Wyrok WSA w Łodzi z dnia 14 sierpnia 2024 r., sygn. II SA/Łd 309/24

Dnia 14 sierpnia 2024 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Robert Adamczewski, Sędziowie Sędzia WSA Agnieszka Grosińska-Grzymkowska (spr.), Sędzia WSA Agata Sobieszek-Krzywicka, , Protokolant St. asystent sędziego Marcelina Niewiadomska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 sierpnia 2024 roku sprawy ze skargi M. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia z dnia 16 stycznia 2024 roku znak: SKO.4115.12-13.2024 w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku stałego oddala skargę. dj

Uzasadnienie

Decyzją z 16 stycznia 2024 r., nr SKO.4115.12-13.2024, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łodzi, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2023 r., poz. 775 ze zm.) – dalej: "k.p.a." – oraz art. 2 ust. 1, art. 3, art. 4, art. 11 ust. 2, art. 37 w związku z art. 17 i art. 107 ust. 4 i 4a ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn. Dz. U. z 2023 r., poz. 901 ze zm.) – powoływanej jako: "u.p.s." – utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Łodzi z 5 grudnia 2023 r., nr IWPŚ.4121.24973.2023, w sprawie odmowy przyznania M. M. zasiłku stałego od miesiąca listopada 2023 roku.

Kolegium wyjaśniło, że wnioskiem z 26 października 2023 r. M. M. wystąpiła do organu pierwszej instancji z prośbą o udzielenie pomocy finansowej w formie zasiłku stałego od miesiąca listopada 2023 roku.

Następnie organ odwoławczy przytoczył motywy rozstrzygnięcia organu I instancji, z których wynikało, że odmowa przyznania wnioskowanego świadczenia nastąpiła z powodu braku możliwości przeprowadzenia wywiadu w miejscu zamieszkania wnioskodawczyni.

Dalej organ II instancji wskazał, że w odwołaniu od decyzji organu I instancji pełnomocnik skarżącej zarzucił naruszenie przepisów postępowania, tj.: art. 7 k.p.a. w związku z art. 77 § 1 k.p.a. oraz art. 80 k.p.a. poprzez ocenę faktów i materiału dowodowego zebranego w sprawie, sprzecznie z rzeczywistością i faktyczną treścią materiału w sprawie i oparcie rozstrzygnięcia na nieprawdziwych okolicznościach, które nie miały miejsca, akceptację naruszeń organu pierwszej instancji w tym zakresie; art. 8 k.p.a. poprzez naruszenie zasady zaufania do władzy publicznej i utrwalonej praktyki rozstrzygania spraw poprzez oparcie rozstrzygnięcia na fałszywych okolicznościach, które nie miały miejsca oraz odstąpienie od utrwalonej, stałej praktyki przeprowadzania wywiadów środowiskowych u wnioskodawczyni telefonicznie, za czym przemawiała i nadal przemawia sytuacja życiowa, zdrowotna oraz sytuacja epidemiologiczna w kraju; art. 10 k.p.a. poprzez niezapewnienia stronie czynnego udziału w każdym stadium postępowania, oraz przez brak zawiadomienia o zakończeniu postępowania przed wydaniem decyzji przez co umożliwiono stronie wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań.