Interpretacja indywidualna z dnia 20 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.299.2024.3.KO

Brak prawa do odliczenia od dochodu uzyskanego w 2023 r. - w ramach ulgi rehabilitacyjnej - wydatków na cele rehabilitacyjne obejmujących wydatki na leki oraz na używanie samochodu osobowego (III grupa inwalidzka)

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 czerwca 2024 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości dokonania odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwania – pismami z 27 czerwca i 17 lipca 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

7 września 2023 r. stawała Pani przed Komisją Lekarską podległą ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych w A. i została Pani zaliczona od 21 kwietnia 2023 r. do trzeciej grupy inwalidzkiej.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia

W 2023 r. otrzymywała Pani emeryturę mundurową opodatkowaną podatkiem dochodowym.

W ramach ulgi rehabilitacyjnej chce Pani odliczyć wydatki na leki i wydatki na używanie samochodu osobowego. Są to wydatki na cele rehabilitacyjne. Wydatki te poniosła Pani od 21 kwietnia 2023 r. do 31 grudnia 2023 r. Posiada Pani faktury imienne, które zawierają wszystkie potrzebne dane.

Orzeczenie o Pani niepełnosprawności wydane zostało 7 września 2023 r. na okres od 21 kwietnia 2023 r. do kwietnia 2025 r. przez (...) Rejonową Komisję Lekarską podległą ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych. Nie posiada Pani żadnej decyzji o rencie.

Wydatki, o których mowa we wniosku nie zostały i nie zostaną sfinansowane, dofinansowane z żadnych środków i nie zostały ani nie zostaną zwrócone w żadnej innej formie. Nie zostały i nie zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

Wydatki nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c i nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Wydatki na używanie samochodu będącego samochodem osobowym w rozumieniu art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, poniosła Pani od 21 kwietnia do 31 grudnia 2023 r. Jest Pani właścicielem ww. samochodu.

Leki, o które Pani pyta, są lekami w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne. Kwota miesięcznych wydatków na zakup ww. leków przekroczyła kwotę 100 zł. Posiada Pani dokument wydany przez lekarza specjalistę, z którego wynika, że leki te, powinna stosować stale lub czasowo.

Pytanie

Czy może Pani odliczyć ulgę na leki i używanie auta?

Pani stanowisko w sprawie

Uważa Pani, że może odliczyć wydatki od 21 kwietnia 2023 r. ponieważ posiada Pani orzeczenie o niepełnosprawności - grupa III.

Według Pani, może Pani odliczyć ulgę na leki i na używanie samochodu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pani przedstawiła we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.), dalej też – ustawa PIT:

Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g i art. 30j-30p, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b- 3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ustawy PIT, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g oraz ust. 13a tego artykułu.

Stosownie do art. 26 ust. 7a pkt 12 i 14 ustawy PIT za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

•leki, o których mowa w ustawie z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2022 r. poz. 2301 oraz z 2023 r. poz. 605, 650, 1859 i 1938) – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeżeli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować stale lub czasowo te leki;

•używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16. roku życia - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł.

Zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy PIT:

Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Z art. 26 ust. 7c ustawy PIT wynika, że:

W przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1)wskazać z imienia i nazwiska osoby, które opłacono w związku z pełnieniem przez nie funkcji przewodnika;

2)okazać certyfikat potwierdzający status psa asystującego.

3)(uchylony).

Stosownie do art. 26 ust. 7b ustawy PIT:

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy PIT:

Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1)orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub

2)decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

3)orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

W myśl art. 26 ust. 7g ustawy PIT:

Odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w art. 26 ust. 7d ustawy PIT są uregulowania zawarte w ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 44):

Stosownie do art. 1 tej ustawy:

Ustawa dotyczy osób, których niepełnosprawność została potwierdzona orzeczeniem:

1)o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności określonych w art. 3 lub

2)o całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy na podstawie odrębnych przepisów, lub

3)o niepełnosprawności, wydanym przed ukończeniem 16 roku życia

–zwanych dalej „osobami niepełnosprawnymi”.

Na mocy art. 3 ust. 1 ww. ustawy:

Ustala się trzy stopnie niepełnosprawności, które stosuje się do realizacji celów określonych ustawą:

1)znaczny;

2)umiarkowany;

3)lekki.

Z art. 3 ust. 2 ww. ustawy wynika, że:

Orzeczenie ustalające stopień niepełnosprawności stanowi podstawę do przyznania ulg i uprawnień na podstawie odrębnych przepisów.

Zatem ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych wyraźnie rozróżnia orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności od innych orzeczeń i w dalszych przepisach szczegółowo reguluje tryb orzekania o niepełnosprawności. W konsekwencji należy uznać, że orzeczenia wydawane od 1 stycznia 1998 r. przez organy podległe m.in. MSWiA nie mogą być uznane za orzeczenia, o których mowa w art. 26 ust. 7d pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie zauważyć należy, że wraz z wejściem w życie ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych utraciła moc ustawa z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnieniu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 46 poz. 201), która przyznawała prawo do orzekania o niepełnosprawności organom podległym m.in. MSWiA. Z tych względów w art. 26 ust. 7g ustawy PIT wprowadzono szczególną regulację dotyczącą takich orzeczeń, która daje prawo do ulgi rehabilitacyjnej także osobom posiadającym orzeczenie wydane na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do 31 sierpnia 1997 r.

Jednakże mając na uwadze obowiązujące od 1 stycznia 1998 r. przepisy należy uznać, że decyzje wydane po tym dniu przez organy podległe m.in. MSWiA można rozpatrywać w kontekście art. 26 ust. 7d pkt 2 ustawy PIT tj. decyzji przyznających rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną.

Jak wynika z opisu sprawy 7 września 2023 r. Podkarpacka Rejonowa Komisja Lekarska podległa ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych wydała orzeczenie, w którym zaliczyła Panią do trzeciej grupy inwalidzkiej.

Pani wątpliwość budzi kwestia możliwości zastosowania ulgi rehabilitacyjnej w stosunku do poniesionych wydatków na zakup leków i używanie samochodu osobowego na podstawie ww. orzeczenia.

Wskazać w związku z tym należy, że zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1121):

Ustala się trzy grupy inwalidztwa funkcjonariuszy całkowicie niezdolnych do służby:

1)I grupę – obejmującą całkowicie niezdolnych do pracy;

2)II grupę – obejmującą częściowo niezdolnych do pracy;

3)III grupę – obejmującą zdolnych do pracy.

Przepisy ww. ustawy, inwalidom zaliczonym do jednej z ww. grup przyznają rentę inwalidzką. Niemniej jednak z ulgi rehabilitacyjnej nie mogą skorzystać osoby, które pomimo otrzymywania renty inwalidzkiej są zdolne do pracy (zaliczone do III grupy inwalidztwa). Należy bowiem podkreślić, że zgodnie z art. 26 ust. 7d pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prawo do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej daje decyzja przyznająca rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że skoro na podstawie orzeczenia wydanego 7 września 2023 r., przez Komisję Lekarską podległą ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych została Pani zaliczona do III grupy inwalidzkiej, to nie posiada Pani orzeczenia o niepełnosprawności, o którym mowa w art. 26 ust. 7d pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, jak również decyzji, o której mowa w art. 26 ust. 7d pkt 2 ww. ustawy przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną. Powyższe orzeczenie nie stanowi również wskazanego w art. 26 ust. 7g orzeczenia o niepełnosprawności wydanego przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r. W konsekwencji nie przysługuje Pani prawo do odliczenia od dochodu uzyskanego w 2023 r. - w ramach ulgi rehabilitacyjnej - wydatków na cele rehabilitacyjne obejmujących wydatki na leki oraz na używanie samochodu osobowego, stanowiącego Jej własność.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.