Interpretacja indywidualna z dnia 23 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.371.2024.2.AS

Czy konwersja Pożyczek nie spowoduje powstania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychodu podatkowego po stronie Udziałowców, a tym samym Spółka nie będzie zobowiązana jako płatnik do poboru podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu konwersji Pożyczek.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia czy konwersja Pożyczek nie spowoduje powstania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychodu podatkowego po stronie Udziałowców, a tym samym Spółka nie będzie zobowiązana jako płatnik do poboru podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu konwersji Pożyczek, w części dotyczącej:

-kwot głównych Pożyczek - jest prawidłowe;

-odsetek od Pożyczek - jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 lipca 2024 r. wpłynął za pośrednictwem operatora pocztowego Państwa wniosek z 18 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy konwersja Pożyczek nie spowoduje powstania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychodu podatkowego po stronie Udziałowca, a tym samym Spółka nie będzie zobowiązana jako płatnik do poboru podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu konwersji Pożyczek?

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie Organu - 20 września 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

X Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą na terenie Polski, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce.

Udziałowcami Spółki jest Y z siedzibą w Norwegii (…) (posiada 100% udziałów) (dalej: „Udziałowiec”). Udziałowiec posiada siedzibę na terytorium Norwegii i status rezydenta podatkowego w Norwegii. Udziałowcy nie posiadają w Polsce zakładu w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o CIT, jak również art. 5 umowy między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku z dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90, dalej: „UPO”) (winno być: art. 5 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu z dnia 9 września 2009 r. (Dz. U. z 2010 r., Nr 134, poz. 899)). Udziałowcy nie posiadają również stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Polski. Udziałowcy udzielali w przeszłości Spółce finansowania w formie pożyczek (dalej: „Pożyczki”).

W chwili obecnej Udziałowiec i Spółka rozważają konwersję Pożyczek udzielonych przez Udziałowca na kapitał zakładowy lub zapasowy Spółki (dalej: „konwersja Pożyczek”). Formalnie wniesienie wkładu będzie miało formę umownego potrącenia wierzytelności Udziałowców z tytułu Pożyczek z wierzytelnością Spółki o dokonanie przez Udziałowców wpłaty ceny emisyjnej na udziały. W konsekwencji wierzytelność Udziałowców z tytułu Pożyczek wygaśnie na skutek potrącenia z wierzytelnością Spółki. W chwili obecnej rozważane jest, aby udziały objęte zostały przez Udziałowca po cenie wyższej od ich wartości nominalnej. Tym samym, część wkładu zwiększy kapitał zakładowy Spółki, natomiast pozostała nadwyżka wartości wkładu - tj. Pożyczek Udziałowca, przewyższająca wartość nominalną wydanych udziałów, zwiększy kapitał zapasowy Spółki. Uchwała podwyższająca kapitał zakładowy w Spółce będzie wskazywała na wartość podwyższenia kapitału zakładowego i zapasowego, których wartości wyrażone będą w złotówkach. Przedmiotem wniosku o interpretację jest jedynie wkład w postaci kapitału i odsetek od Pożyczek. Pożyczki nie były opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych lub podatkiem od wkładów kapitałowych do spółek kapitałowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż Rzeczpospolita Polska. Pożyczki udzielone przez Udziałowców nie są przedawnione.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 17 września 2024 r. Wnioskodawca wskazał m.in., że:

-Konwersja wierzytelności na kapitał zakładowy i zapasowy Spółki dotyczy wierzytelności jednego (wyłącznego) Udziałowca.

-Wartość objętych przez udziałowca udziałów odpowiadać będzie kwocie wierzytelności.

Pytanie

Czy konwersja Pożyczek nie spowoduje powstania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychodu podatkowego po stronie Udziałowców, a tym samym Spółka nie będzie zobowiązana jako płatnik do poboru podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu konwersji Pożyczek?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z przyjętym poglądem w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych, konwersja pożyczki na kapitał spółki traktowana jest jako wkład niepieniężny. Konwersja wierzytelności wierzyciela oznacza jej zamianę na inne prawo majątkowe i nie jest wniesieniem wkładu w formie pieniężnej, albowiem tę można zrealizować tylko przez wpłatę pieniądza (gotówki) lub przy użyciu pieniądza bankowego.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o CIT za przychód, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, należy uznać wartość wkładu określoną w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku wartość wkładu określoną w innym dokumencie o podobnym charakterze - w przypadku wniesienia do spółki albo spółdzielni wkładu niepieniężnego; jeżeli jednak wartość ta jest niższa od wartości rynkowej tego wkładu albo wartość wkładu nie została określona w statucie, umowie albo innym dokumencie o podobnym charakterze, przychodem jest wartość rynkowa takiego wkładu określona na dzień przeniesienia własności przedmiotu wkładu niepieniężnego; przepis art. 14 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie natomiast z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przy czym, na podstawie art. 3 ust. 3 ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1) wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

2) położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

3) papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

4) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

4a)tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

5) tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

6) niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 13 ust. 5 UPO, zyski z przeniesienia własności jakiegokolwiek majątku niewymienionego w powyższych ustępach podlegają opodatkowaniu tylko w tym umawiającym się Państwie, w którym przenoszący własność ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

Zgodnie zatem z powyższym, konwersja Pożyczek nie spowoduje powstania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychodu podatkowego po stronie Udziałowców, a tym samym Spółka nie będzie zobowiązana, jako płatnik, do poboru podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu Konwersji Pożyczek.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

Ustawodawca w art. 3 ust. 3 ustawy o CIT doprecyzował, że:

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 5 ustawy o CIT:

Nie budzi zatem wątpliwości, że wszelkie wypłaty, o których mowa w art. 21 ust. 1 w zw. z art. 3 ust. 5 ustawy o CIT, implikują powstanie przychodu na terytorium Polski.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o CIT:

Art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o CIT nie obejmuje swoim zakresem przypadków wnoszenia do spółki lub spółdzielni wkładów pieniężnych. A zatem wniesienie wkładu pieniężnego do spółki lub spółdzielni nie powoduje powstania przychodu – po stronie podmiotu wnoszącego.

Źródłem powstania przychodu opisanego w przedmiotowym przepisie, powstającego po stronie podmiotu wnoszącego aport (wkład niepieniężny), jest objęcie udziałów (akcji) w zamian za wkład niepieniężny, z wyłączeniem przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części (art. 12 ust. 4 pkt 25 ustawy o CIT). Przychodem nazwanym w tym przepisie jest wartość wkładu określona w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku wartość wkładu określona w innym dokumencie o podobnym charakterze. Jeżeli wartość ta będzie niższa od wartości rynkowej tego wkładu albo wartość wkładu nie zostanie określona w statucie, umowie spółki albo innym dokumencie o podobnym charakterze – przychodem będzie wartość rynkowa takiego wkładu określona na dzień przeniesienia własności przedmiotu wkładu. W tym zakresie zastosowanie znajdą odpowiednio regulacje wyrażone w art. 14 ust. 2 ustawy o CIT, dotyczące zasad określania wartości rynkowej rzeczy, praw majątkowych oraz usług.

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT:

Odnosząc się do treści wniosku podkreślić należy, że zasady podwyższania kapitału zakładowego spółek z ograniczoną odpowiedzialnością regulują przepisy art. 257-262 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 18 ze zm., dalej: „KSH”).

Zgodnie z art. 257 § 1 KSH:

Stosownie do treści art. 257 § 2 KSH:

Udziały (akcje) w spółkach kapitałowych mogą być obejmowane w dwojaki sposób, tj. w zamian za wkład pieniężny albo za wkład niepieniężny (aport).

Przedmiotem aportu mogą być wszystkie przedmioty majątkowe (prawa i rzeczy), o ile są zbywalne i mogą jako aktywa wejść do bilansu spółki, przy czym muszą być one wymienione w umowie ze wskazaniem osoby wnoszącej i przeznaczonych za ten aport udziałów (akcji).

Zgodnie z art. 14 § 4 KSH:

W tym miejscu należy wskazać, że operację, w wyniku której dochodzi do zamiany wierzytelności wspólnika wobec spółki na udziały (akcje), określa się jako konwersję wierzytelności na udziały (akcje).

Konwersja wierzytelności na kapitał zakładowy, niezależnie od jej kwalifikacji dokonanej na gruncie prawa cywilnego, np. jako potrącenia, zawsze stanowi wniesienie do spółki wkładu niepieniężnego. Konwersja wierzytelności wierzyciela oznacza jej zamianę na inne prawo majątkowe i nie jest wniesieniem wkładu w formie pieniężnej albowiem tę można zrealizować tylko przez wpłatę pieniądza (gotówki) lub przy użyciu pieniądza bankowego.

Podsumowując, wniesienie wkładu pieniężnego do spółki nie powoduje powstania – po stronie podmiotu wnoszącego – przychodu. Natomiast źródłem powstania przychodu, powstającego po stronie podmiotu wnoszącego aport (wkład niepieniężny), jest co do zasady, objęcie udziałów (akcji) w zamian za wkład niepieniężny, z wyłączeniem przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że są Państwo polską spółką, w której jedynym udziałowcem jest spółka Y z siedzibą w Norwegii. Udziałowiec posiada siedzibę na terenie Norwegii i status rezydenta podatkowego w Norwegii. Udziałowiec nie posiada w Polsce zakładu (w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o CIT), jak również stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Polski. Udziałowiec udzielił w przeszłości Spółce finansowania w formie Pożyczek. W chwili obecnej Udziałowiec i Spółka rozważają konwersję Pożyczek udzielonych przez Udziałowca na kapitał zakładowy lub zapasowy Spółki. Formalne wniesienie wkładu będzie miało formę umownego potrącenia wierzytelności udziałowców z tytułu pożyczek z wierzytelnością Spółki o dokonanie przez Udziałowców wpłaty ceny emisyjnej na udziały. W konsekwencji wierzytelność Udziałowca z tytułu Pożyczek wygaśnie na skutek potrącenia z wierzytelnością Spółki. Rozważają Państwo, aby udziały objęte zostały przez Udziałowca po cenie wyższej od ich wartości nominalnej. Tym samym część wkładu zwiększy Państwa kapitał zakładowy, natomiast pozostała część, stanowiąca nadwyżkę wartości wkładu – tj. Pożyczek Udziałowca, przewyższająca wartość nominalną wydanych udziałów, zwiększy Państwa kapitał zapasowy. Uchwała podwyższająca kapitał zakładowy w Spółce będzie wskazywała na wartość podwyższenia kapitału zakładowego i zapasowego, których wartości wyrażone będą w złotówkach. Pożyczki nie były opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych lub podatkiem od wkładów kapitałowych do spółek kapitałowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż Rzeczpospolita Polska. Pożyczki udzielone przez Udziałowców nie są również przedawnione. Przedmiotem Państwa zapytania jest wkład w postaci kapitału i odsetek od Pożyczek.

Podkreślić należy, że w przypadku, gdy podmiot obejmujący udziały podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu poza terytorium Polski, przepisy ustawy o CIT należy interpretować z uwzględnieniem właściwej umowy międzynarodowej.

W przedmiotowej sprawie zasadne jest zatem odwołanie się do przepisów Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokołu do tej Konwencji, podpisanej w Warszawie dnia 9 września 2009 r. (Dz. U. z 2010 r. Nr 134, poz. 899, dalej: „umowa polsko-norweska”).

Jak stanowi art. 7 ust. 1 i 2 umowy polsko-norweskiej:

Natomiast art. 7 ust. 6 umowy polsko-norweskiej stanowi, że:

Zgodnie z art. 11 umowy polsko-norweskiej:

W myśl art. 13 umowy polsko-norweskiej:

Zauważyć należy, że wierzytelność (tu: Pożyczki) to prawo majątkowe, z którego wynika uprawnienie wierzyciela do otrzymania świadczenia od dłużnika. Ponieważ wierzytelności to prawa majątkowe, to należą do majątku, o którym mowa w art. 13 ust. 5 umowy polsko-norweskiej.

W świetle powyższego, ponieważ spółka Y z siedzibą w Norwegii (…) jest rezydentem Norwegii (przy założeniu, że Wnioskodawca będzie posiadać certyfikat rezydencji Wspólnika), to skutki podatkowe przedstawionego we wniosku zdarzenia gospodarczego, tj. konwersji wierzytelności pożyczkowych (z wyjątkiem wierzytelności odsetkowych od Pożyczek – o czym poniżej), należy ocenić na gruncie cytowanej polsko-norweskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, co zarazem oznacza, że ww. czynność prawna nie będzie podlegać opodatkowaniu w Polsce, tylko w Norwegii, tj. w państwie, w którym przenoszący tytuł własności wierzytelności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

W konsekwencji stwierdzić należy, że nie będą Państwo zobowiązani do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodu uzyskanego przez spółkę Y z siedzibą w Norwegii (…) w związku z planowanym objęciem przez ten podmiot udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Państwa Spółki (a w przypadku wartości wkładu, tj. Pożyczek Udziałowca, przewyższającej wartość nominalną wydanych udziałów – przekazaniu go na kapitał zapasowy) w zamian za wkład niepieniężny w postaci wskazanych we wniosku wierzytelności pożyczkowych (z wyjątkiem wierzytelności z tytułu odsetek), a więc z tytułu konwersji kwot głównych Pożyczek na Państwa kapitał zakładowy i zapasowy, gdyż przychód ten, zgodnie z art. 7 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską a Norwegią, jako przychód przedsiębiorstwa Y z siedzibą w Norwegii (…) będzie opodatkowany w Norwegii.

Zatem Państwa stanowisko w powyższym zakresie jest prawidłowe.

Jak wynika z opisu sprawy przedmiotem konwersji wierzytelności na kapitał zakładowy i zapasowy Państwa Spółki będą również odsetki od Pożyczek udzielonych przez spółkę Y z siedzibą w Norwegii (…) na Państwa rzecz.

Z Komentarza do Konwencji Modelowej OECD wynika, że postanowienia umów (konwencji) o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie dotyczącym odsetek mają zastosowanie jedynie w przypadku, gdy to podmiot uzyskujący odsetki posiada status rzeczywistego odbiorcy („beneficial owner”), czyli jest podmiotem, którego prawo do dysponowania otrzymaną płatnością nie ma wyłącznie formalnego charakteru. W związku z powyższym, oznacza to, że postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania mają zastosowanie do podmiotów będących faktycznymi odbiorcami odsetek.

Jak wskazano powyżej, w stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT:

W cytowanym art. 21 ustawy o CIT, wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacanych przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.

Stosownie do treści art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

Jednocześnie art. 26 ust. 7 ustawy o CIT precyzuje, że:

Jednakże, w myśl art. 26 ust. 2e ustawy o CIT:

Podkreślić należy, że zgodnie z postanowieniem art. 21 ust. 2 oraz 22a ustawy o CIT, regulacje przewidziane w art. 21 ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu (inaczej unikania podwójnego opodatkowania), których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W myśl art. 11 ust. 1 powołanej powyżej umowy polsko-norweskiej, odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Zasada ta doznaje jednak modyfikacji poprzez art. 11 ust. 2 tej umowy wskazujący, że odsetki mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 % kwoty brutto tych odsetek. Właściwe organy Umawiających się Państw ustalą, w drodze wzajemnego porozumienia, sposób stosowania tego ograniczenia (art. 11 ust. 2 umowy polsko-norweskiej).

Co istotne, na gruncie niniejszej sprawy, odsetki od Państwa zobowiązań wobec norweskiego kontrahenta, niewątpliwie mieszczą się w definicji odsetek, o których mowa w cytowanym już art. 11 ust. 4 Umowy.

Zatem, mając na uwadze zapisy umowy polsko-norweskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu stwierdzić należy, że będące przedmiotem rozpatrywanej sprawy odsetki od Pożyczek, o których mowa we wniosku są opodatkowane w Polsce.

Wracając natomiast do istoty pytania zgłoszonego przez Państwa w zakresie obowiązku poboru zryczałtowanego podatku u źródła od przedmiotowych odsetek – do rozważenia pozostaje rozumienie pojęcia „wypłata” na gruncie cyt. umowy polsko-norweskiej. Zasadne jest w tym zakresie sięgniecie w tym celu do Modelowej Konwencji OECD (dalej: „MK OECD”) oraz Komentarza do niej.

W punkcie 5 Komentarza do art. 11 ust. 1 Modelowej Konwencji, odnoszącego się do opodatkowania odsetek, zdefiniowano określenie „wypłacane” podając, że może być rozumiane szeroko. Koncepcja wypłaty oznacza bowiem spełnienie zobowiązania do postawienia do dyspozycji wierzyciela funduszy w sposób przewidziany w umowie lub zgodnie ze stosowanym zwyczajem.

Odnosząc przytoczoną definicję do „konwersyjnej” spłaty odsetek od udzielonych przez podmiot zagraniczny pożyczek, bezsprzecznie dzień konwersji odsetek należy potraktować na równi z ich wypłatą, zgodnie z szerokim rozumieniem pojęcia wypłaty przedstawionym w Komentarzu.

Jeśli bowiem w wyniku dokonanej konwersji Udziałowiec uzyskuje udziały, zaś zobowiązanie Spółki wobec wierzyciela wygasa, to uznać należy, iż na dzień konwersji odsetki od tegoż zobowiązania zostały faktycznie wypłacone. Istotne bowiem jest, że pomimo, iż w dniu konwersji odsetki nie wpływają fizycznie na rachunek pożyczkodawcy, są one jednak stawiane do jego dyspozycji. Dzień konwersji będzie więc punktem odniesienia dla ustalenia daty osiągnięcia przychodu przez pożyczkodawcę oraz powstanie po stronie Wnioskodawcy obowiązku pobrania podatku płaconego u źródła.

Wobec tego, przenosząc wyżej przedstawione rozwiązania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy w podsumowaniu stwierdzić należy, że w dniu konwersji wskazanych we wniosku wierzytelności pożyczkowych (obejmujących także odsetki od Pożyczek udzielonych przez podmiot norweski – Y z siedzibą w Norwegii (…)) z wierzytelnością na podwyższenie Państwa kapitału zakładowego i zapasowego, udziałowiec – spółka Y z siedzibą w Norwegii (…) uzyska przychody w postaci odsetek w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, które w świetle umowy polsko-norweskiej podlegają opodatkowaniu w Polsce zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

Oznacza to, że w związku z wypłatą tych odsetek na Państwu będą ciążyć obowiązki płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych.

W związku z powyższym Państwa stanowisko, że w związku z planowanym podwyższeniem kapitału zakładowego i zapasowego Spółki, w części odnoszącej się do konwersji wierzytelności obejmującej odsetki od Pożyczek, nie powstanie przychód podatkowy, a na Państwu nie będą ciążyły obowiązki płatnika, należałoza nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).