Interpretacja indywidualna z dnia 31 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.397.2024.1.ŁS

Obowiązki informacyjne - umorzenia zobowiązań przez Sąd związanych z postępowaniem upadłościowym.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 sierpnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków informacyjnych. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – 22 października 2024 r. (wpływ). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Są Państwo (dalej też: „Kasa”) spółdzielnią działającą w oparciu o przepisy ustawy z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych prowadzącą działalność w zakresie świadczenia usług finansowych na rzecz swoich członków.

Uzyskują i będą Państwo w przyszłości uzyskiwać przychody przede wszystkim ze świadczenia na rzecz swoich członków usług finansowych na zasadach określonych w ustawie o SKOK, w szczególności w zakresie prowadzenia imiennych rachunków płatniczych członków Kasy, udzielania im kredytów i pożyczek pieniężnych, pośredniczenia w realizacji zleceń przelewów i innych dyspozycji finansowych, pośrednictwa ubezpieczeniowego w oferowaniu członkom Kasy produktów ubezpieczeniowych innych podmiotów.

W toku działalności dochodzi do sytuacji, kiedy Państwa członek składa wniosek o ogłoszenie upadłości konsumenckiej, o której mowa w art. 491¹ ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe.

Zgodnie z art. 491² ust. 4 we wniosku o ogłoszenie upadłości dłużnik powinien zawrzeć spis wierzycieli wraz z podaniem wysokości wierzytelności. Natomiast w ciągu trzydziestu dni od dnia obwieszczenia postanowienia o ogłoszeniu upadłości wierzyciel powinien zgłosić swoje wierzytelności.

Zgodnie z wewnętrzną procedurą Kasa w sprawach upadłościowych dokonuje zgłoszenia wierzytelności, jeżeli zadłużenie na dzień ogłoszenia upadłości wynosi co najmniej (...) zł oraz wierzytelności nie są przedawnione na ten dzień. Takie działanie wynika z tego, że koszty obsługi prawnej często przewyższają kwoty możliwe do uzyskania w wyniku przystąpienia do postępowania upadłościowego. W związku z tym zdarzają się sytuacje, że Kasa nie zgłasza do postępowania upadłościowego należnych jej wierzytelności, ze względu na niską wartość. Niekiedy Kasa nie zgłasza wierzytelności także dlatego, że nie uzyskała informacji o toczącym się postępowaniu upadłościowym w wymaganym terminie. W związku z powyższym Kasa nie uczestnicy w postępowaniu upadłościowym, jej wierzytelności nie są objęte planem spłaty i nie zostają wymienione w postanowieniu sądu o stwierdzeniu wykonania planu spłaty wierzycieli i umorzeniu zobowiązań upadłego powstałych przed dniem ogłoszenia upadłości, o którym mowa w art. 491²¹ ust. 1 albo postanowieniu o umorzeniu przez sąd zobowiązań bez ustalania planu spłaty, zgodnie z art. 421¹⁶ ust. 1.

W momencie kiedy uzyskują Państwo informację o zakończonym postępowaniu upadłościowym, w którym nie brali Państwo udziału, dokonują Państwo umorzenia swojej wierzytelności, jako, że nie istnieją prawne możliwości dochodzenia takiej wierzytelności. Powyższe dotyczy wierzytelności nie związanych z pozarolniczą działalnością gospodarczą.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Zgodnie z art. 491¹⁶ oraz 491²¹ ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe w wyniku postępowania upadłościowego to Sąd umarza zobowiązania upadłego powstałe przed dniem ogłoszenia upadłości i niewykonane w wyniku wykonania planu spłaty wierzycieli. Na podstawie postanowień, o których mowa w art. 491¹⁶oraz 491²¹ Prawa upadłościowego, dokonują Państwo jedynie technicznej czynności – wyksięgowania wierzytelności z ksiąg rachunkowych i wykazania kosztu w księgach rachunkowych, gdyż nie istnieją prawne możliwości dochodzenia takiej wierzytelności.

Na podstawie postanowień Sądu, o których mowa w art. 491¹⁶ oraz 491²¹ Prawa upadłościowego, dokonują Państwo technicznej operacji wyksięgowania wierzytelności z ksiąg rachunkowych. Podstawą księgowania są ww. postanowienia Sądu.

Wierzytelności wskazane we wniosku, które podlegają umorzeniu, to wierzytelności powstałe przed dniem ogłoszenia upadłości i niewykonane w wyniku wykonania planu spłaty wierzycieli. Wniosek nie dotyczy wierzytelności powstałych po wydaniu przez Sąd postanowień, o których mowa w art. 491¹⁶ oraz 491²¹ Prawa upadłościowego.

Wniosek nie dotyczy wierzytelności, których upadły umyślnie nie ujawnił. Zgodnie bowiem z art. 491²¹ pkt. 2 Prawa upadłościowego takie wierzytelności nie podlegają umorzeniu przez Sąd, a Państwo nie zawierają z dłużnikami umów, które powodowałyby zwolnienie z długu, o którym mowa w art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.

Poprzez sfomułowanie „umorzenie wierzytelności w swoich księgach” należy rozumieć techniczną operację wyksięgowania wierzytelności z ksiąg rachunkowych i wykazanie ich w księgach rachunkowych jako koszt, gdyż nie istnieją prawne możliwości dochodzenia takiej wierzytelności. W żadnym przypadku nie jest zawierana z dłużnikiem umowa, która powodowałaby zwolnienie z długu, o którym mowa w art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.

Pytanie

Czy umorzenie zobowiązań, o których mowa w opisanym zdarzeniu, powoduje powstanie u Państwa członka przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji zobowiązani są Państwo do wystawienia informacji o przychodach z innych źródeł oraz dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (dalej: „PIT-11”)?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, umorzenie zobowiązań związanych z postępowaniem upadłościowym powoduje powstanie przychodu zwolnionego z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 142 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: u.p.d.o.f.). W konsekwencji nie są Państwo zobowiązani do wystawienia i przekazania informacji PIT-11.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 u.p.d.o.f., opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Natomiast w art. 21 ust. 1 pkt 142 wskazano, że wolne od podatku są kwoty umorzonych zobowiązań niezwiązanych z pozarolniczą działalnością gospodarczą, jeżeli umorzenie zobowiązań związane jest z postępowaniem upadłościowym.

Postępowanie upadłościowe jest uregulowane w ustawie Prawo upadłościowe. Ustawa ta reguluje m.in. postępowanie upadłościowe wobec osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, w tym zasady umarzania zobowiązań upadłego.

Zgodnie z art. 491¹⁶ ust. 1 sąd umarza zobowiązania upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli, jeśli osobista sytuacja upadłego w oczywisty sposób wskazuje, że jest on trwale niezdolny do dokonywania jakichkolwiek spłat w ramach planu spłaty wierzycieli.

Natomiast art. 491²¹ ust. 1 Prawa upadłościowego, wskazuje, że po wykonaniu przez upadłego obowiązków określonych w planie spłaty wierzycieli, sąd wydaje postanowienie o stwierdzeniu wykonania planu spłaty wierzycieli i umorzeniu zobowiązań upadłego powstałych przed dniem ogłoszenia upadłości i niewykonanych w wyniku wykonania planu spłaty wierzycieli.

Jednocześnie zgodnie z art. 491²¹ ust. 3: „Po wydaniu postanowienia, o którym mowa w ust. 1, niedopuszczalne jest wszczęcie postępowania egzekucyjnego dotyczącego wierzytelności powstałej przed dniem ustalenia planu spłaty wierzycieli z wyjątkiem wierzytelności wynikających z zobowiązań, o których mowa w ust. 2”.

Powyższe oznacza, że na mocy postanowień sądu, o których mowa powyżej umarzane są wszystkie zobowiązania dłużnika, także te, które nie są wymienione w planie spłaty, z wyjątkiem zobowiązań, o których mowa w art. 491²¹ ust. 2, który nie ma zastosowania w niniejszej sprawie. Dotyczy to zarówno zobowiązań przedawnionych jak i nieprzedawnionych.

Umorzeniu podlegają zatem również te zobowiązania, które nie zostały zgłoszone przez wierzycieli. Brak zgłoszenia wierzytelności przez wierzyciela nie oznacza wyłączenia niezgłoszonej wierzytelności spod skutków upadłości konsumenckiej. Jeżeli wierzyciel nie zgłosił swojej wierzytelności, to nie uczestniczy on w postępowaniu upadłościowym i nie uzyska żadnej spłaty, jednakże jego wierzytelność zostaje umorzona na mocy postanowienia sądu. Wierzyciel nie może zatem dochodzić w żaden inny sposób swojej wierzytelności, jeżeli dłużnik ogłosił upadłość, zakończoną wydaniem przez sąd prawomocnego postanowienia: o umorzeniu zobowiązań bez ustalania planu spłaty albo postanowienia o ustaleniu planu spłaty, po wykonaniu w całości tegoż planu.

Przekładając powyższe na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważają Państwo, że umorzenie zobowiązania, o którym mowa w opisanym stanie faktycznym powoduje powstanie po stronie dłużnika przychodu z innych źródeł. Przychód ten jednak korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 142 u.p.d.o.f.

W opisanym stanie faktycznym, Kasa nie przystąpiła do postępowania upadłościowego, co oznacza, że jej wierzytelności nie są wymienione w postanowieniu sądu o umorzeniu zobowiązań bez ustalania planu spłaty albo postanowieniu o stwierdzeniu wykonania planu spłaty wierzycieli, po wykonaniu przez upadłego obowiązków określonych w planie spłaty wierzycieli, postanowieniu o ustaleniu planu spłaty, po wykonaniu w całości tegoż planu. Nie zmienia to jednak faktu, że nawet brak przystąpienia wierzyciela do postępowania upadłościowego powoduje umorzenie wierzytelności na mocy ww. postanowień sądu.

Tym samym, jeżeli uzyskują Państwo informację o zakończonym postępowaniu upadłościowym, po wydaniu/uprawomocnieniu się ww. postanowienia/postanowień przez Sąd i dokonują umorzenia wierzytelności w swoich księgach, nie są zobowiązani do wystawienia informacji PIT-11.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Stanowi on, że:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w ww. ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Ogólne pojęcie przychodu zostało wyjaśnione w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika, realną korzyścią majątkową podatnika. Ustawodawca przyjął zasadę, że przychodami są:

1)pieniądze i wartości pieniężne, które:

·zostały otrzymane przez podatnika – czyli takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;

·zostały postawione do dyspozycji podatnika – czyli takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika;

2)wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń – czyli takie przysporzenia majątkowe, które mają postać:

·świadczeń w naturze (otrzymane rzeczy lub prawa);

·nieodpłatnych świadczeń innych niż świadczenia w naturze (np. otrzymane usługi).

Z uwagi na wyróżnienie przez ustawodawcę przychodów o charakterze niepieniężnym, uznaje się, że przychodem w rozumieniu art. 11 ustawy jest nie tylko uzyskanie przez podatnika nowych aktywów, ale także zmniejszenie jego pasywów.

Źródła przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednym z nich są „inne źródła”, czyli źródła inne niż wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ustawy (art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy).

Przy czym, zgodnie z art. 20 ust. 1 komentowanej ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Ustawodawca użył w tym przepisie sformułowania „w szczególności”, co wskazuje na to, że katalog przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty. Nie ma więc przeszkód, aby do tej kategorii zaliczać również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ustawy – o ile nie są przychodami ze źródeł określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ustawy.

Do kategorii przychodów z innych źródeł zalicza się m.in. wartość umorzonych zobowiązań osoby fizycznej, jeśli zobowiązania te nie były związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez tę osobę. Umorzeniem zobowiązania w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zwolnienie dłużnika z długu. Czynność taka powoduje, że zobowiązanie dłużnika wygasa. Po stronie dłużnika następuje zmniejszenie pasywów. Dłużnik zostaje zwolniony z obowiązku świadczenia na rzecz wierzyciela, a więc z obowiązku przekazania na rzecz wierzyciela wartości umorzonego zobowiązania.

Jednocześnie, ustawodawca przewidział możliwość zwolnienia tego rodzaju przychodu z podatku dochodowego od osób fizycznych. I tak, na mocy art. 21 ust. 1 pkt 142 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wolne od podatku dochodowego są kwoty umorzonych zobowiązań niezwiązanych z pozarolniczą działalnością gospodarczą, jeżeli umorzenie zobowiązań związane jest z postępowaniem upadłościowym.

Analiza powyższego przepisu wskazuje, że przewidziane w nim zwolnienie dotyczy zobowiązań, które nie są związane z pozarolniczą działalnością gospodarczą. Kluczowym warunkiem skorzystania z tej preferencji, jest to, że umorzenie zobowiązań musi być związane z postępowaniem upadłościowym. Oznacza to, że umorzenie powinno mieć miejsce w ramach procedur upadłościowych, co ma na celu umożliwienie dłużnikowi zredukowania zadłużenia i uzyskanie szansy na nowy start finansowy. Celem wprowadzenia tego zwolnienia jest wsparcie osób, które znalazły się w trudnej sytuacji finansowej i są w trakcie restrukturyzacji swoich długów. Umożliwienie im uniknięcia dodatkowego obciążenia podatkowego z tytułu umorzenia zobowiązań ma na celu ułatwienie odbudowy ich sytuacji finansowej.

Przy czym zagadnienie postępowania upadłościowego zostało uregulowane w ustawie z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2024 r. poz. 794 ze zm.). Ustawa ta reguluje m.in. zasady dochodzenia roszczeń od niewypłacalnych dłużników będących osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej oraz zasady umarzania zobowiązań upadłego będącego osobą fizyczną. Powyższa ustawa wskazuje również, że umorzenia dokonuje sąd.

Zgodnie bowiem z art. 491¹⁶ ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe:

Sąd umarza zobowiązania upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli, jeśli osobista sytuacja upadłego w oczywisty sposób wskazuje, że jest on trwale niezdolny do dokonywania jakichkolwiek spłat w ramach planu spłaty wierzycieli.

Z kolei art. 491²¹ ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy stanowi, że:

1.Po wykonaniu przez upadłego obowiązków określonych w planie spłaty wierzycieli sąd wydaje postanowienie o stwierdzeniu wykonania planu spłaty wierzycieli i umorzeniu zobowiązań upadłego powstałych przed dniem ogłoszenia upadłości i niewykonanych w wyniku wykonania planu spłaty wierzycieli. Na postanowienie przysługuje zażalenie.

2.Nie podlegają umorzeniu zobowiązania o charakterze alimentacyjnym, zobowiązania wynikające z rent z tytułu odszkodowania za wywołanie choroby, niezdolności do pracy, kalectwa lub śmierci, zobowiązania do zapłaty orzeczonych przez sąd kar grzywny, a także do wykonania obowiązku naprawienia szkody oraz zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, zobowiązania do zapłaty nawiązki lub świadczenia pieniężnego orzeczonych przez sąd jako środek karny lub środek związany z poddaniem sprawcy próbie, jak również zobowiązania do naprawienia szkody wynikającej z przestępstwa lub wykroczenia stwierdzonego prawomocnym orzeczeniem oraz zobowiązania, których upadły umyślnie nie ujawnił, jeżeli wierzyciel nie brał udziału w postępowaniu.

Wobec powyższego zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 142 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy zatem wyłącznie umorzenia zobowiązań, które zostało dokonane w trybie ustawy Prawo upadłościowe (czyli na podstawie postanowienia Sądu). Nie można rozszerzyć stosowania tego zwolnienia na inne jakiekolwiek umorzenia, w tym umorzenia dokonywane bezpośrednio przez wierzycieli.

Ocena skutków podatkowych Państwa sytuacji

Z analizy przedstawionego przez Państwa opisu zdarzenia wynika m.in., że zgodnie z Państwa wewnętrzną procedurą w sprawach upadłościowych dokonują Państwo zgłoszenia wierzytelności, jeżeli zadłużenie na dzień ogłoszenia upadłości wynosi co najmniej (...) zł oraz wierzytelności nie są przedawnione na ten dzień. Zdarzają się sytuacje, że nie zgłaszają Państwo do postępowania upadłościowego należnych wierzytelności, ze względu na niską wartość. Niekiedy nie zgłaszają Państwo wierzytelności także dlatego, że nie uzyskali Państwo informacji o toczącym się postępowaniu upadłościowym w wymaganym terminie. W związku z powyższym nie uczestniczą Państwo w postępowaniu upadłościowym, Państwa wierzytelności nie są objęte planem spłaty i nie zostają wymienione w postanowieniu sądu o stwierdzeniu wykonania planu spłaty wierzycieli i umorzeniu zobowiązań upadłego powstałych przed dniem ogłoszenia upadłości, o którym mowa w art. 491²¹ ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe albo postanowieniu o umorzeniu przez sąd zobowiązań bez ustalania planu spłaty, zgodnie z art. 421¹⁶ ust. 1 ww. ustawy. Wyjaśnili Państwo również, że zgodnie z art. 491¹⁶ oraz 491²¹ ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe w wyniku postępowania upadłościowego to Sąd umarza zobowiązania upadłego powstałe przed dniem ogłoszenia upadłości i niewykonane w wyniku wykonania planu spłaty wierzycieli. Wierzytelności, które podlegają umorzeniu, to wierzytelności powstałe przed dniem ogłoszenia upadłości i niewykonane w wyniku wykonania planu spłaty wierzycieli. Wniosek nie dotyczy wierzytelności powstałych po wydaniu przez Sąd postanowień, o których mowa w art. 491¹⁶ oraz 491²¹ Prawa upadłościowego oraz wierzytelności, których upadły umyślnie nie ujawnił. W momencie kiedy uzyskują Państwo informację o zakończonym postępowaniu upadłościowym, w którym nie brali Państwo udziału, dokonują Państwo umorzenia swojej wierzytelności, jako, że nie istnieją prawne możliwości dochodzenia takiej wierzytelności. Powyższe dotyczy wierzytelności nie związanych z pozarolniczą działalnością gospodarczą. Poprzez sfomułowanie „umorzenie wierzytelności w swoich księgach” jak wskazali Państwo, należy rozumieć techniczną operację wyksięgowania wierzytelności z ksiąg rachunkowych i wykazanie ich w księgach rachunkowych jako koszt, gdyż nie istnieją prawne możliwości dochodzenia takiej wierzytelności. W żadnym przypadku nie jest zawierana z dłużnikiem umowa, która powodowałaby zwolnienie z długu, o którym mowa w art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny. Na podstawie postanowień, o których mowa w art. 491¹⁶ oraz 491²¹ Prawa upadłościowego, dokonują Państwo jedynie technicznej czynności – wyksięgowania wierzytelności z ksiąg rachunkowych i wykazania kosztu w księgach rachunkowych, gdyż nie istnieją prawne możliwości dochodzenia takiej wierzytelności.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis zdarzenia oraz powołane przepisy prawa stwierdzam, że umorzenie przez Sąd zobowiązań – niezwiązanych z pozarolniczą działalnością gospodarczą – na mocy postanowień, o których mowa w art. 491¹⁶ oraz 491²¹ Prawa upadłościowego, powoduje powstanie po stronie dłużnika (Państwa członka) przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, przychód ten korzysta ze zwolnienia, określonego w art. 21 ust. 1 pkt 142 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem ww. umorzenie związane jest z postępowaniem upadłościowym.

Skoro zatem w momencie kiedy uzyskują Państwo informację o zakończonym postępowaniu upadłościowym, w którym nie brali Państwo udziału, dokonują Państwo jedynie technicznej czynności wyksięgowania wierzytelności z ksiąg rachunkowych i wykazania kosztu w księgach rachunkowych, gdyż nie istnieją prawne możliwości dochodzenia takiej wierzytelności oraz nie jest zawierana z dłużnikiem umowa, która powodowałaby zwolnienie z długu, o którym mowa w art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny – to nie mają Państwo obowiązku sporządzenia dla ww. członków (dłużników) informacji o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-11), stosownie do treści art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z tychże względów Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.