Interpretacja indywidualna z dnia 24 września 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.471.2024.4.KP
Opodatkowanie renty wdowiej z Włoch.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
10 czerwca 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 30 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 29 lipca 2024 r. (wpływ 30 lipca 2024 r.) oraz pismem z 30 lipca 2024 r. (wpływ 6 sierpnia 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Dochód uzyskany przez Panią z Włoch stanowi tzw. rentę wdowią, którą pobiera Pani po zmarłym w (…) 2018 r. mężu.
Pani mąż pracował i mieszkał we Włoszech. Pani natomiast nigdy nie pracowała w tym kraju.
Rentę otrzymuje Pani w walucie euro.
Polski bank jako płatnik nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od tego świadczenia. Nie otrzymuje Pani z banku żadnych informacji o wysokości świadczenia i pobranych zaliczek.
Po otrzymaniu pierwszej renty zwróciła się Pani z prośbą o informację do polskich organów podatkowych z zapytaniem czy świadczenie podlega opodatkowaniu. Uzyskała Pani odpowiedź, że jest ono zwolnione z opodatkowania w Polsce. Nie posiada Pani stwierdzenia ww. faktu gdyż nie zadała Pani pytania w formie pisemnej.
Po otrzymaniu wezwania z US (…) ustalała Pani telefonicznie na infolinii KIS, iż tzw. renta wdowia z Włoch korzysta w Polsce ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o PDOF.
W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy roku 2019. W tym okresie posiadała Pani obywatelstwo polskie, Pani miejscem zamieszkania była Polska i było to miejsce do celów podatkowych.
Świadczenie, które Pani otrzymuje jest świadczeniem rodzinnym przyznanym na podstawie obowiązujących we Włoszech przepisów o świadczeniach rodzinnych i jest wypłacane przez włoski INPS (odpowiednik polskiego ZUS). Pani nigdy we Włoszech nie pracowała. Pracował tam jedynie Pani zmarły mąż i z tego tytułu jest Pani to świadczenie rodzinne przyznane.
Pytania
Czy Pani wyjaśnienia uzasadniają niedeklarowanie przez Panią dochodów z tytułu renty wdowiej?
Czy renta wdowia otrzymywana przez Panią z Włoch podlega opodatkowaniu w Polsce?
Pani stanowisko w sprawie
W Pani ocenie, nie musi Pani wykazywać ww. świadczenia w rocznym rozliczeniu PIT i nie powinna Pani płacić podatku dochodowego.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Art. 4a tejże ustawy stanowi, że:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Zgodnie z zasadą nieograniczonego obowiązku podatkowego osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Stąd też do tej kategorii osób mają zastosowanie ogólne reguły podatkowe korygowane wyłącznie treścią umów międzynarodowych w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu.
W związku z tym, że otrzymuje Pani świadczenie z Włoch, w niniejszej sprawie znajdą zastosowanie postanowienia Umowy zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania sporządzona w Rzymie w dniu 21 czerwca 1985 r. (Dz. U. z 1989 r. Nr 62, poz. 374, z późn. zm.).
W myśl art. 18 ww. Umowy:
Z zastrzeżeniem artykułu 19 ustęp 2, emerytury oraz inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu zatrudnienia w przeszłości będą opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ich odbiorca ma miejsce zamieszkania.
W tekście pierwotnym ww. Umowy art. 18 zawierał następującą treść:
Z zastrzeżeniem artykułu 19 ust. 2, emerytury oraz inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu jej zatrudnienia w przeszłości będą opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ich odbiorca ma stałe miejsce zamieszkania.
Należy jednakże podkreślić, że ww. Umowa została sporządzona w trzech językach: polskim, włoskim i angielskim. Zgodnie z art. 30 ww. Umowy – zdaniem końcowym, w razie rozbieżności przy ich interpretacji, tekst angielski uważany będzie za rozstrzygający. Z wersji angielskiej tego przepisu wynika, że renta czy emerytura nie musi być związana z uprzednim zatrudnieniem osoby uprawnionej do dochodu. Przepis ten wyłącznie stwierdza, że otrzymywany dochód powinien wynikać z uprzedniego zatrudnienia, bez wskazania konkretnej osoby.
Oznacza to, że w polskiej wersji językowej dokonano niewłaściwego przetłumaczenia z języka angielskiego na język polski przepisu art. 18 polsko-włoskiej Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
W związku z powyższym w Obwieszczeniu Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 26 marca 2019 r. (Dz. U. z 2019 r., poz. 597) o sprostowaniu błędów obwieszczono, że w art. 18 polskiego tekstu Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania, sporządzonej w Rzymie dnia 21 czerwca 1985 r., zamiast wyrazów „z tytułu jej zatrudnienia” powinny być wyrazy „z tytułu zatrudnienia” oraz zamiast wyrazów „stałe miejsce zamieszkania” powinny być wyrazy „miejsce zamieszkania”.
W myśl natomiast art. 19 ust. 2 ww. Umowy:
a)Każda emerytura wypłacana bezpośrednio bądź z funduszy Umawiającego się Państwa lub jego jednostki politycznej, administracyjnej bądź władzy lokalnej każdej osobie fizycznej z tytułu usług, świadczonych na rzecz tego Państwa lub jednostki, lub władzy, będzie opodatkowana wyłącznie w tym Państwie.
b)Jednakże taka emerytura będzie opodatkowana tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeśli osoba fizyczna jest obywatelem oraz ma miejsce zamieszkania w tym Państwie.
W tekście pierwotnym ww. Umowy art. 19 ust. 2 lit. b zawierał następującą treść:
b)Jednakże taka emerytura będzie opodatkowana tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeśli osoba fizyczna jest obywatelem oraz ma stałe miejsce zamieszkania w tym Państwie.
Oznacza to, że w polskiej wersji językowej dokonano niewłaściwego przetłumaczenia z języka angielskiego na język polski także przepisu art. 19 ust. 2 lit. b polsko-włoskiej Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
W związku z powyższym w Obwieszczeniu Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 14 lipca 2022 r. (Dz. U. z 2022 r., poz. 1572) o sprostowaniu błędów obwieszczono, że w art. 19 ust. 2 lit. b polskiego tekstu Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania, sporządzonej w Rzymie dnia 21 czerwca 1985 r. (Dz. U. z 1989 r. poz. 374 oraz z 2019 r. poz. 597), zamiast wyrazów „ma stałe miejsce zamieszkania” powinny być wyrazy „ma miejsce zamieszkania”.
Biorąc pod uwagę powyższe należy zatem stwierdzić, że świadczenie otrzymywane przez Panią z Włoch podlegało w 2019 r. opodatkowaniu w Polsce, na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Z treści tego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia.
Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym w 2019 r.:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:
Źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;
W myśl natomiast art. 12 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w 2019 r.:
Przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:
Wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów oraz świadczenie wychowawcze otrzymane na podstawie przepisów o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.
Na gruncie ustawodawstwa krajowego, świadczenia rodzinne wypłacane są na podstawie przepisów ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 323 ze zm.).
Zgodnie z art. 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych:
Świadczeniami rodzinnymi są:
1) zasiłek rodzinny oraz dodatki do zasiłku rodzinnego;
2) świadczenia opiekuńcze: zasiłek pielęgnacyjny oraz świadczenie pielęgnacyjne;
3) zapomoga wypłacana przez gminy, na podstawie art. 22a;
3a) świadczenia wypłacane przez gminy na podstawie art. 22b;
4) jednorazowa zapomoga z tytułu urodzenia się dziecka;
5) świadczenie rodzicielskie.
Natomiast instytucja renty rodzinnej przysługującej po śmierci członka rodziny została uregulowana w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1251 ze zm.). Świadczenie to może otrzymać uprawniony członek rodziny po śmierci bliskiej osoby, np. zmarłego małżonka, który w chwili śmierci miał ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy lub spełniał warunki wymagane do uzyskania jednego z tych świadczeń bądź też pobierał zasiłek przedemerytalny, świadczenie przedemerytalne lub nauczycielskie świadczenie kompensacyjne.
Należy również wskazać, że Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady Nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. Urz. UE L Nr 166/1 z dnia 30 kwietnia 2004 r.) rozróżnia emerytury i renty oraz świadczenia rodzinne jako odrębne świadczenia.
Dlatego też renta wdowia, którą otrzymuje Pani z Włochnie może zostać uznana za świadczenie rodzinne otrzymywane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych.
Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że wypłacane w 2019 r. przez włoski INPS świadczenie po zmarłym mężu nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż z uwagi na jego charakter i warunki przyznania nie jest żadnym ze świadczeń wymienionych w tym przepisie.
Otrzymywane przez Panią świadczenie uznać należy za rentę wypłacaną na podstawie przepisów o ubezpieczeniach społecznych obowiązujących we Włoszech i jako takie mieści się ono w dyspozycji art. 12 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym w 2019 r. podlegało w Polsce opodatkowaniu zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy.
Powyższe oznacza, że opisane we wniosku świadczenie po zmarłym mężu podlegało wykazaniu w zeznaniu podatkowym, składanym za rok podatkowy, w którym je Pani otrzymała.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).
POTRZEBUJESZ POMOCY?