Interpretacja indywidualna z dnia 29 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.671.2024.1.AKU

Możliwość skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych w  zakresie odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej :

·w części dotyczącej odliczenia wydatków poniesionych na używanie samochodu osobowego przez podatnika mającego na utrzymaniu niepełnosprawne dziecko – jest prawidłowe,

·w pozostałym zakresie – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 sierpnia 2024 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pani matką syna, który urodził się … 2018 r. jako skrajny wcześniak. Od ukończenia drugiego roku jest diagnozowany i uczęszcza do fizjoterapeuty ze względu na trudności w funkcjonowaniu i braku umiejętności, jakie powinien wykazywać odpowiednio do wieku. W roku 2020 podjęła się Pani pełnego diagnozowania syna, ale ze względu na ograniczenia spowodowane wirusem SARS-CoV-2 oraz długie terminy oczekiwania do specjalistów, pełną dokumentację medyczną otrzymała Pani w 2023 r.

W dalszym ciągu syn uczęszcza do fizjoterapeuty, logopedy, psychologa, pedagoga, psychiatry, dodatkowo na zajęcia z integracji sensorycznej.

Mając pełną diagnozę syna (…) w dniu 11 września 2023 r. złożyła Pani komplet dokumentów, aby Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności wydał stosowne orzeczenie. Otrzymała Pani orzeczenie o niepełnosprawności syna z dnia 21 września 2023 r., symbol niepełnosprawności ….. Niepełnosprawność datuje się na okres wczesnego dzieciństwa (bez określenia konkretnej daty). Z zaburzeniem, jakim jest …., dziecko się rodzi, tego się nie nabywa z wiekiem.

Jednocześnie nadmieniła Pani, że w latach 2018-2022 była w stosunku pracy, z którego uzyskiwała dochody podlegające opodatkowaniu według skali podatkowej w Polsce, pozwalającej na skorzystanie z ulgi rehabilitacyjnej, z wyłączeniem okresu od dnia 19 listopada 2019 r. do dnia 18 listopada 2022 r. ponieważ, w tym czasie przebywała Pani na urlopie wychowawczym, który był bezpłatny. Pani syn również w okresie 2018 – 2022 nie osiągał żadnych własnych dochodów. Od urodzenia jest i nadal pozostaje na utrzymaniu Pani i Pani męża.

W latach 2018 – 2022 ponosiła Pani wydatki na rehabilitację syna, którą to rozpoczął od 10 tygodnia życia. Rehabilitacja prywatna 2-3 razy w tygodniu, a koszt 1 wizyty to 120 zł. Trwało to około 3 miesięcy zanim dostaliście się na rehabilitację z NFZ, która i tak nie była wystarczająca, więc nadal korzystaliście z prywatnych wizyt. Trwało to 2 lata, z dojazdem około 80 km tygodniowo. Chodziliście też prywatnie do chirurga w celu leczenia naczyniaka na plecach oraz na kontrole przepukliny. Te wizyty też były odpłatne po 150 zł za jedną, a było ich około 6. Mieliście kilka konsultacji neurologicznych, ponieważ nie było żadnego postępu w rehabilitacji. Wizyt było kilka, po 200 zł za jedną. Dojazd na każdą wizytę to około 40 km w dwie strony.

Nie jest Pani w stanie podać konkretnych dat wszystkich wizyt na dany wtedy czas. Nie posiada Pani rachunków ani faktur potwierdzających poniesione wydatki. To, co ma Pani udokumentowane, to terminy kilku wizyt prywatnych u specjalistów, tj. kardiolog (…. 2018 r.), neurolog (…. 2019 r., …. 2019 r.), chirurg (…. 2018 r., …. 2019 r., …. 2021 r., …. 2021 r.).

Na tamten moment nie było dla Pani istotne kiedy, gdzie i ile zapłaci, najważniejsze było zdrowie i życie Pani dziecka. Nie gromadziła Pani rachunków za wizyty czy paliwo. Wydatki na syna dotyczą również samochodu osobowego, którym Pani jeździła, i który jest zarejestrowany na Panią. W latach 2018 – 2022 była Pani jego właścicielem.

Wydatki na syna na cele rehabilitacyjne nie były, ani nie będą finansowane czy też zwrócone z jakiegokolwiek funduszu. Jedyna pomoc państwowa to rehabilitacja, o której wspomniała Pani wcześniej.

Pytanie

Czy przysługuje Pani prawo do złożenia korekty PIT-37 za rok 2018, 2019 i 2022 z uwzględnieniem skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie oraz rozumieniu, ulga rehabilitacyjna powinna zostać przyznana za lata ubiegłe. Dziecko posiadające …. już się rodzi z zaburzeniem. Nie można zachorować na to zaburzenie, bo jest ono od urodzenia. Pokrywa Pani wysokie koszty wizyt, dowozi dziecko na zajęcia. Wkłada Pani ogrom pracy i pieniędzy, aby syn miał jak najlepsze dzieciństwo, a w przyszłości w miarę normalne życie i możliwość funkcjonowania wśród rówieśników.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w 2018 r. i 2019 r. (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm., Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.):

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym w 2022 r. (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zostały wymienione w art. 26 ust. 7a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy:

Katalog wydatków, które podlegają odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej zawiera art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis ten, w brzmieniu obowiązującym w latach 2018 i 2019 stanowi, że:

Podkreślenia wymaga, że powyższy katalog został rozszerzony na mocy ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw z dnia 29 października 2021 r. (Dz.U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.) i ma zastosowanie od 1 stycznia 2021 r.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a ww. ustawy – w brzmieniu mającym zastosowanie do wydatków poniesionych od 2021 r.:

Zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na mocy art. 26 ust. 7b omawianej ustawy:

Zgodnie z art. 26 ust. 7c ww. ustawy:

W myśl art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 26 ust. 7f ww. ustawy:

Zauważyć należy, że odliczeniu od dochodu podlegają co do zasady wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o niepełnosprawności, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, że niepełnosprawność datowana jest wcześniej niż data wydania orzeczenia. W takiej sytuacji podatnik może odliczyć wydatki poniesione po dniu wskazanym w orzeczeniu jako data ustalenia niepełnosprawności.

Zgodnie z art. 26 ust. 7e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu mającym zastosowanie w 2018 r.

Powyższy przepis mający zastosowanie do dochodów w 2019 r. ma brzmienie:

Natomiast, zgodnie z art. 26 ust. 7e ww. ustawy, w brzmieniu mającym zastosowanie w 2022 r.:

Zgodnie z art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 17 sierpnia 2023 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 644 ze zm., Dz. U. z 2019 r. poz. 1813 ze zm., Dz. U. z 2021 r. poz. 1043 ze zm.):

W myśl z art. 26 ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne stosownie do treści art. 26 ust. 7d analizowanej ustawy jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek: orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Katalog wydatków zawarty w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona.

Należy również pokreślić, że wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.

W przypadku, gdy oboje rodzice łożą na utrzymanie niepełnosprawnego dziecka (bez względu na to, czy pozostają w związku małżeńskim czy też nie), każdemu z nich przysługuje prawo do ulgi rehabilitacyjnej w wysokości faktycznie poniesionego przez siebie wydatku. W przypadku wydatków ograniczonych limitem kwotowym każdemu z rodziców przysługuje odrębny limit własny.

Z treści wniosku wynika, że Pani syn, który urodził się 22 lipca 2018 r., posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane 21 września 2023 r. Niepełnosprawność datuje się na okres wczesnego dzieciństwa (bez określenia konkretnej daty). W latach 2018 – 2022 ponosiła Pani wydatki na rehabilitację syna, którą to rozpoczął od 10 tygodnia życia. Rehabilitacja prywatna odbywała się 2-3 razy w tygodniu, a koszt 1 wizyty to 120 zł. Trwało to 2 lata, z dojazdem około 80 km tygodniowo. Chodziliście też prywatnie do chirurga w celu leczenia naczyniaka na plecach oraz na kontrole przepukliny. Te wizyty też były odpłatne po 150 zł za jedną, a było ich około 6. Mieliście kilka konsultacji neurologicznych, ponieważ nie było żadnego postępu w rehabilitacji. Wizyt było kilka, po 200 zł za jedną. Dojazd na każdą wizytę to około 40 km w dwie strony.

Nie jest Pani w stanie podać konkretnych dat wszystkich wizyt na dany wtedy czas. Nie posiada Pani rachunków ani faktur potwierdzających poniesione wydatki. To, co ma Pani udokumentowane, to terminy kilku wizyt prywatnych u specjalistów, tj. kardiologa, neurologa, chirurga.

Odnosząc się do możliwości odliczenia przez Panią w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych na terapię syna i wizyty u specjalistów wymienione we wniosku, wskazać należy, że w myśl przepisu art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązującego w latach 2018 – 2019, wydatkami, które uprawniają do skorzystania z przedmiotowej ulgi, są wydatki poniesione na odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne. Natomiast, z przepisu art. 26 ust. 7a pkt 6b ww. ustawy, obowiązującego w 2022 r. wynika, że w ramach przedmiotowej ulgi odliczeniu podlegają wydatki poniesione za zabiegi rehabilitacyjne lub leczniczo-rehabilitacyjne.

Jednakże, z uregulowań zawartych w art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika również, że, aby mogła Pani odliczyć poniesiony wydatek w ramach ulgi rehabilitacyjnej, powinna go Pani właściwie udokumentować. Taki dokument powinien zawierać w szczególności:

·dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego towar lub usługę,

·rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz,

·kwotę zapłaty.

Jak wskazała Pani we wniosku – stan zdrowia dziecka wymaga rehabilitacji z różnych dziedzin, syn uczęszcza do fizjoterapeuty, logopedy, psychologa, pedagoga, psychiatry, na zajęcia z integracji sensorycznej. Zajęcia te niewątpliwie służą przywracaniu ogólnie pojętej sprawności Pani dziecku. Jednak z uwagi na fakt, że nie posiada Pani dokumentu, na podstawie którego można byłoby wskazać osobę kupującą opisane powyżej usługi rehabilitacji, rodzaj zakupionej usługi i kwotę zapłaty, nie został spełniony warunek udokumentowania poniesionego wydatku.

Brak takiego dokumentu, potwierdzającego poniesienie wydatku na zabiegi rehabilitacyjne lub zabiegi rehabilitacyjno-lecznicze (w odniesieniu do 2022 r.) Pani niepełnosprawnego dziecka, uniemożliwia skorzystanie z odliczenia tych wydatków w ramach ulgi rehabilitacyjnej, stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż wysokość wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty.

Zatem, w tej części Pani stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

W opisie sprawy wskazała Pani również, że w latach 2018 – 2022 była Pani właścicielem samochodu osobowego wykorzystywanego do przewozów niepełnosprawnego syna. W związku z używaniem samochodu osobowego stanowiącego Pani własność, poniosła Pani wydatki na zakup paliwa.

Odnosząc się do tego zagadnienia wskazać należy, że z treści cytowanego powyżej art. 26 ust. 7a pkt 14 ww. ustawy wynika, że aby skorzystać z możliwości odliczenia od dochodu poniesionych wydatków, związanych z używaniem samochodu osobowego należy:

·być osobą niepełnosprawną lub mieć na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16 roku życia,

·być właścicielem (współwłaścicielem) samochodu osobowego,

·ponieść z tego tytułu wydatki.

Należy również wyjaśnić, że pod pojęciem wydatków dotyczących eksploatacji samochodu osobowego należy rozumieć nie tylko koszty samego przejazdu, ale i koszty utrzymania samochodu takie jak koszty przeglądów technicznych, napraw, zakupu części czy obowiązkowego ubezpieczenia OC.

W przypadku wydatków poniesionych na używanie samochodu osobowego nie jest natomiast wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia. W kontekście przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dowodami tymi będą np. orzeczenie o niepełnosprawności oraz dowód rejestracyjny samochodu. Jeżeli przepisy prawa nie wymagają urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego w drodze zaświadczenia, dowodem może być również odebrane od strony, na jej wniosek, oświadczenie złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, dotyczące, np. poniesienia wydatku.

Wskazać jednocześnie należy, że określona w ustawie kwota 2 280 zł jest maksymalną kwotą, która może być odliczona za dany rok podatkowy tytułem poniesienia ww. wydatków i to niezależnie od tego, czy osoba niepełnosprawna posiadała orzeczenie o niepełnosprawności i osoba niepełnosprawna lub osoba mająca na utrzymaniu osobę niepełnosprawną była właścicielem samochodu osobowego przez cały rok, czy też uzyskała to orzeczenie lub nabyła własność/współwłasność ww. samochodu w trakcie roku podatkowego.

W odniesieniu do możliwości złożenia korekty za poprzednie lata podatkowe wskazać należy, że stosownie do art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.):

Z przepisu art. 81 § 2 ww. ustawy wynika, że:

Jednocześnie podkreślić należy, że zgodnie z art. 3 pkt 5 ww. ustawy:

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym – poprawnym już – wypełnieniu jej formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji. Podatnik może skutecznie skorygować wysokość zobowiązania podatkowego o ile zobowiązanie to nie uległo przedawnieniu. Okres przedawnienia wynosi pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku, podatnik ma zatem prawo skorygować deklaracje za okres pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (art. 70 § 1 ww. ustawy). Okoliczności skutkujące przerwaniem lub zawieszeniem biegu przedawnienia wymienione zostały w art. 70 i art. 70a ww. ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że Pani, jako osoba posiadająca na utrzymaniu niepełnosprawnego syna, może – na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 14 w zw. z art. 26 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – odliczyć od osiągniętego dochodu w zeznaniach podatkowych za 2018 r., 2019 r. i 2022 r. (przy spełnieniu pozostałych warunków niezbędnych do skorzystania z przedmiotowego odliczenia) wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego stanowiącego Pani własność, w ramach obowiązującego limitu – maksymalnie do kwoty 2 280 zł. Wobec powyższego wskazać należy, że przysługuje Pani prawo do złożenia korekty zeznań podatkowych za lata 2018-2019 i 2022, w których dokona Pani odliczenia ww. wydatku w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Jak wynika z art. 26 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki poniesione na cele określone w art. 26 ust. 7a pkt 14 ww. ustawy nie wymagają od podatnika ich dokumentowania. Powyższe nie oznacza jednak, iż organ podatkowy weryfikujący zeznanie roczne w zakresie poprawności dokonanych odliczeń, nie ma prawa domagać się od podatnika przedstawienia okoliczności związanych z poniesionymi wydatkami. Jeżeli wolą organu podatkowego będzie wskazanie, np. miejsc i częstotliwości Pani wyjazdów, Pani obowiązkiem będzie przekazanie tych informacji. Fakt oraz konieczność poniesienia wydatków na ww. cele rehabilitacyjne powinny być co najmniej uprawdopodobnione.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku.

Końcowo należy wyjaśnić, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z treści art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa. W związku z tym, interpretacje te wywierają skutki prawne jedynie w stosunku do tego podmiotu, do którego są skierowane. Zatem, niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy Pani jako osoby występującej z wnioskiem, natomiast nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób (Pani męża).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej :

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej :

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA) :

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres : Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).