Interpretacja indywidualna z dnia 19 września 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.569.2024.2.AKA

Ustalenie czy sprzedaż działek powstałych z podziału działki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 lipca 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 22 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia czy sprzedaż działek powstałych z podziału działki nr 1 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 13 września 2024 r. (data wpływu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pani polską rezydentką podatkową, posiadającą nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, nieprowadzącą pozarolniczej działalność gospodarczej i niebędącą czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług ani rolnikiem ryczałtowym.

Jest Pani właścicielką gruntu o powierzchni 1,88 ha położonego w miejscowości …, województwo …, nr działki 1, nr KW ….

Nabyła Pani przedmiotową nieruchomość tytułem darmym w drodze darowizny w 1994 r. w ramach czynności niepodlegających podatkowi od towarów i usług oraz nie posiadała Pani prawa do odliczenia podatku naliczonego od tego nabycia.

Postanowiła Pani dokonać w 2024 r. podziału działki na kilka mniejszych i część z nich przeznaczyć na sprzedaż. Działki na moment sporządzania niniejszego wniosku nie zostały wydzielone i nie posiadają one odrębnych numerów.

Działki nie posiadają również i w momencie sprzedaży nie będą posiadały przyłączy mediów oraz energii elektrycznej. Nie jest planowane poczynienie nakładów finansowych związanych z podniesieniem wartości czy atrakcyjności działek, w tym na dokonanie przyłączy do przedmiotowych działek.

Przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana dla potrzeb działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, w tym również nie była ona przedmiotem najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze. Dla nieruchomości w 2021 r. została wydana decyzja o warunkach zabudowy. Planuje Pani zbyć działki niezabudowane powstałe po podziale.

Dla dokonania zbycia przedmiotowych nieruchomości złoży Pani ofertę sprzedaży w biurze pośrednictwa sprzedaży nieruchomości. Nie jest planowane udzielenie żadnego pełnomocnictwa do działania w jakikolwiek sposób w sprawach związanych ze zbyciem przedmiotowych nieruchomości czy pozyskania jakichkolwiek zgód, pozwoleń lub decyzji. Poza sprzedażą działek powstałych po podziale i będących przedmiotem niniejszego wniosku nie planuje Pani w dającej się określić przyszłości zbycia innych nieruchomości oraz nie zbywała Pani wcześniej innych nieruchomości.

Pani wątpliwości dotyczą opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowych podatkiem od towarów i usług.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazała Pani, że przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana i do czasu sprzedaży nie będzie wykorzystywana przez Panią. Grunty nie zaspokajały żadnych potrzeb. Były one jedynie w Pani posiadaniu.

Pani wystąpiła o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Decyzja o warunkach zabudowy będzie obowiązywała na dzień sprzedaży, ale zgodnie z przepisami prawa budowlanego wydaną decyzję można przyporządkować tylko jednej nieruchomości po podziale.

Decyzja o warunkach zabudowy będzie obowiązywała na dzień sprzedaży, ale zgodnie z przepisami Prawa budowlanego wydaną decyzję można przyporządkować tylko jednej nieruchomości po podziale. Tym samym nowi nabywcy będą musieli wystąpić z wnioskami o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla nabytych nieruchomości samodzielnie

Dla nieruchomości plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje zabudowę mieszkalną.

Przy sprzedaży nieruchomości mogą być zawierane umowy przedwstępne mające charakter rezerwacji. Umowy nie będą jednak zawierać dodatkowych warunków dotyczących zawarcia umowy ostatecznej. Umowy mają jedynie cel wskazania przybliżonego terminu podpisania umów ostatecznych oraz informacji o zadatku. Umowy nie będą zawierane przed notariuszem. Nie będą również udzielane żadne pełnomocnictwa do zawarcia takiej umowy oraz po zawarciu umowy nie będą ponoszone żadne dodatkowe nakłady na przedmiotowe nieruchomości.

Umowa z biurem nieruchomości dotyczy wyłącznie pośrednictwa sprzedaży nieruchomości. Czynności pośrednictwa nieruchomości polegają na umówieniu strony sprzedającej nieruchomość ze stroną nabywającą. Czynności te polegają na zebraniu i promocji ofert. Usługi te polegają również na doradztwie i wsparciu klientów na każdym etapie transakcji oraz na pomocy w sporządzeniu właściwych dokumentów.

Pytanie

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, sprzedaż przez Panią przedmiotowych nieruchomości będzie podlegała ustawie o podatku od towarów i usług, tj. czy zostanie uznana Pani za podatnika podatku od towarów i usług?

Pani stanowisko w sprawie

Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z późn. zm. - dalej jako u.p.t.u.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2) eksport towarów;

3) import towarów na terytorium kraju;

4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 u.p.t.u., za tereny budowlane uznaje się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Należy stwierdzić, że przedmiotem sprzedaży przez Panią będą tereny budowlane, o których mowa w powyższym przepisie, z uwagi na wystąpienie z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy.

Z kolei art. 15 ust. 1 wskazuje, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalnością gospodarczą w rozumieniu podatku od towarów i usług obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Pani zdaniem, w związku z nabyciem przedmiotowej nieruchomości w drodze spadku, dla której została wydana decyzja o warunkach zabudowy nie można uznać jej za podatniczkę podatku od towarów i usług w rozumieniu powyższych przepisów prawa.

Poza złożeniem oferty w biurze nieruchomości i podziałem nieruchomości na mniejsze działki nie dokonywała Pani aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, nie angażowała środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców lub usługodawców. Nie należy zatem uznawać Pani za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 u.p.t.u., a więc za podatnika podatku od towarów i usług.

Pani zdaniem, sprzedaż przedmiotowych działek nie nosi znamion czynności podlegających opodatkowaniu, z uwagi na brak takich cech czynności, jakie nosi działanie profesjonalnego podmiotu oraz brak zaangażowanych aktywów, jakie zaangażowałby przedsiębiorca. Tym samym nie będzie Pani zobowiązana do dokonania rejestracji dla celów podatku od towaru i usług oraz nie będzie zobowiązana do naliczenia podatku należnego oraz wykazania przedmiotowych sprzedaży w przekazanych JPK_VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe zwraca się Pani z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy,

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy,

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany był na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu zaznaczenia wymaga, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych.

„Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W niniejszej sprawie wskazania również wymaga orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), z którego wynika, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z ww. orzeczenia wynika również, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że nabyła Pani przedmiotową nieruchomość tytułem darmym w drodze darowizny w 1994 r. w ramach czynności niepodlegających podatkowi od towarów i usług oraz nie posiadała Pani prawa do odliczenia podatku naliczonego od tego nabycia. Postanowiła Pani dokonać w 2024 r. podziału działki na kilka mniejszych i część z nich przeznaczyć na sprzedaż. Działki na moment sporządzania niniejszego wniosku nie zostały wydzielone i nie posiadają odrębnych numerów. Działki nie posiadają również i w momencie sprzedaży nie będą posiadały przyłączy mediów oraz energii elektrycznej. Nie jest planowane poczynienie nakładów finansowych związanych z podniesieniem wartości czy atrakcyjności działek, w tym na dokonanie przyłączy do przedmiotowych działek. Przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana dla potrzeb działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, w tym również nie była ona przedmiotem najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze. Dla nieruchomości w 2021 r. została wydana decyzja o warunkach zabudowy. Dla dokonania zbycia przedmiotowych nieruchomości złoży Pani ofertę sprzedaży w biurze pośrednictwa sprzedaży nieruchomości. Nie jest planowane udzielenie żadnego pełnomocnictwa do działania w jakikolwiek sposób w sprawach związanych ze zbyciem przedmiotowych nieruchomości czy pozyskania jakichkolwiek zgód, pozwoleń lub decyzji. Poza sprzedażą działek powstałych po podziale i będących przedmiotem tego wniosku nie planuje Pani w dającej się określić przyszłości zbycia innych nieruchomości oraz nie zbywała wcześniej innych nieruchomości. Przy sprzedaży nieruchomości mogą być zawierane umowy przedwstępne mające charakter rezerwacji. Umowy nie będą jednak zawierać dodatkowych warunków dotyczących zawarcia umowy ostatecznej. Umowy mają jedynie cel wskazania przybliżonego terminu podpisania umów ostatecznych oraz informacji o zadatku. Nie będą również udzielane żadne pełnomocnictwa do zawarcia takiej umowy oraz po zawarciu umowy nie będą ponoszone żadne dodatkowe nakłady na przedmiotowe nieruchomości.

Analiza sprawy prowadzi do wniosku, że z całokształtu przedstawionych okoliczności nie wynika taka Pani aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zatem sprzedaż przez Panią działek powstałych po podziale działki nr 1 nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Brak jest bowiem przesłanek świadczących o takiej Pani aktywności w przedmiocie zbycia ww. działek, która jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Nie występuje bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że dostawa przedmiotowych działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Jak wynika z całokształtu okoliczności sprawy, nie podejmowała Pani aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

Konsekwentnie, z tytułu transakcji sprzedaży ww. działek powstałych po podziale działki nr 1 nie będzie Pani działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Działania podejmowane przez Panią należą zatem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. W związku z tym, będzie Pani korzystała z przysługującego Pani prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Wobec powyższego, sprzedaż działek powstałych po podziale działki nr 1 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Pani stanowisko uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Publikator ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wskazany przez Panią we wniosku, tj. Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z późn. zm., jest nieaktualny. Obecnie tekst jednolity ww. ustawy opublikowany został w Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).