Wyrok WSA w Łodzi z dnia 19 lipca 2024 r., sygn. II SA/Łd 271/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agata Sobieszek-Krzywicka, Sędziowie Sędzia WSA Michał Zbrojewski, Asesor WSA Marcin Olejniczak (spr.), , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 19 lipca 2024 r. sprawy ze skargi G. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Sieradzu z dnia 12 lutego 2024 r. znak: SKO.4141.466.23 w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę. lp

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Sieradzu, decyzją z 12 lutego 2024 r. utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Pajęczna z 28 września 2023 r., którą odmówiono G.P. przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu opieki nad matką.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wyjaśnił, że z dniem 1 stycznia 2024 r. mająca zastosowanie w sprawie ustawa materialna, tj. ustawa z dnia 28 listopada 2003 roku o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2023 r., poz. 390 ze zm. – u.ś.r.) została znowelizowana mocą ustawą z dnia 7 lipca 2023 r. o świadczeniu wspierającym (Dz. U. z 2023 r., poz.1429 ze zm. – u.ś.w.).

Organ zacytował aktualną treść art. 17 ust. u.ś.r. oraz art. 63 ust. 1 u.ś.w. i wyjaśnił, że z uwagi na fakt, że wniosek o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego został złożony przez G. P. 11 kwietnia 2023 r. należało przeanalizować stan faktyczny pod kątem spełnienia przez niego przesłanek wynikających z art. 17 ustawy w brzmieniu obowiązujących do dnia 31 grudnia 2023 r.

W kontekście regulacji art. 17 u.ś.r. w wersji obowiązującej w momencie złożenia wniosku organ zaznaczył, że z materiału dowodowego wynika, że wnioskodawca jest synem niepełnosprawnej H. P., należy zatem do kręgu osób uprawnionych do wystąpienia z wnioskiem o przyznanie świadczenia. H.P. jest wdową, legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności ze wskazaniem konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. W w/w orzeczeniu wskazano, że niepełnosprawność istnieje od 87 roku życia, natomiast ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od [...] września 2021r. co oznacza, że spełniony został warunek dotyczący osoby wymagającej opieki wymieniony w art. 17 ust. 1 u.ś.r. Organ odwoławczy zaznaczył przy tym, że rozpoznając sprawę dotyczącą ustalenia prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, należy uwzględnić orzecznictwo sądów administracyjnych, będących wynikiem wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 21 października 2014 r., TK 38/13, mocą którego orzeczono, iż art. 17 ust. 1b u.ś.r. w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie, ze względu na moment powstania niepełnosprawności jest niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP. W konsekwencji, powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych Kolegium przyjęło, iż okoliczność dokonania błędnej wykładni art. 17 ust. 1b u.ś.r. przez organ pierwszej instancji nie może skutkować odmową przyznania wnioskowanego świadczenia.