Interpretacja indywidualna z dnia 27 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.308.2024.4.PK

Uznanie składek na niemieckie ubezpieczenie pielęgnacyjne oraz zdrowotne Pracownika, finansowane przez Wnioskodawcę, za koszt uzyskania przychodu.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 czerwca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 12 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania składek na niemieckie ubezpieczenie pielęgnacyjne oraz zdrowotne Pracownika, finansowane przez Wnioskodawcę, za koszt uzyskania przychodu.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie z 25 lipca 2024 r. – pismem z 7 sierpnia 2024 r. (data wpływu: 7 sierpnia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Sp. z o.o. z siedzibą w (…) (dalej jako „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest podmiotem prowadzącym w Polsce działalność w zakresie rozwoju odnawialnych źródeł energii.

Spółka zatrudnia na umowę o pracę członka zarządu, posiadającego niemiecką rezydencję podatkową (dalej jako „Pracownik”). Wynagrodzenie Pracownika z tytułu umowy o pracę z członkiem zarządu w Spółce jest opodatkowane w Polsce, zgodnie z polskimi przepisami. Płatnikiem podatku PIT jest Spółka. Jako płatnik podatku Spółka odpowiada za prawidłowość obliczenia i odprowadzenia zaliczki na podatek PIT za Pracownika.

Pracownik podlega niemieckim przepisom dotyczącym systemu zabezpieczenia społecznego. Pracownik dysponuje ważnym certyfikatem A1 potwierdzającym podleganie niemieckiemu systemowi zabezpieczenia społecznego. Składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne płatne są w Niemczech, zgodnie z przepisami niemieckimi.

Zgodnie z obowiązującym w Niemczech systemem zabezpieczenia społecznego Pracownik jest objęty następującymi ubezpieczeniami obowiązkowymi:

• Rentenversicherung – ubezpieczenie emerytalne, rodzaj ubezpieczenia społecznego, jest finansowane w równych częściach przez pracowników i pracodawców. Składki te są obowiązkowe dla większości zatrudnionych, płatnikiem składek jest wnioskodawca (Spółka);
• Arbeitslosenversicherung – ubezpieczenie na wypadek bezrobocia, rodzaj ubezpieczenia społecznego, jest finansowane w równych częściach przez pracowników i pracodawców. Składki te są obowiązkowe dla większości zatrudnionych, płatnikiem składek jest Wnioskodawca (Spółka);
• Krankenversicherung – ubezpieczenie zdrowotne, jest finansowane przez pracowników i pracodawców. Pracownicy osiągający pewien pułap dochodów mogą wybierać pomiędzy ubezpieczeniem zdrowotnym w publicznym systemie ubezpieczeń zdrowotnych (Gesetzliche Krankem/ersicherung – GKV) lub ubezpieczeniem w prywatnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Private Krankenversicherung – PKV). Są to rozwiązania alternatywne, pracownik może być ubezpieczony publicznie albo prywatnie, obligatoryjnie musi podlegać pod jedno z ubezpieczeń zdrowotnych.

Składki na publiczne ubezpieczenie zdrowotne oraz ubezpieczenie pielęgnacyjne obliczane są od dochodu pracownika oraz są finansowane w równych częściach przez pracodawcę i pracownika. Płatnikiem składki na publiczne ubezpieczenie zdrowotne jest pracodawca.

Składki na prywatne ubezpieczenie zdrowotne i pielęgnacyjne obliczane są indywidualnie dla danego pracownika, na podstawie analizy ryzyka. Składki są finansowane w części przez pracownika i w części przez pracodawcę, przy czym pracodawca finansuje składkę do wysokości składki, którą musiałby finansować jako pracodawca w systemie publicznym. Płatnikiem składek jest pracownik. Część składki finansowana przez pracodawcę jest wypłacana pracownikowi wraz z wynagrodzeniem;

• Pflegeversicherung – ubezpieczenie pielęgnacyjne, jest finansowane w równych częściach przez pracowników i pracodawców, ubezpieczeniem są objęte wszystkie osoby objęte ubezpieczeniem zdrowotnym. Pracownicy co do zasady korzystają z publicznego ubezpieczenia pielęgnacyjnego. Osoby korzystające z prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego zostają objęte prywatnym ubezpieczeniem pielęgnacyjnym. Mechanizm obliczenia i poboru składki jest taki sam jak w przypadku ubezpieczenia zdrowotnego.

Pracownik Wnioskodawcy podlega prywatnemu ubezpieczeniu zdrowotnemu i pielęgnacyjnemu. Indywidualna miesięczna składka została określona przez instytucję ubezpieczeniową w Niemczech.

Pracodawca finansuje połowę składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz połowę składki na ubezpieczenie pielęgnacyjne zgodnie z przepisami niemieckiego systemu zabezpieczenia społecznego (do wysokości składki, którą musiałby finansować jako pracodawca w systemie publicznym). Obowiązek finansowania składki na prywatne ubezpieczenie zdrowotne i pielęgnacyjne wynika z niemieckich przepisów dotyczących systemu zabezpieczenia społecznego.

Wnioskodawca, dokonując wypłaty wynagrodzenia Pracownikowi:

• potrąca z wynagrodzenia kwoty składek na ubezpieczenia społeczne, tj. Rentenversicherung oraz Arbeitslosenversicherung w części finansowanej przez pracownika;
• wypłaca Pracownikowi kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz ubezpieczenie pielęgnacyjne w części finansowanej przez pracodawcę;
• oblicza wysokość zaliczki na podatek dochodowy PIT, pobiera zaliczkę z kwoty wynagrodzenia i wpłaca do urzędu skarbowego.

Pracownik co miesiąc otrzymuje dokument wewnętrzny z wyliczeniem potrąconych składek na ubezpieczenia społeczne, wynagrodzeniem netto oraz składką na prywatne ubezpieczenie pielęgnacyjne i zdrowotne finansowaną w części pracodawcy, wypłacaną razem z wynagrodzeniem.

Wnioskodawca, kalkulując miesięczną zaliczkę na podatek dochodowy Pracownika:

• ustala przychód pracownika ze stosunku pracy, przy czym do przychodu zalicza wynagrodzenie zasadnicze brutto wynikające z umowy o pracę oraz inne składniki wynagrodzenia takie jak premie i bonusy. Wnioskodawca nie zalicza do przychodu kwoty stanowiącej część składki na ubezpieczenie zdrowotne i pielęgnacyjne finansowaną przez Pracodawcę, wypłaconą Pracownikowi;
• przychód zostaje pomniejszony o koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 z póżn. zm., dalej jako: PITU);
• przychód zostaje pomniejszony o kwotę, potrąconych przez płatnika (Wnioskodawcę) w danym miesiącu, składek na ubezpieczenie społeczne, to jest Rentenversicherung oraz Arbeitslosenversicherung (część finansowana przez Pracownika).

Z uwagi na fakt, iż składki na ubezpieczenia społeczne płatne są w walucie obcej (EUR), Wnioskodawca dokonuje przeliczenia kwoty potrąconych składek wg średniego kursu Narodowego Banku Polskiego z ostatniego dnia roboczego przed wypłatą wynagrodzenia. Datą potrącenia składek jest data zlecenia wypłaty wynagrodzenia w banku.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Członek zarządu zatrudniony jest na podstawie umowy o pracę na stanowisku członka zarządu. Na tej podstawie wykonuje obowiązki członka zarządu i otrzymuje wynagrodzenie. Do obowiązków wskazanych w umowie należy bieżące zarządzanie spółką. Wynagrodzenie jest więc wypłacane z tytułu członkostwa w zarządzie. Członek zarządu nie przebywa na terenie Polski więcej niż 183 dni w roku podatkowym.

Pytania

1.Czy część składki na prywatne ubezpieczenie pielęgnacyjne oraz ubezpieczenie zdrowotne Pracownika w Niemczech, finansowana przez pracodawcę, wypłacana Pracownikowi stanowi dla niego przychód podlegający opodatkowaniu i w konsekwencji Wnioskodawca jako płatnik podatku PIT jest obowiązany do obliczenia i odprowadzenia od tej kwoty zaliczki na podatek PIT?

2.Czy Wnioskodawca, dokonując kalkulacji zaliczki na podatek dochodowy PIT ma prawo do pomniejszenia przychodu pracownika o kwotę potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, to jest Rentenversicherung oraz Arbeitslosenversicherung opłacane w Niemczech?

3.W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 2: jaki kurs należy zastosować, pomniejszając zaliczkę na podatek dochodowy, do przeliczenia kwoty potrąconych składek płatnych w walucie obcej?

4.Czy część składki na prywatne ubezpieczenie pielęgnacyjne oraz prywatne ubezpieczenie zdrowotne Pracownika, finansowana przez Wnioskodawcę, stanowi koszt uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy?

Przedmiotem tej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone nr 4 w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W zakresie pytań oznaczonych jako nr 1, nr 2 i nr 3 wydamy odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 4

Część składki na prywatne ubezpieczenie pielęgnacyjne oraz prywatne ubezpieczenie zdrowotne Pracownika, finansowana przez pracodawcę, stanowi koszt uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy.

UZASADNIENIE

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 z późn. zm., dalej jako: CIT), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W ocenie Wnioskodawcy składki na ubezpieczenia społeczne Zleceniobiorców, w części finansowanej przez Wnioskodawcę, należy zakwalifikować jako koszty ponoszone w celu uzyskania przychodów z pracy Pracownika, a więc pozostające w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami Wnioskodawcy.

Wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę na pokrycie części pracodawcy na prywatne ubezpieczenie zdrowotne oraz pielęgnacyjne Pracownika stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu ze względu na spełnienie następujących warunków:

• wydatek został poniesiony przez Wnioskodawcę, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika;
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona, pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;
• został właściwie udokumentowany poprzez potwierdzenie przelewu oraz dokument obliczenia składki;
• nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Jako konieczne do spełnienia warunki przy kwalifikacji kosztu do kosztów uzyskania przychodów zarówno w literaturze, jak i orzecznictwie przyjmuje się, że aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Podatnik, oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą, winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, ponieważ o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

• „celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,
• „zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast
• „zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Jak już wskazano powyżej, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego kosztu.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka zatrudnia na umowę o pracę członka zarządu, posiadającego niemiecką rezydencję podatkową (dalej: „Pracownik”). Wynagrodzenie Pracownika z tytułu umowy o pracę z członkiem zarządu w Spółce jest opodatkowane w Polsce, zgodnie z polskimi przepisami.

Pracownik podlega niemieckim przepisom dotyczącym systemu zabezpieczenia społecznego. Pracownik ma ważny certyfikat A1 potwierdzający podleganie niemieckiemu systemowi zabezpieczenia społecznego. Składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne płatne są w Niemczech, zgodnie z przepisami niemieckimi.

Pracownik Wnioskodawcy podlega prywatnemu ubezpieczeniu zdrowotnemu i pielęgnacyjnemu. Indywidualna miesięczna składka została określona przez instytucję ubezpieczeniową w Niemczech. Składki takie są finansowane w części przez pracownika i w części przez pracodawcę, przy czym pracodawca finansuje składkę do wysokości składki, którą musiałby finansować jako pracodawca w systemie publicznym. Płatnikiem składek jest Pracownik. Część składki finansowana przez pracodawcę jest wypłacana pracownikowi wraz z wynagrodzeniem;

Pracodawca finansuje połowę składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz połowę składki na ubezpieczenie pielęgnacyjne zgodnie z przepisami niemieckiego systemu zabezpieczenia społecznego (do wysokości składki, którą musiałby finansować jako pracodawca w systemie publicznym).

Obowiązek finansowania składki na prywatne ubezpieczenie zdrowotne i pielęgnacyjne wynika z niemieckich przepisów dotyczących systemu zabezpieczenia społecznego.

Pracownik co miesiąc otrzymuje dokument wewnętrzny z wyliczeniem potrąconych składek na ubezpieczenia społeczne, wynagrodzeniem netto oraz składką na prywatne ubezpieczenie pielęgnacyjne i zdrowotne finansowaną w części pracodawcy, wypłacaną razem z wynagrodzeniem.

Państwa wątpliwości dotyczą tego, czy część składki na prywatne ubezpieczenie pielęgnacyjne oraz prywatne ubezpieczenie zdrowotne Pracownika, którą finansuje Spółka, stanowi koszt uzyskania przychodu.

Koszty związane z zatrudnieniem pracownika to przede wszystkim wynagrodzenie oraz składki na ubezpieczenia społeczne, które Pracodawca ma obowiązek opłacać. Jeśli zatrudnionym jest cudzoziemiec to jego warunki zatrudnienia nie mogą być mniej korzystne niż te, które gwarantują polskie przepisy prawa pracy.

Świadczenia, wypłacane na rzecz pracowników, są co do zasady kosztem uzyskania przychodów. Przepisy pozwalają odliczyć m.in. składki na ubezpieczenia społeczne w części finansowanej przez płatnika, składki na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Świadczenia na rzecz pracowników stanowią koszty uzyskania przychodów w momencie ich zapłaty.

Cudzoziemcy zatrudnieni na podstawie umowy o pracę w Polsce są zobowiązani do ubezpieczenia zdrowotnego na takich samych zasadach jak obywatele polscy. Składki na ubezpieczenie zdrowotne są potrącane bezpośrednio z wynagrodzenia pracownika przez pracodawcę.

Cudzoziemcy, którzy są obywatelami Unii Europejskiej, Europejskiego Obszaru Gospodarczego i Szwajcarii, mają swobodę podejmowania działalności we wszystkich państwach Unii Europejskiej. Są traktowani na równi z obywatelami państwa członkowskiego, w którym tę działalność podejmują, czyli podlegają przepisom i zasadom tego państwa. Co do zasady więc pracownik podlega pod ubezpieczenie w kraju, w którym pracuje.

Przepisy dopuszczają możliwość odprowadzania składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne w kraju, którego obywatelem jest pracownik. Musi on jednak spełnić kilka warunków. Jeśli pracownik je spełnia, to występuje do instytucji ubezpieczeniowej w swoim kraju, właściwej w zakresie zabezpieczenia społecznego pracowników, o wydanie certyfikatu (formularza) A1. Potwierdza on odprowadzanie składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne pracownika w jego kraju macierzystym.

Zgodnie też z pkt (8) Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego:

Pracownik, o którym mowa we wniosku, to Członek Zarządu Spółki.

Zgodnie z art. 201 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 18 ze zm.):

Oznacza to, że zarząd prowadzi sprawy spółki we wszystkich obszarach niezastrzeżonych wyraźnie do kompetencji innych organów spółki oraz reprezentuje spółkę. Prowadzenie spraw spółki dotyczy sfery wewnętrznej funkcjonowania spółki (podejmowania decyzji organizacyjnych i gospodarczych w spółce), natomiast reprezentacja odnosi się do relacji zewnętrznych (składania oświadczeń woli wobec innych niż spółka uczestników obrotu prawnego).

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT:

Treść przepisu art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT nie uwzględnia wydatków na rzecz osób wchodzących w skład organów zarządzających osób prawnych, pozwalając tym samym na zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów również innych niż wynagrodzenie z tytułu pełnionej funkcji wydatków ponoszonych na rzecz tych osób, przy zachowaniu ogólnych warunków wynikających z treści art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie będzie miał zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT, gdyż zarząd nie jest organem stanowiącym, lecz organem zarządzającym, wykonawczym.

Podsumowując, zgodnie z informacjami zawartymi w Państwa wniosku, Pracownik posiada ważny certyfikat A1, więc obowiązek finansowania składki na prywatne ubezpieczenie zdrowotne i pielęgnacyjne wynika z niemieckich przepisów dotyczących systemu zabezpieczenia społecznego. Tym samym część składki na prywatne ubezpieczenie pielęgnacyjne oraz prywatne ubezpieczenie zdrowotne Pracownika, finansowana przez Spółkę, może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów.

Wobec powyższego Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. Wydana interpretacja dotyczy więc tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa zapytania. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 z późn. zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.).