Interpretacja indywidualna z dnia 29 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.539.2024.1.AKS

Prawidłowość wystawiania faktur korygujących.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usługjest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 sierpnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 28 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawidłowości wystawiania faktur korygujących.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką z siedzibą w Polsce, będącą polskim rezydentem podatkowym, zarejestrowaną jako podatnik VAT czynny oraz podatnik VAT UE w Polsce. Jego działalność będąca przedmiotem złożonego wniosku opiera się na produkcji podzespołów i komponentów elektronicznych, mierników oraz modułów na potrzeby branży motoryzacyjnej. Ich sprzedaż, w zależności od konkretnego przypadku, może stanowić wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, eksport towarów lub dostawę towarów na terytorium Polski.

W ramach wskazanej powyżej działalności Wnioskodawca ustala z kontrahentami okresowe cenniki (np. kwartalne) oparte o budżetowane koszty produkcji. Strony transakcji objętych złożonym wnioskiem ustaliły, że ceny pozostają niezmienne przez okres obowiązywania danego cennika (dalej: „Okres”). W konsekwencji, w trakcie danego Okresu, Wnioskodawca wystawia faktury zgodne z cennikiem obowiązującym w tym Okresie. W przypadku, gdy koszty produkcji będą wyższe niż budżetowane, Wnioskodawca z kontrahentami (dalej łącznie: „Klient”) ustalili, że różnica (dalej: „Różnica”) – po jej zaakceptowaniu przez Klienta – będzie zwiększała cenę towaru w drodze faktury korygującej do jednej wybranej pozycji towarowej (tzn. dotyczącej jednego produktu) z wybranej faktury pierwotnej niezależnie od tego ile pozycji (produktów) dokumentowała faktura pierwotna.

Wybór faktury pierwotnej podlegającej korekcie odbywał się będzie w następujący sposób:

1)jeśli koszty składające się na Różnicę zostały już poniesione na moment wystawienia faktury korygującej – konkretnie wybrana przez Wnioskodawcę i Klienta faktura pierwotna wystawiona w okresie, w którym wyroby zostały sprzedane i podwyższone koszty (tj. Różnica) poniesione,

2)jeśli koszty składające się na Różnicę nie zostały jeszcze poniesione na moment wystawienia faktury korygującej – konkretnie wybrana przez Wnioskodawcę i Klienta faktura pierwotna wystawiona w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym nastąpiło uzgodnienie Różnicy między Wnioskodawcą a Klientem.

Towary objęte mechanizmem korekty opisanym wyżej będą zwane dalej „Towarami Korygowanymi”. Wśród kosztów, które mają największy wpływ na wysokość Różnicy, znajdują się koszty: komponentów do produkcji i ich transportu do Wnioskodawcy, dostosowania komponentów do produkcji do nowych wymagań Klienta, wdrożenia produkcji prototypowej, zmiany procesu produkcyjnego, z tytułu niewykorzystanych zasobów produkcyjnych oraz różnic kursowych powstałych na zakupie komponentów.

Informacja o powstaniu Różnicy pojawia się w różnych momentach – częściowo Wnioskodawca dowiaduje się o tym przed rozpoczęciem danego Okresu, częściowo w trakcie, a częściowo po jego zakończeniu. Wnioskodawca nadmienia, że podwyższone koszty produkcji składające się na Różnicę mogą dotyczyć dostaw:

1)zrealizowanych w przeszłych miesiącach, w danym miesiącu, bądź w przyszłych miesiącach,

2)różnych produktów również niebędących Towarami Korygowanymi,

3)z tytułu których Wnioskodawca może wystawiać miesięcznie na danego Klienta nawet kilkadziesiąt faktur liczących po kilkadziesiąt pozycji towarowych.

Niezależnie jednak od trzech powyższych okoliczności, Wnioskodawca i Klient – w ramach swobody zawierania umów – ustalili, że Różnica będzie zwiększała cenę Towarów Korygowanych w jednej z dwóch opisanych wyżej opcji w drodze faktur korygujących ściśle określone faktury pierwotne.

Zamówienia pierwotne na wyroby gotowe oraz prognozy na zamówienia są przyjmowane na różne okresy przyszłe np. 2 tygodnie, kwartał, dwa kwartały itd. Wnioskodawca zamawia materiały i komponenty na zapas (zgodnie z planowanym zapotrzebowaniem zgłaszanym przez Klienta), aby zabezpieczyć terminową realizację dostaw w tym okresie. Zamówienia te generują po stronie Wnioskodawcy wydatki/koszty i/lub zobowiązania (w tym przyszłe zobowiązania).

Współpraca między Wnioskodawcą a Klientem zakłada, że jakakolwiek należność Wnioskodawcy względem Klienta musi być potwierdzona zamówieniem złożonym przez Klienta lub uzgodniona z nim w inny pisemny sposób (w tym e-mailowy). A zatem również każda Różnica musi zostać potwierdzona wyżej opisanym uzgodnieniem (dalej: „Uzgodnienie”).

Jak zasygnalizowano wyżej, możliwe jest kilka wariantów chronologii zdarzeń. Czasami Klient uzgadnia z Wnioskodawcą Różnicę przed poniesieniem przez Wnioskodawcę wydatku na nią, a czasami uzgodnienie Różnicy jest dokonywane już po poniesieniu danego wydatku. Niezależnie jednak od chronologii zdarzeń, obciążanie Klienta Różnicą przez Wnioskodawcę następuje w każdym przypadku po Uzgodnieniu na zasadach opisanych wyżej.

Współpraca z danym Klientem opiera się na założeniu, że wynagrodzenie należne Wnioskodawcy z tytułu dostaw jego produktów na rzecz Klienta oparte jest o metodę budżetowany koszt produkcji plus założony narzut.

W celu uniknięcia strat po stronie Wnioskodawcy, Wnioskodawca i Klient ustalili mechanizm funkcjonowania Różnic. Strony transakcji będących przedmiotem złożonego wniosku nie zmieniają wynagrodzenia w odniesieniu do konkretnych dostaw towarów, które faktycznie zostały dotknięte zwiększonymi kosztami składającymi się na Różnicę, lecz uzgodniły bazując na swobodzie zawierania umów, że Różnica zmienia wartość wynagrodzenia jednej wybranej i dokonanej wcześniej (przed Uzgodnieniem) dostawy Towarów Korygowanych z danego miesiąca. Stąd płynie konieczność wystawienia faktury korygującej.

W przypadku, gdyby w danym miesiącu na rzecz danego Klienta Wnioskodawca dokonał dostaw towarów tożsamych z Towarami Korygowanymi opodatkowanych różnymi stawkami VAT, strony ustaliły, że alokacja Różnicy pomiędzy dostawy Towarów Korygowanych opodatkowane różnymi stawkami nastąpi proporcjonalnie do podstaw opodatkowania dla różnych stawek VAT w danym miesiącu. Przykład proporcjonalnej alokacji, o której mowa powyżej – gdy dla wszystkich towarów cennikowych tożsamych z Towarami Korygowanymi w danym miesiącu wystąpi:

·800 jednostek pieniężnych dla dostaw opodatkowanych 23% VAT,

·100 jednostek pieniężnych dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów opodatkowanych 0% VAT,

·100 jednostek pieniężnych dla eksportu towarów opodatkowanego 0% VAT,

oraz różnica równa 10 jednostek pieniężnych – to strony ustalają, że:

·8 jednostek pieniężnych Różnicy podwyższa wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu jednej wybranej dostawy Towarów Korygowanych z danego miesiąca opodatkowanej 23% VAT,

·1 jednostka pieniężna Różnicy podwyższa wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu jednej wybranej wewnątrzwspólnotowej dostawy Towarów Korygowanych z danego miesiąca opodatkowanej 0% VAT,

·1 jednostka pieniężna Różnicy podwyższa wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu jednego wybranego eksportu Towarów Korygowanych z danego miesiąca opodatkowanego 0% VAT.

Zatem, w przypadku różnych stawek VAT gdy kwota korekty jest alokowana pomiędzy poszczególne stawki VAT proporcjonalnie do podstaw opodatkowania poszczególnymi stawkami VAT – faktury korygujące byłyby wystawiane odrębnie dla każdej ze stawek VAT lub rodzajów transakcji (przykładowo: jedna faktura korygująca dla krajowej dostawy 23%, druga faktura korygująca dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów 0% oraz trzecia faktura korygująca dla eksportu towarów 0%).

Reasumując opis zdarzenia przyszłego – wszelkie odchylenia kosztów produkcji na plus, niezależne od Wnioskodawcy lub wynikające z działań Klienta, podlegają negocjacjom i po ich Uzgodnieniu zwiększają wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu dokonanych w przeszłości dostaw Towarów Korygowanych w drodze faktur korygujących w sposób opisany wyżej, zaś ceny zawarte w cenniku obowiązującym w danym Okresie dla pozostałych towarów pozostają bez zmian.

Pytanie

Czy Wnioskodawca prawidłowo interpretuje przepisy art. 29a ust. 1 i ust. 17-18 oraz art. 106j ustawy VAT, wystawiając faktury korygujące w sposób przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego, zgodnie z którym uzgodniona między stronami transakcji zmiana wynagrodzenia za Towary Korygowane o wysokość Różnicy objętej Uzgodnieniem dla wybranej dostawy skutkuje obowiązkiem wystawienia faktury korygującej dla tej wybranej dostawy udokumentowanej jedną fakturą pierwotną – z obowiązkiem podatkowym przypadającym w miesiącu Uzgodnienia, przy czym w przypadku różnych stawek VAT dla wszystkich towarów cennikowych tożsamych z Towarami Korygowanymi w danym miesiącu, z którego pochodzi wybrana do korekty dostawa, faktury korygujące byłyby wystawione do faktur pierwotnych dokumentujących wybrane dostawy opodatkowane wszystkimi stawkami VAT w danym miesiącu zgodnie z opisaną proporcją, tj. jedna faktura korygująca do faktury pierwotnej dokumentującej dostawę eksportową, druga faktura korygująca do faktury pierwotnej dokumentującej dostawę wewnątrzwspólnotową i trzecia faktura korygująca do faktury pierwotnej dokumentującej dostawę na terytorium Polski?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowo interpretuje on przepisy art. 29a ust. 1 i ust. 17-18 oraz art. 106j ustawy VAT, wystawiając faktury korygujące w sposób przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego, zgodnie z którym uzgodniona między stronami transakcji zmiana wynagrodzenia za Towary Korygowane o wysokość Różnicy objętej Uzgodnieniem dla wybranej dostawy skutkuje obowiązkiem wystawienia faktury korygującej dla tej wybranej dostawy udokumentowanej jedną fakturą pierwotną – z obowiązkiem podatkowym przypadającym w miesiącu Uzgodnienia, przy czym w przypadku różnych stawek VAT dla wszystkich towarów cennikowych tożsamych z Towarami Korygowanymi w danym miesiącu, z którego pochodzi wybrana do korekty dostawa, faktury korygujące byłyby wystawione do faktur pierwotnych dokumentujących wybrane dostawy opodatkowane wszystkimi stawkami VAT w danym miesiącu zgodnie z opisaną proporcją tj. jedna faktura korygująca do faktury pierwotnej dokumentującej dostawę eksportową, druga faktura korygująca do faktury pierwotnej dokumentującej dostawę wewnątrzwspólnotową i trzecia faktura korygująca do faktury pierwotnej dokumentującej dostawę na terytorium Polski.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy VAT, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy.

Ponadto, w świetle ust. 17 w przypadku, gdy podstawa opodatkowania uległa zwiększeniu, korekty tej podstawy dokonuje się w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym zaistniała przyczyna zwiększenia podstawy opodatkowania.

Jednocześnie, jak stanowi ust. 18, w przypadku eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zwiększenie podstawy opodatkowania, o którym mowa w ust. 17, następuje nie wcześniej niż w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wykazane zostały te transakcje.

W miejscu tym, Wnioskodawca zwraca uwagę na jego ustalenia z danym Klientem (odzwierciedlające zasadę swobody zawierania umów) dla transakcji będących przedmiotem wniosku, zgodnie z którymi Różnica objęta danym Uzgodnieniem zmienia kwotę należną Wnioskodawcy od Klienta z tytułu jednej wybranej dostawy Towarów Korygowanych z danego miesiąca.

Zgodnie zatem z przywołanymi wyżej przepisami dochodzi do zmiany podstawy opodatkowania w tej jednej konkretnej dostawie Towarów Korygowanych.

W konsekwencji skoro doszło do zmiany podstawy opodatkowania w jednej konkretnej dostawie, należy przywołać przepisy art. 106j ust. 1-2 ustawy VAT, które regulują kwestię wystawiania faktur korygujących.

I tak, zgodnie z art. 106j ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, w przypadku gdy po wystawieniu faktury podstawa opodatkowania lub kwota podatku wskazana w fakturze uległa zmianie – podatnik wystawia fakturę korygującą.

Ponadto, stosownie do art. 106j ust. 2 pkt 2a-5 ustawy VAT, faktura korygująca powinna zawierać:

2a) numer identyfikujący w Krajowym Systemie e-Faktur fakturę, której dotyczy faktura korygująca, z wyjątkiem faktur korygujących wystawianych do faktur, dla których nie został nadany numer identyfikujący w Krajowym Systemie e-Faktur;

3)dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:

a)określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-5,

b)nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;

4)(uchylony);

5)jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej.

W konsekwencji, na fakturze korygującej dokumentującej zmianę wynagrodzenia, czyli podstawy opodatkowania (o wysokość Różnicy objętej danym Uzgodnieniem) dla wybranej dostawy Towarów Korygowanych z danego miesiąca udokumentowanej jedną fakturą pierwotną (dalej: „Faktura Pierwotna”) Wnioskodawca powinien wykazać:

– numer identyfikujący w Krajowym Systemie e-Faktur Fakturę Pierwotną, z wyjątkiem faktur korygujących wystawianych do Faktur Pierwotnych, dla których nie został nadany numer identyfikujący w Krajowym Systemie e-Faktur;

– dane zawarte w Fakturze Pierwotnej, której dotyczy faktura korygująca (datę wystawienia; kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje Fakturę Pierwotną; nazwy Wnioskodawcy i Klienta oraz ich adresy; numer, za pomocą którego Wnioskodawca jest zidentyfikowany na potrzeby podatku poprzedzony kodem PL w wymaganych przypadkach; numer, za pomocą którego Klient jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary zawierający dwuliterowy kod stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej właściwy dla tego państwa członkowskiego – w wymaganych przypadkach; nazwę/rodzaj towaru objętego korektą);

– odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania na plus w wysokości Różnicy oraz kwotę korekty podatku należnego na plus (w przypadku gdy na Fakturze Pierwotnej była wykazana dostawa opodatkowana podatkiem należnym).

Analogiczny sposób postępowania – z zachowaniem proporcji przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego – Wnioskodawca powinien zrealizować w przypadku różnych stawek VAT w danym miesiącu. Wówczas faktury korygujące byłyby wystawione do Faktur Pierwotnych dokumentujących wybrane dostawy Towarów Korygowanych opodatkowane wszystkimi stawkami VAT w danym miesiącu, np. jedna faktura korygująca do jednej Faktury Pierwotnej dokumentującej wybraną dostawę eksportową, druga faktura korygująca do jednej Faktury Pierwotnej dokumentującej wybraną dostawę wewnątrzwspólnotową i trzecia faktura korygująca do jednej Faktury Pierwotnej dokumentującej wybraną dostawę na terytorium Polski.

W odniesieniu natomiast do momentu wykazania przedmiotowych faktur korygujących, to mając na uwadze przywołane na wstępie przepisy art. 29a ust. 17-18 ustawy VAT, Wnioskodawca powinien wykazać zwiększenie podstawy opodatkowania poprzez jej korektę do właściwej wysokości w okresie, w którym zaistniała przyczyna zwiększenia podstawy opodatkowania – czyli w okresie, w którym Wnioskodawca uzgodnił z Klientem rzeczywistą wartość dodatkowych/podwyższonych kosztów i Klient potwierdził to w złożonym Uzgodnieniu (z zastrzeżeniem, w przypadku eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, że nie wcześniej niż w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wykazane zostały te transakcje).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wnioskujest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 29a ust. 1 ustawy:

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy – w myśl którego:

Przepisy art. 29a ust. 1 i ust. 6 pkt 1 stanowią implementację odpowiednio art. 73 i art. 78 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm., dalej jako „Dyrektywa 2006/112/WE Rady”).

Zgodnie z art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

W myśl natomiast art. 78 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Przepis ten określa, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia, stanowiącego podstawę opodatkowania i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania. Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją, każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę lub klienta, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje, jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

Przepis art. 29a ust. 10 ustawy stanowi, że:

Jak stanowi art. 29a ust. 17 ustawy:

Zgodnie z art. 106a pkt 2 ustawy:

Na mocy art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Należy zauważyć, że faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt dostawy określonych towarów lub usług. Faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika.

Według art. 106i ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 106i ust. 2 ustawy:

Stosownie do art. 106j ustawy:

Dane jakie powinna zawierać faktura wskazane zostały w art. 106e ustawy.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 1-5 ustawy:

Faktura powinna zawierać:

1) datę wystawienia;

2) kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;

5) numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b.

Zgodnie z art. 106j ust. 2 ustawy:

Faktura korygująca powinna zawierać:

1)(uchylony);

2)numer kolejny oraz datę jej wystawienia;

2a)numer identyfikujący w Krajowym Systemie e-Faktur fakturę, której dotyczy faktura korygująca, z wyjątkiem faktur korygujących wystawianych do faktur, dla których nie został nadany numer identyfikujący w Krajowym Systemie e-Faktur;

3)dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:

a)określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-5,

b)nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;

4)(uchylony);

5)jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;

6)w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.

Jak stanowi art. 106j ust. 3 ustawy:

W przypadku gdy podatnik udziela opustu lub obniżki ceny, może wystawić fakturę korygującą dotyczącą dostaw towarów lub świadczenia usług na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, która:

1)zawiera dodatkowo wskazanie okresu, do którego odnoszą się udzielany opust lub udzielana obniżka;

2)może nie zawierać nazwy (rodzaju) towaru lub usługi objętych korektą – w przypadku gdy korekta dotyczy wszystkich dostaw towarów i świadczonych usług.

Faktury korygujące można generalnie podzielić na te, które powodują zmniejszenie podstawy opodatkowania (tzw. faktury korygujące „in minus”) oraz te, które wywołują skutki odwrotne, tj. w wyniku ich wystawienia wartość podstawy opodatkowania ulega podwyższeniu (tzw. faktury korygujące „in plus”). W ramach powyższego rozróżnienia można również dokonać podziału tychże faktur ze względu na powód ich wystawienia:

-jeżeli korekta spowodowana jest przyczynami powstałymi już w momencie wystawienia faktury pierwotnej, to powinna ona zostać rozliczona w deklaracji podatkowej za okres, w którym została wykazana faktura pierwotna;

-w sytuacji gdy korekta jest spowodowana przyczynami zaistniałymi po dokonaniu sprzedaży (przykładowo zaistniały nowe okoliczności transakcji skutkujące zwiększeniem podstawy opodatkowania), korekta powinna być dokonana w deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym wystawiono fakturę korygującą. Taki przypadek będzie miał miejsce, gdy w fakturze pierwotnej podatek należny został wykazany w prawidłowej wysokości, natomiast przyczyna korekty powstała później i nie była możliwa do przewidzenia w momencie wystawienia faktury pierwotnej;

-późniejsze wykrycie błędu w fakturze pierwotnej stanowi przyczynę zwiększenia podstawy opodatkowania rozliczanej w deklaracji podatkowej za okres, w którym została wykazana faktura pierwotna.

Z powołanych wyżej przepisów ustawy dotyczących faktur korygujących wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik, wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury, również gdy dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań, udzielono rabatu, bądź upustów i obniżek cen.

Zatem, co do zasady, korygowanie pierwotnie wystawionej faktury, z przyczyn wskazanych wyżej, powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu.

Tym samym, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych.

Dane jakie powinna zawierać faktura korygująca są wskazane w ww. art. 106j ust. 2 ustawy.

Natomiast, art. 106j ust. 3 ustawy, dopuszcza możliwość wystawiania faktur zbiorczych w przypadku, kiedy zmiana ceny dotyczy dostaw towarów lub usług dokonanych dla jednego odbiorcy w danym okresie. Zatem podatnik może wystawić korektę zbiorczą do poszczególnych pozycji z faktury, a także wszystkich pozycji z faktury, jednakże dotyczy to wyłącznie przypadku, gdy udziela on opustu lub obniżki ceny. W takiej sytuacji zbiorcza faktura korygująca nie musi zawierać wszystkich informacji o fakturze pierwotnej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką z siedzibą w Polsce, będącą polskim rezydentem podatkowym, zarejestrowaną jako podatnik VAT czynny oraz podatnik VAT UE w Polsce. Działalność będąca przedmiotem wniosku opiera się na produkcji podzespołów i komponentów elektronicznych, mierników oraz modułów na potrzeby branży motoryzacyjnej. Ich sprzedaż, w zależności od konkretnego przypadku, może stanowić wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, eksport towarów lub dostawę towarów na terytorium Polski.

W ramach wskazanej powyżej działalności Wnioskodawca ustala z kontrahentami okresowe cenniki (np. kwartalne) oparte o budżetowane koszty produkcji. Strony transakcji ustaliły, że ceny pozostają niezmienne przez okres obowiązywania danego cennika. W konsekwencji, w trakcie danego Okresu, Wnioskodawca wystawia faktury zgodne z cennikiem obowiązującym w tym Okresie. W przypadku, gdy koszty produkcji będą wyższe niż budżetowane, Wnioskodawca z kontrahentami ustalili, że różnica– po jej zaakceptowaniu przez Klienta – będzie zwiększała cenę towaru w drodze faktury korygującej do jednej wybranej pozycji towarowej (tzn. dotyczącej jednego produktu) z wybranej faktury pierwotnej niezależnie od tego ile pozycji (produktów) dokumentowała faktura pierwotna.

Wybór faktury pierwotnej podlegającej korekcie odbywał się będzie w następujący sposób:

1)jeśli koszty składające się na Różnicę zostały już poniesione na moment wystawienia faktury korygującej – konkretnie wybrana przez Wnioskodawcę i Klienta faktura pierwotna wystawiona w okresie, w którym wyroby zostały sprzedane i podwyższone koszty (tj. Różnica) poniesione,

2)jeśli koszty składające się na Różnicę nie zostały jeszcze poniesione na moment wystawienia faktury korygującej – konkretnie wybrana przez Wnioskodawcę i Klienta faktura pierwotna wystawiona w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym nastąpiło uzgodnienie Różnicy między Wnioskodawcą a Klientem.

Wśród kosztów, które mają największy wpływ na wysokość Różnicy, znajdują się koszty: komponentów do produkcji i ich transportu do Wnioskodawcy, dostosowania komponentów do produkcji do nowych wymagań Klienta, wdrożenia produkcji prototypowej, zmiany procesu produkcyjnego, z tytułu niewykorzystanych zasobów produkcyjnych oraz różnic kursowych powstałych na zakupie komponentów.

Informacja o powstaniu Różnicy pojawia się w różnych momentach – częściowo Wnioskodawca dowiaduje się o tym przed rozpoczęciem danego Okresu, częściowo w trakcie, a częściowo po jego zakończeniu. Podwyższone koszty produkcji składające się na Różnicę mogą dotyczyć dostaw:

1)zrealizowanych w przeszłych miesiącach, w danym miesiącu, bądź w przyszłych miesiącach,

2)różnych produktów również niebędących Towarami Korygowanymi,

3)z tytułu których Wnioskodawca może wystawiać miesięcznie na danego Klienta nawet kilkadziesiąt faktur liczących po kilkadziesiąt pozycji towarowych.

Niezależnie jednak od trzech powyższych okoliczności, Wnioskodawca i Klient – w ramach swobody zawierania umów – ustalili, że Różnica będzie zwiększała cenę Towarów Korygowanych w jednej z dwóch opisanych wyżej opcji w drodze faktur korygujących ściśle określone faktury pierwotne.

Zamówienia pierwotne na wyroby gotowe oraz prognozy na zamówienia są przyjmowane na różne okresy przyszłe np. 2 tygodnie, kwartał, dwa kwartały itd. Wnioskodawca zamawia materiały i komponenty na zapas (zgodnie z planowanym zapotrzebowaniem zgłaszanym przez Klienta), aby zabezpieczyć terminową realizację dostaw w tym okresie. Zamówienia te generują po stronie Wnioskodawcy wydatki/koszty i/lub zobowiązania (w tym przyszłe zobowiązania).

Współpraca między Wnioskodawcą a Klientem zakłada, że jakakolwiek należność Wnioskodawcy względem Klienta musi być potwierdzona zamówieniem złożonym przez Klienta lub uzgodniona z nim w inny pisemny sposób (w tym e-mailowy). A zatem również każda Różnica musi zostać potwierdzona wyżej opisanym uzgodnieniem.

Jak zasygnalizowano wyżej, możliwe jest kilka wariantów chronologii zdarzeń. Czasami Klient uzgadnia z Wnioskodawcą Różnicę przed poniesieniem przez Wnioskodawcę wydatku na nią, a czasami uzgodnienie Różnicy jest dokonywane już po poniesieniu danego wydatku. Niezależnie jednak od chronologii zdarzeń, obciążanie Klienta Różnicą przez Wnioskodawcę następuje w każdym przypadku po Uzgodnieniu na zasadach opisanych wyżej.

Współpraca z danym Klientem opiera się na założeniu, że wynagrodzenie należne Wnioskodawcy z tytułu dostaw jego produktów na rzecz Klienta oparte jest o metodę budżetowany koszt produkcji plus założony narzut.

W celu uniknięcia strat po stronie Wnioskodawcy, Wnioskodawca i Klient ustalili mechanizm funkcjonowania Różnic. Strony transakcji będących przedmiotem złożonego wniosku nie zmieniają wynagrodzenia w odniesieniu do konkretnych dostaw towarów, które faktycznie zostały dotknięte zwiększonymi kosztami składającymi się na Różnicę, lecz uzgodniły bazując na swobodzie zawierania umów, że Różnica zmienia wartość wynagrodzenia jednej wybranej i dokonanej wcześniej (przed Uzgodnieniem) dostawy Towarów Korygowanych z danego miesiąca. Stąd płynie konieczność wystawienia faktury korygującej.

W przypadku, gdyby w danym miesiącu na rzecz danego Klienta Wnioskodawca dokonał dostaw towarów tożsamych z Towarami Korygowanymi opodatkowanych różnymi stawkami VAT, strony ustaliły, że alokacja Różnicy pomiędzy dostawy Towarów Korygowanych opodatkowane różnymi stawkami nastąpi proporcjonalnie do podstaw opodatkowania dla różnych stawek VAT w danym miesiącu.

Zatem, w przypadku różnych stawek VAT, gdy kwota korekty jest alokowana pomiędzy poszczególne stawki VAT proporcjonalnie do podstaw opodatkowania poszczególnymi stawkami VAT – faktury korygujące byłyby wystawiane odrębnie dla każdej ze stawek VAT lub rodzajów transakcji (przykładowo: jedna faktura korygująca dla krajowej dostawy 23%, druga faktura korygująca dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów 0% oraz trzecia faktura korygująca dla eksportu towarów 0%).

Reasumując, wszelkie odchylenia kosztów produkcji na plus, niezależne od Wnioskodawcy lub wynikające z działań Klienta, podlegają negocjacjom i po ich Uzgodnieniu zwiększają wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu dokonanych w przeszłości dostaw Towarów Korygowanych w drodze faktur korygujących w sposób opisany wyżej, zaś ceny zawarte w cenniku obowiązującym w danym Okresie dla pozostałych towarów pozostają bez zmian.

Państwa wątpliwości dotyczą wskazania, czy prawidłowo wystawiają Państwo faktury korygujące.

Należy stwierdzić, że w przypadku rozliczenia dodatkowych/podwyższonych kosztów świadczonych usług oraz sprzedawanych towarów (produkcja podzespołów i komponentów elektronicznych, mierników oraz modułów na potrzeby branży motoryzacyjnej oraz ich sprzedaż), w sytuacji, gdy po zakończeniu danego okresu okaże się, że koszty produkcji będą wyższe niż budżetowane, wówczas korekta wynagrodzenia z tytułu poniesionych dodatkowych kosztów będzie miała wpływ na cenę ww. towarów dostarczanych przez Państwa w danym okresie na rzecz kontrahenta. W konsekwencji, tego typu płatności nie są wyłączone z dyspozycji art. 29a ustawy. W efekcie podejmowane przez Państwa czynności mające wpływ na wynagrodzenie z tytułu dostawy towarów, które jest uzależnione od konieczności poniesienia przez Państwa wyższych kosztów produkcji dostarczanych towarów (tj. koszty komponentów do produkcji i ich transportu do Wnioskodawcy, dostosowania komponentów do produkcji do nowych wymagań Klienta, wdrożenia produkcji prototypowej, zmiany procesu produkcyjnego, z tytułu niewykorzystanych zasobów produkcyjnych oraz różnic kursowych powstałych na zakupie komponentów), winny znaleźć swoje odzwierciedlenie poprzez wystawienie faktur korygujących.

Tym samym korekty wynagrodzeń polegające na zwiększeniu wynagrodzenia należnego za dostarczane przez Państwa towary (produkcja podzespołów i komponentów elektronicznych, mierników oraz modułów na potrzeby branży motoryzacyjnej) będą wpływać na podstawę opodatkowania podatkiem VAT wykazaną na pierwotnych fakturach dokumentujących dostawę towarów i w konsekwencji będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym w okolicznościach niniejszej sprawy będą Państwo zobowiązani do udokumentowania korekt wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów (produkcja podzespołów i komponentów elektronicznych, mierników oraz modułów na potrzeby branży motoryzacyjnej) na rzecz kontrahentów poprzez wystawienie faktur korygujących, o których mowa w art. 106j ustawy.

Jak wyżej wskazano, art. 106j ust. 3 ustawy dopuszcza możliwość wystawiania faktur zbiorczych w przypadku, kiedy udzielenie opustu lub obniżki ceny dotyczy dostaw towarów lub usług dokonanych dla jednego odbiorcy w danym okresie. Oznacza to, że podatnik może wystawić korektę zbiorczą, jednakże tylko i wyłącznie w przypadku, gdy udziela on opustu lub obniżki ceny, co nie ma miejsca w analizowanej sprawie.

Natomiast w przedstawionej sytuacji nastąpi podwyższenie ceny dostarczanych ww. towarów na skutek obciążenia kontrahentów dodatkowymi kosztami stanowiącymi element wynagrodzenia. Zatem w opisanej sytuacji nie będzie miał zastosowania przepis art. 106j ust. 3 ustawy, gdyż nie udzielą Państwo upustu i nie obniżą ceny.

Wskazali Państwo, że ustalili z kontrahentami, że różnica– po jej zaakceptowaniu przez Klienta – będzie zwiększała cenę towaru w drodze faktury korygującej do jednej wybranej pozycji towarowej (tzn. dotyczącej jednego produktu) z wybranej faktury pierwotnej niezależnie od tego ile pozycji (produktów) dokumentowała faktura pierwotna. Wybór faktury pierwotnej podlegającej korekcie odbywał się będzie w następujący sposób:

1)jeśli koszty składające się na Różnicę zostały już poniesione na moment wystawienia faktury korygującej – konkretnie wybrana przez Państwa i Klienta faktura pierwotna wystawiona w okresie, w którym wyroby zostały sprzedane i podwyższone koszty (tj. Różnica) poniesione,

2)jeśli koszty składające się na Różnicę nie zostały jeszcze poniesione na moment wystawienia faktury korygującej – konkretnie wybrana przez Państwa i Klienta faktura pierwotna wystawiona w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym nastąpiło uzgodnienie Różnicy między Wnioskodawcą a Klientem.

Jak wskazano wyżej, faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu.

Wobec powyższego, uzgodnione między stronami rozliczenie podwyższonych kosztów dostarczanych towarów nie może nastąpić w drodze opisanej we wniosku, tj. zmiany wartości wynagrodzenia jednej wybranej dostawy Towarów Korygowanych, zamiast w odniesieniu do konkretnych dostaw towarów, które faktycznie zostały dotknięte zwiększonymi kosztami składającymi się na Różnicę. Jak wyżej wskazano, podejmowane przez Państwa czynności winny znaleźć swoje odzwierciedlenie poprzez wystawienie faktur korygujących w związku ze zwiększeniem podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego, bowiem istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych.

Zatem, wystawiane przez Państwa faktury korygujące, zwiększające podstawę opodatkowania, powinny odzwierciedlać wzrost wynagrodzenia w odniesieniu do konkretnych dostaw towarów, które faktycznie zostały dotknięte zwiększonymi kosztami składającymi się na Różnicę, tj. powinny odzwierciedlać rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych.

Odnosząc się natomiast do kwestii ustalenia okresu rozliczeniowego, w którym należy wykazać podwyższenie ceny z tytułu rozliczenia kosztów dodatkowych/podwyższonych kosztów dostarczanych towarów (produkcja podzespołów i komponentów elektronicznych, mierników oraz modułów na potrzeby branży motoryzacyjnej) należy wskazać, że w zależności od przyczyny korekty, tj. momentu, w którym zaistniała przyczyna zwiększenia podstawy opodatkowania, podatnik jest zobowiązany do korekty podstawy opodatkowania w rozliczeniu za okres, w którym ta przyczyna zaistniała. Zasadniczo, zaistnienie przesłanek do dokonania korekty zwiększającej podstawę opodatkowania powoduje obowiązek wykazania zwiększenia podstawy opodatkowania w rozliczeniu bieżącym (tj. tym, w którym zaistniały wspomniane przesłanki). Takie okoliczności wystąpią w przypadku, gdy przyczyna korekty zwiększającej podstawę opodatkowania jest spowodowana przyczynami zaistniałymi po dokonaniu sprzedaży. Jednak, w przypadku gdy przyczyna korekty istniała już w momencie wystawienia faktury, obowiązek dokonania korekty zwiększającej podstawę opodatkowania wystąpi w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy dla dostawy towarów lub świadczenia usług.

Korekta na bieżąco będzie miała miejsce gdy w momencie wystawienia faktury pierwotnej, podatek należny z tytułu danego zdarzenia wykazany jest w prawidłowej wysokości. Dopiero zdarzenie, które następuje po sprzedaży stanowi podstawę do podwyższenia ceny, a w konsekwencji – dokonania korekty poprzez podwyższenie podatku. W tym przypadku dopiero zdarzenie skutkujące podwyższeniem ceny zwiększa wysokość prawidłowo wcześniej wykazanej podstawy opodatkowania i podatku należnego z tytułu dokonanej sprzedaży. Korekta podstawy opodatkowania jest zatem ujmowana w momencie zaistnienia zdarzenia skutkującego podwyższeniem ceny.

Natomiast korekta wsteczna będzie miała miejsce gdy, odnosząc się do rozliczenia dokonywanego wstecz (poprzez korektę), dokonywana korekta ma na celu wykazanie prawidłowej wysokości podatku należnego z tytułu danego zdarzenia, który w rozliczeniu za dany okres powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu został wykazany w wadliwej (zaniżonej) wysokości. Istotne jest zatem, że korekta wsteczna dotyczy przypadku gdy wspomniane zaniżenie podstawy opodatkowania nastąpiło w świetle okoliczności aktualnych już w momencie „pierwotnego” rozpoznania obowiązku podatkowego.

W takiej sytuacji faktura korygująca dokumentuje jedynie prawidłową wysokość podatku należnego z tytułu danej sprzedaży, odnośnie do której obowiązek podatkowy powstał w momencie jej realizacji i wystawienia faktury pierwotnej. Wobec tego – w świetle ogólnej zasady określającej moment powstania obowiązku podatkowego – sam fakt wystawienia faktury korygującej nie ma wpływu na obiektywną wysokość ukonstytuowanego już zobowiązania (podatku należnego) w miesiącu powstania obowiązku podatkowego, w przypadku którego doszło jedynie do wadliwego jego udokumentowania i wykazania w rozliczeniu za ten okres. Stąd wystawiana faktura korygująca musi zostać ujęta w rozliczeniu za ten okres.

Kluczową rolę w ustaleniu momentu ujęcia korekty w deklaracji stanowi więc przeanalizowanie sytuacji i ustalenie, czy przyczyna wystawienia faktury korygującej przez sprzedawcę stanowi nową okoliczność, powstałą po wystawieniu faktury pierwotnej. Bowiem jak wskazano wyżej, w przypadku, gdy przyczyna korekty powstaje w terminie późniejszym, po sprzedaży towarów, np. wystąpią nowe okoliczności powodujące zmianę ceny po sprzedaży towarów i wystawieniu faktur dokumentujących te transakcje, korekta powinna zostać ujęta w rozliczeniu za okres, w którym powstała przyczyna korekty, gdyż faktury zostały wystawione poprawnie, tzn. nie były wynikiem błędu, czy pomyłki ze strony wystawiającego faktury.

Z okoliczności sprawy wynika, że czasami uzgadniają Państwo z Klientem Różnicę przed poniesieniem przez Państwa wydatku na nią, a czasami uzgodnienie Różnicy jest dokonywane już po poniesieniu danego wydatku. Niezależnie jednak od chronologii zdarzeń, obciążanie Klienta Różnicą przez Państwa następuje w każdym przypadku po Uzgodnieniu na zasadach opisanych wyżej. Współpraca z danym Klientem opiera się na założeniu, że wynagrodzenie należne Państwu z tytułu dostaw jego produktów na rzecz Klienta oparte jest o metodę budżetowany koszt produkcji plus założony narzut.

W tym przypadku zastosowany mechanizm rozliczeń pomiędzy Państwem a kontrahentami od początku przewiduje możliwość korekty wynagrodzenia ze względu na fakt, że pierwotna jego wysokość jest ustalana na podstawie okresowych cenników (np. kwartalnych) opartych o budżetowane koszty produkcji. Strony transakcji objętych złożonym wnioskiem ustaliły, że ceny pozostają niezmienne przez okres obowiązywania danego cennika. W przypadku, gdy koszty produkcji będą wyższe niż budżetowane, ustalili Państwo z kontrahentami, że Różnica – po jej zaakceptowaniu przez Klienta – będzie zwiększała cenę towaru w drodze faktury korygującej. Ostateczna cena za dostarczane przez Państwa towary jest zatem uzależniona od faktycznego kosztu produkcji oraz uzgodnienia Różnicy z Klientem. Okoliczności te należy rozpatrywać w kategorii dodatkowego warunku, którego spełnienie uzależnia możliwość dokonania korekty należnego Państwu wynagrodzenia. Wskazali Państwo, że czasem uzgadniają Państwo z Klientem Różnicę przed poniesieniem przez Państwa wydatku na nią, a czasem uzgodnienie Różnicy jest dokonywane już po poniesieniu danego wydatku.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że w przypadku dostaw, dla których uzgodnienie Różnicy dokonywane jest po sprzedaży, powinni Państwo rozpoznać dla celów podatku VAT wystawione faktury korygujące „in plus” w miesiącu, w którym zostały ustalone wszystkie elementy składające się na bazę kosztową z tytułu sprzedaży towarów (rzeczywisty koszt produkcji, uzgodnienie Różnicy z Klientem), tj. w miesiącu, w którym dojdzie do uzgodnienia różnicy z Klientem. Natomiast w odniesieniu do dostaw, dla których uzgodnienie Różnicy jest dokonywane przed sprzedażą, a więc przyczyna korekty istniała już w momencie wystawienia faktury, obowiązek dokonania korekty zwiększającej podstawę opodatkowania wystąpi w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy dla dostawy towarów.

Podsumowując, nieprawidłowo interpretują Państwo przepisy art. 29a ust. 1 i ust. 17-18 oraz art. 106j ustawy, wystawiając faktury korygujące w sposób przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego, tj. uzgodniona między stronami transakcji zmiana wynagrodzenia za Towary Korygowane o wysokość Różnicy objętej Uzgodnieniem dla wybranej dostawy nie skutkuje obowiązkiem wystawienia faktury korygującej dla tej wybranej dostawy udokumentowanej jedną fakturą pierwotną. Wystawiane przez Państwa faktury korygujące, zwiększające podstawę opodatkowania, powinny bowiem odzwierciedlać wzrost wynagrodzenia w odniesieniu do konkretnych dostaw towarów, które faktycznie zostały dotknięte zwiększonymi kosztami składającymi się na Różnicę, tj. powinny odzwierciedlać rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych. Ponadto, w przypadku dostaw, dla których uzgodnienie Różnicy dokonywane jest po sprzedaży – korekty faktur powinny być ujęte w miesiącu, w którym dojdzie do uzgodnienia Różnicy z Klientem, natomiast w odniesieniu do dostaw, dla których uzgodnienie Różnicy jest dokonywane przed sprzedażą – korekty faktur powinny być ujęte w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy dla dostawy towarów.

Tym samym Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).