.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od (...) 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1)patent,

2)prawo ochronne na wzór użytkowy,

3)prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4)prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5)dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6)prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7)wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),

8)autorskie prawo do programu komputerowego

-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1)wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2)prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3)wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do kwalifikowanego dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Jak wcześniej rozstrzygnięto, Pana działalność w zakresie tworzenia programów komputerowych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W opisie sprawy wskazał Pan, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje prace programistyczne. Każdorazowo efektem Pana działania jest nowy kod źródłowy spełniający określone wcześniej założenia. Jest to nowatorski utwór, który pozwala na realizację celu postawionego przez Zleceniodawcę. Każdy kod źródłowy rozwiązuje inny problem i realizuje odmienny cel, więc różni się od kodów źródłowych stworzonych przez Pana wcześniej. Każdy element oprogramowania wytworzony przez Pana jest oryginalny, gdyż jest oparty na własnych pomysłach i koncepcjach, a nie pochodzi z zewnętrznych źródeł. Wskazał Pan, że jako „element oprogramowania” należy rozumieć wyodrębniony moduł kodu programu, który realizuje powierzoną mu przez programistę funkcjonalność. Tworzony przez Pana „Element oprogramowania” w każdym przypadku jest utworem (programem komputerowym) w rozumieniu ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Aplikacje tworzone i rozwijane bezpośrednio przez Pana to programy komputerowe, podlegające ochronie zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Przenoszenie praw majątkowych na Zleceniobiorcę odbywa się na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej ze wskazanymi polami eksploatacji, na których następuje przeniesienie praw. Przeniesienie następuje bez dodatkowych dokumentów w momencie ustalenia utworu poprzez fizyczne wydanie kodu źródłowego w postaci programu komputerowego. Przeniesienie praw autorskich do programów komputerowych stworzonych przez Pana następuje zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz w formie pisemnej zgodnie z art. 53 ww. ustawy.

Od (...) 2024 r. prowadzi Pan ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o PIT. Sporządzana jest ona techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego, obejmującego comiesięczne zestawienie dokumentów potwierdzających przychody oraz koszty. Ewidencja prowadzona jest w sposób zapewniający możliwość ustalenia przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a także łącznych dochodów z wszystkich tych praw.

Zamierza Pan skorzystać z preferencyjnego opodatkowania stawką 5% w odniesieniu do kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (IP Box), uregulowanego w art. 30ca ustawy o PIT za rok 2024.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane, jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509); dalej: „ustawa o PAIPP”.

Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o PAIPP:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze, autorskie prawo do programu komputerowego, wytwarzanego samodzielnie przez Pana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do programów komputerowych na zleceniodawcę mieszczą się w kategorii przychodów ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, które są podstawą do ustalenia dochodu z kwalifikowanego IP (art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy).

Tym samym, na podstawie art. 30ca ust. 1 ww. ustawy, będzie Pan mógł zastosować stawkę opodatkowania 5% do kwalifikowanego dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej za okres objęty wnioskiem, tj. za rok 2024.

Należy podkreślić, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

‒dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

‒wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przechodząc do Pana wątpliwości dotyczących uznania ponoszonych wydatków za koszty konieczne do wyliczenia wskaźnika, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

‒wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

‒kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

‒dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym powinien Pan również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Przyjąć należy zatem, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Analizując wykaz poniesionych kosztów w kontekście prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej na uwadze należy mieć zatem kwestię bezpośredniego ich wpływu na wytworzenie, rozwój i/lub ulepszenie kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

W celu prawidłowego wykonania dyspozycji art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy odróżnić koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, od kosztów pośrednich. Dokonując powyższego należy mieć zatem na uwadze stosunek przyczynowo-skutkowy poniesionych wydatków w związku z wytworzeniem, rozwojem czy ulepszeniem kwalifikowanych IP, z pominięciem stopni pośrednich.

Brak wyznaczonej granicy pomiędzy wydatkami bezpośrednimi a pośrednimi prowadzi wprost to wypaczenia intencji ustawodawcy celowo posługującego się określeniem „bezpośrednio”. Rozszerzająca wykładnia wydatków obejmujących wszystkie ponoszone koszty, a więc również te pośrednio wpływające na wytworzenie, rozwój czy ulepszenie kwalifikowanych IP, prowadzi wprost do wynaturzenia charakteru danego przepisu – z preferencji przedmiotowej związanej z rodzajem ponoszonych kosztów, staje się de facto preferencją podmiotową, ze względu na prowadzoną przez podatnika działalność.

Istotę powyższego rozróżnienia wyrażają postanowienia art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie wskazane zostało, że do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Powyższy przepis wskazuje na nieadekwatność kosztów związanych np. z opłatami finansowymi. Koszty takie nie są bowiem bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, co nie zmienia faktu, że pośrednio taka relacja istnieje. Powyższe wyliczenie stanowi katalog otwarty, nieograniczony do wyliczenia w nim zawartego.

W świetle powyższego, wydatki wymienione przez Pana w opisie sprawy – poza opłatą za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej (stanowiącą element usług księgowych) – mogą stanowić koszty, o których mowa w literze „a” wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględnione przy wyliczaniu nexus dla poszczególnych kwalifikowanych IP, w zakresie, w jakim służą prowadzeniu działalności badawczo-rozwojowej, której efektem jest powstanie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W związku z powyższym nieprawidłowe jest Pana stanowisko w zakresie uwzględniania kosztu opłaty za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej (jako elementu usług księgowych) do litery „a” wskaźnika Nexus, o którym art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże zauważyć należy również, że dokonując oceny Pana stanowiska w zakresie prawa do uwzględniania kosztów, opisanych w niniejszym wniosku do litery „a” wskaźnika nexus, organ związany jest przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym w kontekście zadanego pytania oraz zajętego stanowiska. To oznacza, że organ interpretacyjny ocenia możliwość uznania danego wydatku za koszt do litery „a” wskaźnika nexus w kontekście przedstawionych we wniosku okoliczności. Jednakże ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a ich bezpośrednim związkiem z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową ciąży na Panu, a weryfikacja zasadności poczynionych ustaleń możliwa jest w postępowaniu dowodowym, które zastrzeżone jest dla innych trybów postępowania.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis stanu faktycznego przedstawionego we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935); dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).