Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 8 sierpnia 2024 r., sygn. II SA/Sz 357/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Sokołowska, Asesor WSA Joanna Świerzko-Bukowska (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 8 sierpnia 2024 r. sprawy ze skargi Prokuratora Okręgowego w Szczecinie na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie z dnia 27 października 2023 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie ustalenia opłaty adiacenckiej oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 29 sierpnia 2023 r., znak RG.3134.2.20.2023.MW, Burmistrz W. na podstawie art. 144, art. 145, art. 146, art. 147, art. 148 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2023 poz. 344 ze zm., dalej: "u.g.n.") ustalił według udziału w prawie własności nieruchomości opłatę adiacencką dla S. S. w wysokości [...] zł i J. R. w wysokości [...] zł z tytułu wzrostu wartości nieruchomości oznaczonej jako działka nr [...] o powierzchni [...] ha, położonej w obrębie ewidencyjnym O. Organ wskazał, że powyższy wzrost wartości nieruchomości spowodowany został budową urządzeń infrastruktury technicznej - oczyszczalni ścieków wraz z kolektorami sanitarnymi i przyłączami dla miejscowości O..

Wskutek odwołania J. R. decyzją z dnia 27 października 2023 r., nr SKO/KU/441/3809/2023, Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło powyższą decyzję Burmistrza W. w całości i umorzyło postępowanie organu pierwszej instancji w całości.

Po przedstawieniu stanu faktycznego sprawy oraz przytoczeniu przepisów u.g.n. dotyczących ustalenia opłaty adiacenckiej Kolegium wskazało, iż kwestią sporną w sprawie jest to czy organ I instancji zachował określony w art. 145 ust. 2 u.g.n. 3-letni termin do wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie ustalenia opłaty adiacenckiej.

Kolegium wskazało, że decydujące znaczenie dla ustalenia kiedy ów termin rozpoczął swój bieg ma określenie daty stworzenia warunków do podłączenia nieruchomości do urządzeń infrastruktury technicznej. Kolegium wskazało przy tym, że przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami nie zawierają definicji i nie precyzują, co należy rozumieć pod pojęciem "stworzenia warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej". Przepis art. 148b ust. 1 u.g.n. stanowi jednak, że ustalenie, że zostały stworzone warunki do podłączenia nieruchomości do urządzeń infrastruktury technicznej albo warunki do korzystania z wybudowanej drogi, następuje na podstawie odrębnych przepisów. W ugruntowanym już orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, że w odniesieniu do urządzenia kanalizacyjnego tymi odrębnymi przepisami będą: ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (dalej: "p.b.") oraz ustawa z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (dalej: "u.z.z.w."). Zgodnie z art. 15 ust. 4 u.z.z.w. przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne jest obowiązane przyłączyć do sieci nieruchomość osoby ubiegającej się o przyłączenie nieruchomości do sieci, jeżeli są spełnione warunki przyłączenia określone w regulaminie, o którym mowa w art. 19, oraz istnieją techniczne możliwości świadczenia usług. W przypadku urządzeń kanalizacyjnych datą stworzenia warunków podłączenia nieruchomości do urządzeń infrastruktury technicznej, biorąc pod uwagę treść art. 15 ust. 4 u.z.z.w., będzie nie data odbioru robót, ale data zgłoszenia do użytkowania urządzenia kanalizacyjnego. Dopiero od tej daty będzie istniała możliwość świadczenia usług i użytkowanie sieci wodociągowej i kanalizacji sanitarnej. Decydujące znaczenie ma, wobec tego nie protokolarny odbiór, lecz rzeczywista możliwość podłączenia nieruchomości do określonych urządzeń. W rozumieniu art. 148b u.g.n. stworzenie warunków to możliwość przystąpienia do użytkowania obiektu, stosownie do przepisów Prawa budowlanego. Stworzenie warunków jest więc nie tylko kategorią techniczną, ale i prawną, i obie winny być spełnione. I tak, w myśl art. 54 ust. 1 p.b., zgodnie z jego brzmieniem obowiązującym w 2020 r., do użytkowania obiektu budowlanego, na budowę którego wymagane jest pozwolenie na budowę albo zgłoszenie budowy, o której mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1a i 19a, można przystąpić, z zastrzeżeniem art. 55 i art. 57, po zawiadomieniu organu nadzoru budowlanego o zakończeniu budowy, jeżeli organ ten, w terminie 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia, nie zgłosi sprzeciwu w drodze decyzji. Organ nadzoru budowlanego może z urzędu przed upływem ww. terminu wydać zaświadczenie o braku podstaw do wniesienia sprzeciwu. Wydanie zaświadczenia wyłącza możliwość wniesienia sprzeciwu oraz uprawnia inwestora do rozpoczęcia użytkowania obiektu, o którym mowa w ust. 1 (art. 54 ust. 2 p.b.). Z powyższego wynika, że o stworzeniu warunków do podłączenia nieruchomości do urządzeń infrastruktury technicznej, w rozumieniu art. 148b u.g.n., można mówić wówczas, gdy do użytkowania obiektu, w terminie 14 dni od doręczenia zawiadomienia o zakończeniu budowy, nie wniósł sprzeciwu właściwy organ nadzoru budowlanego, bądź uzyskano zaświadczenie, które uprawniało inwestora, do zgodnego z prawem, rozpoczęcia użytkowania obiektu.