Wyrok WSA w Łodzi z dnia 4 października 2024 r., sygn. II SA/Łd 341/24

Dnia 4 października 2024 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Grosińska-Grzymkowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Piotr Mikołajczyk Sędzia WSA Michał Zbrojewski Protokolant St. sekretarz sądowy Dominika Człapińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 października 2024 roku sprawy ze skargi O. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. na uchwałę Rady Miejskiej w Łodzi z dnia 6 grudnia 2023 r. nr LXXXIV/2514/23 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części obszaru miasta Łodzi położonej w dolinie rzeki Jasieniec w rejonie ulic: Złotno, Jagodnica i Huta Jagodnica oraz zachodniej granicy miasta oddala skargę. MR

Uzasadnienie

O. Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi uchwałę numer LXXXIV/2514/23 Rady Miejskiej w Łodzi z dnia 6 grudnia 2023 roku w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części obszaru miasta Łodzi położonej w dolinie rzeki Jasieniec w rejonie ulic: Złotno, Jagodnica i Huta Jagodnica oraz zachodniej granicy miasta Łodzi.

Pełnomocnik skarżącej zarzucił zaskarżonej uchwale naruszenie:

1. art. 17 punkt 1 w zw. z art. 17 punkt 6 litera b) tiret 11 ustawy z dnia 27 marca 2023 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez niezawiadomienie na piśmie, o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego, podczas, gdy od najbliższego ciągu torów kolejowych do granicy uchwalonego zaskarżoną uchwałą planu zagospodarowania przestrzennego istnieje odległości niespełna 2,5 km, co miało wpływ na procedurę sporządzania planu z powodu nie wzięcia pod uwagę opinii Urzędu Transportu Kolejowego, co mogło mieć istotny wpływ na kształt uchwalonego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego;

2. art. 9 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2023 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, poprzez niewzięcie pod uwagę przy uchwalaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na obszarze objętym zaskarżoną uchwałą, że studium wprowadzało zakaz wyznaczenia nowych terenów zabudowy poza terenami istniejącego zainwestowania oraz dopuszczało możliwość włączenia w granice tych terenów, nieruchomości lub ich części położonych pomiędzy zainwestowanymi nieruchomościami, stanowiącymi dopełnienie istniejących struktur zabudowy, co miało istotny wpływ na kształtowanie uchwalonego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego;