Wyrok NSA z dnia 26 czerwca 2024 r., sygn. III FSK 1298/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący – Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA Bogusław Woźniak (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Agnieszka Olesińska, Protokolant Anna Iwaszkiewicz, po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej V.M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 listopada 2021 r., sygn. akt III SA/Wa 2256/20 w sprawie ze skargi V.M. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 14 września 2020 r., nr 1401-IEW2.4123.12.2020.10.BJ w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej osób trzecich oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 8 listopada 2021 r., sygn. akt III SA/Wa 2256/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę V.M. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z 14 września 2020 r., nr 1401-IEW2.4123.12.2020.10.BJ w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności osoby trzeciej wraz ze spółką za zaległości podatkowe spółki w podatku od towarów i usług za czerwiec 2014 r. Jako podstawę prawną orzeczenia Sąd I instancji wskazał art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) – dalej jako: "P.p.s.a".

Skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniósł V.M. zaskarżając ten wyrok w całości. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy, tj.:

1. art. 145 § 1 pkt 3 P.p.s.a., art. 153 w zw. z art. 247 § 1 pkt 3, art. 15 § 1, art. 18b § 1, § 2, § 3 pkt 1 – 3, art. 17a i art. 17 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) – dalej jako: "O.p." w zw. z § 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie właściwości organów podatkowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 122 ze zm.) – dalej jako: "rozporządzenie" oraz art. 11 ust. 6 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2020 r., poz. 505 ze zm.) – dalej jako: "ustawa o KAS" w zw. z § 2 ust. 1 pkt 7 lit. c) i § 5 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 24 lutego 2017 r. w sprawie niektórych podatników i płatników, w odniesieniu do których zadania są wykonywane przez naczelnika urzędu skarbowego innego niż właściwy miejscowo (Dz. U. z 2017 r., poz. 437) poprzez wadliwe przyjęcie, że naczelnik był organem właściwym w postępowaniu w sprawie odpowiedzialności członka zarządu T. sp. z o. o., podczas gdy z tego powodu, że T. sp. z o. o. została zlikwidowana przed wszczęciem postępowania w sprawie odpowiedzialności członka zarządu, to nie było możliwości ustalenia właściwego dla niej organu podatkowego, ponieważ podatnik już przestał istnieć, a w związku z tym jedynym przepisem, na podstawie którego można było ustalić właściwość organu był § 10 ust. 1 rozporządzenia zgodnie z którym właściwy do orzekania odpowiedzialności członka zarządu był Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego W. [...].