Wyrok NSA z dnia 12 kwietnia 2024 r., sygn. I OSK 205/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska Sędziowie: Sędzia NSA Maciej Dybowski Sędzia del. WSA Dariusz Chaciński (spr.) Protokolant: Starszy asystent sędziego Anna Siwonia-Rybak po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 29 września 2022 r. sygn. akt II SA/Gl 718/22 w sprawie ze skargi M. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Częstochowie z dnia 2 marca 2022 r. nr SKO.4106.106.2022 w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego 1. uchyla zaskarżony wyrok, zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Częstochowy z dnia 3 stycznia 2022 r. nr DSO.5211.500.2021.4.JJ, 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Częstochowie na rzecz M.N. kwotę 840 (osiemset czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z 29 września 2022 r. II SA/Gl 718/22, oddalił skargę M. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Częstochowie z 2 marca 2022 r. nr SKO.4106.106.2022 w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie sprawy.

Decyzją z 2 marca 2022 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Częstochowie (SKO), w wyniku rozpoznania odwołania wniesionego przez skarżącą M. N., utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Częstochowy z 3 stycznia 2022 r. w przedmiocie odmowy przyznania skarżącej prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu opieki nad mężem legitymującym się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, wydanym na stałe. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał przede wszystkim, że w rozpoznawanej sprawie brak jest bezpośredniego związku pomiędzy niepodejmowaniem przez stronę zatrudnienia a sprawowaną opieką nad mężem. Organ podkreślił, że zgodnie z dokumentacją skarżąca ma przyznane prawo do renty rolniczej bezterminowo (decyzja Prezesa KRUS z 22 lutego 2017 r.). Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników, rentę rolniczą z tytułu niezdolności do pracy przyznaje się jako rentę stałą, jeżeli całkowita niezdolność ubezpieczonego do pracy w gospodarstwie rolnym jest trwała i nie orzeczono celowości przekwalifikowania zawodowego. W pozostałych przypadkach renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy przysługuje jako renta okresowa przez okres wskazany w decyzji Prezesa Kasy. Tym samym fakt posiadania przez stronę prawa do rolniczej renty stałej oznacza, że uprawniony i kompetentny organ stwierdził w formie dokumentu urzędowego, że u skarżącej brak jest celowości przekwalifikowania zawodowego. W związku z tym, powołany prawem organ stwierdził, że sytuacja strony, w tym jej stan zdrowia nie uzasadniają celu zmiany jej kwalifikacji zawodowych, z czego wypływa wniosek, że brak jest podstaw do stwierdzenia, że strona byłaby zdolna do podjęcia jakiegokolwiek zatrudnienia, nawet po uzyskaniu nowych kwalifikacji zawodowych. Wobec czego stwierdził, że de facto strona nie podejmuje zatrudnienia, ponieważ nie jest do tego zdolna. W związku z tym faktyczną przyczyną, dla której strona nie podejmuje zatrudnienia, nie jest fakt sprawowania przez nią opieki nad niepełnosprawnym mężem. W podsumowaniu organ podniósł, że nie kwestionuje złego stanu zdrowia męża skarżącej ani faktu sprawowania przez stronę opieki nad niepełnosprawnym mężem, jednakże stwierdza, że w rozpoznawanej sprawie brak jest bezpośredniego związku przyczynowo skutkowego pomiędzy niepodejmowaniem przez stronę zatrudnienia a sprawowaną opieką oraz stwierdza zaistnienie negatywnej przesłanki w postaci przysługiwania stronie prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie.