Interpretacja indywidualna z dnia 29 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.520.2024.3.IZ/AKA

Otrzymywane wynagrodzenie, związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, stanowić będzie świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 lipca 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie uznania, że wynagrodzenie wypłacane komplementariuszowi przez spółkę komandytową za prowadzenie jej spraw stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, obowiązku i terminu wystawiania faktur z tego tytułu oraz metody liczenia podatku VAT.

Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismami z 27 września 2024 r.(wpływ 27 września 2024 r.) i 2 października 2024 r. (2 października 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest komplementariuszem spółki A. Spółka Komandytowa z siedzibą w (…) (dalej także: spółka), przy ul. (…), posiadającej nr KRS: (…). Wspólnikami tej spółki komandytowej są: komplementariusz: osoba fizyczna A.A. (PESEL: (…), komandytariusz: spółka z ograniczoną odpowiedzialnością – B. Sp. z o.o. z siedzibą w (…)).

Powyżej wskazana spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wykonywaniu (…). Pozostała działalność spółki to: (…).

Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka jest również zarejestrowana jako podatnik VAT czynny w Polsce.

(…) Zebranie Wspólników spółki A. spółka komandytowa z siedzibą w (…) podjęło w formie aktu notarialnego uchwałę o zmianie umowy spółki A. spółka komandytowa z siedzibą w (…), wprowadzając między innymi następujące postanowienia do umowy spółki komandytowej:

• § 10 umowy spółki otrzymuje następujące brzmienie:

1.Do prowadzenia spraw spółki uprawnieni są wspólnicy, którzy mają prawo jej reprezentacji.

2.Wspólnikom uprawnionym do prowadzenia spraw spółki może zostać przyznane wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki.

Przyznanie tego wynagrodzenia oraz zasady jego wypłaty określać będzie jednomyślna uchwała wspólników. W powyższym zakresie do umowy spółki został dodany ust. 2 dotyczący możliwości przyznania wynagrodzenia dla wspólników prowadzących sprawy spółki.

(…) Zebranie Wspólników spółki A. spółka komandytowa z siedzibą w (…) podjęło uchwałę nr (…) o następującej treści:

• § 1 Zebranie wspólników spółki A. spółka komandytowa z siedzibą w (…) działając na podstawie paragrafu (…) umowy spółki z dnia (…) postanawia przyznać komplementariuszowi A.A. corocznie, począwszy od drugiego półrocza roku 2024 łączne roczne wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki w wysokości (…) zł netto (słownie: (…)), przy czym wynagrodzenie to będzie wypłacane corocznie w następujący sposób:

a)kwota (…) zł netto (słownie: (…)) płatna w terminie do 15 lipca każdego kolejnego roku za pierwsze półroczne każdego kolejnego roku,

b)kwota (…) zł netto (słownie: (…)) płatna w terminie do 15 stycznia każdego kolejnego roku za drugie półroczne każdego kolejnego roku.

• § 2 Pierwsze wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki będzie wypłacone komplementariuszowi A.A. w kwocie (…) zł netto (słownie: (…)) w terminie do 15 stycznia 2025 r. za drugie półroczne 2024 r.
• § 3

1.Przewodniczący zarządził głosowanie i stwierdził, że za powyższą uchwałą głosowali wszyscy wspólnicy. Przeciwnych ani wstrzymujących się głosów nie było. Uchwała została podjęta jednogłośnie.

2.Uchwała obowiązuje z dniem jej powzięcia. Do dnia sporządzenia niniejszego wniosku nie zostało wypłacone komplementariuszowi jeszcze wynagrodzenie wynikające z powyższej uchwały.

Wynagrodzenie komplementariuszowi będzie wypłacane na podstawie wskazanej powyżej uchwały. Komplementariusza nie łączy z Wnioskodawcą żadna umowa o pracę. Jednocześnie Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą wpisaną do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej pod firmą: „C.” z siedzibą w (…) i z tego tytułu zgłosił się jako płatnik składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne do ZUS.

Wnioskodawca zarówno jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą wpisaną do CEIDG, jak również jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej jest polskim rezydentem podatkowym i podlega w Polsce pod nieograniczony obowiązek podatkowy. Wnioskodawca posiada zarówno siedzibę działalności gospodarczej w Polsce, jak i miejsce zamieszkania w Polsce. W dacie złożenia wniosku o interpretację Wnioskodawca opodatkowuje jednoosobową działalność gospodarczą wpisaną do CEIDG zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Wnioskodawca od 16 października 2006 r. jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny w Polsce.

W zakresie prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej zarejestrowanej w CEIDG Wnioskodawca ma wpisane następujące kody PKD wykonywanej działalności gospodarczej:

• (…).

Obowiązek prowadzenia spraw spółki i jej reprezentacja przez komplementariusza wynikają z kodeksu spółek handlowych.

Na podstawie art. 39 § 1 w zw. z art. 103 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2024 r. poz. 18 ze zm., dalej także jako k.s.h.) prawem i obowiązkiem komplementariusza jest prowadzenie spraw spółki. Prowadzenie spraw spółki powierzone jest co do zasady komplementariuszom (art. 121 k.s.h.).

Zgodnie z art. 39 § 1 k.s.h.: „Każdy wspólnik ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki”. Jednocześnie art. 103 § 1 k.s.h. stanowi: „W sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej”.

Ponadto zgodnie z art. 121 k.s.h: „Komandytariusz nie ma prawa ani obowiązku prowadzenia spraw spółki, chyba że umowa spółki stanowi inaczej”.

Zgodnie z art. 117 k.s.h. komplementariusze mają prawo i obowiązek reprezentowania spółki. Art. 117 k.s.h. stanowi: „Spółkę reprezentują komplementariusze, których z mocy umowy spółki albo prawomocnego orzeczenia sądu nie pozbawiono prawa reprezentowania spółki”.

Zgodnie z umową spółki A. spółka komandytowa A.A. jako komplementariusz nie został pozbawiony prawa reprezentacji spółki ani nie został pozbawiony takiego prawa orzeczeniem Sądu.

Prowadzenie spraw spółki, w odróżnieniu od jej reprezentacji, polega na podejmowaniu decyzji i czynności wewnątrz struktury spółki i jej przedsiębiorstwa (chociaż sfera prowadzenia spraw spółki i jej reprezentacji wzajemnie się przenikają). Przez prowadzenie spraw spółki komandytowej należy rozumieć wszystkie czynności dotyczące czynności wewnątrz spółki, czyli przykładowo czuwanie nad wykonywaniem zawartych umów, przygotowanie ofert, a także podejmowanie decyzji we wszystkich innych istotnych dla spółki sprawach.

Co do zasady prowadzenie spraw spółki jest prawem i obowiązkiem komplementariuszy. Komplementariusz decyduje i będzie decydować o miejscu i czasie dokonania czynności, która wchodzi w zakres prowadzenia spraw Spółki. Wypłata wynagrodzenia należnego za prowadzenie spraw Spółki nie będzie miała żadnego związku z rezultatem działań Spółki. Jego wysokość nie została ukształtowana jako zależna od wysokości przychodów lub dochodów Spółki. Wynagrodzenie to nie będzie miało żadnego związku z udziałem w zysku spółki komandytowej.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

W odpowiedzi na pytania Organu wskazał Pan:

1.Czy spółka komandytowa będzie nabywała usługi od jednoosobowej działalności pod firmą „C.” i w jakim zakresie?

Odpowiedź: Spółka komandytowa będzie nabywała od jednoosobowej działalności gospodarczej działającej pod firmą „C.” z siedzibą w (…) usługi najmu. Możliwa będzie sytuacja, iż ww. spółka będzie dokonywać również zakupu sprzętu od ww. jednoosobowej działalności. Zakres usług najmu będzie dotyczyć sprzętu, a być może również pomieszczeń. Usługi, które ww. spółka komandytowa będzie nabywała od jednoosobowej działalności gospodarczej działającej pod firmą „C.” nie będą dotyczyły podjętej uchwały w sprawie przyznania wynagrodzenia komplementariuszowi za prowadzenie spraw spółki komandytowej. Być może w przyszłości będą nabywane inne usługi lub towary, ale nie są one obecnie planowane ani znane w chwili udzielania niniejszej odpowiedzi, dlatego też Wnioskodawca nie może ich określić.

2.Z jakiego tytułu wystawia Pan/będzie Pan wystawiał faktury na rzecz spółki komandytowej?

Odpowiedź: Jednoosobowa działalność gospodarcza istniejąca pod nazwą „C.” dotychczas wystawiała dla Spółki komandytowej „A.” spółka komandytowa z siedzibą w (…) faktury z tytułu sprzedaży sprzętu elektrycznego oraz usług najmu. W przyszłości Wnioskodawca będzie wystawiał ww. spółce komandytowej faktury z tytułu najmu, a być może (będzie to zależne od potrzeb spółki komandytowej) również z tytułu sprzedaży sprzętu. Być może w przyszłości będą nabywane inne usługi lub towary, ale nie są one obecnie planowane ani znane w chwili udzielania niniejszej odpowiedzi, dlatego też Wnioskodawca nie może ich określić.

Ponadto Wnioskodawca oczekuje odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, czy powinien również wystawiać faktury VAT dla spółki komandytowej z tytułu prowadzenia spraw spółki. Zatem w zależności od odpowiedzi Dyrektora KIS Wnioskodawca będzie lub też nie będzie wystawiał faktury VAT za prowadzenie spraw spółki. W tym zakresie Wnioskodawca nie wypowiada się w stanie faktycznym sprawy, albowiem tego dotyczyło pytanie Wnioskodawcy i to Organ powinien określić, czy Wnioskodawca z tytułu prowadzenia spraw spółki powinien wystawiać faktury VAT czy też nie.

3.Czy zawrze Pan ze spółką umowę na prowadzenie spraw spółki za wynagrodzeniem?

Odpowiedź: Wnioskodawca nie zawarł i nie będzie zawierał w przyszłości ze spółką „A.” spółka komandytowa z siedzibą w (…) umowy na prowadzenie spraw spółki za wynagrodzeniem. Wynagrodzenie będzie wypłacane Wnioskodawcy z ww. spółki komandytowej, wyłącznie na podstawie podjętej uchwały w sprawie przyznania wynagrodzenia komplementariuszowi za prowadzenie spraw spółki komandytowej.

4.Czy wynagrodzenie, które Pan otrzyma od spółki będzie stanowić przychód wymieniony w art. 12 ust. 1-6 bądź art. 13 pkt 2-9 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.)? (odpowiedź na to pytanie sprecyzowana ostatecznie w uzupełnieniu z 2 października 2024 r. i dotyczy zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy wyłącznie podatku VAT).

Odpowiedź: Wynagrodzenie, które Wnioskodawca będzie otrzymywał ze spółki „A.” spółka komandytowa z siedzibą w (…) na podstawie opisanej we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej uchwały nie będzie stanowiło przychodu ze stosunku pracy, albowiem wynika ono z podjętej uchwały, a nie z zawartej umowy o pracę, spółdzielczej umowy o pracę czy umowy o pracę nakładczą. Zatem wynagrodzenie, które otrzyma Wnioskodawca od spółki nie będzie stanowić przychodu wymienionego w art. 12 ust. 1-6 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wynagrodzenie, które Wnioskodawca będzie otrzymywał ze spółki „A.” spółka komandytowa z siedzibą w (…) na podstawie opisanej we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej uchwały nie będzie stanowiło przychodu wymienionego w art. 13 pkt 2-9 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych z tego powodu, że jak już wskazano we wniosku o wydanie interpretacji wynagrodzenie będzie wynikało jedynie z uchwały, a nie z zawartej umowy. Wnioskodawca nie zawarł żadnej umowy ze spółką komandytową na wypłatę wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki komandytowej, jak również nie jest osobą duchowną ani członkiem Rady Mediów Narodowych.

5.Czy będzie miał Pan wpływ na wysokość przyznanego wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki; jeśli tak, to w jaki sposób?

Odpowiedź: Wpływ Wnioskodawcy na wysokość przyznanego mu na podstawie uchwały wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki komandytowej wynika z faktu, że łącznie z drugim wspólnikiem spółki komandytowej – czyli komandytariuszem, podjęli uchwałę w sprawie przyznania komplementariuszowi wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki komandytowej. Wynagrodzenie to będzie miało charakter stały – jego wysokość nie będzie się zmieniała w zależności od zakresu działań Wnioskodawcy.

6.Czy wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki ma charakter stały, czy też będzie zależeć od jakichś czynników, okoliczności – należy wskazać jakich?

Odpowiedź: We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej została opisana treść uchwały o przyznaniu Wnioskodawcy wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki komandytowej. Z uchwały tej wynika, iż wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki komandytowej ma charakter stały i nie jest zależne od żadnych dodatkowych czynników. Wysokość wynagrodzenia została ustalona w uchwale w sprawie przyznania wynagrodzenia komplementariuszowi za prowadzenie spraw spółki komandytowej.

7.Czy Pan będzie ponosił odpowiedzialność wobec osób trzecich za prowadzenie za wynagrodzeniem spraw spółki na podstawie uchwały/umowy; jeśli tak, to wobec kogo i na jakiej podstawie?

Odpowiedź: Zgodnie z przepisami kodeksu spółek handlowych komplementariusz jest zobowiązany do prowadzenia spraw spółki i do jej reprezentacji.

Odpowiedzialność komplementariusza wobec osób trzecich wynika wprost z art.102 Kodeksu spółek handlowych, zgodnie z którym: „Spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.”

Uchwała w sprawie przyznania wynagrodzenia Wnioskodawcy za prowadzenie spraw spółki komandytowej nie określa zasad odpowiedzialności komplementariusza wobec osób trzecich. Uchwała nie porusza tego wątku.

Zatem Wnioskodawca jako komplementariusz spółki komandytowej ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za prowadzenie spraw spółki i jej reprezentację na podstawie przepisów kodeksu spółek handlowych. Sama uchwała o przyznaniu wynagrodzenia nie kreuje żadnej dodatkowej odpowiedzialności komplementariusza (Wnioskodawcy).

8.Czy z warunków uchwały/umowy zawartej ze spółką będzie wynikało, że wykonując opisane we wniosku czynności będzie Pan wykorzystywał infrastrukturę i organizację wewnętrzną Spółki, w szczególności poprzez korzystanie z urządzeń technicznych (np. komputera, telefonu komórkowego, samochodu itp.), oraz ewentualnie innych zasobów, którymi Spółka dysponuje (np. pomieszczenia biurowe wraz z wyposażeniem, uczestnictwo w szkoleniach i konferencjach związanych ściśle z pełnioną funkcją i powierzonymi zadaniami, firmowe karty płatnicze i kredytowe, itp.)?

Odpowiedź: Treść uchwały o przyznaniu Wnioskodawcy wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki komandytowej została opisana we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Z treści tej uchwały nie wynika, iż Wnioskodawca wykonując opisane we wniosku czynności będzie wykorzystywał infrastrukturę i organizację wewnętrzną Spółki, w szczególności poprzez korzystanie z urządzeń technicznych (np. komputera, telefonu komórkowego, samochodu, itp.) oraz ewentualnie innych zasobów, którymi Spółka dysponuje (np. pomieszczenia biurowe wraz z wyposażeniem, uczestnictwo w szkoleniach i konferencjach związanych ściśle z pełnioną funkcją i powierzonymi zadaniami, firmowe karty płatnicze i kredytowe, itp.). Zatem uchwała nie przyznaje Wnioskodawcy powyższych uprawnień.

Należy jednakże podkreślić, że Wnioskodawca jako komplementariusz ma możliwość korzystania z infrastruktury i organizacji wewnętrznej spółki w szczególności poprzez korzystanie z urządzeń technicznych (np. komputera, telefonu komórkowego, samochodu, itp.), oraz ewentualnie innych zasobów, którymi Spółka dysponuje (np. pomieszczenia biurowe wraz z wyposażeniem, uczestnictwo w szkoleniach i konferencjach związanych ściśle z pełnioną funkcją i powierzonymi zadaniami, firmowe karty płatnicze i kredytowe. To są uprawnienia dzięki którym komplementariusz może prowadzić sprawy spółki i ją reprezentować, np. w trakcie spotkań z kontrahentami, klientami, itp. i są to standardowe działania biznesowe. Majątek spółki może bowiem być wykorzystywany przez wspólników spółki do realizacji zadań związanych z reprezentacją spółki i prowadzeniem jej spraw. Uprawnienia te należy w sposób pośredni wywieźć z przepisów kodeku spółek handlowych.

Pytanie w zakresie podatku VAT (oznaczone we wniosku nr 1)

Czy prowadzenie przez Wnioskodawcę jako komplementariusza spraw spółki A. spółka komandytowa z siedzibą w (…), za które Wnioskodawca będzie otrzymywał wynagrodzenie przyznane mu opisaną w stanie faktycznym niniejszej sprawy uchwałą zebrania wspólników będzie stanowić świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a zatem, czy Wnioskodawca w tym zakresie będzie prowadził działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji, czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do wystawiania z tego tytułu faktur VAT oraz w jakim terminie i czy podatek VAT powinien być liczony metodą „w stu” czy „od stu”?

Pana stanowisko w sprawie do pytania nr 1 (doprecyzowane w uzupełnieniu)

W ocenie Wnioskodawcy, prowadzenie przez Wnioskodawcę jako komplementariusza spraw spółki A. spółka komandytowa z siedzibą w (…), za które Wnioskodawca będzie otrzymywał wynagrodzenie przyznane mu opisaną w stanie faktycznym niniejszej sprawy uchwałą zebrania wspólników będzie stanowić świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a zatem Wnioskodawca w tym zakresie będzie prowadził działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji Wnioskodawca będzie zobowiązany do wystawiania z tego tytułu faktur VAT najpóźniej w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po zakończeniu półrocza, za które należne będzie wynagrodzenie (a więc za pierwsze półrocze do 15 lipca, a za drugie półrocze do 15 stycznia następnego roku) i podatek VAT powinien być liczony metodą „od stu”.

Powyższe wynika z następujących okoliczności.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą: „Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.”

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy: „Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1)przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

2)wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

3)wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

4)wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;

5)ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;

6)oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

7)zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.”

Stosownie zaś do treści art. 8 ust. 1 ustawy: „Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa”.

Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu.

Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Z treści powołanego art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie.

Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia. Należy zatem stwierdzić, że ze świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy mamy do czynienia w sytuacji, w której dana czynność/zachowanie/zdarzenie posiada następujące cechy:

• stanowi świadczenie dające się wyodrębnić spośród innych czynności dokonywanych przez dany podmiot;
• świadczenie to może mieć charakter czynny lub bierny - tj. może polegać zarówno na podejmowaniu danych czynności/działań, jak również na powstrzymywaniu/zaniechaniu tych czynności/działań czy też ich tolerowaniu.

Przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest zatem określenie, czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone.

Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy przy tym podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało - jako usługa - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Warto w tym miejscu wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

I tak, przykładowo w wyroku z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise, TSUE uznał, że określoną czynność można uznać za wykonaną odpłatnie, jeśli istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto gdy odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miała być opodatkowana VAT. Na uwagę zasługuje także orzeczenie z 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 R. J. Tolsma przeciwko Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie podkreślono, że usługi świadczone są za wynagrodzeniem, wyłącznie jeżeli istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, na mocy którego występuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez świadczącego usługę stanowi wartość przekazywaną w istocie w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy. Powołany przepis wskazuje, że pojęcie „świadczenia usług” ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika - niebędące dostawą towarów - na rzecz innego podmiotu. Ponadto dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy: „Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności”.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy: „Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Szczegółowe zasady tworzenia, organizacji oraz funkcjonowania spółki komandytowej regulują natomiast przepisy art. 102-124 ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych, zwanej dalej „k.s.h.”.

Zgodnie z art. 102 k.s.h.: „Spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona”.

Na podstawie art. 39 § 1 w zw. z art. 103 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2024 r. poz. 18 ze zm., dalej także jako k.s.h.), prawem i obowiązkiem komplementariusza jest prowadzenie spraw spółki. Prowadzenie spraw spółki powierzone jest tylko komplementariuszom (art. 121 k.s.h.).

Zgodnie z art. 39 § 1 k.s.h.: „Każdy wspólnik ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki”. Jednocześnie art. 103 § 1 k.s.h. stanowi: „W sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej”. Ponadto zgodnie z art. 121 k.s.h: „Komandytariusz nie ma prawa ani obowiązku prowadzenia spraw spółki, chyba że umowa spółki stanowi inaczej”.

Zgodnie z art. 117 k.s.h. komplementariusze mają prawo i obowiązek reprezentowania spółki. Art. 117 k.s.h. stanowi: „Spółkę reprezentują komplementariusze, których z mocy umowy spółki albo prawomocnego orzeczenia sądu nie pozbawiono prawa reprezentowania spółki”.

W ocenie Wnioskodawcy, prowadzenie przez Wnioskodawcę spraw Spółki, za które będzie otrzymywał wynagrodzenie przyznane mu uchwałą wspólników w oparciu o umowę Spółki będzie stanowić świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a zatem będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odnosząc się do powyższej kwestii należy w pierwszej kolejności powołać treść przepisu art. 15 ust. 3 ustawy, który stanowi, że: „Za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1)z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;

2)(…);

3)z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich”.

Pojęcie działalności gospodarczej zdefiniowane zostało również w drugim akapicie art. 9 (1) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, s. 1 z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą”. W myśl tego artykułu: Działalnością gospodarczą jest wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Przepis ten stwierdza, że wykorzystywanie własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych w sposób ciągły, należy w szczególności uznać za działalność gospodarczą. W akapicie pierwszym, artykuł 9 (1) określa osobę, która może stać się podatnikiem, jako każdą osobę, która niezależnie prowadzi w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. Artykuł 10 wyjaśnia znaczenie terminu „samodzielnie” użytego w art. 9 (1). Stwierdza on, że warunek określony w art. 9 (1) stwierdza, że działalność gospodarcza prowadzona „samodzielnie” wyklucza pracowników i inne osoby z podatku VAT, o ile są one związane z pracodawcą przez umowę o pracę lub inny stosunek prawny tworzący relacje między pracodawcą a pracownikiem w zakresie warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniach sprecyzował, że za samodzielną nie będzie mogła być uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy, a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością (orzeczenia w sprawie C-202/90 Ayuntamiento de Sevilla v Recaudadores de Tributos de las Zonas primera y segunda, C-235/85 pomiędzy Komisją Europejską a Królestwem Holandii).

Z cytowanego powyżej przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy wynika, że dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną, za które uzyskuje przychody wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, istotne jest łączne spełnienie wszystkich elementów wymienionych w tym przepisie, tj. związanie zleceniobiorcy ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym, a wykonującym zlecane czynności co do warunków:

• wykonywania tych czynności,
• wynagrodzenia oraz
• odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zatem, użycie słowa „samodzielnie” w kontekście art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, wyklucza opodatkowanie pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą przez umowę o pracę lub inny stosunek prawny tworzący więzi (stosunek podporządkowania) między pracodawcą a pracownikiem co do (w zakresie) warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy.

Oznacza to, że przychody z tytułu wykonywanych czynności nie tylko powinny być wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz także spełnione muszą zostać pozostałe kryteria przedmiotowe określające m.in. czy działanie usługodawcy odbywa się na warunkach ryzyka gospodarczego, a tym samym, kto ponosi odpowiedzialność za wykonane usługi. Nie stanowią bowiem samodzielnej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, tylko i wyłącznie te czynności, gdy pomiędzy zlecającym ich wykonanie i wykonującym zlecone czynności istnieją więzy tworzące stosunek prawny w zakresie warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca uważa, że wynagrodzenie, które Wnioskodawca otrzyma za prowadzenie spraw Spółki, stanowi przychód z innych źródeł wymieniony w art. 20 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (a nie przychód wymieniony w art. 13 pkt 2-9 tejże ustawy, co zostało szczegółowo opisane w zakresie drugiego pytania wskazanego w niniejszym wniosku o interpretację).

Tym samym świadczenie opisanych usług nie mieści się w dyspozycji ww. przepisu.

Ponadto należy wskazać, że Wnioskodawca jako komplementariusz odpowiada na zasadzie subsydiarności i solidarności za zobowiązania spółki komandytowej. Również z tego względu nie można mówić o tym, że art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy ma zastosowanie.

Z powołanych przepisów wynika, że możliwość stosowania cyt. art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy i tym samym możliwość wyłączenia z grona podatników osoby fizycznej będącej komplementariuszem spółki, wymaga łącznego spełnienia wszystkich wymienionych w przepisie kryteriów, w tym zaliczenia przychodów z tytułu wykonania tych czynności do przychodów wymienionych w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub w art. 12 pkt 1-6 ww. ustawy. Stąd też niespełnienie warunku w zakresie uznania przychodów osiąganych z tytułu wykonywanych czynności za przychody wymienione w art. 12 ust. 1-6 (przychody z tytułu wykonywanej pracy) lub w art. 13 pkt 2-9 (przychody z działalności wykonywanej osobiście) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powoduje, iż czynności wykonywane odpłatnie przez komplementariusza spółki na podstawie uchwały i umowy Spółki uznać należy za podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie natomiast z treścią powołanego wyżej art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.

Tym samym w analizowanym przypadku należy uznać komplementariusza za podmiot świadczący usługę, a spółkę za korzystającego z takiej usługi. Czynności, które komplementariusz będzie zobowiązany wykonywać na rzecz Spółki, mają charakter odpłatny.

Tym samym otrzymane wynagrodzenie przyznane uchwałą wspólników w oparciu o umowę spółki stanowi ekwiwalent za konkretną usługę, którą w niniejszej sprawie jest prowadzenie przez Wnioskodawcę spraw Spółki.

Tym samym należy stwierdzić, że wykonywane przez Komplementariusza czynności prowadzenia spraw Spółki są usługami w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, świadczonymi przez podatnika prowadzącego samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji Wnioskodawca zobowiązany będzie do wystawiania faktur VAT najpóźniej w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po zakończeniu półrocza za które należne będzie wynagrodzenie (a więc za pierwsze półrocze do 15 lipca, a za drugie półrocze do 15 stycznia następnego roku). Wynika to z faktu, iż wynagrodzenie będzie należne po zakończeniu każdego półrocza. Zatem po zakończeniu każdego półrocza dojdzie do wykonania usługi i na zasadach ogólnych do 15 dnia miesiąca następującego po zakończeniu półrocza Wnioskodawca zobowiązany będzie do wystawiania faktury VAT.

Przykładowo za pierwsze półrocze 2025 r. faktura VAT będzie musiała być wystawiona do 15 lipca 2025 r., a za drugie półrocze 2025 r. faktura VAT będzie musiała być wystawiona do 15 stycznia 2026 r.

Takie stanowisko potwierdzają liczne interpretacje indywidualne, np.:

• z pisma z 4 lipca 2022 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.122.2022.2.PM wynika: „Podsumowując, czynności polegające na prowadzeniu przez Wspólników spraw Spółki komandytowej, wykonywane za wynagrodzeniem, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i powinny być udokumentowane fakturami VAT wystawionymi przez Wspólników na rzecz Spółki komandytowej.”;
• z pisma z 5 kwietnia 2023 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.117.2023.2.MKA wynika: „Wynagrodzenie, które ma Pan otrzymać od Spółki za prowadzenie jej spraw nie będzie stanowić dla Pana przychodu wymienionego w art. 12 ust. 1-6, bądź art. 13 pkt 2-9 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody uzyskiwane przez Pana jako komplementariusza Spółki tytułem wynagrodzenia za prowadzenie spraw Spółki, wypłacanego na podstawie umowy Spółki i uchwały wspólników, należy kwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Będzie Pan miał wpływ na wysokość przyznanego wynagrodzenia, bowiem będzie Pan uczestniczył w podjęciu uchwały wspólników (jako komplementariusz), w związku z czym możliwe jest oddanie głosu „za”, „przeciw” lub wstrzymującego się w sprawie uchwały w przedmiocie ustalenia wynagrodzenia o określonej wysokości. Wynagrodzenie przyznane Panu będzie stałe, tj. uchwała będzie wskazywać na konkretną kwotę wynagrodzenia. Jako komplementariusz ponosi Pan bez ograniczenia odpowiedzialność wobec wierzycieli za zobowiązania Spółki na podstawie art. 102 Kodeksu spółek handlowych. Odpowiedzialność za zobowiązania spółki wobec osób trzecich, w tym wynikające z czynności wykonywanych przez komplementariusza w ramach prowadzenia spraw Spółki komandytowej, ponoszą: sama Spółka komandytowa (bez ograniczenia), komplementariusze (bez ograniczenia) oraz komandytariusze (z ograniczeniem do wysokości sumy komandytowej). Odpowiedzialność ta wynika z przepisów Kodeksu spółek handlowych, a zapisy umowy Spółki komandytowej nie odbiegają w tym zakresie od przedmiotowych przepisów, w szczególności nie przewidują reguł dalej idących lub modyfikujących ustawowe reguły odpowiedzialności komplementariusza za czynności wykonywane w zakresie prowadzenia spraw Spółki. W umowie Spółki komandytowej postanowiono, że komplementariusze odpowiadają za zobowiązania Spółki wobec jej wierzycieli bez ograniczeń, a komandytariusze odpowiadają za zobowiązania Spółki wobec jej wierzycieli do wysokości sumy komandytowej. Pomiędzy Spółką a Panem nie została zawarta żadna odrębna umowa regulująca odpowiedzialność komplementariusza za czynności wykonywane w zakresie prowadzenia spraw Spółki, np. umowa o zarządzanie spółką komandytową lub umowa o prowadzenie jej spraw. Pana czynności jako komplementariusza dokonywane w ramach prowadzenia spraw spółki mogą skutkować powstaniem zobowiązań Spółki, za które wobec osób trzecich Pan będzie odpowiadał. Odpowiedzialność komplementariusza jest odpowiedzialnością osobistą, nieograniczoną, solidarną i subsydiarną. Uchylenie się od prowadzenia spraw spółki lub same czynności w obrębie prowadzenia spraw spółki dokonane przez komplementariusza mogą stanowić podstawę odpowiedzialności odszkodowawczej również wobec Spółki. Kwestie wykorzystywania infrastruktury, organizacji i zasobów Spółki nie są uregulowane umową Spółki (ani uchwałą). Niemniej w związku z tym, że prowadzenie spraw Spółki związane jest z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, w celu realizacji obowiązku prowadzenia spraw spółki faktycznie będzie Pan korzystał m.in. z infrastruktury i organizacji wewnętrznej Spółki, np. poprzez korzystanie z urządzeń i innych zasobów, którymi dysponuje spółka. W analizowanej sprawie wskazał Pan, że wynagrodzenie, które Pan będzie otrzymywał od Spółki za prowadzenie jej spraw należy kwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie jako przychód wymieniony w art. 12 ust. 1-6 bądź art. 13 pkt 2-9 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych). Niespełnienie warunku w zakresie uznania przychodów osiąganych z tytułu wykonywanych czynności za przychody wymienione w art. 12 ust. 1-6 (przychody z tytułu wykonywanej pracy) lub w art. 13 pkt 2-9 (przychody z działalności wykonywanej osobiście) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powoduje, iż czynności wykonywane przez Pan odpłatnie na podstawie Umowy Spółki należy uznać za podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym świadczenie opisanych usług nie mieści się w dyspozycji ww. przepisu. Zgodnie natomiast z treścią powołanego wyżej art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy. Tym samym, w analizowanym przypadku należy uznać Pana za podmiot świadczący usługę, a Spółkę za korzystającą z takiej usługi. Czynności, które będzie Pan zobowiązany wykonywać na rzecz Spółki, będą miały charakter odpłatny. Tym samym wynagrodzenie przyznane uchwałą wspólników w oparciu o Umowę Spółki stanowi ekwiwalent za konkretną usługę, którą w niniejszej sprawie jest prowadzenie przez Pana spraw Spółki. W konsekwencji uznać należy, że otrzymywane wynagrodzenie, związane z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą, na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, stanowić będzie świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Pana z tego tytułu należy uznać za podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym, Pana stanowisko, w którym wskazał Pan, że czynności polegające na prowadzeniu przez komplementariusza spraw Spółki, wykonywane za wynagrodzeniem, stanowić będą świadczenie usługi podlegającej opodatkowaniu VAT, uznaję za prawidłowe.”;
• z pisma z 1 marca 2023 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-1.4012.629.2022.2.AR wynika: „Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę, a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Otrzymana zapłata powinna być zatem konsekwencją wykonanego świadczenia. Wnioskodawczyni za prowadzenie spraw Spółki będzie otrzymywała wynagrodzenie, a więc będzie świadczyła usługi za wynagrodzeniem. Dla zakresu opodatkowania podatkiem VAT oprócz czynnika przedmiotowego (opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług) znaczenie ma również czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podmiot działający w charakterze podatnika. Podatnikami podatku VAT, stosownie do treści art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Definicja działalności gospodarczej na potrzeby podatku VAT zawarta została w art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, obejmuje ona wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Artykuł 15 ust. 3 Ustawy o VAT określa wyjątki, kiedy nie mamy do czynienia z wykonywaniem samodzielnie działalności gospodarczej. Przepisy te odnoszą się do powiązania wykonywanych czynności ze źródłem przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie są więc samodzielną działalnością gospodarczą m.in. czynności wykonywane w ramach stosunku pracy oraz czynności, które mogą być zakwalifikowane jako działalność wykonywana osobiście. W ocenie Zainteresowanych, prowadzenie przez Wnioskodawczynię spraw Spółki w zakresie przedstawionym w opisie zdarzenia przyszłego, tj. po rozwiązaniu stosunku pracy, bez innego stosunku umownego, a jedynie w oparciu o uprawnienie przyznane umową Spółki nie będzie wpisywało się w zakres czynności określonych w art. 15 ust. 3 Ustawy o VAT. (…) W świetle powyższych regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisu sprawy należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez Wnioskodawczynię, za które Wnioskodawczyni otrzyma wynagrodzenie stanowić będą działalność gospodarczą zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji, czynności polegające na prowadzeniu spraw spółki komandytowej przez Wnioskodawcę - jako komandytariusza, wykonywane za wynagrodzeniem, są usługami w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, świadczonymi przez podatnika prowadzącego samodzielnie działalność gospodarczą i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. W związku z powyższym, Wnioskodawczyni jako podatnik VAT, świadczący na rzecz Spółki komandytowej usługę polegającą na prowadzeniu spraw Spółki za wynagrodzeniem, powinna udokumentować wyświadczenie tej usługi przez wystawienie faktury VAT. (…) Prawidłowość stanowiska Zainteresowanych znajduje potwierdzenie w interpretacjach wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej takich, jak np. interpretacja indywidualna z 4 lipca 2022 r., sygn. 0112-KDIL1-2.4012.122.2022.2.PM, zgodnie z którą: „Tym samym należy stwierdzić, że wykonywane przez Komandytariuszy czynności prowadzenia spraw Spółki należy oceniać według zasad ogólnych. Zatem, skoro Komandytariusze wykonują czynności, w zamian za które otrzymują wynagrodzenie, stanowiące przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to działalność taka stanowi działalność gospodarczą. Czynności te są usługami w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, świadczonymi przez podatnika prowadzącego samodzielnie działalność gospodarczą i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.”;
• podobnie - pismo z 25 maja 2021 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-1.4012.165.2021.2.JKU: „prowadzenie spraw Wnioskodawcy przez komplementariusza będącego Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością stanowić będzie świadczenie usługi uprawniającej do wystawienia faktury - jest prawidłowe”.

Odnosząc się zaś do kwestii sposobu liczenia podatku VAT, należy wskazać, że w realiach niniejszej sprawy opisanej w stanie faktycznym niniejszego wniosku uchwale o przyznaniu wynagrodzenia komplementariuszowi za prowadzenie spraw spółki wyraźnie jest wskazane że wynagrodzenie roczne wynosi (…) zł netto. To oznacza, że do kwoty netto powinien być doliczony podatek VAT, a zatem znajdzie zastosowanie w realiach niniejszej sprawy metoda liczenia podatku VAT „od stu”, a nie metoda „w stu”. To oznacza, że podatek VAT będzie doliczony do kwoty (…) zł, a nie że mieści się już w tej kwocie. Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy prowadzenie przez Wnioskodawcę jako komplementariusza spraw spółki A. spółka komandytowa z siedzibą w (…), za które Wnioskodawca będzie otrzymywał wynagrodzenie przyznane mu opisaną w stanie faktycznym niniejszej sprawy uchwałą zebrania wspólników będzie stanowić świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku VAT, a zatem Wnioskodawca w tym zakresie będzie prowadził działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku VAT, a w konsekwencji Wnioskodawca będzie zobowiązany do wystawiania faktur VAT w sposób opisany w niniejszym wniosku i podatek VAT powinien być liczony metodą „od stu”.

Ponadto, Wnioskodawca wskazuje, że określając termin wystawienia faktury należy uwzględnić częstotliwość wypłaty wynagrodzenia za prowadzenia spraw spółki na podstawie uchwały. Wynagrodzenie będzie wypłacane – jak opisano w stanie faktycznym sprawy – dwa razy do roku po zakończeniu półrocza. Zatem dopiero po zakończeniu okresu, którego dotyczy prowadzenie spraw spółki możliwe będzie wystawienie przez Wnioskodawcę faktury VAT. Dopiero bowiem zakończenie prowadzenia spraw spółki wiązać się będzie z zamknięciem pewnego okresu świadczenia usługi ciągłej. Moment sprzedaży przypadnie na zakończenie danego przyjętego okresu półrocznego (ostatni dzień danego półrocza). Zgodnie z przepisami ustawy o podatku VAT w przypadku usług ciągłych moment sprzedaży dotyczy zakończenia przyjętego czasokresu świadczenia usług. Ponadto w przypadku wypłaty wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki przepisy ustawy o podatku VAT nie przewidują szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego. Obowiązek ten nie powstaje ani z chwilą zapłaty, ani z chwilą wystawienia faktury lub też w oparciu o inne okoliczności szczególne. W takiej sytuacji będzie miała zastosowania zasada ogólna, zgodnie z którą fakturę należy wystawić w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po okresie świadczenia usług. Ponieważ w analizowanym przypadku okres świadczenia usług będzie obejmował półrocze to faktura będzie musiała być wystawiona do 15 dnia miesiąca następującego po zakończeniu danego półrocza.

Zatem powyższe stanowisko prawne wynika z zasad rozliczania usług ciągłych, dla których nie przewidziano szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.):

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Z treści ww. art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

Należy zatem stwierdzić, że ze świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy mamy do czynienia w sytuacji, w której dana czynność/zachowanie/zdarzenie posiada następujące cechy:

• stanowi świadczenie dające się wyodrębnić spośród innych czynności dokonywanych przez dany podmiot;
• świadczenie to może mieć charakter czynny lub bierny ‒ tj. może polegać zarówno na podejmowaniu danych czynności/działań jak również na powstrzymywaniu/zaniechaniu tych czynności/działań czy też ich tolerowaniu.

Przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest zatem określenie, czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone.

Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy przy tym podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało – jako usługa – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Warto w tym miejscu wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak, przykładowo w wyroku z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Appleand Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise, TSUE uznał, że określoną czynność można uznać za wykonaną odpłatnie, jeśli istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto gdy odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miała być opodatkowana VAT.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie z 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 R. J. Tolsma przeciwko Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie podkreślono, że usługi świadczone są za wynagrodzeniem, wyłącznie jeżeli istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, na mocy którego występuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez świadczącego usługę stanowi wartość przekazywaną w istocie w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy.

Powołany przepis wskazuje, że pojęcie „świadczenia usług” ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika – niebędące dostawą towarów – na rzecz innego podmiotu.

Ponadto dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 15 ust. 2 ustawy:

Z powołanych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach samodzielnej działalności gospodarczej.

Odnosząc się do powyższej kwestii należy powołać treść przepisu art. 15 ust. 3 ustawy, który stanowi, że:

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że jest Pan komplementariuszem spółki komandytowej. (…). Zebranie Wspólników spółki podjęło uchwałę o zmianie umowy spółki, wprowadzając między innymi postanowienia, że do prowadzenia spraw spółki uprawnieni są wspólnicy, którzy mają prawo jej reprezentacji oraz wspólnikom uprawnionym do prowadzenia spraw spółki może zostać przyznane wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki. Przyznanie tego wynagrodzenia oraz zasady jego wypłaty określa jednomyślna uchwała wspólników. Wynagrodzenie komplementariuszowi będzie wypłacane na podstawie wskazanej powyżej uchwały. Jednocześnie prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą wpisaną do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Jest Pan czynnym podatnikiem podatku VAT.

Nie zawarł i nie będzie zawierał Pan w przyszłości ze spółką umowy na prowadzenie spraw spółki za wynagrodzeniem. Wynagrodzenie będzie wypłacane Panu z ww. spółki komandytowej, wyłącznie na podstawie podjętej uchwały w sprawie przyznania wynagrodzenia komplementariuszowi za prowadzenie spraw spółki komandytowej.

Wynagrodzenie, które będzie otrzymywał Pan ze spółki na podstawie uchwały nie będzie stanowiło przychodu ze stosunku pracy, albowiem wynika ono z podjętej uchwały, a nie z zawartej umowy o pracę, spółdzielczej umowy o pracę czy umowy o pracę nakładczą. Zatem wynagrodzenie, które otrzyma Wnioskodawca od spółki nie będzie stanowić przychodu wymienionego w art. 12 ust. 1-6 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wynagrodzenie, które będzie otrzymywał Pan od spółki na podstawie uchwały nie będzie stanowiło przychodu wymienionego w art. 13 pkt 2-9 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych z tego powodu, że będzie wynikało jedynie z uchwały, a nie z zawartej umowy. Nie zawarł Pan żadnej umowy ze spółką komandytową na wypłatę wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki komandytowej, jak również nie jest osobą duchowną ani członkiem Rady Mediów Narodowych.

Wpływ Pana na wysokość przyznanego na podstawie uchwały wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki komandytowej wynika z faktu, że łącznie z drugim wspólnikiem spółki komandytowej – czyli komandytariuszem, podjęta została uchwała w sprawie przyznania komplementariuszowi wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki komandytowej. Z uchwały wynika, że wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki komandytowej ma charakter stały i nie jest zależne od żadnych dodatkowych czynników. Wysokość wynagrodzenia została ustalona w uchwale w sprawie przyznania wynagrodzenia komplementariuszowi za prowadzenie spraw spółki komandytowej.

Uchwała w sprawie przyznania wynagrodzenia Wnioskodawcy za prowadzenia spraw spółki komandytowej nie określa zasad odpowiedzialności komplementariusza wobec osób trzecich. Uchwała nie porusza tego wątku. Zatem, jako komplementariusz spółki komandytowej ponosi Pan odpowiedzialność wobec osób trzecich za prowadzenie spraw spółki i jej reprezentacje na podstawie przepisów kodeksu spółek handlowych. Sama uchwała o przyznaniu wynagrodzenia nie kreuje żadnej dodatkowej odpowiedzialności Pana jako komplementariusza.

Z treści uchwały nie wynika, że wykonując opisane we wniosku czynności będzie Pan wykorzystywał infrastrukturę i organizację wewnętrzną spółki, w szczególności poprzez korzystanie z urządzeń technicznych (np. komputera, telefonu komórkowego, samochodu itp.) oraz ewentualnie innych zasobów, którymi spółka dysponuje (np. pomieszczenia biurowe wraz z wyposażeniem, uczestnictwo w szkoleniach i konferencjach związanych ściśle z pełnioną funkcją i powierzonymi zadaniami, firmowe karty płatnicze i kredytowe itp.). Zatem uchwała nie przyznaje Panu powyższych uprawnień.

Podkreśla Pan, że jako komplementariusz ma możliwość korzystania z infrastruktury i organizacji wewnętrznej spółki w szczególności poprzez korzystanie z urządzeń technicznych (np. komputera, telefonu komórkowego, samochodu itp.), oraz ewentualnie innych zasobów, którymi spółka dysponuje (np. pomieszczenia biurowe wraz z wyposażeniem, uczestnictwo w szkoleniach i konferencjach związanych ściśle z pełnioną funkcją i powierzonymi zadaniami, firmowe karty płatnicze i kredytowe. To są uprawnienia dzięki którym komplementariusz może prowadzić sprawy spółki i ją reprezentować, np. w trakcie spotkań z kontrahentami, klientami itp. i są to standardowe działania biznesowe. Majątek spółki może bowiem być wykorzystywany przez wspólników spółki do realizacji zadań związanych z reprezentacją spółki i prowadzeniem jej spraw. Uprawnienia te należy w sposób pośredni wywieźć z przepisów kodeku spółek handlowych.

Pana wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą ustalenia, czy prowadzenie spraw Spółki, za które będzie Pan otrzymywał wynagrodzenie przyznane uchwałą Zebrania Wspólników będzie stanowić świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a zatem będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Biorąc pod uwagę opis sprawy należy wskazać, że zgodnie z treścią powołanego wyżej art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.

W analizowanej sprawie wskazał Pan, że wynagrodzenie nie stanowi przychodu uzyskiwanego na podstawie art. 12 ust. 1-6 i art. 13 ust. 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Niespełnienie warunku uznania przychodów osiąganych z tytułu wykonywanych czynności za przychody wymienione w art. 12 ust. 1-6 i art. 13 ust. 2-9 ustawy PIT powoduje, że czynności wykonywane przez Pana odpłatnie na podstawie umowy spółki zmienionej uchwałą, należy uznać za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym, w analizowanym przypadku należy uznać Pana za podmiot świadczący usługę, a spółkę za korzystającą z takiej usługi. Czynności, które będzie Pan zobowiązany wykonywać na rzecz Spółki, będą miały charakter odpłatny. Tym samym wynagrodzenie przyznane uchwałą Zebrania Wspólników zmieniającą umowę spółki będzie stanowiło ekwiwalent za konkretną usługę, którą w niniejszej sprawie jest prowadzenie przez Pana spraw Spółki.

W konsekwencji uznać należy, że otrzymywane wynagrodzenie, związane z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą, na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, stanowić będzie świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Pana z tego tytułu należy uznać za podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

W dalszej kolejności wątpliwości Pana dotyczą kwestii, czy będzie Pan zobowiązany do wystawiania faktur z tytułu świadczonych przez Pana ww. usług na rzecz Spółki, terminu wystawienia faktur oraz metody liczenia podatku VAT („w stu” czy „od stu”).

Zasady dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

Na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 31 ustawy:

Zgodnie z art. 106i ust. 1 ustawy:

W myśl art. 106i ust. 2 ustawy:

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy:

W myśl art. 19a ust. 3 ustawy:

Biorąc pod uwagę powyższe, zgodnie w zasadą ogólną wynikającą z art. 106i ust. 1 ustawy, podatnik powinien wystawić fakturę dokumentującą wykonanie usługi nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wykonano usługę.

Z okoliczności sprawy wynika, że (...) Zebranie Wspólników spółki postanowiło przyznać Panu jako komplementariuszowi corocznie, począwszy od drugiego półrocza 2024 r. łączne roczne wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki w wysokości (…) zł netto, przy czym wynagrodzenie to będzie wypłacane corocznie w następujący sposób:

• kwota (…) zł netto płatna w terminie do 15 lipca każdego kolejnego roku za pierwsze półrocze każdego kolejnego roku,
• kwota (…) zł netto płatna w terminie do 15 stycznia każdego kolejnego roku za pierwsze półrocze każdego kolejnego roku.

Pierwsze wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki zostanie wypłacone Panu w kwocie (…) zł w terminie do 15 stycznia 2025 r. za drugie półrocze 2024 r.

Generalna zasada wynikająca z brzmienia powołanego powyżej art. 19a ust. 1 ustawy wskazuje, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Zgodnie z tą regulacją, podatek stanie się wymagalny w miesiącu dokonania dostawy towaru lub wykonania usługi i co do zasady zostanie rozliczony za ten okres rozliczeniowy.

W art. 19a ust. 3 ustawy ustawodawca wprowadził unormowanie w zakresie ustalenia momentu wykonania usługi w odniesieniu do usługi, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, czyli takiej usługi, która jest wykonywana w sposób ciągły przez pewien czas natomiast rozliczenie należności za nią następuje w ramach okresu. W takiej sytuacji przyjmuje się, że usługa wykonana jest z upływem każdego okresu, do którego te płatności lub rozliczenia odnoszą się.

Z zapisów uchwały zmieniającej umowę spółki wynika, że wynagrodzenie za świadczone przez Pana usługi będzie wypłacane Panu corocznie, oddzielnie za każde półrocze. W związku z powyższych świadczone przez Pana usługi na rzecz Spółki mają charakter ciągły, a obowiązek podatkowy powstaje - zgodnie z art. 19a ust. 3 ustawy - w ostatnim dniu ustalonego okresu rozliczeniowego (tj. półrocza).

Zatem, w analizowanej sprawie uznać należy, że powinien Pan wystawić fakturę, obejmującą wynagrodzenie za poszczególne półrocza, w terminie do 15. dnia miesiąca po miesiącu, w którym doszło do wykonania usługi, czyli po zakończeniu półrocza, za które należne jest Panu wynagrodzenie.

Z uwagi na okoliczność, że w przedmiotowej sprawie wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki będzie płatne w kwotach netto, kwotę podatku należnego powinien obliczyć Pan według metody „od stu”.

Tym samym Pana stanowisko uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług (pytanie nr 1), natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (pytanie nr 2) wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będzie mógł Pan skorzystać, jeżeli zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).