Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 19 września 2024 r., sygn. I SA/Go 44/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Damian Bronowicki Sędziowie Sędzia WSA Anna Juszczyk-Wiśniewska Sędzia WSA Jacek Niedzielski (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Agnieszka Czajkowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 września 2024 r. sprawy ze skargi A.Ł., R.Ł. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2015 rok oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Skarżący, R. Ł. i A. Ł., wnieśli skargę na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z [...] r. utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z [...] r. określającą skarżącym zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2015 r. w wysokości 455.514,00 zł.

Z akt administracyjnych postepowania wynika następujący stan faktyczny sprawy:

Od [...] czerwca 2004 r. do [...] grudnia 2019 r. A. Ł. prowadził działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo A. Głównym przedmiotem działalności było: posadzkarstwo, tapetowanie i oblicowywanie ścian. Z dokumentów posiadanych przez organy skarbowe wynika również, że od [...] października 2008 r. do [...] listopada 2009 r. był wspólnikiem spółki cywilnej E. Organ I instancji przeprowadził kontrolę działalności gospodarczej prowadzonej przez skarżącego w okresie od [...] września 2017 r. do [...] marca 2019 roku. Zweryfikował prawidłowość rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za 2015 r. W protokole kontroli stwierdzono nieprawidłowości związane m.in. z zawyżeniem kosztów uzyskania przychodów o 1.480.538,74 zł, poprzez zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na rzecz M. w łącznej wysokości 1.479.132,20 zł. Z ustaleń kontroli wynika, że faktury wystawione przez M. nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych między podmiotami i mają charakter pozorny.

Organ uznał podatkową księgę przychodów i rozchodów za nierzetelną w części dotyczącej nieprawidłowego zaewidencjonowania kosztów uzyskania przychodów, tym samym nie stanowiła ona dowodu w tym zakresie, ponieważ kwota wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów stanowi 91,24 % kosztów uzyskania przychodów wykazanych w PKPiR. Kontrolujący zbadali również przychody z prowadzonej przez skarżącego działalności gospodarczej i nie stwierdzili w tym zakresie żadnych nieprawidłowości.