Interpretacja indywidualna z dnia 17 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.613.2024.1.MK

Rozpoznanie obowiązku podatkowego w VAT w odniesieniu do usługi związanej z Wynagrodzeniem za Okres Bezumowny.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 lipca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 15 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy rozpoznania obowiązku podatkowego w VAT w odniesieniu do usługi związanej z Wynagrodzeniem za Okres Bezumowny.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

X Spółka Akcyjna [dalej: "Spółka" lub "Wnioskodawca], jest spółką kapitałową prawa polskiego, która jest zarejestrowana w Polsce jako podatnik VAT czynny.

Spółka jest podmiotem świadczącym usługi leasingowe i usługi zarządzania flotą, tj. car fleet management. Zgodnie z Krajowym Rejestrem Sądowym, przedmiotem działalności Spółki jest w szczególności leasing finansowy (...), wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek (...) oraz wynajem i dzierżawa pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (...).

W toku prowadzonej działalności Spółka zawiera z jej klientami (dalej: "Korzystający") umowy na podstawie których Korzystającym w zamian za odpowiednie opłaty wydawane są do używania pojazdy na czas przewidziany tą umową [dalej: Umowy]. Dodatkowo zawierane są, także umowy z Korzystającymi w ramach, których pojazdy wydane na podstawie Umowy, są obejmowane obsługą serwisową [dalej: "Umowy Serwisowe"].

Pomimo, że zgodnie z Umową pojazdy są wydawane Korzystającym na czas oznaczony i powinny zostać zwrócone na dzień zakończenia Umowy, to zdarzają się sytuacje, w których Korzystający nie dokonują takiego zwrotu pojazdów w ustalonym terminie i nadal je użytkują, pomimo że Spółka nie udzieliła w tym zakresie zgody. Sytuacje takie powodują naliczenie kary umownej przez Spółkę. Mogą zdarzyć się sytuacje, że pomimo upływu wskazanych w wezwaniu terminów, Korzystający nadal nie uiści kary umownej i nie wyda pojazdu.

Wówczas w związku z taką sytuacją może dojść jednak do porozumienia pomiędzy stronami. W celu bowiem odpowiedniego uregulowania korzystania z pojazdu po terminie trwania Umowy, tj. w okresie od dnia zakończenia Umowy do dnia faktycznego jego zwrotu [dalej: "Okres Bezumowny"] Spółka będzie zawierać specjalne porozumienia [dalej: "Porozumienia"] z Korzystającymi, w których strony uregulują zasady korzystania z pojazdu w Okresie Bezumownym oraz rozliczenie z tego tytułu. W szczególności Porozumienia będą zawierały:

1)wysokość wynagrodzenia należnego Finansującemu z tytułu korzystania przez Korzystającego za zgodą Spółki z pojazdu w Okresie Bezumownym [dalej: "Wynagrodzenie"],

2)termin płatności Wynagrodzenia za Okres Bezumowny korzystania z pojazdu, którym będzie określona liczba dni od dnia doręczenia Korzystającemu faktury poniżej wskazanej.

Ponadto Porozumienie będzie przewidywało, iż Spółka wystawi fakturę VAT na kwotę Wynagrodzenia za okres korzystania z pojazdu w Okresie Bezumownym w terminie do określonej liczby dni od daty zawarcia Porozumienia, a jednocześnie z chwilą wystawienia tej faktury VAT, Spółka skoryguje do zera wartość uprzednio wystawionej noty obciążeniowej z tytułu naliczenia kary umownej za opóźniony zwrot pojazdu przez Korzystającego.

W związku z powyższym Spółka powzięła w wątpliwość sposób rozliczenia gruncie podatku VAT w zakresie dotyczącym zawieranych Porozumień.

Pytanie

W jakim momencie Spółka powinna rozpoznać obowiązek podatkowy w VAT w odniesieniu do usługi związanej z Wynagrodzeniem za Okres Bezumowny, w którym Korzystający korzystał z pojazdów?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Spółki, obowiązek podatkowy w odniesieniu do Wynagrodzenia będzie powstawał z momentem wystawienia faktury VAT dokumentującej korzystanie z pojazdu przez Korzystającego w Okresie Bezumownym.

Szczegółowe uzasadnienie:

Zdaniem Spółki zawarcie przez Spółkę Porozumienia z Korzystającym kreuje stosunek zobowiązaniowy, na podstawie którego Spółka świadczy na rzecz Korzystającego usługę w rozumieniu przepisów ustawy o VAT w Okresie Bezumownym. Zgodnie bowiem z zasadami opodatkowania VAT czynność "podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą , w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy" (wyrok TSUE z dnia 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteurder Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia).

Równie z wyroków TSUE z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie C-404/99 Commission of the European Communities v French Republic oraz z dnia 7 grudnia 2000 r. w sprawie C-213/99 Jose Teodoro de Andrade v Director da Alfandega de Leixoes wynika, że o dostawie towarów i usług za wynagrodzeniem można mówić jedynie w sytuacji, gdy istnieje ścisły związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia, oparty na relacjach cywilnoprawnych pomiędzy podmiotami. Ponadto, związek ten, musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że odpłatność następuje za to świadczenie.

W art. 19a ust. 1 ustawy o VAT przewidziano zasadę ogólną powstania obowiązku podatkowego, zgodnie z którą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeleniem ust. 1a, 1 b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f ustawy o VAT.

Niemniej, w ustawie o VAT przewidziano również szczególne zasady ustalania momentu powstania obowiązku podatkowego, i tak zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b tiret 3 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury z tytułu najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze. Powyższa regulacja ma więc zastosowanie w omawianym przypadku Spółki.

Przy czym stosownie do art. 19a ust. 7 ustawy o VAT w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 3 i 4, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu - z chwilą upływu terminu płatności.

W zakresie ww. terminu wystawienia faktury przewidzianego w art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy o VAT, który stosowany jest m.in. dla usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, wskazano, iż fakturę wystawia się nie później niż z upływem terminu płatności.

Powyższe oznacza, iż obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze będzie, co do zasady powstawał w momencie wystawienia faktury. Jednak, w sytuacji, gdy podatnik nie wystawi faktury lub wystawi ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą upływu terminu na jej wystawienie, czyli z upływem terminu płatności za ww. usługi.

Takie rozumienie przepisów potwierdzają również organy podatkowe w wydawanych przez nie interpretacjach indywidualnych, przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 24 stycznia 2014 r., sygn. IPTPP4/443-746/13-5/ALN wskazano, iż: „Jak już wspomniano powyżej, ustawodawca w przewidzianej zmianie ustawy o VAT, obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usług najmu/dzierżawy powiązał dwoma okolicznościami - momentem wystawienia faktury VAT oraz upływem terminu płatności określonego pomiędzy stronami. Ustawodawca nie wskazuje na konkretne dokumenty, z których miałby wynikać termin płatności. Stąd też w zasadzie nie można odrzucić żadnej formy w jakiej świadczący usługi określi termin płatności.”

W przypadku Spółki termin płatności za Wynagrodzenie związane z usługą w Okresie Bezumownym zostanie wskazane dopiero w wystawionej fakturze, pomimo że Porozumienie określa zasady ustalania takiego terminu. W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy wcześniej obowiązek podatkowy w stosunku do Wynagrodzenia za Okres Bezumowny nie może powstać bowiem nie wystawiono faktury z tego tytułu, jak też nie było określonego terminu płatności między stronami z tytułu ustalonego Wynagrodzenia za korzystanie z pojazdu w Okresie Bezumownym. W przypadku treści Porozumienia trudno bowiem wskazać, kiedy przypadnie termin płatności. Porozumienie określa bowiem tylko do kiedy faktura zostanie wystawiona, oraz kiedy od momentu jej doręczenia przypadnie termin płatności. Spółka może bowiem wystawić fakturę już w dacie zawarcia Porozumienia, co w praktyce spowoduje przyśpieszenie terminu płatności za Wynagrodzenie (Korzystający zobowiązuje się bowiem w Porozumieniu do płatności faktury w określonym czasie od daty doręczenia faktury).

Ponadto, do momentu zawarcia Porozumienia z Korzystającym z uwagi na brak uregulowań w zakresie terminu płatności dla Okresu Bezumownego, Spółka nie była zobowiązana do wystawiania faktur, gdy taki obowiązek dla usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze realizuje się nie później niż z upływem terminu płatności, a ten został ustalony w zawartym Porozumieniu.

Konsekwentnie, moment powstania obowiązku podatkowego w związku z ustalonym Wynagrodzeniem za korzystanie (najem) z pojazdu w Okresie Bezumownym, będzie wyznaczany przez dzień wystawienia faktury z tego tytułu przez Spółkę. Każdorazowo będzie to następowało przed upływem terminu płatności ustalonego przez strony Porozumienia, bowiem w Porozumieniach będzie wskazane jedynie, i będzie to określona liczba dni od dnia doręczenia Korzystającemu ww. faktury VAT.

Za prawidłowością stanowiska Spółki przemawia wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacja indywidualna z dnia 29 października 2018 r., sygn. 0115-KDIT1 -3.4012.558.2018.1.JC, w której wskazał, że: „Obowiązek podatkowy należy rozpoznać stosownie do art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy, w momencie wystawienia faktury. W sytuacji, gdy Wnioskodawca nie wystawi faktury lub wystawi ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy na podstawie art. 19a ust. 7 ustawy powstanie z chwil upływu terminów wystawienia faktury, określonych w art. 106i ust. 3 ustawy, tj. nie później niż z upływem terminu płatności.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego w okresie od stycznia 2013 r. do maja 2015 r. Dzierżawca korzystał w nieruchomości bezumownie, w konsekwencji termin płatności czynszu dzierżawnego w tym okresie w żaden sposób nie został pomiędzy stronami ustalony. Stosowane zapisy dotyczące płatności za okres bezumownego korzystania z nieruchomości oraz terminy tych płatności zawarte zostały dopiero w podpisanej przez strony Ugodzie.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że terminy płatności wskazane w Ugodzie są terminami wskazującymi - zgodnie z art. 19 (w stanie prawnym do 31 grudnia 2013 r.) i 19a (w stanie prawnym od 1 stycznia 2014 r.) ustawy o VAT - terminy powstania obowiązku podatkowego z tytułu bezumownego korzystania z nieruchomości przez Dzierżawcę w okresie od stycznia 2013 r. do maja 2015 r."

Podsumowując, o tym kiedy ma powstać obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usług najmu/dzierżawy lub usług podobnych decyduje moment wystawienia faktury, jednak nieprzekraczalnym momentem jest termin płatności ustalony pomiędzy stronami. Z powyższych regulacji wynika, że w przypadku świadczenia usług najmu/dzierżawy na rzecz innego podatnika podatku VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, jednakże faktura taka powinna być wystawiona najpóźniej z chwilą upływu terminu płatności. W konsekwencji w przypadku Spółki usługi świadczone w Okresie Bezumownym w związku z zawartym Porozumieniem, powinny być rozliczone za okres, gdy Spółka wystawi fakturę dokumentującą należne Wynagrodzenie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Jak wynika z art. 5 ust. 2 ustawy o VAT:

Powyższe oznacza, że istotny jest przede wszystkim faktyczny przebieg dalszej czynności i osiągnięty rezultat zgodny z zamiarem umawiających się stron.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy.

Szeroki charakter świadczenia usługi potwierdzają także zapisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2023r., poz. 1610).

W świetle art. 353 § 2 Kodeksu cywilnego:

Tak więc na świadczenie może składać się zachowanie polegające na działaniu (dokonanie czynności na rzecz innego podmiotu) albo na zaniechaniu (zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji). Na świadczenie mogą się również składać jednocześnie zachowania polegające na działaniu oraz na zaniechaniu.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 ustawy).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Wobec powyższych rozważań, dostawa towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonane odpłatnie, oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy:

W myśl art. 19a ust. 3 ustawy:

Z kolei na podstawie art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b ustawy

Stosownie do art. 19a ust. 7 ustawy:

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Według art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy:

Stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy:

Stosownie do art. 106i ust. 1 ustawy:

Według art. 106i ust. 2 ustawy:

W myśl art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy:

W myśl art. 106i ust. 6 ustawy:

Na podstawie art. 106i ust. 7 ustawy:

Stosownie do art. 106i ust. 8 ustawy:

Jedną z podstawowych zasad systemu prawnego w Polsce jest swoboda umów.

Stosownie do art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U.  z 2024 r. poz. 1061), zwanej dalej „Kodeksem cywilnym”:

Swoboda umów to zasada prawa zobowiązań polegająca na przyznaniu podmiotom prawnym ogólnej możliwości zawierania i kształtowania treści umów w granicach zakreślonych przez prawo. Na swobodę umów składają się cztery elementy:

-swoboda w zawieraniu umowy,

-swoboda w wyborze kontrahenta,

-swoboda w kształtowaniu treści umowy,

-swoboda w wyborze formy zawarcia umowy.

W myśl art. 659 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką kapitałową prawa polskiego, która jest zarejestrowana w Polsce jako podatnik VAT czynny. Przedmiotem działalności Spółki jest w szczególności leasing finansowy, wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek oraz wynajem i dzierżawa pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli. Zgodnie z umowami pojazdy są wydawane Korzystającym na czas oznaczony i powinny zostać zwrócone na dzień zakończenia umowy, to zdarzają się sytuacje, w których Korzystający nie dokonują takiego zwrotu pojazdów w ustalonym terminie i nadal je użytkują, pomimo że Spółka nie udzieliła w tym zakresie zgody. Sytuacje takie powodują naliczenie kary umownej przez Spółkę. Mogą zdarzyć się sytuacje, że pomimo upływu wskazanych w wezwaniu terminów, Korzystający nadal nie uiści kary umownej i nie wyda pojazdu. Wówczas w związku z taką sytuacją może dojść jednak do porozumienia pomiędzy stronami w celu odpowiedniego uregulowania korzystania z pojazdu po terminie trwania umowy, w których strony uregulują zasady korzystania z pojazdu w Okresie Bezumownym oraz rozliczenie z tego tytułu. W szczególności Porozumienia będą zawierały:

1)wysokość wynagrodzenia należnego Finansującemu z tytułu korzystania przez Korzystającego za zgodą Spółki z pojazdu w Okresie Bezumownym,

2)termin płatności Wynagrodzenia za Okres Bezumowny korzystania z pojazdu, którym będzie określona liczba dni od dnia doręczenia Korzystającemu faktury.

Ponadto Porozumienie będzie przewidywało, iż Spółka wystawi fakturę VAT na kwotę Wynagrodzenia za okres korzystania z pojazdu w Okresie Bezumownym w terminie do określonej liczby dni od daty zawarcia Porozumienia.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy sformułowanych w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dla czynności bezumownego korzystania z pojazdu, należy wskazać, że w analizowanym przypadku strony łączy dorozumiany stosunek zobowiązaniowy o charakterze umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze.

Jak wskazano w opisie sprawy w okresie bezumownego korzystania pojazdu klient korzysta z pojazdu bezumownie, w konsekwencji zasady korzystania z pojazdu w Okresie Bezumownym oraz rozliczenie z tego tytułu nie zostały pomiędzy stronami ustalone. Stosowne zasady korzystania z pojazdu w Okresie Bezumownym oraz rozliczenia z tego tytułu zawarte zostaną dopiero w podpisanym przez strony porozumieniu. Porozumienie przewiduje, iż Spółka wystawi fakturę VAT na kwotę Wynagrodzenia za okres korzystania z pojazdu w Okresie Bezumownym w terminie do określonej liczby dni od daty zawarcia Porozumienia.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że obowiązek podatkowy należy rozpoznać stosownie do art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy, w momencie wystawienia faktury. W sytuacji, gdy Wnioskodawca nie wystawi faktury lub wystawi ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy na podstawie art. 19a ust. 7 ustawy powstanie z chwilą upływu terminów wystawienia faktury, określonych w art. 106i ust. 3 i 4.

Tym samym uznałem Państwa stanowisko za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).