Interpretacja indywidualna z dnia 10 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4019.13.2024.1.AW

Dotyczy podstawy opodatkowania w zakładach wzajemnych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od gier hazardowych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 12 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy określenia podstawy opodatkowania w przypadku zawarcia przez gracza zakładu typu (...), wpłynął 19 sierpnia 2024 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego:

(...) w (...) (dalej: „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie urządzania zakładów wzajemnych tj. bukmacherskich i totalizatorów, o których mowa w art. 2 ust. 2 Ustawy [o grach hazardowych]. Wnioskodawca działa w oparciu o zezwolenie Ministra Finansów na urządzanie zakładów wzajemnych – bukmacherskich przez sieć Internet z dnia (…) r. nr (...) przedłużonego decyzją z dnia (…) r. nr (…).

Zasady oferowania przez Wnioskodawcę zakładów wzajemnych zawarte są w szczególności w Regulaminie zakładów bukmacherskich urządzanych przez Wnioskodawcę (dalej: „Regulamin”), zatwierdzonym przez Ministra ds. finansów publicznych decyzją z dnia (…) r., nr (...).

Ponadto, reguły sprzedaży premiowych, promocji, bonusów i innych tego rodzaju ofert specjalnych przyznawanych przez (...) zawarte są w regulaminie ogólnym ofert z dnia 20 kwietnia 2024 r. (dalej: „Regulamin Ogólny Ofert ), działającym w połączeniu z Regulaminem oraz regulaminem konkretnej sprzedaży premiowej, promocji, bonusu i innych tego rodzaju ofert specjalnych zawartymi na oficjalnej stronie internetowej Spółki.

Jedną z praktykowanych przez Spółkę ofert specjalnych jest tzw. (...), rozumiany jako darmowy zakład (dalej: „(...)”), czyli obstawianie zakładów bukmacherskich bez inwestowania własnych środków.

(...) jest darmowym zakładem, dzięki któremu gracz może zawrzeć zakład na wybrane przez siebie z publicznej oferty bukmachera wydarzenie sportowe. Co do zasady, taki zakład nie ma dodatkowych warunków uzależniających odebranie wygranej. Wygrana z (...), to środki, które gracz może wypłacić.

W przypadku zakładu opartego o (...) wygrana jest co do zasady ustalana w taki sam sposób, w jaki liczona jest wygrana kuponu podstawionego ze środków gracza, jednak z tą różnicą, że jest ona pomniejszana o wartość postawionego (...).

W przypadku przegranej przez gracza zakładu opartego o (...), gracz nie ponosi żadnych kosztów zawarcia takiego zakładu.

Zasady przyznawania (...) są określone w regulaminie szczegółowym każdej promocji na stronie internetowej Spółki lub w bezpośredniej komunikacji.

Jedną z promocji obejmującej przyznanie (...) jest oferta powitalna dla nowych graczy Spółki (dalej: „Oferta”).

(...) u Spółki w ramach Oferty można otrzymać np. po wpisaniu przy rejestracji kodu promocyjnego i pobraniu aplikacji bukmacherskiej Wnioskodawcy na iOS lub Android.

(...) uprawnia gracza do postawienia zakładu na dowolne wydarzenie sportowe oferowanego w „zwykłej” ofercie Spółki za darmo, tj. bez wpłacania (lub pobierania z depozytu gracza) stawki.

Wygrana w zakładzie opartym o (...) zostanie ustalona jako kwota, którą za tożsamy zakład wygrałby gracz stawiając kwotę X, pomniejszoną o wartość samej hipotetycznej stawki.

Praktyczne funkcjonowanie mechanizmu zakładów opartych o (...) przedstawione jest na poniższym przykładzie.

Trzech graczy obstawiło to samo wydarzenie (zwycięstwo drużyny Czerwonych w meczu z drużyną Białych) po kursie 11,36.

Gracz 1 obstawił to wydarzenie z własnych środków, stawiając 10 złotych.

Gracz 2 obstawił to wydarzenie z własnych środków, stawiając 9 złotych.

Gracz 3 obstawił to wydarzenie, korzystając z oferty (...) na 10 złotych.

W przypadku Gracza 1 potencjalna wygrana ustalana jest w następujący sposób:

10 PLN (stawka) * 0,88 (współczynnik dla wszystkich zakładów) *11,33 [11,36] (kurs) = 99,77 [99,97] PLN

W przypadku Gracza 2 potencjalna wygrana ustalana jest w następujący sposób:

9 PLN (stawka) * 0,88 (współczynnik dla wszystkich zakładów) *11,36 (kurs) = 89,97 PLN

W przypadku Gracza 3 potencjalna wygrana ustalana jest w następujący sposób:

(10 PLN (hipotetyczna stawka) * 0,88 (współczynnik dla wszystkich zakładów) *11,36 (kurs) – 10 PLN (hipotetyczna stawka) = 89,97 PLN

W praktyce zatem Gracz 3 miałby szansę w tym przypadku na uzyskanie takiej samej wygranej korzystając z (...) na hipotetyczne 10 złotych lub stawiając 9 złotych z własnych środków.

Stawki pochodzące z (...)nie podlegają zwrotowi w przypadku zakładów typu „remis = zwrot” oraz zakładów anulowanych.

Pytanie

Czy w przypadku zawarcia przez gracza zakładu w oparciu o opisaną w stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) ofertę (...), podstawą opodatkowania podatkiem od gier dla takiego zakładu jest efektywna stawka zakładu, tzn. stawka, którą gracz musiałby wpłacić z własnych środków, aby z tytułu zakładu opartego o ten sam kurs uzyskać wygraną tej samej wysokości?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Spółki, w przypadku zawarcia przez gracza zakładu w oparciu o opisaną w stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) ofertę (...), podstawą opodatkowania podatkiem od gier dla takiego zakładu jest efektywna stawka zakładu, tzn. stawka, którą gracz musiałby wpłacić z własnych środków, aby z tytułu zakładu opartego o ten sam kurs uzyskać wygraną tej samej wysokości.

W myśl art. 1 ust. 2 Ustawy, grami hazardowymi są gry losowe, zakłady wzajemne, gry w karty, gry na automatach.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 Ustawy zakładami wzajemnymi są zakłady o wygrane pieniężne lub rzeczowe, polegające na odgadywaniu:

1) wyników sportowego współzawodnictwa ludzi lub zwierząt, w których uczestnicy wpłacają stawki, a wysokość wygranej zależy od łącznej kwoty wpłaconych stawek - totalizatory;

2) zaistnienia różnych zdarzeń, w tym zdarzeń wirtualnych, w których uczestnicy wpłacają stawki, a wysokość wygranych zależy od umówionego, między przyjmującym zakład, a wpłacającym stawkę, stosunku wpłaty do wygranej - bukmacherstwo.

W art. 2a Ustawy zdefiniowano „zdarzenia wirtualne” przez, które rozumie się generowane komputerowo zdarzenia dotyczące sportowego współzawodnictwa ludzi lub zwierząt.

Stosownie do art. 73 ust. 1 pkt 4 Ustawy podstawę opodatkowania podatkiem od gier stanowi w zakładach wzajemnych - suma wpłaconych stawek.

Zgodnie z art. 74 pkt 6 i 7 Ustawy stawka podatku od gier wynosi dla:

-zakładów wzajemnych na sportowe współzawodnictwo zwierząt na podstawie zezwoleń udzielanych wyłącznie na ich urządzanie - 2,5%;

-zakładów wzajemnych innych niż wymienione powyżej - 12%.

W praktyce z treści przepisów wynika, że elementem składowym zakładu wzajemnego są trzy elementy:

1)stawka;

2)wygrana;

3)umówiony, między przyjmującym zakład, a wpłacającym stawkę, stosunek wpłaty do wygranej (potocznie zwany kursem zakładu).

Konsekwentnie, z art. 73 ust. 1 pkt 4 łącznie z art. 2 ust. 2 pkt 2 Ustawy wynika, że elementem postawy opodatkowania podatkiem od gier są wartości, które warunkują udział w zakładzie wzajemnym i które są konsumowane w jego rozstrzygnięciu jako wygrana/przegrana. W praktyce oznacza to, że tylko kwota, która może kształtować wartość wygranej, może być uważana za stawkę, a w konsekwencji może być wliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od gier.

Stanowisko to znajduje oparcie w orzecznictwie organów podatkowych. W szczególności Dyrektor KIS w interpretacji z dnia 2 października 2023 r., nr 0111-KDIB3-3.4013.247.2023.2.AW, wskazał, że: „stawka jest to kwota wpłacona przez gracza (ewentualnie za gracza), która wraz kursem (wynikającym z pojedynczego typowanego zdarzenia albo z iloczynu wielu typowanych zdarzeń) określa wartość wygranej w zawartym zakładzie wzajemnym, inaczej mówiąc stawka jest to kwota, która kształtuje wartość wygranej („bierze” udział w zakładzie). A contrario, kwota która nie kształtuje wartości wygranej, tj. nie bierze udziału w zakładzie - nie może być uznana za stawkę, w konsekwencji nie może być wliczana do podstawy opodatkowania.” Podobne stanowisko Wnioskodawcy Dyrektor KIS zajął w innych interpretacjach indywidualnych, w tym w interpretacji indywidualnej z dnia 27 maja 2022 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4013.75.2022.1.PK, w interpretacji indywidualnej z 6 czerwca 2023 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4013.127.2023.1.AW oraz interpretacji indywidualnej z dnia 12 czerwca 2023 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4013.126.2023.2.AW.

Poprzez skorzystanie przez przystępującego do zakładu wzajemnego z oferowanego przez Spółkę (...), gracz spełnia warunek dokonania wpłaty stawki (uiszczenia należności), kiedy jest ona „wpłacana” (rozliczana) przez Spółkę za gracza.

W ocenie Spółki, nie można przy tym przyjąć, że stawką w zakładzie jest nominalna wartość (...). W tym przypadku bowiem wartość wygranej jest efektywnie kształtowana tylko przez tę część wartości nominalnej (...), która bierze udział w efektywnej wygranej, tzn. skutkuje uzyskaniem wygranej określonej w zakładzie zgodnie z kursem, który również został określony w zakładzie (i jest dostępny w publicznej ofercie Spółki).

Aby ustalić efektywną stawkę zakładu należy zatem ustalić, jaką kwotę musiałby wpłacić gracz (lub osoba trzecia za gracza), aby w zakładzie na tożsamych warunkach (tzn. według tego samego kursu) otrzymać taką samą wygraną.

Innymi słowy, zakład oparty o (...) może zostać opisany poprzez poniższe równania:

Efektywna Stawka * Kurs * 0,88 (współczynnik dla wszystkich zakładów) = Możliwa wygrana

Aby zatem ustalić efektywną stawkę, która bierze udział w zakładzie i może stanowić podstawę opodatkowania podatkiem od gier, należy przekształcić to równanie w następujący sposób:

Efektywna stawka=Możliwa wygrana / Kurs*0,88 (współczynnik dla wszystkich zakładów  

Gracz już w momencie zawierania zakładu zna kurs w oparciu, o który jest zawierany zakład (jest to kurs oferowany przez Spółkę) i potencjalną efektywną wygraną, która obliczana jest w oparciu o wzór opisany w stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym), a zatem w momencie zawierania umowy zakładu wzajemnego między graczem i Spółką jest możliwe ustalenie efektywnej stawki zakładu, którą gracz (lub podmiot trzeci) musiałby wpłacić, żeby zawrzeć taki sam zakład.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 i 2 z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 227) - zwanej dalej „ustawą”:

Stosownie do art. 2 ust. 2 ustawy:

Zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy

Stosowne do art. 73 ust. 1 pkt 4 ustawy

Jak wynika z opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, jedną z praktykowanych przez Państwa Spółkę ofert specjalnych jest tzw. oferta (...), rozumiana jako darmowy zakład czyli obstawianie zakładów bukmacherskich bez inwestowania własnych środków. (...) jest darmowym zakładem, dzięki któremu gracz może zawrzeć zakład na wybrane przez siebie z publicznej oferty bukmachera wydarzenie sportowe. Co do zasady, taki zakład nie ma dodatkowych warunków uzależniających odebranie wygranej. Wygrana z (...), to środki, które gracz może wypłacić. W przypadku zakładu opartego o (...) wygrana jest co do zasady ustalana w taki sam sposób, w jaki liczona jest wygrana kuponu podstawionego ze środków gracza, jednak z tą różnicą, że jest ona pomniejszana o wartość postawionego (...). W przypadku przegranej przez gracza zakładu opartego o (...), gracz nie ponosi żadnych kosztów zawarcia takiego zakładu. Ofertę (...) można otrzymać np. po wpisaniu przy rejestracji kodu promocyjnego i pobraniu Państwa aplikacji bukmacherskiej na system iOS lub Android. (...) uprawnia gracza do postawienia zakładu na dowolne wydarzenie sportowe oferowanego w Państwa zwykłej ofercie za darmo, tj. bez wpłacania (lub pobierania z depozytu gracza) stawki.

Analizując niniejszą sprawę w pierwszej kolejności należy zauważyć, że podatek od gier (w szczególności w przypadku zakładów wzajemnych) jest podatkiem pośrednim obciążającym usługi polegające na prowadzeniu gier hazardowych. Opodatkowane są tu określone rodzaje działalności, obciążone według stawek podatkowych zróżnicowanych w zależności od rodzaju prowadzonej gry. Również podstawa opodatkowania jest zróżnicowana w zależności od rodzaju gry. W przypadku zakładów wzajemnych opodatkowaniu podlega suma wpłaconych stawek.

W przedmiotowej sprawie należy zatem rozstrzygnąć, jak należy rozumieć sformułowanie „suma wpłaconych stawek”, która określa podstawę opodatkowania w zakładach wzajemnych. Ze względu na brak definicji legalnej tego sformułowania należy zastosować wykładnie językową.

Z gramatycznej wykładni art. 2 ust. 2 ustawy wynika, że warunkiem skutecznego zawarcia zakładu jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, a mianowicie: wytypowanie określonego zdarzenia i wpłacenie stawki.

Mówiąc o sumie wpłaconych stawek, które stanowią podstawę opodatkowania, należy mieć na uwadze wartość wszystkich (suma) wpłaconych kwot (stawek). O wpłacie stawki można mówić, gdy określona kwota zostanie przeznaczona na określony zakład. Stawka, przesądza o możliwości gry w zakładzie wzajemnym. Według słownika języka polskiego „stawka” to m.in. „kwota, którą można zyskać lub stracić w grze hazardowej”, „to, czym się ryzykuje lub co można zyskać, podejmując jakieś działanie”. Zatem wpłacona stawka to kwota, która bierze udział w zakładzie wzajemnym, kształtując wartość ewentualnej wygranej (tj. ma wpływ na jej wysokość obok innych elementów, jak np. kurs na dane zdarzenie). Tym samym podlega ona wliczeniu do podstawy opodatkowania podatkiem od gier.

Należy zauważyć, że przepisy w zakresie podatku od gier nie warunkują opodatkowania stawki biorącej udział w grze od jej pochodzenia, czy od tego czy jest ona wpłacana przez samego gracza czy też jest ona wpłacana za gracza np.: przez sponsora czy też w bonusach przez bukmachera.

Warto też zauważyć, że wykładnia językowa, jest tożsama z wykładnią celowościową art. 73 ust. 1 pkt 4 ustawy. Jak zauważono powyżej „suma wpłaconych stawek” dotyczy wartości pieniężnych biorących udział w zakładzie, niezależnie od źródła ich pochodzenia. Ma to na celu zapobieżeniu sytuacjom w których sztucznie dochodziłoby to zaniżania podstawy opodatkowania.

W tym miejscu warto przywołać wyrok NSA (sygn. akt II FSK 2312/10), który co prawda dotyczy nieobwiązującej już ustawy z dnia 29 lipca 2009 r. o grach i zakładach wzajemnych (przepisy w zakresie określenia podstawy opodatkowania w zakresie zakładów wzajemnych pozostały takie same) oraz innej konstrukcji zakładów wzajemnych, lecz który mimo to zachowuje swą aktualność. W orzeczeniu tym Sąd stwierdził, że:

„W rzeczywistości wartość kursu, który bierze udział w następnej okazji pełni rolę stawki, która nie została fizycznie wpłacona przez gracza. Gracz przystępując do zakładu nie dysponuje kwotą pełniącą rolę stawki w kolejnej okazji i dopiero poprawne typowanie pierwszej okazji materializuje wartość biorącą udział w kolejnym zakładzie. Oznacza, to że w interpretowanym stanie faktycznym mamy do czynienia z wieloma stawkami, a więc kwotami stawianymi w grze, pomimo że fizycznie dochodzi tylko do jednej wpłaty. Z tego też względu trafna jest teza wywiedziona przez Sąd pierwszej instancji, że: w zakładach wzajemnych, bez względu na rodzaj zakładu, podstawę opodatkowania podatkiem od gier stanowi suma stawek, o której przesądza ilość faktycznie zawartych zakładów, a nie nazwa jaką organizator nadał danemu zakładowi, w celu zachęcenia gracza do zawarcia większej ilości zakładów, gwarantując z jednej strony korzystne przeliczenie stawki/bonusu, z drugiej zaś nie dając możliwości zrezygnowania z gry do czasu ostatecznego jej zakończenia”.

Należy też przytoczyć wyrok NSA z 9 sierpnia 2022 r. (sygn. akt III FSK 2645/21) gdzie Sąd, w sprawie tożsamej do tej, orzekł:

„Zatem stawka jest wartością, która bierze udział w grze, przez co należy przyjąć znaczenie tego wyrazu takie, że stawka jest to kwota, którą można zyskać lub stracić w grze hazardowej (albo jako kwotę płaconą za los loterii).

Z żadnego przepisu ustawy o grach hazardowych nie wynika, że jakiekolwiek znaczenie ma źródło, z którego przystępujący do zakładu wzajemnego zaczerpnął pieniądze na wpłacenie stawki. Istotne jest, by określona kwota została przeznaczona na dany zakład wzajemny, bo bez niej nie może dojść do zawarcia takiego zakładu. Jak słusznie wskazał Sąd pierwszej instancji, z art. 2 ust. 2 u.g.h. wynika, że warunkiem skutecznego zawarcia zakładu wzajemnego jest wytypowanie określonego zdarzenia i wpłacenie stawki. Bez spełnienia tych dwóch warunków nie ma zakładu wzajemnego, czyli zdarzenia, którego dotyczy interpretacja indywidualna.

(…)

Poprzez skorzystanie przez przystępującego do zakładu wzajemnego z oferowanego przez skarżącą bonusu, spełnia on warunek dokonania wpłaty stawki (uiszczenia należności). Owa wpłata pochodząca z bonusu jest odnotowywana na koncie („portfelu”) gracza, jak podała skarżąca. Wprawdzie skarżąca tego nie wyartykułowała, ale wydaje się dość oczywistym, że odnotowanie na koncie gracza kwoty stanowiącej stawkę, o której mowa w art. 2 ust. 2 u.g.h., umożliwia mu typowanie określonego zdarzenia i w efekcie finalnym zawarcie zakładu wzajemnego. Skoro poprzez skorzystanie z bonusu przystępujący do gry zyskuje kwotę, która umożliwia mu spełnienie jednego z ustawowych warunków zakładu wzajemnego, to nie ma żadnych przeciwwskazań, w świetle omawianych przepisów, aby uznać, iż dokonana została wpłata stawki. Skarżący w takiej sytuacji zdecydował, że kwotę stanowiącą wartość bonusu wykorzystuje na wpłatę stawki. Z ostrożności zastrzec należy, iż bez znaczenia pozostaje, że nie mógł on wykorzystać bonusu na inny cel (jak podała skarżąca), ważne jest, iż kwota stanowiąca równowartość bonusu została wykorzystana na uiszczenie koniecznej kwoty stawki. Prawidłowe jest więc stanowisko Sądu pierwszej instancji, zgodnie z którym w przypadku zawarcia zakładu przez gracza przy wykorzystaniu bonusu, dochodzi do wpłaty stawki w rozumieniu w art. 2 ust. 2 u.g.h.”.

Według Państwa - w przypadku zawarcia przez gracza zakładu w oparciu o opisaną w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym ofertę (...) – podstawą opodatkowania podatkiem od gier dla takiego zakładu jest zdefiniowana przez Państwa „efektywna stawka zakładu”.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, ustawa o grach hazardowych nie posługuje się pojęciem „efektywnej stawki zakładu”, na którym opierają Państwo swoje założenia. Z ustawy natomiast wynika, że podstawą opodatkowania w zakładach wzajemnych jest suma wpłaconych stawek, która dotyczy wartości pieniężnych biorących udział w zakładzie. Stawka ta, wraz z kursem, kształtuje wysokość potencjalnej wygranej. Przy czym, bez znaczenia są Państwa ustalenia z graczami, co do wzajemnych rozliczeń związanych z wypłatą wygranej. To że gracz – zawierając zakład w ramach oferty (...) – godzi się na pomniejszenie wypłaty potencjalnej wygranej, o wartość stawki, nijak nie wpływa na wartość samej stawki biorącej udział w zakładzie i stanowiącej podstawę opodatkowania. Inaczej mówiąc, to czy Państwo wypłacą i w jakiej części uzyskaną przez gracza wygraną, nie zmienia tego, jaka faktycznie wartość (stawka) brała udział w zakładzie.

Zatem wbrew Państwa stanowisku to właśnie nominalna wartość (...) będzie stawką w niniejszym przypadku, bowiem zarówno wykładnia językowa jak i celowościowa dają ten sam wynik, który również wskazuje, że za podstawę opodatkowania należy przyjąć wartość która stanowi czynnik przy określaniu puli wygranej, która jest iloczynem stawki i kursu, a nie jak Państwo uważają „efektywną stawkę zakładu”, której ustawa o grach w ogólne nie przewiduje i która dodatkowo byłaby zależna od rozliczeń z graczem.

Tym samym nie można zgodzić się z Państwa stanowiskiem w myśl którego, w przypadku zawarcia przez gracza zakładu z oferty (...), podstawą opodatkowania podatkiem od gier dla takiego zakładu jest efektywna stawka zakładu.

Tym samym Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

-stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia i

-zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji wskazać należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych oraz konkretnych stanów prawnych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r., sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym opisanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.), dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.