Interpretacja indywidualna z dnia 11 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.462.2024.2.KM

Dotyczy ustalenia, czy Spółka jest uprawniona wprowadzić Sprzęt IT Zapasowy do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w miesiącu, w którym zostaje on przyjęty do magazynu, zgodnie z art. 16d ust. 2 ustawy o CIT, jako środek trwały w rozumieniu art. 16a tej ustawy i dokonywać odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych od wartości początkowej środków trwałych stanowiących taki Sprzęt IT Zapasowy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym został on wprowadzony do takiej ewidencji zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 powyższej ustawy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 sierpnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Spółka jest uprawniona wprowadzić Sprzęt IT Zapasowy do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w miesiącu, w którym zostaje on przyjęty do magazynu, zgodnie z art. 16d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako środek trwały w rozumieniu art. 16a tej ustawy i dokonywać odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych od wartości początkowej środków trwałych stanowiących taki Sprzęt IT Zapasowy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym został on wprowadzony do takiej ewidencji zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 powyższej ustawy.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 2 października 2024 r. (data wpływu tego samego dnia).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka dominująca wraz ze spółkami zależnymi, tj.:

—(…)

należą do Podatkowej Grupy Kapitałowej X w rozumieniu art. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Ustawy o CIT”).

(…) Spółka dominująca oraz Spółki Grupy zawarły umowę o utworzeniu PGK. Umowa ta została zawarta (…). Rokiem podatkowym wybranym przez PGK jest rok kalendarzowy, przy czym pierwszy rok podatkowy rozpoczął się (…). W związku z koniecznością zgłoszenia i rejestracji Umowy przez naczelnika urzędu skarbowego, spółka dominująca, przedłożyła wcześniej wymienioną Umowę – zgodnie z art. 1a ust. 4 Ustawy o CIT – do właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

W konsekwencji (…) naczelnik urzędu skarbowego wydał decyzję o rejestracji PGK. A jest podmiotem reprezentującym PGK i spółką dominującą w rozumieniu art. 1a ust. 2 pkt 1 lit. b Ustawy o CIT.

A jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością posiadającą siedzibę oraz zarząd na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Spółka podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „CIT”) od całości dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (Spółka posiada tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce). Rok podatkowy Spółki jest równy z rokiem kalendarzowym.

Spółka prowadzi głównie działalność gospodarczą w (…). Zgodnie z przyjętym modelem biznesowym, Spółka prowadzi działalność z wykorzystaniem (…).

Na potrzeby prowadzenia działalności Spółka nabywa sprzęt elektroniczny, w tym głównie: komputery (laptopy), monitory, słuchawki oraz telefony komórkowe (dalej: „Sprzęt IT”).

Część zakupionego Sprzętu IT zostaje od razu wydana pracownikom oraz współpracownikom Spółki. W takim przypadku Spółka zakupiony Sprzęt IT stanowiący środki trwałe przyjmuje do używania i wprowadza do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Odpisy amortyzacyjne dla celów podatkowych zostają dokonane od miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczęto faktyczne używanie środka trwałego.

Jednocześnie, chcąc zapewnić ciągłość działalności Spółki oraz zniwelować negatywne skutki związane z serwisowaniem Sprzętu IT, który może ulec uszkodzeniu lub awarii Spółka część Sprzętu IT nabywa z przeznaczeniem go jako „zapasowy”. Tym samym, część nabytego Sprzętu IT nie jest wydawana niezwłocznie (na przykład pracownikom, współpracownikom), a służy uzupełnieniu braków sprzętowych w ramach bieżących potrzeb Spółki (dalej: „Sprzęt IT Zapasowy”).

Sprzęt IT Zapasowy, kompletny i zdatny do użytku, przyjmowany jest na magazyn oraz utrzymywany jest w stanie ciągłej gotowości do użytku, tak aby zapewnić ciągłość działalności gospodarczej Spółki w razie awarii lub konieczności wymiany już używanego Sprzętu IT. W zaprezentowanym zdarzeniu przyszłym, Spółka powzięła wątpliwości w zakresie zasad ujmowania odpisów amortyzacyjnych od Sprzętu IT Zapasowego oraz uznawania ich za koszt uzyskania przychodu.

W uzupełnieniu wniosku z 2 października 2024 r. wskazali Państwo m.in., że Sprzęt IT Zapasowy został nabyty przez Spółkę w celu użytkowania w działalności gospodarczej przez przewidywany okres dłuższy niż rok.

Pytanie

Czy Spółka jest uprawniona wprowadzić Sprzęt IT Zapasowy do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w miesiącu, w którym zostaje on przyjęty do magazynu, zgodnie z art. 16d ust. 2 ustawy o CIT, jako środek trwały w rozumieniu art. 16a tej ustawy i dokonywać odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych od wartości początkowej środków trwałych stanowiących taki Sprzęt IT Zapasowy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym został on wprowadzony do takiej ewidencji zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 powyższej ustawy?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, Sprzęt IT Zapasowy może zostać wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Spółki w miesiącu, w którym zostaje on przyjęty do magazynu. Jednocześnie Wnioskodawca jest uprawniony dokonywać odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych od wartości początkowej środków trwałych stanowiących taki Sprzęt IT Zapasowy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym został on wprowadzony do takiej ewidencji.

Uzasadnienie stanowiska

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. W konsekwencji podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej oraz gdy wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów).

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o CIT kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m ustawy.

Jednocześnie, zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, co do zasady amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

• budowle i budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
• maszyny, urządzenia i środki transportu,
• inne przedmioty

- o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do użytkowania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu.

Zgodnie z powyższym środki trwałe podlegają amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

• zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
• stanowią własność lub współwłasność podatnika,
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,
• nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy o CIT.

Po spełnieniu powyższych przesłanek i wprowadzeniu środków trwałych do właściwej ewidencji podatnik nabywa prawo rozpoznania dokonywanych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych jako kosztów uzyskania przychodów.

Jak wynika natomiast z art. 16d ust. 2 ustawy o CIT środki trwałe wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania.

W myśl natomiast art. 16h ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek wprowadzono do ewidencji. Z zestawienia powyższych przepisów wynika, że momentem rozstrzygającym o momencie rozpoczęcia amortyzacji podatkowej środka trwałego jest jego wprowadzenie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Sprzęt IT Zapasowy stanowi środki trwałe, o których mowa w art. 16a ust. 1 ustawy o CIT. W szczególności Sprzęt IT Zapasowy został nabyty przez Spółkę w celu wykorzystania w działalności gospodarczej przez przewidywany okres dłuższy niż rok i stanowi jego własność. Ponadto Sprzęt IT Zapasowy jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia na magazyn. Ponieważ ustawa o CIT nie definiuje pojęcia „kompletny i zdatny do użytku”, należy odwołać się do wykładni językowej tych pojęć. Zgodnie z definicją słownikową „kompletny” oznacza „stanowiący komplet, niemający braków, obejmujący całość z danego zakresu, całkowity, zupełny”, natomiast pojęcie „zdatny” oznacza „nadający się do czegoś, odpowiedni, stosowny, przydatny” (por. Słownik Języka Polskiego wyd. PWN, wersja internetowa www.sjp.pwn.pl). W konsekwencji powyższe warunki spełnia składnik majątku trwałego, który posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania zgodnie z przeznaczeniem i będący sprawny technicznie. Jak wskazuje się w doktrynie, pojęcie kompletności i zdatności do używania jest kategorią subiektywną: „(...) to znaczy, że jej ocena może być dokonana wyłącznie w oparciu o analizę konkretnej sytuacji danego podmiotu. Ocena kompletności i zdatności do używania powinna w pierwszej kolejności odnosić się do tego, jaki użytek ze składnika majątkowego ma zamiar uczynić jego właściciel. Może się okazać, że składnik majątku z punktu widzenia określonego, zaplanowanego sposobu używania tego składnika będzie niekompletny i niezdatny do użytku, podczas gdy dla innej formy używania będą spełnione warunki kompletności i zdatności do używania” (D. Bednarski, D. Gałązka, B. Hudziak, P. Kędzia, G. Maślanko, M. Ratajczak, R. Śmigórski, Środki trwałe, wartości niematerialne i prawne, inwestycje w nieruchomości, Gdańsk 2004, s. 16).

Sprzęt IT Zapasowy nabyty przez Spółkę w momencie przyjęcia do magazynu nie będzie posiadać żadnych braków i będzie nadawać się do użytku zgodnie z jego przeznaczeniem. Co więcej, Spółka podejmie działania mające na celu utrzymanie zdatności i kompletności tego środka trwałego. Wynika to z tego, że taki Sprzęt IT Zapasowy może być w każdej chwili niezbędny dla kontynuowania działalności Spółki i musi nadawać się do gospodarczego wykorzystania. Sprzęt IT Zapasowy będzie zatem gospodarczo wykorzystywany przez Spółkę jako ewentualny zamiennik zużytego czy popsutego wyposażenia. Sprzęt IT Zapasowy będzie spełniał te same warunki techniczne i użytkowe, co odpowiednio Sprzęt IT (którego ma być zamiennikiem). Z tego względu Sprzęt IT Zapasowy nabyty przez Spółkę w momencie przyjęcia w magazynie będzie środkiem trwałym kompletnym i zdatnym do użytku.

Zdaniem Wnioskodawcy Sprzęt IT Zapasowy zostaje przyjęty do używania przez Spółkę w momencie przekazania go do magazynu. Już w tym momencie bowiem Sprzęt IT Zapasowy jest używany jako sprzęt serwisowy służący na przykład usuwaniu awarii. W działalności gospodarczej Spółki konieczne jest szybkie i efektywne usuwanie awarii Sprzętu IT. Najczęściej najprostszym i najszybszym rozwiązaniem jest wymiana popsutego Sprzętu IT na nowy. W konsekwencji istotne dla Spółki jest używanie Sprzętu IT Zapasowego jako narzędzia do usuwania awarii i utrzymywanie go w stanie ciągłej gotowości do zastąpienia nim zużytego Sprzętu IT. Zgodnie z definicją słownikową pojęcie „używać” oznacza „zastosować coś jako środek, narzędzie, zrobić z czegoś użytek” (por. Słownik Języka Polskiego wyd. PWN, wersja internetowa www.sjp.pwn.pl). Przyjęcie Sprzętu IT Zapasowego oznacza wykorzystanie tego sprzętu jako środka niezbędnego do usuwania awarii i zapewnienia sprawnej i nieprzerwanej działalności Spółki. Utrzymywanie ciągłości sprzedaży poprzez sprawne i efektywne usuwanie awarii oraz zastępowanie zużytego czy popsutego Sprzętu IT jest kluczowym elementem prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. To oznacza, że Spółka używa Sprzętu IT Zapasowego jako narzędzia i zamiennika w prowadzonej działalności gospodarczej.

Nie powinno zatem również budzić wątpliwości, że Spółka wykorzystuje Sprzęt IT Zapasowy na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT. Celem Sprzętu IT Zapasowego jest zagwarantowanie ciągłości oraz efektywności wszelkich działań dokonywanych przez Spółkę w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Spółka nabywa Sprzęt IT Zapasowy wyłącznie w celach związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą i takie też jest ich przeznaczenie.

Powyższe stanowisko zgodne jest ze stanowiskiem organów podatkowych potwierdzanych m.in. w:

• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 24 sierpnia 2012 r., Znak: IBPBI/2/423-556/12/JD;
• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 9 marca 2010 r., Znak: ITPB3/423-768/09/AM;
• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 grudnia 2014 r., Znak: ILPB4/423-469/14-2/MC;
• interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 stycznia 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.495.2019.1.NL;
• interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 czerwca 2024 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.213.2024.1.RH.

Podsumowując, nabywany przez Spółkę Sprzęt IT Zapasowy stanowi środek trwały w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy o CIT. Taki Sprzęt IT Zapasowy zostaje przyjęty do używania przez Spółkę z chwilą skierowania go jako kompletnego i zdatnego do użytku do magazynu. Wówczas, zgodnie z art. 16d ust. 2 ustawy o CIT, Spółka powinna wprowadzić środek trwały stanowiący Sprzęt IT Zapasowy do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Stosownie zaś do art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT Wnioskodawca rozpocznie dokonywanie odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym taki środek trwały stanowiący Sprzęt IT Zapasowy zostanie wprowadzony do ewidencji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Przepis powyższy oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Zatem, kosztem uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

— został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

— jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

— pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

— poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

— został właściwie udokumentowany,

— nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Niektóre wydatki zaliczane są w ciężar kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne od ich wartości początkowej.

Jak wynika bowiem z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT:

W myśl art. 16a ust. 1 ww. ustawy:

Oznacza to, że wymienione w pkt 1-3 powyższej regulacji środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

— zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,

— stanowią własność lub współwłasność podatnika - amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o CIT,

— są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania – ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,

— przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok – to podatnik samodzielnie decyduje o tym, jak długo będzie używany dany składnik,

— są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,

— nie są zamieszczone w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy o CIT.

Jak już wyżej zostało wskazane, środek trwały podlega amortyzacji w sytuacji, gdy w dniu przyjęcia do używania jest kompletny i zdatny do użytku.

Składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Poprzez sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania.

Jak wynika z art. 16d ust. 2 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 16f ust. 1 ustawy o CIT:

Na podstawie art. 16f ust. 3 ustawy o CIT:

Przy czym, zgodnie z art. 16d ust. 1 ustawy o CIT:

Jak wskazuje art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 16i ust. 1 ww. ustawy:

Z powyższych przepisów wynika, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok (środków trwałych). Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiących załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Aby dany składnik majątku mógł zostać zaliczony do środków trwałych, musi stanowić własność lub współwłasność podatnika.

Biorąc pod uwagę powyższe należy wskazać, że jednym z kryteriów stanowiących o klasyfikacji danego urządzenia (nabytego lub wytworzonego przez podatnika) jako odrębnego środka trwałego jest kwestia jego kompletności i zdatności do używania.

Przepisy prawa podatkowego nie określają co należy rozumieć pod pojęciem „kompletny i zdatny do użytkowania”. Zgodnie z regułą wykładni językowej, w myśl której w sytuacji, gdy ustawodawca nie nadał danemu terminowi szczególnego znaczenia, stosując definicję ustawową, należy przyjąć takie jego znaczenie, jakie funkcjonuje w języku powszechnym.

W języku powszechnym - jak wynika z definicji zawartej w słowniku języka polskiego wydawnictwa naukowego PWN (www.sjp.pwn.pl) – pojęcie „używać” jest synonimem pojęcia „użyć” i oznacza, m.in. „zastosować coś jako środek, narzędzie” oraz „zrobić z czegoś użytek”. Z powyższego należy wywieść, że oddanie środka trwałego „do używania” jest ściśle związane z włączeniem go do wykorzystywania w prowadzonej działalności gospodarczej, po uprzednim stwierdzeniu, że jest on kompletny i zdatny do użytku. Składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Poprzez sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania – po uzyskaniu stosownych pozwoleń i koncesji. Oznacza to, że w dniu przyjęcia do używania środki trwałe powinny być obiektywnie gotowe do wykorzystywania ich przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Takie rozumienie kryteriów „kompletności” i „zdatności do użytku” prezentowane jest szeroko w doktrynie prawa podatkowego:

— „kompletne i zdatne do użytku są takie składniki majątku trwałego, które zawierają wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania zgodnie z ich przeznaczeniem, bez narażenia życia lub zdrowia osób z nich korzystających, które ponadto posiadają stosowne atesty i homologacje oraz dopuszczone są do używania przez właściwe organy administracji państwowej” (J. Marciniuk, Podatek dochodowy od osób prawnych, Komentarz, C.H. Beck, Warszawa 2009, s. 518-519);

— „składnik majątku spełnia przesłanki kompletności i zdatności do użytku, jeżeli jest on wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto są sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie” (E. Mazur, Komentarz do art. 16 (a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, 2009, LEX);

— „zdatność do użytku w wielu sytuacjach faktycznych oznaczać będzie konieczność spełnienia szeregu wymogów formalnoprawnych nakładanych na przedsiębiorcę przez odrębne przepisy” (M. Wilk, Komentarz do art. 16 (a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, 2014, LEX);

— „kompletność oraz zdatność do użytku w dniu przyjęcia do używania oznacza też, że środek trwały zawiera wymagane elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, jest sprawny technicznie, a jeśli istnieją wymogi formalne, to także one są spełnione” (M. Ślifirczyk, F. Świtała, R. Krasnodębski, G. Dźwigała, P. Karwat, Z. Huszcz, Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych. Komentarz, Lexis Nexis, Warszawa 2009).

W świetle powyższego należy podkreślić, że składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Natomiast, sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć jako „możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania”.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy Spółka jest uprawniona wprowadzić Sprzęt IT Zapasowy do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w miesiącu, w którym zostaje on przyjęty do magazynu, zgodnie z art. 16d ust. 2 ustawy o CIT, jako środek trwały w rozumieniu art. 16a tej ustawy i dokonywać odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych od wartości początkowej środków trwałych stanowiących taki Sprzęt IT Zapasowy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym został on wprowadzony do takiej ewidencji zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 powyższej ustawy.

W odniesieniu do przedstawionych przez Państwa wątpliwości, stwierdzić należy, że z opisu sprawy wynika, że Sprzęt IT Zapasowy, spełnia wszystkie przesłanki do uznania go za środek trwały zgodnie z dyspozycją art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, bowiem wskazują Państwo, że chcąc zapewnić ciągłość działalności Spółki oraz zniwelować negatywne skutki związane z serwisowaniem Sprzętu IT, który może ulec uszkodzeniu lub awarii Spółka część Sprzętu IT nabywa z przeznaczeniem go jako „zapasowy”. Tym samym, część nabytego Sprzętu IT nie jest wydawana niezwłocznie (na przykład pracownikom, współpracownikom), a służy uzupełnieniu braków sprzętowych w ramach bieżących potrzeb Spółki. Sprzęt IT Zapasowy, kompletny i zdatny do użytku, przyjmowany jest na magazyn oraz utrzymywany jest w stanie ciągłej gotowości do użytku, tak aby zapewnić ciągłość działalności gospodarczej Spółki w razie awarii lub konieczności wymiany już używanego Sprzętu IT. Sprzęt IT Zapasowy został nabyty przez Spółkę w celu użytkowania w działalności gospodarczej przez przewidywany okres dłuższy niż rok.

W świetle powyższych okoliczności, Sprzęt IT Zapasowy jako kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do magazynu stanowi środek trwały podlegający amortyzacji podatkowej.

Z tego też względu mogą Państwo wprowadzić ten sprzęt do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z art. 16d ust. 2 ustawy o CIT, w miesiącu w którym zostaje on przyjęty do magazynu, bowiem przyjęcie tego sprzętu do magazynu i utrzymanie go w ciągłej gotowości stanowi o przeznaczeniu go do używania. Tym samym, są Państwo również uprawnieni do dokonywania dla celów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej tych środków trwałych (Sprzętu IT Zapasowego), zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym został on wprowadzony do ewidencji środków trwałych.

Wobec powyższego, Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).