Interpretacja indywidualna z dnia 29 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-1.4012.399.2024.2.AR

Podatek od towarów i usług w zakresie: - brak opodatkowania czynności wycofania w roku 2023 z działalności gospodarczej środków trwałych do majątku prywatnego; - brak obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w związku z przekazaniem w roku 2023 środków trwałych do majątku prywatnego.

Interpretacja indywidualna– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 czerwca 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 14 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie:

-braku opodatkowania czynności wycofania w roku 2023 z działalności gospodarczej środków trwałych do majątku prywatnego (pytanie oznaczone we wniosku nr 1);

-braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w związku z przekazaniem w roku 2023 środków trwałych do majątku prywatnego (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) .

Uzupełniła go Pani pismem z 23 sierpnia 2024 r. (data wpływu 28 sierpnia 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni w dniu (…) 2023 r. zamknęła działalność gospodarczą w miejscowości A pod nazwą B. Jest Pani podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Jest Pani również zarejestrowana, jako podatnik VAT czynny.

Przedmiotem Pani działalności gospodarczej było prowadzenie (…). W związku z tym dokonała Pani przyjęcia do ewidencji środków trwałych gruntu, obiektu zakwalifikowanego, jako budynek (…), budynku (…) i innych środków trwałych niezbędnych do prowadzenia wskazanej działalności gospodarczej. Środki trwałe zostały zaliczone do środków trwałych przedsiębiorstwa i podlegały amortyzacji w rozumieniu podatku dochodowego od osób fizycznych (za wyjątkiem gruntów).

W trakcie działalności odliczała Pani podatek naliczony VAT w związku z poniesionymi nakładami na nabycie lub wytworzenie niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej środków trwałych, a także ich późniejszym użytkowaniem (w tym dokonywanie niezbędnych remontów i modernizacji). Ostatnie nakłady na ulepszenie środków trwałych składających się na (…), od których odliczono podatek VAT, miały miejsce w roku 2017. W związku z podjętą decyzją o zaprzestaniu prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej, środki trwałe wchodzące w skład działalności (…), znajdujące się w ewidencji ŚT przedsiębiorstwa, tj.:

·(…) – data przyjęcia: (…) 2012 r. – wartość: (…) zł,

·budynek (…) – data przyjęcia: (…) 2012 r. – wartość (…) zł,

·budynek (…) – data przyjęcia: (…) 2012 r. – wartość: (…) zł,

·wentylacja (…) – data przyjęcia: (…) 2010 r., data modernizacji: (…) 2014 r. – wartość: (…) zł,

·urządzenie (…) – data przyjęcia: (…) 2010 r. – wartość: (…) zł,

·kotłownia – data przyjęcia: (…) 2010 r. – wartość: (…) zł,

·agregat (…) – data przyjęcia: (…) 2013 r. – wartość: (…) zł,

·zestaw komputerowy – data przyjęcia: (…) 2010 r. – wartość: (…) zł

·zestaw komputerowy (…) – data przyjęcia: (…) 2012 r. – wartość: (…) zł,

·etc.

– przeniosła Pani do majątku osobistego i w ramach najmu prywatnego wynajmuje Pani obecnie cały (…) wraz z wyposażeniem spółce C (dalej: spółka z o.o.), w której jest udziałowcem. Co zatem istotne, sposób wykorzystania środków trwałych nie uległ zmianie, gdyż są one wynajmowane spółce z o.o. w ramach tzw. najmu prywatnego. W szczególności nie są one wykorzystywane przez Wnioskodawczynię na potrzeby osobiste, tj. przykładowo na cele mieszkaniowe. Najem budynku wraz z wyposażeniem ma charakter prywatny, ciągły i służący celom zarobkowym. Zatem środki trwałe nadal są wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności w rozumieniu definicji wskazane w przepisach ustawy o VAT. Jednak nie należą do majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych (majątku związanego z przedsiębiorstwem).

Zatem działalność gospodarcza w rozumieniu przepisów ustawy o VAT jest kontynuowana przez Panią w zakresie najmu. Tym samym w dalszym ciągu jest Pani podatnikiem VAT czynnym z tytułu dokonywanego najmu i jako osoba prywatna składa deklaracje JPK_V7.

W tak przedstawionym stanie faktycznym, powzięła Pani wątpliwość w zakresie skutków podatkowych, na gruncie ustawy o VAT, związanych z przeniesieniem środków trwałych budynku wraz z jego wyposażeniem, do majątku prywatnego i dalszego wynajmu w ramach najmu prywatnego.

Doprecyzowanie i uzupełnienie opisu sprawy

1.Działalność gospodarcza pod nazwą B prowadzona była w formie jednoosobowej działalności gospodarczej.

2.Do momentu wycofania środków trwałych z działalności gospodarczej wykorzystywane były do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

3.Usługa najmu prywatnego pierwotnie opodatkowana była podatkiem VAT, natomiast od (…) 2024 r. korzysta Pani ze zwolnienia podmiotowego z VAT «art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361)».

4.Środki trwałe wycofane z działalności gospodarczej pierwotnie wykorzystywane były wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, natomiast od (…) 2024 r. korzysta Pani ze zwolnienia podmiotowego z VAT «art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361)».

Pytania

1.Czy wycofanie przez Panią, do majątku prywatnego, środków trwałych wykorzystywanych w ramach prowadzonej do końca (…) 2023 r. działalności gospodarczej, stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2022.931 t. j. z dnia 2022.04.29, dalej: ustawa o VAT)?

2.Czy w związku z przekazaniem środków trwałych związanych z prowadzonym w ramach działalności gospodarczej (…), do majątku prywatnego, celem jego wynajmu spółce z o.o., na Pani spoczywają obowiązki związane z rozliczaniem podatku VAT, w szczególności dokonaniem korekty VAT, zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy o VAT?

Pani stanowisko w sprawie

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wycofanie do majątku prywatnego, środków trwałych wykorzystywanych w ramach prowadzonej do końca (...) 2023 r. działalności gospodarczej, nie stanowiło czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, ponieważ składniki majątku nie są wykorzystywane na Pani cele osobiste.

Jak wynika z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym podatkiem, podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,

2)eksport towarów,

3)import towarów na terytorium kraju,

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z powołanymi przepisami, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów, jednakże zgodnie z przepisem art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatną dostawę towarów uznawane są także niektóre inne formy rozporządzenia własnością.

Zgodnie z ww. art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1)przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2)wszelkie inne darowizny jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu, wskazała Pani, że w przedmiotowej sprawie nie będzie mieć on zastosowania. W pierwszej kolejności należy wskazać, że nie dojdzie do zmian własnościowych przedmiotowych środków trwałych, bowiem po wycofaniu ich z majątku firmowego stanowią one w dalszym ciągu Pani własność. Nie doszło zatem ani do darowizny wskazanej w pkt 2 powołanego przepisu, ani przekazania na rzecz innych osób wskazanych powyżej w pkt 1 powołanego przepisu. W analizowanej sprawie doszło do przeniesienia towarów do majątku prywatnego, o czym jest mowa w pkt 1 powyższego przepisu. Jednakże to przeniesienie nie zostało dokonane na Pani cele osobiste, ponieważ w dalszym ciągu składniki majątku są wykorzystywane na cele działalności gospodarczej, zdefiniowanej w ustawie o VAT, tylko że w formie tzw. najmu prywatnego.

Działalność gospodarcza została zdefiniowana w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W tym miejscu wskazała Pani, że definicja działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej, o której mowa w Prawie przedsiębiorców, czy też w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ocena tego, czy coś jest działalnością gospodarcza może być różna na gruncie wyżej wskazanych ustaw i odmienna od definicji wskazanej w ustawie o VAT.

Zgodnie z przywoływanym powyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy jest wykorzystywanie składników majątku w sposób trwały dla celów zarobkowych. Powyższe oznacza, że skoro Pani w dalszym ciągu świadczy – pomimo zamknięcia działalności gospodarczej – usługi najmu w sposób ciągły dla celów zarobkowych, to prowadzi w tym zakresie działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Będąc więc zarejestrowanym podatnikiem i dokonując wynajmu składników majątku prywatnego (niezwiązanego z działalnością gospodarczą w rozumieniu Prawa przedsiębiorców) będzie Pani z tytułu tych czynności w dalszym ciągu podatnikiem podatku VAT.

Wobec powyższego, nie ma znaczenia dla oceny na gruncie podatku VAT dokonanie wycofania danych składników majątkowych z działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów innych ustaw. Na gruncie podatku VAT dopiero przekazanie ich na cele osobiste podatnika miałoby znaczenie dla oceny skutków podatkowych. Ustawa o VAT nie definiuje potrzeb osobistych, można jednak przyjąć, że przez cele osobiste podatnika należy rozumieć zaspokajanie jego potrzeb osobistych (w odniesieniu do nieruchomości będą to np. własne cele mieszkaniowe). Zatem, nie będzie to dotyczyć sytuacji zmiany sposobu wykorzystywania danych towarów, np. z wykorzystywania ich w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym na przeznaczenie ich na wynajem poza tą działalnością. W takim wypadku nie dochodzi bowiem do zaspokojenia potrzeb osobistych w rozumieniu podatku VAT, bowiem ten sposób ich wykorzystania jest także uznawany za działalność gospodarczą, a tym samym nie może stanowić zaspokajania potrzeb osobistych w rozumieniu ustawy o VAT.

Takie rozumienie powołanych wyżej przepisów zostało potwierdzone m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 11 września 2015 r. sygn. IBPP3/4512-448/15/KG, w której stwierdził on, że: „(…) Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, że w rozpoznawanej sprawie w odniesieniu do składnika majątku – lokal użytkowy, który Wnioskodawca ma zamiar wynajmować, nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Przedmiotowa nieruchomość bowiem – jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego – nie będzie przekazana do majątku osobistego Wnioskodawcy i nie będzie wykorzystana na cele prywatne, lecz w związku z przeznaczeniem jej do wynajmu, będzie nadal przez Wnioskodawcę wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT”.

Podsumowując, w Pani ocenie, przesunięcie środków trwałych do jej majątku prywatnego i dalszy wynajem nie będzie stanowić czynności opodatkowanej podatkiem VAT, ponieważ na gruncie ustawy o VAT Wnioskodawczyni w dalszym ciągu, nieprzerwanie prowadzi działalność gospodarczą i wykorzystuje w niej przedmiotowe składniki majątku.

Ad 2.

Pani zdaniem, w związku z przekazaniem środków trwałych związanych z prowadzonym w ramach działalności gospodarczej (...), do majątku prywatnego, celem jego wynajmu spółce z o.o., nie spoczywają na Pani żadne obowiązki związane z rozliczaniem podatku VAT, w szczególności nie spoczywają na Pani obowiązki związane z dokonaniem korekty VAT, zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy o VAT, ponieważ nie doszło do zmiany przeznaczenia środków trwałych.

Zgodnie z stanowiskiem przedstawionym przez Panią w zakresie pytania nr 1, najem polegający na wykorzystywaniu nieruchomości w sposób powtarzalny i za wynagrodzeniem, stanowi działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT i jest objęty podatkiem VAT. To zaś oznacza, że nawet, gdy podatnik wyprowadza nieruchomość (w tym przypadku (...) wraz z wyposażeniem) z majątku firmowego, ale nie wykorzystuje w celach osobistych tylko w dalszym ciągu w celach zarobkowych, to w świetle regulacji VAT i tak pozostaje podatnikiem podatku VAT dla odpłatnych czynności związanych z tą nieruchomością. Zmieni się jedynie kwalifikacja źródła przychodów na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych, co jednak pozostanie bez wpływu na kwestie opodatkowania w VAT.

W analizowanej sprawie obrót uzyskany ze świadczenia najmu budynku wraz z wyposażeniem na rzecz spółki z o.o. podlega opodatkowaniu według stawki podstawowej w wysokości 23% VAT.

Mając na uwadze powyższe, przechodzi Pani do analizy przepisów ustawy o VAT dotyczących korekty wieloletniej, która jest następstwem odliczenia podatku VAT.

Odnosząc się do kwestii korekty podatku naliczonego VAT oraz zwrotu odliczonego podatku w związku z wycofaniem środków trwałych do majątku prywatnego, wskazuje Pani, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy VAT.

Zatem stosownie do wskazanego przepisu, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek VAT został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). W przypadku zmiany sposobu wykorzystywania nieruchomości lub innych rzeczy, co do których podatnik miał prawo do odliczenia w całości podatku naliczonego VAT w momencie nabycia lub wytworzenia we własnym zakresie, podatnik co do zasady ma obowiązek skorygowania podatku naliczonego.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy o VAT.

Zgodnie z treścią art. 91 ust. 7 ustawy o VAT, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Jak zaś wynika z art. 91 ust. 2 ustawy o VAT, korekty podatku naliczonego podatnik dokonuje:

·w przypadku środków trwałych podlegających amortyzacji, w ciągu 5 kolejnych lat,

·a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 kolejnych lat, licząc od roku, w którym obiekt został oddany do użytkowania lub od roku, w którym dokonano jego wytworzenia (ulepszenia).

Roczna korekta dotyczy corocznie odpowiednio jednej piątej lub jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy nabyciu lub wytworzeniu danego składnika majątku.

Stosownie zaś do art. 91 ust. 3 ustawy o VAT, korekty wynikającej ze zmiany przeznaczenia składnika majątku dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy. Z powyższego zatem wynika, że za każdy rok pozostający do końca okresu korekty należy skorygować VAT w wysokości jednej piątej lub dziesiątej kwoty odliczonego podatku od nabycia lub ulepszenia środka trwałego.

Powyższe regulacje nie znajdą, Pani zdaniem, zastosowania do opisanego stanu faktycznego, ponieważ pomimo, że budynek z wyposażeniem został wycofany z przedsiębiorstwa, to nadal ma związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT, tj. z wykonywanym w sposób ciągły i zarobkowy najmem, który odbywa się na rzecz spółki z o.o.

Taki najem nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT (zwolnienie dotyczące usług w zakresie wynajmowania i wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe), i będzie opodatkowany zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, stawką 23% VAT.

Skoro zatem powyższe przepisy nie mają zastosowania do przedstawionej sytuacji, to uważa Pani, że nie była zobowiązana do dokonania korekty podatku naliczonego VAT w odniesieniu do budynku i jego wyposażenia ze względu na brak zmiany przeznaczenia tych środków trwałych w wyniku dokonania operacji gospodarczej, o której mowa w opisie stanu faktycznego.

Na uwagę zasługuje także fakt, że takie rozumienie powołanych wyżej przepisów zostało potwierdzone m.in. w interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 czerwca 2018 r., sygn. 0115-KDIT1-2.4012.287.2018.1.AW oraz z 24 stycznia 2022 r. sygn. 0111-KDIB3-3.4012.624.2021.1.WR.

Reasumując, mając na uwadze odpowiedź na pytanie nr 1 oraz fakt nieprzerwanego wykorzystania środków trwałych do czynności opodatkowanych przez Panią, jako podatnika VAT, przeniesienie budynku wraz z wyposażeniem do majątku prywatnego i jego dalszy wynajem w ramach najmu prywatnego, nie wywoła skutków dla odliczonego podatku VAT, w tym obowiązku jego korekty, o której mowa w art. 91 ust. 7 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy:

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy:

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061):

Jak wynika z art. 659 § 2 ustawy Kodeks cywilny:

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej środków trwałych skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu.

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem najem stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Przechodząc na grunt rozpatrywanej sprawy w odniesieniu do kwestii opodatkowania czynności wycofania w roku 2023 środków trwałych z Pani z działalności gospodarczej należy wskazać, że – jak wynika z okoliczności sprawy – środki trwałe po wycofaniu z działalności gospodarczej w (…) 2023 r., wykorzystywane były wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT (najem prywatny), tj. nadal były wykorzystywane przez Panią w sposób ciągły dla celów zarobkowych do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem, w odniesieniu do czynności wycofania w roku 2023 środków trwałych z Pani działalności gospodarczej, które po ich wycofaniu wynajmowała Pani w ramach najmu prywatnego, nie ma zastosowania art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, bowiem nie nastąpiła tutaj dostawa towaru na Pani cele osobiste. Co za tym idzie czynność wycofania w roku 2023 środków trwałych z majątku Pani firmy do majątku osobistego nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowanie

Wycofanie przez Panią, do majątku prywatnego, środków trwałych wykorzystywanych w ramach prowadzonej do końca (…) 2023 r. działalności gospodarczej, nie stanowiło czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Pani stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 uznano za prawidłowe.

Pani wątpliwości dotyczą również kwestii wskazania, czy w związku z przekazaniem w roku 2023 środków trwałych związanych z prowadzonym w ramach działalności gospodarczej (…), do majątku prywatnego, celem jego wynajmu spółce z o.o., jest Pani obowiązana do dokonania korekty podatku VAT, zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2022 r.):

Natomiast stosownie do art. 91 ust. 1 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2023 r. do 30 czerwca 2023 r.:

Z kolei, w myśl art. 91 ust. 1 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2023 r.:

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy:

Zgodnie z art. 91 ust. 3 ustawy:

Stosownie do art. 91 ust. 4 ustawy:

Natomiast jak stanowi art. 91 ust. 5 ustawy:

Na podstawie art. 91 ust. 6 ustawy:

Zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy:

Jak stanowi art. 91 ust. 7a ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że do (…) 2023 r. prowadziła Pani jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie prowadzenia turystyki. Jest Pani zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zaliczyła Pani do środków trwałych m.in.:

·(…) – data przyjęcia: (…) 2012 r.;

·budynek (…) – data przyjęcia: (…) 2012 r.;

·budynek (…) – data przyjęcia: (…) 2012 r.;

·wentylację (…) – data przyjęcia: (…) 2010 r.;

·urządzenie (…) – data przyjęcia: (…) 2010 r.;

·kotłownię – data przyjęcia: (…) 2010 r.;

·agregat (…) – data przyjęcia: (…) 2013 r.;

·zestaw komputerowy – data przyjęcia: (…) 2010 r.;

·zestaw komputerowy (…) – data przyjęcia: (…) 2012 r.

Środki trwałe zostały zaliczone do środków trwałych przedsiębiorstwa i podlegały amortyzacji w rozumieniu podatku dochodowego od osób fizycznych (za wyjątkiem gruntów). W trakcie prowadzenia przez Panią działalności gospodarczej odliczała Pani podatek naliczony w związku z poniesionymi nakładami na nabycie lub wytworzenie niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej środków trwałych, a także ich późniejszym użytkowaniem (w tym dokonywanie niezbędnych remontów i modernizacji). Ostatnie nakłady na ulepszenie środków trwałych składających się na (…) wraz z wyposażeniem, od których odliczono podatek VAT, miały miejsce w roku 2017. Do momentu wycofania środków trwałych z działalności gospodarczej wykorzystywane były do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z podjętą decyzją o zaprzestaniu prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej, ww. środki trwałe wchodzące w skład działalności (…), wycofała Pani z majątku przedsiębiorstwa do majątku prywatnego. Wskazała Pani, że środki trwałe wycofane w roku 2023 z działalności gospodarczej pierwotnie wykorzystywane były wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT (najem prywatny). Dopiero od (…) 2024 r. korzysta Pani ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Zatem, mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy zauważyć, że – jak już wyżej wskazano – czynność wycofania w roku 2023 środków trwałych do majątku prywatnego nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Ponadto, w związku z przekazaniem środków trwałych do majątku prywatnego w roku 2023 (w celu najmu prywatnego) nie miała Pani obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego, w odniesieniu do składników majątkowych będących przedmiotem wycofania, bowiem środki trwałe wycofane w roku 2023 z działalności gospodarczej pierwotnie wykorzystywane były wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT (najem prywatny).

Tym samym, w związku z wycofaniem w roku 2023 z majątku firmy ww. środków trwałych Pani przedsiębiorstwa i przekazaniem ich do majątku prywatnego – celem wynajmu prywatnego, opodatkowanego podatkiem od towarów i usług niekorzystającego ze zwolnienia – nie miała Pani obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego, o której mowa w art. 91 ust. 7 ustawy.

Podsumowanie

W związku z przekazaniem w roku 2023 środków trwałych związanych z prowadzonym w ramach działalności gospodarczej (…), do majątku prywatnego, celem jego wynajmu spółce z o.o., nie spoczywał na Pani obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego, zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy.

Pani stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Informuję, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pani wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii zmiany przeznaczenia wykorzystywania przedmiotowych środków trwałych oraz związanego z tym obowiązku korekty podatku naliczonego, na podstawie art. 91 ust. 7 ustawy, w związku z rozpoczęciem od (…) 2024 r. korzystania przez Panią ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Podkreślam, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

 ·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).