Interpretacja indywidualna z dnia 10 września 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.553.2024.1.KP

Powstanie przychodu z tytułu zawarcia umowy cesji (przeniesienia wierzytelności) roszczeń z tytułu umowy kredytu frankowego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 lipca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 8 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Dnia (…) 2007 r., razem z żoną B.K., wziął Pan kredyt hipoteczny w banku (…) na zakup mieszkania dla celów prywatnych (nie na wynajem) w kwocie (…) CHF, co wtedy odpowiadało kwocie (…) PLN. Kredyt ten spłaciliście Państwo w całości.

W (…) 2021 r., w związku z klauzulami abuzywnymi w umowie kredytowej, złożyliście Państwo pozew w Sądzie Okręgowym w (…) o unieważnienie ww. umowy, tj. zwrot przez bank (…) kwot spłaty kredytu, które wyniosły (…) PLN i (…) CHF, co na dziś daje wartość ok. (…) PLN.

Sprawa w sądzie ciągnie się już ponad 3 lata a wyroku nie ma. Ponieważ ma Pan (…) lata a żona (…) lat, chce Pan odsprzedać (tzw. cesja wierzytelności) ww. kredyt firmie prawniczej, która będzie dalej, na własny rachunek i ryzyko prowadziła proces z bankiem (…). Firma ta oferuje Panu kwotę (…) PLN.

Pytanie

Czy będzie Pan musiał zapłacić podatek dochodowy od tej sprzedaży, tzn. od kwoty (…) PLN?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, za sprzedaż (cesję wierzytelności) umowy kredytowej na zakup mieszkania na cele prywatne poniżej wartości tej wierzytelności nie płaci się podatku dochodowego, ponieważ uzyskany przychód jest mniejszy od kosztów uzyskania, tj. kwot zapłaconych by ta wierzytelność powstała.

Tym bardziej, że jak Panu wiadomo, za przychody uzyskane w wyniku unieważnienia takiej umowy przez Sąd nie płaci się podatku dochodowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Z kolei art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Jak wynika z powołanego powyżej przepisu, ustawodawca przyjął zasadę, że przychodem są:

- pieniądze i wartości pieniężne, które zostały otrzymane przez podatnika – tj. takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;

- pieniądze i wartości pieniężne, które zostały postawione do dyspozycji podatnika – tj. takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

Ponadto, za przychód należy uznać również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m.in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie.

I tak, źródła przychodów są wymienione w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przypisanie uzyskanego przychodu do określonego, jednego źródła przychodów następuje w oparciu o okoliczności faktyczne sprawy i treść przepisów ustawy.

Źródłami przychodów są m.in. wskazane w art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy:

Źródło to nie jest jednorodne, obejmuje:

·przychody z kapitałów pieniężnych – wymienione w art. 17 ust. 1 ww. ustawy;

·przychody z praw majątkowych, w tym ich odpłatnego zbycia – uregulowane w art. 18 komentowanej ustawy.

Przy czym, zgodnie z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W rozumieniu powołanego powyżej przepisu przychodem z praw majątkowych będzie każdy przychód, którego bezpośrednim źródłem jest prawo majątkowe, nawet jeśli prawo to nie zostało w sposób wyraźny wskazane w ustawie.

Należy bowiem zauważyć, że zawarte w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyliczenie praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy jako odrębne źródło przychodów ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności”. Jednocześnie treść tego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zarówno przychody z wykonania (wykorzystania) tych praw jak również z ich zbycia.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do tego źródła przychodów zalicza się m.in. przychody z wierzytelności, jeśli nie są one związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z analizy Pana opisu zdarzenia wynika, że w 2007 r. wziął Pan kredyt hipoteczny na zakup mieszkania dla celów prywatnych w kwocie (…) CHF, co wtedy odpowiadało kwocie (…) PLN. Kredyt ten został spłacony w całości. W (…) 2021 r., w związku z klauzulami abuzywnymi w umowie kredytowej, złożył Pan wspólnie z żoną pozew w sądzie okręgowym o unieważnienie ww. umowy, tj. zwrot przez bank kwot spłaty kredytu, które wyniosły (…) PLN i (…) CHF, co na dziś daje wartość ok. (…) PLN. Chce Pan odsprzedać (tzw. cesja wierzytelności) ww. kredyt firmie prawniczej, która będzie dalej, na własny rachunek i ryzyko prowadziła proces z bankiem. Firma ta oferuje Panu kwotę (…) PLN.

W tym miejscu wskazać należy, że wierzytelność jest prawem podmiotowym, które w stosunku zobowiązaniowym przysługuje wierzycielowi. Przy podziale praw na majątkowe i niemajątkowe podstawę będzie stanowił interes, jaki one realizują. Prawa majątkowe związane są z interesem ekonomicznym danego podmiotu. Będą to więc także wierzytelności, wynikające ze stosunków zobowiązaniowych, w wysokości wartości świadczeń majątkowych.

Cesja wierzytelności została uregulowana w artykułach 509-518 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).

Zgodnie z art. 509 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

W myśl natomiast art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego:

Istota przeniesienia wierzytelności polega na tym, że prawa przysługujące zbywcy (dotychczasowemu wierzycielowi) przechodzą na nabywcę wierzytelności. Właściwość zobowiązania, uprawnienia wierzyciela i zobowiązania dłużnika pozostają bez zmian, gdyż w wyniku umowy cesji wierzytelności zmienia się tylko wierzyciel. Wierzytelność stanowi zatem prawo majątkowe, będące przedmiotem obrotu gospodarczego.

Z uwagi na dokonaną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych kategoryzację źródeł przychodu, w szczególności wyodrębnienie w art. 10 ust. 1 pkt 7 tej ustawy przychodów z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych, w sytuacji gdy osoba fizyczna – nieprowadząca działalności gospodarczej w zakresie obrotu wierzytelnościami – zawiera umowę cesji wierzytelności w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, przenosząc ją odpłatnie na rzecz innego podmiotu, uzyskane z tego tytułu przychody kwalifikuje się do przychodów z praw majątkowych.

W analizowanej sprawie zamierza Pan scedować prawa do dochodzenia zwrotu z nadpłaty kredytu zawartego w 2007 r. na firmę prawniczą za kwotę (…) PLN. Firma prawnicza będzie dalej, na własny rachunek i ryzyko, prowadziła proces z bankiem.

Tym samym uzyskana przez Pana kwota z tytułu zawartej odpłatnej umowy cesji praw i obowiązków wynikających z umowy kredytowej zawartej w 2007 r., będzie dla Pana stanowiła przychód z praw majątkowych w rozumieniu ww. art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do stwierdzenia jakie zawarł Pan we własnym stanowisku, że od cesji wierzytelności poniżej jej wartości nie płaci się podatku dochodowego, ponieważ uzyskany przychód jest mniejszy od kosztów uzyskania, tj. kwot zapłaconych by ta wierzytelność powstała, stwierdzam co następuje.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W powołanym przepisie ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie, jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo-skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

A zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki:

·zostały faktycznie i w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, tzn. pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami oraz

·nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów.

W Pana sytuacji nie sposób dostrzec związku przyczynowo-skutkowego między poniesieniem wydatku a uzyskaniem przychodu. Spłacając zaciągnięty kredyt nie działał Pan bowiem z zamiarem osiągnięcia korzyści z tytułu zbycia praw majątkowych. Wierzytelność powstała w wyniku zawarcia przez bank niedozwolonych klauzul w umowie kredytowej. Zatem wydatki związane z kredytem nie stanowią kosztu uzyskania przychodu z tytułu zbycia wierzytelności.

Dochód uzyskany z praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochody z praw majątkowych podlegają kumulacji z pozostałymi dochodami, zgodnie z postanowieniami art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Powinien Pan więc uwzględnić uzyskany dochód z zawartej odpłatnej umowy cesji (przeniesienia wierzytelności) roszczeń z tytułu umowy kredytu hipotecznego zawartego w 2007 r. przy ustalaniu podstawy obliczenia podatku dochodowego zgodnie z art. 27 ust. 1 ww. ustawy i wykazać ten dochód w zeznaniu rocznym.

Zatem Pana stanowisko, należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).