Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 18 września 2024 r., sygn. I SA/Bk 221/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Paweł Janusz Lewkowicz (spr.), Sędziowie sędzia WSA Marcin Kojło,, sędzia WSA Justyna Siemieniako, Protokolant starszy sekretarz sądowy Marta Marczuk, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 18 września 2024 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku z dnia 30 kwietnia 2024 r., nr 2001-IOV.1.4103.28.2024 w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń, luty i marzec 2015 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją nr 2014-SKP1.4103.5.2023 z 10 stycznia 2024 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Zambrowie (dalej: "Naczelnik", "organ I instancji") ponownie rozpoznając sprawę po wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 lutego 2022 r., sygn. akt I FSK1417/19, określił J. K. (dalej: "skarżący", "podatnik") podatek od towarów i usług za styczeń, luty i marzec 2015 r. w wysokości odmiennej niż zadeklarowano.

W oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, Naczelnik stwierdził, że faktury VAT otrzymane przez skarżącego od H. i T. Sp. z o.o. tytułem zakupu kawy i czekolady oraz faktury dotyczące dostawy tych towarów na rzecz H. s.r.o. oraz UAB S. nie odzwierciedlają opisanych w nich zdarzeń gospodarczych. Zdaniem organu i instancji, transakcje te stanowiły element łańcucha fikcyjnych transakcji, którego celem było wyłudzenie zwrotu podatku VAT. Ponadto organ stwierdził, że podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury Nr [...] z [...] marca 2015 r. wystawionej przez W. Sp. z o.o. tytułem międzynarodowego transportu towarów z uwagi na brak związku tych wydatku z czynnościami opodatkowanymi.

Po rozpoznaniu odwołania, Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku (dalej: "Dyrektor", "DIAS" bądź "organ odwoławczy") decyzją z 30 kwietnia 2024 r., nr 2001-IOV-1.4103.28.2024, utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie.

W pierwszej kolejności DIAS, powołując się na przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U z 2023 r. poz. 2383 ze zm., dalej: "o.p.") dokonał analizy kwestii przedawnienia zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług za styczeń, luty i marzec 2015 r. Wyjaśnił, że jak wynika z akt sprawy, 1 marca 2019 r. (data stempla pocztowego 28 lutego 2019 r.) skarżący złożył skargę na decyzję DIAS nr 2001- IOV.4103.83.2018 z 16 stycznia 2019 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń, luty i marzec 2015 r. Wyrokiem z dnia 15 maja 2019 r. sygn. akt I SA/Bk 116/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił skargę na tę decyzję, zaś wyrokiem z dnia 22 lutego 2022 r. sygn. akt I FSK 1417/19 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił ww. wyrok WSA , ww. decyzję DIAS oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika z 31 sierpnia 2019 r. nr 2014-SPV.4103.1.17.2017. Wskazany wyrok NSA wpłynął do organu odwoławczego w dniu 16 maja 2022 r. co oznacza, że w okresie od 28 lutego 2019 r. do 16 maja 2022 r. doszło do prawnie skutecznego zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania w podatku od towarów i usług za styczeń, luty i marzec 2015 r. Wniesienie skargi wydłużyło bieg terminu przedawnienia do 19 marca 2024 r.