Wyrok NSA z dnia 15 lutego 2024 r., sygn. II OSK 1285/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Leszek Kiermaszek Sędziowie: sędzia NSA Tomasz Zbrojewski sędzia del. WSA Piotr Broda (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Aleksandra Tokarczyk po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A.D. i J.D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 lutego 2021 r. sygn. akt VII SA/Wa 1290/20 w sprawie ze skargi A.D. i J.D. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 30 marca 2020 r. znak DON.7100.233.2019.KWL w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania; 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 11 lutego 2021 r., sygn. akt VII SA/Wa 1290/20, oddalił skargę A.D. i J.D. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego (dalej: GINB) z dnia 30 marca 2020 r. znak: DON.7100.233.2019.KWL w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.

Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Podlaski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego (dalej: WINB) po rozpatrzeniu wniosku A. i J.D. z 19 sierpnia 2019 r., decyzją z dnia 20 września 2019 r. znak: WOP.771.1.11.2019.TN na podstawie art. 156 § 1 pkt 1 – 7 oraz art. 157 § 1 i art. 158 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postepowania administracyjnego (Dz.U. z 2018 r. poz. 1186 ze zm.) dalej: k.p.a. oraz art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2018 r. poz. 2096 ze zm.) dalej: p.b., odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Gminy [...] z 30 lipca 1982 r. nr GT-8384/12/82 nakazującej A.P. rozbiórkę budynku letniskowego (7m x 5m x 3m) na działce nr [...] we wsi M. gmina [...].

GINB w wyniku rozpatrzenia odwołania wnioskodawców decyzją z dnia 30 marca 2020 r. znak: DON.7100.233.2019.KWL utrzymał w mocy ww. decyzję WINB. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ podniósł, iż z uwagi na upływ czasu nie zachowały się kompletne akta postępowania zwyczajnego, a próba ich odszukania nie powiodła się. Istnieją tylko niektóre kopie złożone przez skarżącego przy piśmie z 18 grudnia 2000 r. Następnie GINB przytoczył treść art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 1974 r. nr 38 poz. 229) dalej: p.b. z 1974 r. Następnie organ II instancji podał, że w decyzji z 30 lipca 1982 r. wskazano, że budynek leży na ternie nieprzeznaczonym pod tego rodzaju zabudowę. Podobnie podniesiono w piśmie Gminy [...] z dnia 30 lipca 1982 r. skierowanym do Komendy Głównej Milicji Obywatelskiej w W. GINB wyjaśnił także pojęcie rażącego naruszenia prawa wskazując przy tym, że budynek wybudowano niezgodnie z uproszczonym planem zagospodarowania przestrzennego, zatem nie można stwierdzić, że doszło do oczywistego naruszenia prawa. Na marginesie wskazał, że o braku możliwości zabudowy działki odwołujący się wiedział już przed wzniesieniem budynku, o czym świadczy jego pismo z 2 września 1983 r. kierowane do Naczelnika Urzędu Gminy w [...]. Organ II instancji wyjaśnił również, że z akt sprawy wynika, iż budynek letniskowy został wybudowany w lipcu 1979 r. przez J.D. i F.P. na nieruchomości stanowiącej własność A.P. Powyższe odwołujący się potwierdza w pi śmie z dnia 2 września 1983 r.