Interpretacja indywidualna z dnia 30 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4012.345.2024.3.MAZ

Do sprzedaży lokali mieszkalnych nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 25 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy do transakcji sprzedaży wyodrębnionych prawnie lokali mieszkalnych, wpłynął 25 lipca 2024 r. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 16 września 2024 r. (data wpływu 16 września 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka (…) (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi działalność w zakresie pozostałej działalności finansowej, działalność usługową gdzie indziej niesklasyfikowaną, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszy emerytalnych (64.99.Z) oraz kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek (68.10.Z).

Wnioskodawca planuje nabyć nieruchomość gruntową wraz z posadowionymi na niej dwoma budynkami mieszkalnymi (dalej jako: „Nieruchomości”). Nieruchomości znajdują się w (…), prowadzone są dla nich księgi wieczyste [nr] (…).

Przedmiotowe Nieruchomości Wnioskodawca nabędzie od osoby fizycznej, która jest udziałowcem Wnioskodawcy oraz jego żony i syna (dalej łącznie jako: „Zbywcy”) z ich majątku prywatnego (sprzedaż nie zostanie dokonana w ramach prowadzonej przez te osoby fizyczne działalności gospodarczych). W związku z tym Spółka nie będzie miała prawa do odliczenia VAT od nabytych Nieruchomości, ponieważ sprzedaż nie nastąpi w ramach działalności gospodarczej podmiotów zbywających Nieruchomości. Cena, za którą Nieruchomości zostaną sprzedane, zostanie ustalona na warunkach rynkowych.

W budynkach tych znajduje się 12 lokali mieszkalnych, jednak nie zostały one prawnie wyodrębnione, zatem nie stanowią odrębnych nieruchomości. Od 2002 r. lokale te są przedmiotem najmu prywatnego, który rozliczany jest przez dotychczasowych właścicieli w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Spółka po nabyciu Nieruchomości nie będzie dokonywać żadnych nakładów na Nieruchomościach, które mogłyby zwiększać ich wartość. Po nabyciu Nieruchomości Spółka dokona jedynie prawnego wyodrębnienia lokali mieszkalnych znajdujących się w Nieruchomościach, w efekcie będzie to 12 odrębnych lokali mieszkalnych, nie będą one jednak wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Spółki. Następnie lokale zostaną przez Spółkę sprzedane na rzecz osób trzecich. Z uwagi na to, że Spółka nie chce zamrażać swoich środków finansowych, zapłata za przedmiotowe Nieruchomości na rzecz Zbywców nastąpi dopiero po sprzedaży poszczególnych lokali przez Spółkę na rzecz osób trzecich.

W uzupełnieniu wniosku z 16 września 2024 r. wskazali Państwo, że:

1. Osoby fizyczne będące właścicielami budynków, które mają być przedmiotem sprzedaży wynajmują lokale w ramach majątku prywatnego. Sprzedaż nieruchomości nie nastąpi w ramach działalności gospodarczej podmiotów zbywających w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług najem traktowany jest jako działalność gospodarcza. W związku z powyższym sprzedaż nieruchomość dokonana w przypadku aktualnych właścicieli nastąpi w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT.

2. Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż dokonana przez (…) będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, ale będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a. W związku z powyższym Spółce nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.

3. Spółka nie będzie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem nieruchomości, ponieważ zakup nieruchomości (od osób fizycznych) będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

4. W odniesieniu do opisanych budynków, mających być przedmiotem nabycia przez Spółkę, ich dotychczasowi właściciele nie ponosili i nie poniosą od dnia pierwszego zasiedlenia do dnia sprzedaży wydatki na ich ulepszenie, stanowiące co najmniej 30% ich wartości początkowej, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Ponadto Wnioskodawca również nie poniesie wydatków na ich ulepszenie, stanowiących co najmniej 30% ich wartości początkowej, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

5. Wnioskodawca nie dokona ulepszeń w budynkach. Dodatkowo wskazuję, że poprzedni właściciele nie dokonywali, nie dokonują i nie dokonają takich ulepszeń. Budynek został wybudowany w 2002 r.

Pytanie

Czy w przypadku sprzedaży lokali mieszkalnych, o których mowa we wniosku, zastosowanie znajdzie zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży lokali mieszkalnych, o których mowa we wniosku zastosowanie znajdzie zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 361, ze zm.), zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że:

a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z przytoczonego wyżej przepisu wynika, że aby dostawa budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, muszą zostać spełnione dwa warunki, tj. brak prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu budynków, budowli lub ich części oraz brak wydatków na ulepszenie, w stosunku do których sprzedający miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a w przypadku ponoszenia takich wydatków, muszą być one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów. Przy czym, aby dostawa budynku, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia z ww. przepisu oba warunki wskazane w tym przepisie muszą być spełnione łącznie.

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego oraz powołany przepis stwierdzić należy, że sprzedaż lokali będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca nabył Nieruchomości od osób fizycznych z ich majątku prywatnego; sprzedaż ta nie miała miejsca w ramach prowadzonych przez nich działalności gospodarczych, zatem przy nabyciu Nieruchomości nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jednocześnie Wnioskodawca nie będzie ponosił żadnych wydatków na ich ulepszenie.

Podobnie wypowiedział się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 25 października 2023 r., sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.414.2023.2.KAK.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 361; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”):

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 2 pkt 22 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawą towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel […].

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości (udziału w części budynku), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;

b)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy:

Ilekroć w przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu – rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a)wybudowaniu lub

b)ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. Pierwsze zasiedlenie budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika, ponieważ w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku.

Zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805, ze zm.; dalej jako: „ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych”):

Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Ulepszeniem środka trwałego – w rozumieniu wskazanej ustawy podatkowej – jest więc:

- przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych,

- rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały,

- rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu,

- adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany,

- modernizacja środka trwałego, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Zatem poniesienie nakładów na ulepszenie środka trwałego zmierza do podjęcia bądź rozszerzenia działalności w drodze budowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodując istotną zmianę cech użytkowych tego środka. Natomiast nieruchomości (np. lokale mieszkalne), które nie będą stanowić u podatnika środka trwałego, nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich doszło do pierwszego zasiedlenia, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wyłączenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek do stosowania zwolnienia wynikającego z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym:

W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków, budowli lub ich części w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu (działki) stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynku budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, opodatkowana jest również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że planuje nabycie nieruchomości zabudowanej dwoma budynkami mieszkalnymi, wybudowanymi w 2002 r., w których znajduje się 12 lokali mieszkalnych, niewyodrębnionych prawnie. Nieruchomość stanowi współwłasność trzech osób fizycznych (Zbywców), które od 2002 r. wynajmują lokale mieszkalne. Zbywcy nie ponosili od dnia pierwszego zasiedlenia nieruchomości i nie poniosą do dnia sprzedaży wydatków na jej ulepszenie, stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Takich wydatków na ulepszenie nieruchomości – po jej nabyciu – nie poniesie również Wnioskodawca. Spółka dokona, po nabyciu nieruchomości, prawnego wyodrębnienia 12 lokali mieszkalnych, które nie zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Następnie lokale mieszkalne zostaną sprzedane na rzecz osób trzecich.

Państwa wątpliwość dotyczy możliwości zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy w przypadku sprzedaży lokali mieszkalnych.

Z opisu sprawy wynika, że osoby fizyczne będące właścicielami nieruchomości zabudowanej dwoma budynkami, w których znajduje się 12 lokali mieszkalnych, wynajmując te lokale działają w sposób ciągły i zorganizowany w celu zarobkowym. Działalność gospodarczą Zbywców, związaną z wynajmem lokali mieszkalnych od 2002 r., cechuje stałość, powtarzalność i niezależność jej wykonywania, a więc przymioty właściwe dla prowadzenia obrotu gospodarczego.

W związku z powyższym, co do zasady, zbycie opisanych dwóch budynków, w których znajdują się wynajmowane lokale mieszkalne, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przy czym to zbycie nie będzie następowało w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, ponieważ to zasiedlenie miało miejsce w 2002 r. Ponadto między pierwszym zasiedleniem a dostawą budynków (lub ich części w przypadku każdego ze Zbywców) upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Stwierdzić należy, że – co do zasady – w przypadku prawnego wydzielenia lokali mieszkalnych w istniejących budynkach (traktowanych jako towar handlowy) nie mamy do czynienia z czynnością zdefiniowaną w art. 2 pkt 14 ustawy jako pierwsze zasiedlenie. Czynność wydzielenia lokalu mieszkalnego w istniejącym budynku, stanowiącym towar handlowy, nie spełnia bowiem definicji ani wybudowania, ani ulepszenia, o których mowa w art. 2 pkt 14 ustawy.

W opisanym zdarzeniu przyszłym nie mamy do czynienia ze środkami trwałymi (budynki będą stanowiły dla Wnioskodawcy towary handlowe, nie zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych), to nakłady jakie poniesie Spółka na prawne wyodrębnienie lokali mieszkalnych nie będą stanowiły ulepszenia w rozumieniu art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od prawnych. Na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi.

Ustanowienie odrębnej własności lokali, nie stanowi ani wybudowania/ulepszenia danego lokalu, ani też wybudowania/ulepszenia budynku czy też jego części. Ustanowienie odrębnej własności lokali w budynku nie kreuje zatem możliwości wystąpienia kolejnego pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do tego budynku, czy też w odniesieniu do jego części. Ustanowienie odrębnej własności lokali będzie dotyczyło tych samych części budynku, w stosunku do których miało już miejsce pierwsze zasiedlenie (w niniejszej sprawie nastąpiło w 2002 r.).

Z analizy opisanych okoliczności sprawy wynika więc, że dostawa przez Wnioskodawcę wyodrębnionych prawnie lokali mieszkalnych, znajdujących się w budynkach, które zostaną nabyte przez Spółkę, będzie spełniała przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Planowana dostawa lokali mieszkalnych nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, jak również pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą lokali minie okres dłuższy niż dwa lata. Zatem wydzielone lokale mieszkalne powinny zostać sprzedane z zastosowaniem zwolnienia od podatku, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Należy zauważyć, że wobec zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy do dostawy lokali mieszkalnych, wydzielonych w nabywanych budynkach, do sprzedaży tych lokali nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Z treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy wynika bowiem jednoznacznie, że zwolnienie od podatku na podstawie tego przepisu ma zastosowanie wyłącznie wówczas, gdy dostawa budynków, budowli lub ich części nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Organ pragnie ponadto zauważyć, że w stanowisku własnym w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego Wnioskodawca odwołał się do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, który zacytował jednak nie w pełnej wersji zawartej w ustawie o VAT. Wnioskodawca pominął bowiem ten fragment przepisu, z którego jednoznacznie wynika, że zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy ma zastosowanie tylko do dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanego pytania) Wnioskodawcy w odniesieniu do opisanego zdarzenia przyszłego. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Odnosząc się do faktu, że na poparcie własnej argumentacji Wnioskodawca powołał się na funkcjonującą w obrocie prawnym interpretację indywidualną, Organ pragnie zauważyć, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i odnosi się wyłącznie do okoliczności przedstawionych w inicjującym tę sprawę wniosku. Podkreślenia w tym miejscu bowiem wymaga, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podmiotów w wyniku rozstrzygnięć, dotyczących konkretnych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych. Interpretacje indywidualne nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 marca 2015 r., sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383, ze zm.; dalej jako: „Ordynacja podatkowa”). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do

zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.