Interpretacja indywidualna z dnia 8 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDWT.4011.103.2024.2.DS

Możliwość zastosowania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest:

- nieprawidłowe – w części dotyczącej możliwości odliczenia w całości ulgi prorodzinnej na pełnoletnie dziecko,

- prawidłowe – w pozostałym zakresie.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 sierpnia 2024 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zastosowania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 18 września 2024 r. (data wpływu 24 września 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego wraz z uzupełnieniem

Od 2014 r. jest Pani po rozwodzie. Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad dziećmi tj. A (ur. (...) kwietnia 2005 r.) i B (ur. (...).2008 r.) sąd powierzył Pani.

Byłemu mężowi pomimo zamieszkiwania w tej samej miejscowości sąd ograniczył władzę rodzicielską do prawa współdecydowania o istotnych sprawach w zakresie wyboru szkoły, zawodu i sposobu leczenia. Sąd zobowiązał ojca dzieci do comiesięcznych alimentów w kwocie po (...) zł miesięcznie na każde z dzieci, a pozostałymi kosztami utrzymania i wychowania obciążył Panią. Obecnie obydwoje dzieci uczęszczają do szkół średnich.

Ponadto sąd uregulował byłemu mężowi kontakty z dziećmi w następujący sposób: ojciec dzieci mógł spędzać I i III weekend miesiąca, pierwszy tydzień lipca i sierpnia oraz jeden tydzień ferii zimowych i jeden dzień świąt Wielkanocnych i Bożonarodzeniowych.

Po uzyskaniu rozwodu w 2014 r. przez wiele lat aż do 2021 r. z powodu braku porozumienia z ojcem dzieci odliczała Pani ulgę na dwoje dzieci po 50%, ponieważ drugą część ulgi odliczał były mąż. Jednak ojciec dzieci pomimo prawa do współdecydowania w zakresie edukacji i leczenia nie poczuwał się do pomocy w kształceniu czy opieki zdrowotnej: nigdy nie zakupił dzieciom podręczników czy pomocy dydaktycznych, nie opłacił leków, wizyt i badań u lekarzy specjalistów, których wymaga córka. Nie uczestniczył w żadnym zebraniu w szkole, nie był z dziećmi u lekarza. W najmniejszy sposób nie przyczynił się do pomocy finansowej w organizacji istotnych uroczystości np. Komunii Świętej dzieci czy wycieczek i wyjazdów klasowych itp.

Dzieci są zameldowane i mieszkają z Panią. Faktyczny ciężar związany z codziennym wychowaniem, edukacją i opieką zdrowotną oraz rosnących z roku na rok wydatków wynikających z potrzeb dzieci spoczywa na Pani.

Po zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U. z dnia 29 października 2021 r. poz. 2105) odliczyła Pani ulgę na dwoje dzieci w wysokości 100%. za rok 2021, 2022, 2023.

W latach 2021 -2023 jedynym źródłem Pani dochodów były dochody z tytułu umowy o pracę opodatkowane wg skali podatkowej . W latach 2021-2023 nie było porozumienia z ojcem dzieci w zakresie rozliczenia ulgi prorodzinnej. Miejsce zamieszkania dzieci jest takie samo jak Pani.

Miejscem zamieszkania dzieci A i B w rozumieniu ustawy z dnia 23.04.1964 r. K.C. jest: (...).

Ojciec dzieci od rozwodu ma inne miejsce zamieszkania. Z dziećmi zamieszkuje tylko wtedy gdy przebywają dzieci u niego zgodnie z wyrokiem sądu.

Wskazała Pani także, że dzieci nie przebywały nigdy w instytucjach zapewniających całodobowe utrzymanie. Dzieci (A i B) w latach 2021-2023 nie pracowały, nie otrzymywały żadnych dochodów. Nie otrzymywały także dochodów opodatkowanych w art. 30c. Nie otrzymywały dochodów opodatkowanych na zasadach ogólnych, podatkiem liniowym, ryczałtem, czy w formie karty podatkowej. Dzieci (A i B) w latach 2021-2023 nie podlegały opodatkowaniu tonażowym (ustawa z dnia 24.08.2006 r).

Nie podlegały opodatkowaniu wg ustawy z dnia 06.07.2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

A uzyskał pełnoletność w (...) kwietnia 2023 r. Mimo pełnoletności syna ojciec nadal płaci alimenty, ponieważ syn się jeszcze uczy. Syn nie otrzymywał dodatku pielęgnacyjnego lub renty socjalnej. Syn nie wstąpił w związek małżeński. Jest kawalerem. Syn jest uczniem w (...). Syn nie uzyskiwał dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ( skala podatkowa), ani na podstawie art. 30b (dochody z papierów wartościowych). Nie uzyskiwał też przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 lub w art. 21 ust 1 pkt 152 o łącznej kwocie przekraczającej 19 061,28 zł. Syn w latach 2021 -2023 nie miał przychodu.

Pytania

Czy na podstawie przedstawionej sytuacji i na podstawie art. 27f ust. 4 mogła Pani odliczyć 100 % ulgi na dzieci w latach 2021, 2022 i 2023?

Pani stanowisko w sprawie

Analizując art. 27f ust. 4 uważa Pani, że odliczenie ulgi na dzieci w częściach równych przysługuje rodzicom, którzy wspólnie wykonują władzę rodzicielską (władza naprzemienna), a gdy brak jest porozumienia między rodzicami i nie ma władzy naprzemiennej, odliczenie ulgi 100 % na dzieci stosuje podatnik u którego dzieci mają miejsce zameldowania i zamieszkania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

1. Od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1) wykonywał władzę rodzicielską;

2) pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;

3) sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Na podstawie art. 27f ust. 2 przywołanej ustawy:

2. Odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1)jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:

a)pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,

b)niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4c i 4g, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;

2)dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;

3)trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:

a)92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,

b)166,67 zł na trzecie dziecko,

c)225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

W myśl art. 27f ust. 2a cytowanej ustawy:

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a oraz art. 30c ust. 2 pkt 2.

Stosownie do art. 27f ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka.

Art. 27f ust. 2c wskazanej ustawy stanowi, że:

Odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1) na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;

2) wstąpiło w związek małżeński.

Z art. 27f ust. 2d powołanej ustawy wynika, że:

Za podatnika pozostającego w związku małżeńskim, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a oraz ust. 10 i 11, nie uważa się:

1) osoby, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów;

2) osoby pozostającej w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.

Na mocy art. 27f ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Limity dochodów określone w ust. 2 pkt 1 nie dotyczą podatnika i jego małżonka, którzy wykonywali władzę, pełnili funkcję albo sprawowali opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do jednego dziecka, posiadającego orzeczenie albo decyzję, o których mowa w art. 26 ust. 7d.

Z art. 27f ust. 3 omawianej ustawy wynika, że:

W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

Na gruncie art. 27f ust. 4 ww. ustawy:

Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę podatnicy mogą odliczyć od podatku w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. W przypadku braku porozumienia między podatnikami, którzy zgodnie z rozstrzygnięciem sądu wspólnie wykonują władzę rodzicielską nad małoletnim dzieckiem po rozwodzie lub w trakcie separacji (piecza naprzemienna), lub gdy miejsce zamieszkania dziecka jest takie samo jak miejsce zamieszkania obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim - kwotę tę podatnicy odliczają w częściach równych. W pozostałych przypadkach odliczenie w wysokości 100% stosuje podatnik, u którego dziecko ma miejsce zamieszkania w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny.

W świetle art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.

Art. 26 § 1 powołanego Kodeksu stanowi, że:

Miejscem zamieszkania dziecka pozostającego pod władzą rodzicielską jest miejsce zamieszkania rodziców albo tego z rodziców, któremu wyłącznie przysługuje władza rodzicielska lub któremu zostało powierzone wykonywanie władzy rodzicielskiej.

Na mocy art. 26 § 2 komentowanego Kodeksu:

Jeżeli władza rodzicielska przysługuje na równi obojgu rodzicom mającym osobne miejsce zamieszkania, miejsce zamieszkania dziecka jest u tego z rodziców, u którego dziecko stale przebywa. Jeżeli dziecko nie przebywa stale u żadnego z rodziców, jego miejsce zamieszkania określa sąd opiekuńczy.

Z art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

Odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1) odpis aktu urodzenia dziecka;

2) zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;

3) odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;

4) zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Na podstawie zatem ogólnej zasady wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

W związku z tym wyjaśnienia wymaga, że stosownie do art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809):

Władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom.

W myśl art. 95 § 1 wskazanego Kodeksu:

Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw.

Art. 97 § 1 przytoczonego Kodeksu stanowi, że:

Jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

Podkreślić należy, że samo posiadanie władzy rodzicielskiej jest niewystarczające do zastosowania przedmiotowej preferencji. Dla nabycia prawa do ulgi konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie, czyli wykonywanie wszystkich obowiązków, dzięki którym dziecko wychowywane jest w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, w szczególności sprawowanie faktycznej pieczy nad dzieckiem i jego wychowywanie, troszczenie się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka, a więc zapewnienie/zabezpieczenie wszystkich potrzeb dziecka od bytowych po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne i emocjonalne.

Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Wykonywać pieczę (zgodnie z definicją Wielkiego Słownika Języka Polskiego oraz słownika synonimów) – to m.in. sprawować nad kimś lub czymś bezpośrednią, osobistą opiekę, troszczyć się, baczyć, czuwać, nadzorować.

W konsekwencji, samo płacenie alimentów na dziecko oraz sporadyczne spotkania z małoletnim dzieckiem nie są wystarczające dla uznania, że rodzic wykonuje władzę rodzicielską. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic.

Z brzmienia art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że kwotę obliczoną zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, rodzice mogą odliczyć od podatku:

a)w dowolnej proporcji przez nich ustalonej,

b)w równych częściach w przypadku braku porozumienia między rodzicami, którzy:

-zgodnie z rozstrzygnięciem sądu wspólnie wykonują władzę rodzicielską nad dzieckiem po rozwodzie lub w trakcie separacji (piecza naprzemienna), lub

-gdy miejsce zamieszkania dziecka jest takie samo jak miejsce zamieszkania obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim.

Natomiast w przypadkach innych niż wyżej wymienione odliczenie w wysokości 100% stosuje ten z rodziców, u którego dziecko ma miejsce zamieszkania w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny.

Wedle art. 27f ust. 6 przywołanej ustawy:

Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4c pkt 2 i 3, z uwzględnieniem art. 6 ust. 4e i 8, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Na mocy art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Od dochodów jednego rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem, osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą, której małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1) małoletnie,

2) pełnoletnie, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

3) pełnoletnie do ukończenia 25. roku życia, uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe, obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w innym państwie

- podatek może być określony zgodnie z ust. 4d na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym.

Stosownie do art. 6 ust. 4e ww. ustawy:

Przepisu ust. 4c pkt 3 nie stosuje się, jeżeli dziecko, o którym mowa w tym przepisie, uzyskało w roku podatkowym:

1) dochody, z wyjątkiem renty rodzinnej, podlegające opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub

2) przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 i 152

- w łącznej wysokości przekraczającej dwunastokrotność kwoty renty socjalnej określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. z 2023 r. poz. 2194), w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego.

Jak wynika z art. 27f ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepis art. 6 ust. 8 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Na mocy art. 6 ust. 8 omawianej ustawy:

Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4d, nie ma zastosowania, w przypadku gdy chociażby jeden z małżonków, osoba samotnie wychowująca dziecko lub jej dziecko:

1) stosuje przepisy:

a) art. 30c lub

b) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy

- w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń;

2) podlega opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

W myśl zacytowanych przepisów, warunkiem zastosowania przez rodzica ulgi na pełnoletnie dzieci jest utrzymywanie ich w związku z wykonywaniem ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Obowiązek alimentacyjny zdefiniowany został w art. 128 ustawy z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809) jako:

Obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo.

Istotą tak określonego obowiązku jest to, że jedna strona ma prawo dostarczania tak wskazanych środków, a druga osoba ma obowiązek je dostarczyć.

Dostarczanie środków utrzymania to zaspokajanie normalnych, bieżących potrzeb uprawnionego w postaci: pożywienia, ubrania, mieszkania, opału, niezbędnych przedmiotów umożliwiających przebywanie w środowisku i w rodzinie, leków, itp. Dostarczanie środków wychowania obejmuje natomiast powinność starań o zdrowie uprawnionego, o jego rozwój fizyczny i umysłowy, stworzenie możliwości zdobycia wykształcenia, zapewnienie dostępu do dóbr kultury, itp.

Art. 133 § 1 powołanego Kodeksu stanowi natomiast, że:

Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Jak wynika z powyższych uregulowań prawnych, uprawnionymi do skorzystania z ulgi prorodzinnej określonej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku dzieci pełnoletnich, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną, lub do ukończenia 25. roku życia, które uczą się w szkołach, o których mowa w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe, obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w innym państwie, są podatnicy utrzymujący te dzieci, w związku z wykonywaniem przez nich, nawet przymusowo – zgodnie z Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym – obowiązku alimentacyjnego.

Przy czym, jeżeli oboje rodzice utrzymują pełnoletnie dziecko, tzn. wypełniają swoje obowiązki alimentacyjne, wówczas decyzję o sposobie podziału przysługującej kwoty ustawodawca pozostawił rodzicom, zaznaczając, że kwota ulgi na dziecko dotyczy łącznie ich obojga i mogą oni odliczyć ją w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. W przypadku braku porozumienia między rodzicami, którzy wypełniają swoje obowiązki alimentacyjne, ulga przysługuje każdemu z rodziców w częściach równych.

W opisie sprawy wskazała Pani, że jest po rozwodzie. Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad dziećmi, sąd powierzył Pani. Byłemu mężowi sąd ograniczył władzę rodzicielską do prawa współdecydowania o istotnych sprawach w zakresie wyboru szkoły, zawodu i sposobu leczenia. Sąd zobowiązał ojca dzieci do comiesięcznych alimentów na każde z dzieci, a pozostałymi kosztami utrzymania i wychowania obciążył Panią. Ponadto sąd uregulował byłemu mężowi kontakty z dziećmi w następujący sposób: ojciec dzieci mógł spędzać I i III weekend miesiąca, pierwszy tydzień lipca i sierpnia oraz jeden tydzień ferii zimowych i jeden dzień świąt Wielkanocnych i Bożonarodzeniowych. Ojciec dzieci pomimo prawa do współdecydowania w zakresie edukacji i leczenia nie poczuwał się do pomocy w kształceniu czy opieki zdrowotnej. Nie uczestniczył w żadnym zebraniu w szkole, nie był z dziećmi u lekarza. W najmniejszy sposób nie przyczynił się do pomocy finansowej w organizacji istotnych uroczystości. Dzieci są zameldowane i mieszkają z Panią. Faktyczny ciężar związany z codziennym wychowaniem, edukacją i opieką zdrowotną oraz rosnących z roku na rok wydatków wynikających z potrzeb dzieci spoczywa na Pani. W latach 2021-2023 odliczyła Pani ulgę na dwoje dzieci w wysokości 100%. Między Panią a ojcem dzieci nie było porozumienia w zakresie rozliczenia ulgi prorodzinnej. Ojciec dzieci od rozwodu ma inne miejsce zamieszkania. Z dziećmi zamieszkuje tylko wtedy gdy u niego przebywają zgodnie z wyrokiem sądu. Syn uzyskał pełnoletność w (...) kwietniu 2023 r. i nie osiągał do końca 2023 r. żadnych przychodów. Ojciec nadal płaci alimenty, ponieważ syn się jeszcze uczy.

Reasumując, skoro w latach 2021-2023 wykonywała Pani władzę rodzicielską względem małoletniej córki, której miejsce zamieszkania było przy Pani, a między Panią a ojcem dziecka nie było w zakresie omawianej ulgi porozumienia, to przysługuje Pani ulga prorodzinna na córkę w pełnej wysokości.

W zakresie możliwości odliczenia ulgi prorodzinnej na syna należy natomiast wskazać, że skoro miejsce zamieszkania syna było przy Pani i wykonywała Pani władzę rodzicielską do momentu osiągnięcia pełnoletności, a między Panią a ojcem dziecka nie było w zakresie omawianej ulgi porozumienia, to przysługuje Pani ulga prorodzinna na syna w pełnej wysokości za okres od stycznia 2021 r. do kwietnia 2023 r. włącznie.

Natomiast wobec tego, że syn uzyskał w kwietniu 2023 r. pełnoletność i – jak Pani wskazuje w opisie zdarzenia – pozostawał na Pani utrzymaniu w związku z wykonywaniem przez Panią obowiązku alimentacyjnego, ojciec płaci zasądzone przez sąd alimenty, a między Panią a ojcem dzieci nie było porozumienia co do rozliczenia ulgi prorodzinnej, przysługuje Pani prawo do odliczenia połowy przysługującej kwoty ulgi prorodzinnej na to dziecko za okres od maja 2023 r.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W toku postępowania w sprawie wydania interpretacji tut. organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.