Interpretacja indywidualna z dnia 16 września 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.181.2022.10.JKU

Realizacja Inwestycji, opisanej w stanie faktycznym, stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o CIT i w rezultacie, przy wyliczaniu limitu kosztów finansowania dłużnego, Wnioskodawca jest uprawniony do nieuwzględniania kosztów finansowania dłużnego wynikających z obligacji, pożyczek (kredytów) wykorzystywanych do sfinansowania Inwestycji oraz działalności operacyjnej związanej z eksploatacją i utrzymaniem przedmiotowej farmy wiatrowej.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo:

1)ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 10 marca 2022 r. (data wpływu 18 marca 2022 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 23 stycznia 2023 r., sygn. akt III SA/Wa 1577/22, który wpłynął 18 lipca 2024 r.

2)stwierdzam, że Państwa stanowisko dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przedstawionym stanie faktycznym Inwestycja stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 8 i 10 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”) i tym samym na podstawie art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o CIT, Spółka ma prawo nie uwzględniać kosztów finansowania dłużnego poniesionych na wybudowanie farmy wiatrowej oraz finansowanie jej działalności operacyjnej związanej z jej eksploatacją i utrzymaniem przy wyliczaniu limitu kosztów finansowania dłużnego - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 10 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia:

- czy w przedstawionym stanie faktycznym Inwestycja stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 8 i 10 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”) i tym samym na podstawie art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o CIT, Spółka ma prawo nie uwzględniać kosztów finansowania dłużnego poniesionych na wybudowanie farmy wiatrowej oraz finansowanie jej działalności operacyjnej związanej z jej eksploatacją i utrzymaniem przy wyliczaniu limitu kosztów finansowania dłużnego,

- w przypadku uznania stanowiska Spółki w zakresie pytania oznaczonego numerem 1 za nieprawidłowe, czy mając na uwadze przepisy art. 15c ust. 1 w zw. z ust. 14 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do końca 2021 r., Spółka ma obowiązek wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej przekroczą one sumę kwoty 3 000 000 i 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej czyli tzw. podatkowego EBITDA.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

X (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) posiada siedzibę w Polsce i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej od całości swoich dochodów.

Wnioskodawca jest spółką celową powołaną w celu budowy farmy wiatrowej w miejscowości Y (dalej także: „Inwestycja”). Realizacja Inwestycji finansowana była z emisji obligacji oraz zaciągniętych kredytów bankowych. Natomiast, działalność operacyjna Spółki związana z późniejszą eksploatacją i utrzymaniem farmy wiatrowej finansowana jest ze środków własnych oraz z zaciągniętych pożyczek długoterminowych. Pozyskany w wyniku zaciągnięcia pożyczek kapitał został przeznaczony na spłatę kredytu.

W związku z finansowaniem Inwestycji oraz działalności operacyjnej polegającej na jej eksploatacji i utrzymaniu Inwestycji, Spółka poniosła tzw. koszty finansowania dłużnego w rozumieniu regulacji art. 15c ust. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), tj. koszty związane z pozyskaniem środków finansowych na realizację tej Inwestycji oraz jej bieżącą działalność operacyjną (w szczególności odsetki, wszelkiego rodzaju opłaty i prowizje związane z emisją obligacji, z zaciągniętymi pożyczkami lub kredytami).

Spółka zakończyła inwestycję i rozpoczęła produkcję i sprzedaż energii elektrycznej w 2015 r. Obecnie przewiduje się, że farma wiatrowa będzie funkcjonować do roku 2040, gdyż do tego czasu jest przewidywane dokonywanie amortyzacji księgowej.

Dodatkowo, Spółka wskazuje, że:

1)wykonawca projektu podlega opodatkowaniu w państwie członkowskim Unii Europejskiej;

2)farma wiatrowa, znajduje się całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej;

3)koszty finansowania zewnętrznego są wykazywane dla celów podatkowych w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej;

4)dochody z farmy wiatrowej osiągane są w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej.

Pytania

1.Czy w przedstawionym stanie faktycznym Inwestycja stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 8 i 10 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”) i tym samym na podstawie art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o CIT, Spółka ma prawo nie uwzględniać kosztów finansowania dłużnego poniesionych na wybudowanie farmy wiatrowej oraz finansowanie jej działalności operacyjnej związanej z jej eksploatacją i utrzymaniem przy wyliczaniu limitu kosztów finansowania dłużnego?

2.W przypadku uznania stanowiska Spółki w zakresie pytania oznaczonego numerem 1 za nieprawidłowe, czy mając na uwadze przepisy art. 15c ust. 1 w zw. z ust. 14 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do końca 2021 r., Spółka ma obowiązek wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej przekroczą one sumę kwoty 3 000 000 i 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej czyli tzw. podatkowego EBITDA?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1.

Zdaniem Spółki, realizacja Inwestycji, opisanej w stanie faktycznym, stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o CIT i w rezultacie, przy wyliczaniu limitu kosztów finansowania dłużnego, Wnioskodawca jest uprawniony do nieuwzględniania kosztów finansowania dłużnego wynikających z obligacji, pożyczek (kredytów) wykorzystywanych do sfinansowania Inwestycji oraz działalności operacyjnej związanej z eksploatacją i utrzymaniem przedmiotowej farmy wiatrowej.

Zgodnie z art. 15c ust. 1 ustawy o CIT podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

W myśl zaś art. 15c ust. 8 ustawy o CIT przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nie bierze się pod uwagę kosztów finansowania dłużnego wynikających z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, w przypadku którego spełnione są łącznie następujące warunki:

1)wykonawca projektu podlega opodatkowaniu w państwie członkowskim Unii Europejskiej;

2)aktywa, których projekt dotyczy, znajdują się całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej;

3)koszty finansowania zewnętrznego są wykazywane dla celów podatkowych w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej;

4)dochody są osiągane w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej.

Jak wskazała Spółka w stanie faktycznym, Inwestycja została zrealizowana w Polsce, Spółka podlega opodatkowaniu w Polsce od całości dochodów uzyskiwanych w związku z Inwestycją, a koszty finansowania dłużnego poniesione w związku z realizacją Inwestycji oraz jej późniejszą eksploatacją i utrzymaniem są wykazywane dla celów podatkowych w całości w Polsce. W konsekwencji, należy uznać, iż przesłanki z art. 15c ust. 8 ustawy o CIT zostały spełnione.

Jednocześnie zgodnie z art. 15c ust. 10 ustawy o CIT, długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej oznacza projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, będący w ogólnym interesie publicznym.

Wobec powyższego, zarówno koszty finansowania dłużnego poniesione przez Spółkę na wybudowanie Inwestycji, jak i te poniesione już po jej wybudowaniu, na bieżącą działalność operacyjną Inwestycji należy oceniać analogicznie, jako koszty finansowania dłużnego wynikające z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej.

Dodatkowo, zdaniem Spółki, Inwestycja spełniała warunki uznania jej za znaczący składnik aktywów w rozumieniu art. 15c ust. 10 ustawy o CIT, z uwagi na główny cel jej realizacji - stworzenie odnawialnego źródła energii. Przede wszystkim zaznaczyć należy, iż Spółka zakłada wieloletnie funkcjonowanie farmy wiatrowej.

Odnosząc się zaś do przesłanki ogólnego interesu publicznego należy odwołać się do Dyrektywy Rady (UE) 2016/1164 z dnia 12 lipca 2016 r. ustanawiająca przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego (Dz.U. UE. L. z 2016 r. Nr 193, str. 1 ze zm.; dalej: „Dyrektywa”). Zgodnie z art. 4 Dyrektywy, długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej oznacza projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, który to projekt dane państwo członkowskie uważa za będący w ogólnym interesie publicznym. Wobec powyższego, stwierdzić należy, iż ani przepisy Dyrektywy, ani przepisy ustawy o CIT nie definiują pojęcia ogólnego interesu publicznego, a zatem, w takiej sytuacji, odwołać należy się do ogólnych zasad wykładni językowej.

I tak, zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN pojęcie „infrastruktury” należy rozumieć, jako urządzenia i instytucje usługowe niezbędne do należytego funkcjonowania społeczeństwa i produkcyjnych działów gospodarki.

Natomiast pojęcie „publiczny” zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN należy rozumieć między innymi:

- dotyczący całego społeczeństwa lub jakiejś zbiorowości;

- dostępny lub przeznaczony dla wszystkich.

Zatem, poprzez pojęcie projektu w zakresie infrastruktury publicznej należy rozumieć projekt, który dotyczy infrastruktury dotyczącej całego społeczeństwa lub jakiejś zbiorowości, niezbędnej do należytego funkcjonowania społeczeństwa i produkcyjnych działów gospodarki. W rezultacie, odnosząc się do spełnienia kryterium ogólnego interesu publicznego przez przedmiotową Inwestycję należy wskazać, że:

- celem budowy farmy wiatrowej była i jest produkcja energii elektrycznej, która następnie dostarczana do finalnego odbiorcy zaspokaja jedną z podstawowych potrzeb społecznych;

- budowa farmy wiatrowej wpisuje się w założenia zatwierdzonej przez Radę Ministrów „Polityki energetycznej Polski do 2040 r.”, w której prognozuje się wzrost udziału Odnawialnych Źródeł Energii (OZE) w końcowym zużyciu energii do co najmniej 23% energii brutto, przy czym nie mniej niż 32% w elektroenergetyce (głównie energia wiatrowa i energia pochodząca z fotowoltaiki).

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Spółki, farma wiatrowa wraz z towarzyszącą jej infrastrukturą wykorzystywaną do produkcji energii elektrycznej spełnia przesłanki uznania jej za projekt będący w ogólnym interesie publicznym, a w konsekwencji Wnioskodawca jest uprawniony do nieuwzględniania kosztów finansowania dłużnego wynikających z obligacji, pożyczek (kredytów) wykorzystywanych do sfinansowania Inwestycji oraz do działalności operacyjnej.

Stanowisko takie zostało potwierdzone w wyrokach sądów administracyjnych, między innymi w:

- Wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 22 czerwca 2021 r., sygn. I SA/Gd 502/21;

- Wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 25 sierpnia 2020 r., sygn. I SA/Gl 775/20;

- Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 16 lipca 2019 r., sygn. III SA/Wa 2493/18;

- Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 23 października 2019 r., sygn. III SA/Wa 459/19.

Biorąc pod uwagę powyższą argumentację, Spółka stoi na stanowisku, iż wszystkie przesłanki z art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o CIT są spełnione w analizowanym stanie faktycznym - a zatem ograniczenia wynikające z art. 15c ust. 1 ustawy o CIT nie powinny znaleźć zastosowania w odniesieniu do kosztów finansowania dłużnego wynikających z kredytów i pożyczek wykorzystywanych do sfinansowania Inwestycji oraz działalności operacyjnej związanej z późniejszą eksploatacją i utrzymaniem przedmiotowej farmy wiatrowej.

Ad. 2.

W sytuacji uznania stanowiska Spółki w zakresie pytania nr 1 za nieprawidłowe i uznanie, iż farma wiatrowa wraz z towarzyszącą jej infrastrukturą wykorzystywaną do produkcji energii elektrycznej nie spełnia przesłanek uznania jej za projekt będący w ogólnym interesie publicznym, a w konsekwencji Wnioskodawca nie jest uprawniony do nieuwzględniania kosztów finansowania dłużnego wynikających z pożyczek (kredytów) wykorzystywanych do sfinansowania Inwestycji, wówczas w ocenie Wnioskodawcy zasadnym jest zastosowanie przepisów art. 15c ust. 1 oraz ust. 14 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r., w taki sposób, że wyłączeniu z kosztów podatkowych podlegają koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej przekraczają sumę 3.000.000 zł oraz 30% tzw. podatkowego EBITDA.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 15c ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1 są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, czyli tzw. podatkowego EBITDA.

Jednocześnie art. 15c ust. 14 pkt 1 ustawy o CIT mówi, iż przepisu ust. 1 nie stosuje się do nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w części nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 3.000.000 zł.

Wskazać należy, że analizowane przepisy stanowią implementację przepisów Dyrektywy. Stosownie do art. 4 ust. 1 Dyrektywy nadwyżka kosztów finansowania zewnętrznego podlega odliczeniu w okresie rozliczeniowym, w którym koszty te zostały poniesione, jedynie do wysokości 30% wyniku finansowego podatnika przed uwzględnieniem odsetek, opodatkowania, deprecjacji i amortyzacji (EBITDA). Z kolei art. 4 ust. 3 lit. a Dyrektywy stanowi, że w drodze odstępstwa od ust. 1 podatnik może zostać uprawniony do odliczenia nadwyżki kosztów finansowania zewnętrznego do maksymalnej kwoty 3.000.000 EUR. Jak wynika z przytoczonych przepisów, zasadą ma być możliwość odliczenia jedynie 30% nadwyżki kosztów finansowania zewnętrznego, jednak w drodze wyjątku od tej zasady państwa członkowskie mogą jednak pozwolić podatnikowi odliczyć nadwyżkę kosztów finansowania zewnętrznego do maksymalnej kwoty 3.000.000 euro. Podkreślenia wymaga fakt, iż państwa członkowskiego mają wybór co do sposobu implementacji. Jak wynika z uregulowania pomieszczonego w art. 15c ust. 14 ustawy o CIT, Polska skorzystała z takiej możliwości.

Dodatkowo, należy zwrócić uwagę, że kwotowy limit wyłączenia wynikający z art. 4 ust. 3 lit. a Dyrektywy wynosił w przeliczeniu na polski złoty ponad 13 000 000. Zatem taka konstrukcja przepisu art. 15c ustawie o CIT, która powoduje, że limit wyłączenia kalkulowany będzie jako suma kwoty 3.000.000 zł powiększona o 30% nadwyżki kosztów finansowania dłużnego - powoduje, że limit mieści się w celu zakładanym przez Dyrektywę.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki przepisy art. 15c ust. 1 w zw. z art. 15c ust. 14 pkt 1 ustawy o CIT należy rozumieć w ten sposób, że wysokość limitu kosztów finansowania dłużnego, powyżej którego podlegają one wyłączeniu z kosztów podatkowych powinna być kalkulowana jako suma dwóch składników: kwoty 3.000.000 zł oraz równowartości 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, czyli tzw. podatkowego EBITDA.

Przedstawione przez Wnioskodawcę stanowisko, znajduje potwierdzenie w linii orzecznictwa sądów administracyjnych, między innymi w:

- Wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 października 2021 r., sygn. II FSK 390/19;

- Wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 października 2021 r., sygn. II FSK 977/21;

- Wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 10 listopada 2021 r., sygn. III SA/Wa 854/21;

- Wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 7 grudnia 2021 r. I SA/Gd 851/21;

- Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 17 marca 2021 r., sygn. I SA/Gd 1177/20.

Reasumując, w sytuacji uznania stanowiska Spółki w zakresie pytania nr 1 za nieprawidłowe, Spółka powinna zastosować przepisy art. 15c ust. 1 oraz ust. 14 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. które należy interpretować w taki sposób, że wyłączeniu z kosztów podatkowych podlegają koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej przekraczają łącznie sumę 3.000.000 zł oraz 30% tzw. podatkowego EBITDA.

Interpretacja indywidualna

17 maja 2022 r. rozpatrzyłem Państwa wniosek i wydałem interpretację indywidualną Znak: 0111-KDIB1-3.4010.181.2022.1.JKU, w której uznałem Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy:

- w przedstawionym stanie faktycznym Inwestycja stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 8 i 10 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych i tym samym na podstawie art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o CIT, Spółka ma prawo nie uwzględniać kosztów finansowania dłużnego poniesionych na wybudowanie farmy wiatrowej oraz finansowanie jej działalności operacyjnej związanej z jej eksploatacją i utrzymaniem przy wyliczaniu limitu kosztów finansowania dłużnego,

- mając na uwadze przepisy art. 15c ust. 1 w zw. z ust. 14 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do końca 2021 r., Spółka ma obowiązek wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej przekroczą one sumę kwoty 3 000 000 i 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej czyli tzw. podatkowego EBITDA

za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu 18 maja 2022 r.

Skarga na interpretację indywidualną

Pismem z 15 czerwca 2022 r., które wpłynęło w tym samym dniu, wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Formułując zarzuty skargi, wnieśli Państwo o uchylenie Interpretacji w całości, rozpoznanie skargi na rozprawie, zasądzenie na rzecz Skarżącej od Organu kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Pismem z 13 lipca 2022 r. Znak: 0111-KDIB1-3.4010.181.2022.2.JKU udzieliłem odpowiedzi na Państwa skargę.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną – wyrokiem z 23 stycznia 2023 r. sygn. akt III SA/Wa 1577/22.

Organ wniósł skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

27 czerwca 2024 r. Organ cofnął wniesioną 3 kwietnia 2023 r. skargę kasacyjną.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie – postanowieniem z 3 lipca 2024 r., sygn. akt II FSK 1130/23 umorzył postępowanie kasacyjne, zatem wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 3 lipca 2024 r.

Odpis prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynął do mnie 18 lipca 2024 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

- uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w ww. wyroku;

- ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie ustalenia, czy w przedstawionym stanie faktycznym Inwestycja stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 8 i 10 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych i tym samym na podstawie art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o CIT, Spółka ma prawo nie uwzględniać kosztów finansowania dłużnego poniesionych na wybudowanie farmy wiatrowej oraz finansowanie jej działalności operacyjnej związanej z jej eksploatacją i utrzymaniem przy wyliczaniu limitu kosztów finansowania dłużnego – jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny na podstawie art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Odnosząc się do pytania nr 2 wskazać należy, że jest to pytanie warunkowe na które odpowiedzi oczekiwali Państwo w przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1.

Wskazać należy, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dniu wydania interpretacji indywidualnej, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 23 stycznia 2023 r., sygn. akt III SA/Wa 1577/22.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.