Interpretacja indywidualna z dnia 17 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.689.2024.2.MKA

Skutki podatkowe otrzymania dodatków relokacyjnego i mieszkaniowego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe w części dotyczącej pytania nr 1 i nieprawidłowe w części dotyczącej pytania nr 2.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 sierpnia 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 29 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia z opodatkowania otrzymanej od pracodawcy kwoty relokacji i dodatku mieszkaniowego. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 29 września 2024 r. (wpływ 29 września 2024 r.) oraz pismem z 15 października 2024 r. (wpływ 15 października 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanów faktycznych

Wnioskodawczyni (…) (dalej łącznie: „Pracownik” lub „Wnioskodawczyni”), zatrudniona na podstawie umowy o pracę w firmie (…) Sp. z o.o. (dalej: A), ze względu na potrzeby firmy została przeniesiona dwa razy w okresie zatrudnienia (lipiec 2019 r. oraz czerwiec 2020 r.) z dotychczasowego miejsca zamieszkania i wykonywania powierzonych obowiązków pracowniczych do nowych lokalizacji, w celu wykonywania powierzonych jej obowiązków. Zmiany lokalizacji pracy podyktowane były względami biznesowymi i służyły realizacji celów A. Firma ze względu na potrzeby powierzyła Wnioskodawczyni obowiązki w nowym miejscu i regionie pracy, tj. w lokalizacji uniemożliwiającej codzienny dojazd z aktualnego miejsca zamieszkania. W związku ze wspomnianym transferem Spółka zapewniła Wnioskodawczyni dwa rodzaje świadczenia. Możliwość wypłaty dodatkowych świadczeń regulowane jest zasadami przyznawania i funkcjonowania świadczeń poprzez Wytyczne (…) (dalej. Wytyczne). Wytyczne obowiązują wszystkie spółki A w Polsce oraz dotyczą wszystkich pracowników przeniesionych tymczasowo lub na stałe z jednej lokalizacji geograficznej do innej w granicach kraju, w ramach tej samej spółki A lub między różnymi spółkami A prowadzącymi działalność w Polsce. Ponadto ze świadczeń związanych z relokacją mogą skorzystać Pracownicy, którzy ze względu na potrzeby Spółki zostali przydzieleni do wykonywania pracy w nowym miejscu, a tym samym zmieniają miejsce zamieszkania w związku ze stałą lub tymczasową relokacją krajową, tak jak było w przypadku Wnioskodawczyni.

Poniżej przedstawione zostaną formy wsparcia (dodatki relokacyjne oraz wypłaty relokacyjne), które przyznano Wnioskodawczyni w związku z przeniesieniem:

· Dodatek z tytułu przeprowadzki - firma udzieliła wsparcia finansowego w związku z kosztami poniesionymi z tytułu podróży do lokalizacji przyjmującej, tymczasowego zakwaterowania, kosztów tymczasowego utrzymania, wypłacając dodatek z tytułu przeprowadzki. Dodatek wypłacono jednorazowo, wraz z pierwszym wynagrodzeniem w lokalizacji przyjmującej. Wnioskodawczyni otrzymała dodatek w związku z przeniesieniem do nowej lokalizacji. Dodatek z tytułu przeprowadzki wypłacono wraz z wynagrodzeniem zasadniczym w dwóch odrębnych i niezależnych wypłatach relokacyjnych w związku z każdorazowym przeniesieniem;

· Dodatek relokacyjny - w wysokości 1/12 wynagrodzenia wypłacono wraz z wynagrodzeniem za miesiące, w którym obyło się przeniesienie pracownika.

W rezultacie Wnioskodawczyni otrzymała w lipcu 2019 r. jednorazową wypłatę relokacyjną, złożoną z sumy dodatku na przeprowadzkę i dodatku relokacyjnego, wypłaconą wraz z wynagrodzeniem za lipiec 2019 r. w wysokości (...) zł oraz analogicznie drugą wypłatę relokacyjną w czerwcu 2020 r. w kwocie (...) zł.

· Dodatek mieszkaniowy w kwocie 2 000 zł, wypłacany co miesiąc wraz z wynagrodzeniem, począwszy od drugiego miesiąca relokacji przez 5 miesięcy.

Wypłata dodatkowych świadczeń regulowana jest zasadami przyznawania i funkcjonowania świadczeń poprzez Wytyczne (…) (dalej: Wytyczne). Wytyczne obowiązują wszystkie spółki A w Polsce oraz dotyczą wszystkich pracowników przeniesionych tymczasowo lub na stałe z jednej lokalizacji geograficznej do innej w granicach kraju, w ramach tej samej spółki A lub między różnymi spółkami A prowadzącymi działalność w Polsce. Ponadto ze świadczeń związanych z relokacją mogą skorzystać Pracownicy, którzy ze względu na potrzeby Spółki zostali przydzieleni do wykonywania pracy w nowym miejscu, a tym samym zmieniają miejsce zamieszkania w związku ze stałą lub tymczasową relokacją krajową. W przypadku Wnioskodawczyni była to relokacja krajowa. Dodatek z tytułu przeprowadzki, dodatek relokacyjny oraz dodatek mieszkaniowy stanowią wytyczne Relokacji Krajowej firmy, w której Wnioskodawczyni jest zatrudniona. W trakcie otrzymania relokacji Wnioskodawczyni, otrzymała wypłatę relokacyjną, składającą się z dodatku z tytułu przeprowadzki oraz dodatku relokacyjnego. Świadczenia przyznane Wnioskodawczyni nie stanowią zwrotu kosztów przeniesienia służbowego natomiast stanowią zasiłek na zagospodarowanie i osiedlenie w związku z przeniesieniem służbowym. Umożliwiły Wnioskodawczyni zakwaterowanie oraz osiedlenie się w związku z przeniesieniem służbowym. Pozwoliły na wynajem mieszkania w lokalizacji z dogodnym dojazdem do miejsca pracy oraz zagospodarowaniem w sposób zbliżony do standardu w poprzedniej lokalizacji. Zasiłek na zagospodarowanie oraz osiedlenie ma na celu pokrycie dodatkowych kosztów związanych z przeniesieniem. Gdyby nie konieczność wyjazdu wynikająca z nałożonych na Wnioskodawczynię obowiązków służbowych przez pracodawcę, nie zaistniałaby konieczność ponoszenia dodatkowych kosztów związanych ze zmianą miejsca zamieszkania. Każdorazowo, do przeniesienia Pracownika w nowe miejsce dochodziło na podstawie podpisania Aneksu do umowy o pracę, który wskazywał, iż od danego dnia obowiązuje nowe miejsce wykonywania pracy.

W związku z art. 21 ust 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych otrzymane wypłaty relokacyjne stanowiące zasiłek na zagospodarowanie i osiedlenie w związku z przeniesieniem służbowym, mogą skorzystać ze zwolnienia do wysokości 200% wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie. Ze względu na fakt, że Wnioskodawczyni widzi możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku otrzymania pozytywnego rozstrzygnięcia w przedmiocie niniejszego wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, Wnioskodawczyni planuje dokonać korekty zeznań rocznych, poprzez wyłączenie z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegającej zadeklarowaniu w rocznym zeznaniu podatkowym za 2019 r. oraz 2020 r., kwoty dodatku relokacyjnego (do wysokości limitu określonego w tym przepisie), co będzie skutkowało zwrotem części kwoty zaliczki na podatek zapłaconej od kwoty dodatku relokacyjnego.

Ponadto Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek o następujące informacje:

Dodatek relokacyjny stanowi zasiłek na zagospodarowanie i osiedlenie w związku z przeniesieniem służbowym z lokalizacji macierzystej. Ustanowiony jest przez wytyczne Relokacji Krajowej firmy, w której Wnioskodawczyni jest zatrudniona. Zapewnił Wnioskodawczyni wsparcie finansowe do zakwaterowania oraz osiedlenia się z lokalizacji macierzystej do lokalizacji przyjmującej. Pozwolił na zagospodarowanie w sposób zbliżony do standardu w poprzedniej lokalizacji. Dodatek relokacyjny stanowi wsparcie finansowe w związku ze zleconą relokacją, w szczególności związaną z zakupem urządzeń lub specjalnych przedmiotów potrzebnych w nowym miejscu oraz innymi wydatkami związanymi ze zmianą miejsca zamieszkania. Wypłacany jest jednorazowo wraz z pierwszym wynagrodzeniem w lokalizacji przyjmującej oraz stanowi wysokość 1/12 wynagrodzenia rocznego.

W związku z przeniesieniem do nowej lokalizacji Wnioskodawczyni otrzymała wypłatę relokacyjną składająca się z dodatku z tytułu przeprowadzki oraz dodatku relokacyjnego ( stanowiącego wysokość 1/12 wynagrodzenia). W rezultacie Wnioskodawczyni otrzymywała wypłatę relokacyjną składająca się z dodatku z tytułu przeprowadzki oraz dodatku relokacyjnego.

Otrzymane świadczenia zostały przyznane i wypłacone wraz z wynagrodzeniem za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie. W związku z art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych otrzymane wypłaty relokacyjne stanowiące zasiłek na zagospodarowanie i osiedlenie w związku z przeniesieniem służbowym, mogą skorzystać ze zwolnienia do wysokości 200% wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie.

W okresie wypłaty dodatku mieszkaniowego Wnioskodawczyni nie korzystała z podwyższonych kosztów uzyskania przychodu określonych w art. 22 ust. 2 pkt 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym został zachowany warunek do skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który wskazuje, iż aby podatnik mógł skorzystać ze zwolnienia nie może korzystać z podwyższonych kosztów uzyskania przychodu.

W okresie wypłaty dodatku relokacyjnego a także przez cały okres wypłaty dodatku mieszkaniowego Wnioskodawczyni mieszkała poza miejscowością, w której znajdował się macierzysty zakład pracy.

Stroną umowy najmu mieszkania była Wnioskodawczyni.

Wypłacony dodatek mieszkaniowy nie stanowił refundacji kosztów najmu mieszkania natomiast stanowił zasiłek na zagospodarowanie i osiedlenie w związku z przeniesieniem służbowym. Umożliwił Wnioskodawczyni zakwaterowanie oraz osiedlenie się w związku z przeniesieniem służbowym. Pozwoliły na wynajem mieszkania w lokalizacji z dogodnym dojazdem do miejsca pracy oraz zagospodarowaniem w sposób zbliżony do standardu w poprzedniej lokalizacji. Zasiłek na zagospodarowanie oraz osiedlenie ma na celu pokrycie dodatkowych kosztów związanych z przeniesieniem. Gdyby nie konieczność wyjazdu wynikająca z nałożonych na Wnioskodawczynię obowiązków służbowych przez pracodawcę, nie zaistniałaby konieczność ponoszenia dodatkowych kosztów związanych ze zmianą miejsca zamieszkania.

Dodatkowo sprostowała Pani opis wniosku, o informację, że dodatek mieszkaniowy był wypłacany przez 5 miesięcy, począwszy od drugiego miesiąca relokacji.

Pytania

1) Czy wypłacone przez pracodawcę relokacje korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a tym samym czy kwota relokacji będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych do wysokości 200% wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie?

2) Czy przyznany i wypłacony dodatek mieszkaniowy wypłacany przez okres 6 miesięcy korzysta ze zwolnienie na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do limitu 500 zł miesięcznie?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pytania pierwszego, przychód ten korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości 200% wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie. W konsekwencji Wnioskodawczyni uważa za prawidłowe wyłączenie z podstawy opodatkowania, na etapie sporządzenia korekty rocznego zeznania podatkowego za 2019 r. oraz 2020 r., kwoty dodatku relokacyjnego, która została uprzednio opodatkowana i pobrana w zaliczce na podatek dochodowy od osób fizycznych. Wnioskodawczyni spełnia trzy warunki do wykorzystania zwolnienia: jest pracownikiem zatrudnionym na umowę o pracę, otrzymała dodatek relokacyjny, który stanowi zasiłek na zagospodarowanie i osiedlenie się w nowej lokalizacji, relokacja dotyczy przeniesienia do innej lokalizacji. Zauważyć należy, że na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymywane przez pracowników z tytułu zwrotu kosztów przeniesienia służbowego oraz zasiłków na zagospodarowanie i osiedlenie się w związku z przeniesieniem służbowym, do 200% wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie. Wyżej opisane dodatki stanowią zasiłek na zagospodarowanie i osiedlenie się w związku z przeniesieniem służbowym. Otrzymane dodatki zostały przyznane i wypłacone w wysokości do 200% wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie. Do przeniesienia doszło na podstawie podpisania aneksu do obowiązującej umowy o pracę, w którym zawarto, iż od wskazanego dnia Wnioskodawczyni zmienia miejsce pracy na określone terytorium. W dwóch przypadkach, na wypłatę Wnioskodawczyni w miesiącu przeniesienia, składały się czynniki tj. dodatek relokacyjny w wysokości 1/12 wynagrodzenia oraz dodatek z tytułu przeprowadzki wyliczany kwotowo według regulaminu firmy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji „przeniesienia”, zatem z literalnego brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy wynika, że odnosi się on do sytuacji zmiany miejsca wykonywania pracy przez pracownika lub warunków pracy i płacy. W szczególności natomiast analizowany przepis nie odwołuje się jedynie do przeniesienia służbowego w ramach stosunku służbowego. W związku z powyższym, należy przyjąć, zgodnie z zasadami wykładni, że gdyby ustawodawca chciał ograniczyć zastosowanie danego zwolnienia tylko do przeniesienia służbowego w ramach stosunku służbowego (a nie zezwolić na jego zastosowanie do wszystkich pracowników), wskazałby to wyraźnie w przepisie. W związku z brakiem takiego uszczegółowienia, analizowane zwolnienie powinno mieć zastosowanie do wszystkich pracowników przenoszonych służbowo, jeśli spełnione zostaną pozostałe warunki określone w przepisie. Zatem przedmiotowe zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma zastosowanie zarówno do pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, jak i pozostających w stosunku służbowym. Należy także wskazać, że zgodnie z definicją języka polskiego PWN, pojęcie „przenieść” oznacza m.in. „zabrać coś lub kogoś i niosąc umieścić gdzie indziej”, czy też „umieścić coś lub kogoś w innym miejscu, w innym czasie, w innych warunkach niż poprzednio”, natomiast „służbowy” oznacza m.in. „należny komuś z tytułu pracy” (www.sjp.pwn.pl). Pojęcie „przeniesienie służbowe” wskazuje wyłącznie na okoliczność zmiany miejsca wykonywania pracy przez pracownika w rozumieniu potocznym, w związku ze stosowanym poleceniem pracodawcy. Tym samym brak jest podstaw do stwierdzenia, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy nie odnosi się do kwot otrzymanych przez pracowników pozostających w stosunku pracy.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 ww. ustawy za pracownika w rozumieniu cyt. ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy. Zatem wskazana kwota relokacji w stanie faktycznym wypłacona Wnioskodawczyni częściowo powinna skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Świadczenia przyznane Wnioskodawczyni nie stanowią zwrotu kosztów przeniesienia służbowego natomiast stanowią zasiłek na zagospodarowanie i osiedlenie w związku z przeniesieniem służbowym. Umożliwiły Wnioskodawczyni zakwaterowanie oraz osiedlenie się w związku z przeniesieniem służbowym. Pozwoliły na wynajem mieszkania w lokalizacji z dogodnym dojazdem do miejsca pracy oraz zagospodarowaniem w sposób zbliżony do standardu w poprzedniej lokalizacji. Zasiłek na zagospodarowanie oraz osiedlenie ma na celu pokrycie dodatkowych kosztów związanych z przeniesieniem. Gdyby nie konieczność wyjazdu wynikająca z nałożonych na Wnioskodawczynię obowiązków służbowych przez Pracodawcę, nie zaistniałaby konieczność ponoszenia dodatkowych kosztów związanych ze zmianą miejsca zamieszkania.

Ponadto, w tym miejscu, Wnioskodawczyni wskazuje, iż wydatki poniesione przez Spółkę są ściśle związane z realizacją dyspozycji przepisu art. 22 § 1 Kodeksu pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1662), z którego wynika, że jako pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz Pracodawcy i pod jego kierownictwem w miejscu i czasie wyznaczonym przez Pracodawcę, a Pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Z literalnego brzmienia wyżej przytoczonego przepisu wynika, że jako Pracownik Wnioskodawczyni jest zobowiązana do świadczenia określonego przez Pracodawcę rodzaju pracy na jego rzecz i pod jego kierownictwem. Sformułowanie ,,w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę” nie ogranicza w żaden sposób pracodawcy co do wskazania pracownikowi miejsca jego pracy, a wręcz umożliwia mu zobowiązanie pracownika do świadczenia pracy na jego rzecz w dowolnie wskazanym przez niego miejscu. W myśl art. 94 pkt 3 Kodeksu pracy, Pracodawca jest zobowiązany w szczególności organizować pracę w sposób zapewniający zmniejszenie uciążliwości pracy. Obowiązek zapewnienia prawidłowej organizacji pracy nie może być utożsamiany tylko z zapewnieniem pracownikowi biurka, materiałów biurowych czy pokryciem kosztów eksploatacji samochodu służbowego. Z tego powodu należy go odnosić i analizować w kontekście konkretnych obowiązków pracowniczych i wynikających z tych obowiązków oczekiwań pracodawcy. Aby oczekiwanie pracodawcy dotyczące wypełniania przez pracownika jego podstawowych obowiązków w postaci należytego i wydajnego wykonywania pracy było uzasadnione, jest on zobowiązany zapewnić pracownikowi odpowiednie ku temu warunki. Przejawem realizacji tego obowiązku jest właśnie zabezpieczenie Pracownikowi warunków w czasie transferu do pracy w innej lokalizacji, znacznie oddalonej od dotychczasowej oraz pozostałych kosztów z tym związanych. Niewątpliwie przeniesienie Pracownika do innego miejsca zamieszkania w związku z poleceniem służbowym wykonywania obowiązków pracowniczych w lokalizacji znacznie oddalonej od dotychczasowej jest uciążliwe, stąd przyznanie przedmiotowych świadczeń na zagospodarowanie, zapewniających choć w pewnym stopniu wyrównanie warunków pobytowych w stosunku do stałego miejsca zamieszkania, może być uznane za mieszczące się w ustawowym obowiązku pracodawcy, mającym na celu organizację pracy w sposób zapewniający zmniejszenie jej uciążliwości. Pracownik, na czas przeniesienia nie może korzystać w standardowych okolicznościach, tj. na co dzień, z zakwaterowania dostępnego w stałym, przez niego wybranym miejscu zamieszkania. W konsekwencji niezbędna była przeprowadzka Wnioskodawczyni do nowej miejscowości wskazanej w aneksie do umowy o pracę.

Tego typu wydatki pokrywane przez Spółkę nie mają żadnego związku z celami osobistymi Pracownika, a wyłącznie i bezpośrednio z celami służbowymi. Przepisy prawa pracy nie nakładają na pracowników obowiązku ponoszenia za pracodawcę wydatków związanych ze świadczeniem pracy. Zasadą jest, że wszystkie koszty związane ze świadczeniem pracy przez Pracownika pokrywa Pracodawca.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny, zdaniem Wnioskodawczyni, wypłaty na rzecz Pracownika jednorazowego świadczenia relokacyjnego będącego zasiłkiem na zagospodarowanie i osiedlenie w związku z przeniesieniem służbowym w 2019 r. oraz 2020 r. zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy, suma wypłaconych dodatków może skorzystać ze zwolnieniem z opodatkowania do 200% wysokości wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym następowało przeniesienie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pytania nr 2 - przychód w postaci wypłaconego dodatku mieszkaniowego korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do wysokości limitu 500 zł miesięcznie, przez okres 5 miesięcy co w rezultacie daje kwotę zwolnienia 2500 zł za okres wypłacania dodatku mieszkaniowego. W myśl art. 21 ust. 1 pkt 19 updof, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 14 updof - do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł. Stosownie zaś do art. 21 ust. 14 updof, zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 19 updof, ma zastosowanie do pracowników, których miejsce zamieszkania jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie korzysta z podwyższonych kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że obowiązki pracownika związane z realizacją powierzonych nowych obowiązków a tym samym związanych z koniecznością przeprowadzki, wykonywane są poza miejscem ich stałego zamieszkania. Ponadto Wnioskodawczyni w danym okresie za 2019 r. oraz 2020 r. nie korzystała z podwyższonych kosztów uzyskania przychodów. To zaś oznacza, że zostały spełnione obie przesłanki warunkujące możliwość zwolnienia od opodatkowania do wysokości 500 zł wypłacanego przez Pracodawcę Wnioskodawczyni dodatku mieszkaniowego w związku z przeniesieniem Wnioskodawczyni do nowej lokalizacji. Dodatek mieszkaniowy został przyznany i wypłacony jako świadczenie z tytułu zakwaterowania podczas gdy to pracownik był stroną umowy najmu.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny, zdaniem Wnioskodawczyni, wypłaty na rzecz Pracownika jednorazowego świadczenia relokacyjnego będącego zasiłkiem na zagospodarowanie i osiedlenie w związku z przeniesieniem służbowym w 2019 r. oraz 2020 r. zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy, suma wypłaconych dodatków może skorzystać ze zwolnieniem z opodatkowania do 200% wysokości wynagrodzenia należnego za miesiące, w którym następowało przeniesienie (lipiec 2019 r. oraz czerwiec 2020 r.) oraz zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 19 ww. ustawy wypłacany dodatek mieszkaniowy może skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania do limitu 500 zł miesięcznie, gdyż stanowi zasiłek na wynajem mieszkania a tym samym osiedlenie się w nowej lokalizacji oraz w obu przypadkach Wnioskodawczyni nie korzystała z podniesionych kosztów uzyskania przychodu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Wskazać należy, że zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 11 ust. 2 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy:

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wskazać należy, że zgodnie z art. 12 ust. 4 ww. ustawy:

Art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie zatem różnicuje sposoby powstania przychodu: gdy chodzi o pieniądze i wartości pieniężne przychód może powstać przez „otrzymanie lub postawienie go do dyspozycji podatnika”. Natomiast świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia – w przeciwieństwie do pieniędzy i wartości pieniężnych – są traktowane jako przychód wyłącznie pod warunkiem, że są „otrzymane”, co ma wskazywać na bezwzględnie – w odniesieniu do tego przychodu – wymagany realny charakter świadczenia.

Użyty w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym zwrot „w szczególności” oznacza, że wymieniane kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

Mając na uwadze wyżej przywołane uregulowania prawne należy zaznaczyć, że zarówno w art. 11 ust. 1, jak i w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca wskazuje, że przychodem są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze (czyli: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika) oraz świadczenia nieodpłatne lub częściowo odpłatne.

Zatem wszelkie dodatki do wynagrodzeń wypłacane pracownikom, w tym również dodatek relokacyjny, dodatek z tytułu przeprowadzki czy też dodatek mieszkaniowy należy zakwalifikować do świadczeń pieniężnych, stanowiących przychód ze stosunku pracy.

Zauważyć należy, że na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zatem przedmiotowe zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma zastosowanie zarówno do pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, jak i pozostających w stosunku służbowym (pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy). Pojęcie „przeniesienie służbowe” wskazuje wyłącznie na okoliczność zmiany miejsca wykonywania pracy przez pracownika w rozumieniu potocznym, w związku ze stosownym poleceniem pracodawcy. Tym samym brak jest podstaw do stwierdzenia, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy nie odnosi się do kwot otrzymanych przez pracowników pozostających w stosunku pracy.

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przy czym stosownie do art. 21 ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Dlatego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnione od opodatkowania są świadczenia jakie ponosi pracodawca z tytułu zakwaterowania pracowników.

Wobec powyższego otrzymane przez Panią dodatki (relokacyjny, z tytułu przeprowadzki, mieszkaniowy), będące – zgodnie z Pani wyjaśnieniami - zasiłkiem na zagospodarowanie i osiedlenie w związku z przeniesieniem służbowym, stanowiły dla Pani – w momencie ich wypłaty – przychód ze stosunku pracy zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże – na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy – suma tych dodatków, w poszczególnych latach, może zostać objęta zwolnieniem z opodatkowania do wysokości 200% wynagrodzenia należnego odpowiednio za lipiec 2019 r. i czerwiec 2020 r., tj. miesiące, w których nastąpiło Pani przeniesienie służbowe.

Tym samym, gdy w zeznaniach podatkowych za 2019 r. i 2020 r. wykazała Pani do opodatkowania kwotę uzyskanych ww. dodatków, to składając korektę zeznania rocznego za te lata może Pani wyłączyć z podstawy opodatkowania kwotę dodatków objętych ww. zwolnieniem.

Odnosząc się natomiast do kwestii wypłacanego Pani przez 5 miesięcy, począwszy od drugiego miesiąca relokacji, dodatku mieszkaniowego wskazać należy, że dodatek ten zgodnie z Pani wskazaniem nie stanowił refundacji kosztów najmu mieszkania natomiast stanowił zasiłek na zagospodarowanie i osiedlenie w związku z przeniesieniem służbowym. Zatem nie jest on świadczeniem ponoszonym przez Pani pracodawcę z tytułu zakwaterowania, dlatego nie może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego w części dotyczącej pytania nr 2 Pani stanowisko uznałem za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanów faktycznych, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).