Interpretacja indywidualna z dnia 13 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.315.2024.1.KW

Zaliczenie wydatków na prowizję do kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami i potrącenia ich jednorazowo w dacie ich poniesienia.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 czerwca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, w zakresie zaliczenia ponoszonych wydatków na prowizję do kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami i potrącenia ich jednorazowo w dacie ich poniesienia.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku CIT.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu i sprzedaży energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych oraz na obrocie energią elektryczną. W związku z rozwojem swojej działalności oraz chęcią pozyskiwania nowych klientów współpracuje (i będzie nadal współpracować) z podmiotami (dalej: „Broker”, „Brokerzy”), których głównym zadaniem jest pozyskiwanie nowych klientów dla Spółki a co za tym idzie - z punktu widzenia Wnioskodawcy - zwiększenie jego przychodu. W ramach świadczonych usług Brokerzy zobowiązują się do m.in.:

• ustalenia zapotrzebowania potencjalnych klientów na zakup energii elektrycznej,

• pozyskiwania dokumentacji od potencjalnych klientów w celu ich oceny ryzyka kredytowego,
• przekazania potencjalnym klientom oferty oraz negocjowanie warunków umowy,
• dostarczenie do Spółki podpisanego oryginału umowy z klientem.

Jeżeli na skutek działań Brokerów Spółka podpisze umowę na zakup energii, Brokerom przysługuje wynagrodzenie prowizyjne (dalej: Prowizja).

Prowizja jest ustalana w oparciu o zakontraktowaną wartość sprzedaży energii określoną w umowie zawartej z nowym klientem. W przypadku umów zawieranych z nowymi klientami na standardowych warunkach, prowizja jest kalkulowana jako procent od wartości zakontraktowanej energii ponad ceny minimalne określone w cenniku Spółki. W przypadku umów niestandardowych zawieranych z nowymi klientami (dotyczy to zwykle umów o zakontraktowanej mocy zużycia energii powyżej 1000 MWh rocznie) prowizja jest ustalana w indywidulanej wysokości w oparciu o zakontraktowaną ilość energii.

Prowizja jest należna na rzecz Brokera w momencie pozyskania dla Spółki nowego klienta. Przez pozyskanie klienta rozumie się moment, w którym Broker dostarcza Spółce prawidłowo podpisaną umowę, która zostanie zaakceptowana przez Wnioskodawcę.

Umowy na dostawę energii podpisywane są z klientami na okresy zarówno nieprzekraczające jednego roku, na okresy roczne oraz kilkuletnie - w umowach natomiast zawarta jest przewidywana roczna moc zużycia energii. Podmioty dokonujące zakupów energii od Spółki mogą przedłużyć umowę na dostawę energii na warunkach ustalonych ze Spółką. Po przedłużeniu umowy Brokerowi przysługuje odrębna prowizja.

Umowy zawierane z Brokerami przewidują, że w przypadku, gdy:

1)klient rozwiąże lub dokona wypowiedzenia umowy z przyczyn niezależnych od Spółki lub zawrze nową umowę ze nowym sprzedawcą, który zgłosi swoją umowę do realizacji;

2)Spółka rozwiąże lub dokona wypowiedzenia umowy z przyczyn leżących po stronie klienta (np. brak płatności);

3)nastąpi inne zdarzenie uniemożliwiające realizacje umowy sprzedaży energii niezależne od Wnioskodawcy

- Brokerzy są zobligowani do zwrotu prowizji proporcjonalnie do okresu na jaki została zawarta. Jeżeli istnieje zobowiązanie Spółki z tytułu prowizji na rzecz Brokera, wartość prowizji, która powinna podlegać zwrotowi jest potrącana z bieżącego salda należnych na rzecz tego Brokera prowizji. W przeciwnym wypadku (gdy brak jest aktualnego salda bieżących należności) Broker jest zobowiązany do zwrotu prowizji na rachunek Spółki.

Ponadto w przypadku, gdy sprzedaż energii elektrycznej do klienta w roku kalendarzowym był mniejsza niż 95 % wolumenu zakontraktowanego prowizja dla danego roku zostaje proporcjonalnie obniżona. Wysokość korekty stanowi różnicę pomiędzy energią rzeczywiście zużytą przez klienta a wolumenem 95 % wolumenu zakontraktowanego w umowie sprzedaży.

Spółka ujmuje wydatek z tytułu Prowizji w księgach rachunkowych na podstawie faktury otrzymanej od Brokera jako zwiększenie zobowiązań. Jednocześnie dla celów rachunkowych Spółka rozlicza wydatek z tytułu Prowizji przez konto RMK czynne proporcjonalnie do okresu na jaki została zawarta umowa.

Powyższy opis dotyczy zarówno stanu faktycznego jak i zdarzenia przyszłego.

Pytanie

W którym momencie wydatek z tytułu Prowizji stanowi/ będzie stanowił koszty uzyskania przychodów dla Spółki?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy wartość Prowizji stanowi dla Spółki w myśl art. 15 ust. 4d Ustawy CIT w związku z art. 15 ust. 4e Ustawy CIT koszt uzyskania przychodu w momencie poniesienia, tj. w miesiącu ujęcia wartości Prowizji w księgach na koncie zobowiązania na podstawie faktur otrzymanych od Usługodawców.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 15 ust. 4d Ustawy CIT koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z kolei w myśl art. 15 ust. 4e ustawy CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Kierując się kryterium charakteru powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia:

1.koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, tj. takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów - w ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód (klasycznym przykładem są wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru handlowego);

2.koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), tj. takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia - są to wydatki związane z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczyniające się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów, w przypadku których nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Mając na uwadze opisany powyżej podział kosztów uzyskania przychodów, w ocenie Wnioskodawcy, należy uznać, że ponoszone przez niego wydatki w zakresie Prowizji stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodów. Są one racjonale, ponoszone w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę i przekładają się na wzrost przychodów Wnioskodawcy z tytułu sprzedaży energii elektrycznej.

Co do zasady, nie mają one jednak bezpośredniego przełożenia na wysokość uzyskiwanych przez Spółkę przychodów. Wynagrodzenie należne Brokerowi ma co do zasady charakter jednorazowy - jest ustalane i staje się należne już w momencie podpisywania umowy z nowym klientem w oparciu o zakontraktowaną ilość energii elektryczną. Po zakończeniu roku następuje weryfikacja rzeczywistej sprzedaży energii elektrycznej do klienta w roku kalendarzowym. W przypadku, gdy wolumen był mniejszy niż 95 % wolumenu zakontraktowanego prowizja dla danego roku zostaje proporcjonalnie obniżona. Z kolei, gdy wartość zużytej energii (a co za tym idzie wartość przychodu Spółki) jest wyższa niż zakontraktowana, prowizje nie ulega zwiększeniu.

W związku z powyższym należy uznać, że wysokość Prowizji nie ma bezpośredniego wpływu na wartość faktycznie zużytej energii przez nowego klienta Spółki, a tym samym na wartość przychodów uzyskiwanych przez Spółkę. Występuje raczej sytuacja odwrotna - wielkości zakontraktowanej/ zużytej energii przez Klienta ma wpływ na wysokości prowizji, którą otrzymuje Broker.

Jednocześnie, zgodnie z powszechnie akceptowanym poglądem, moment zaliczenia do kosztów podatkowych, należy rozpatrywać niezależnie od daty uznania danego wydatku za koszt dla celów rachunkowych. Dla zastosowania analizowanych przepisów decydujące znaczenie ma bowiem moment ujęcia wydatku w księgach rachunkowych podatnika jako jego zobowiązania wobec kontrahenta (czyli dzień ujawnienia w księgach rachunkowych), a nie data zaksięgowania odpowiadającego mu kosztu rachunkowego na odpowiednim koncie (por. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia z dnia 30 maja 2018 r. sygn. akt II FSK 1385/16).

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy koszty Prowizji powinny być kwalifikowane do pośrednich kosztów uzyskania przychodów. Koszty te są związane z działalnością prowadzoną przez Spółkę w sposób pośredni i przyczyniają się do osiągnięcia przychodów przy sprzedaży energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych. Koszty te są racjonalne i uzasadnione, ale nie można ich bezpośrednio przypisać do konkretnych przychodów Spółki.

Tak jak zostało wskazane wcześniej, przepisy Ustawy o CIT wskazują, że koszty pośrednie potrąca się zasadniczo w roku poniesienia. W przypadku, gdy dotyczą one okresu dłuższego niż 1 rok, rozlicza się je proporcjonalnie (art. 15 ust 4d Ustawy CIT).

Tym samym, jeżeli podatnik poniósł dany wydatek, który ujęty został w księgach rachunkowych i zgodnie z ustawą o CIT można go uznać za koszt pośredni, to data ujęcia w księgach rachunkowych tego wydatku będzie momentem poniesienia kosztu podatkowego.

W ocenie Wnioskodawcy zwrot w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT – „dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy” obejmuje wydatki dotyczące usług (świadczeń) wykonywanych w kilku okresach. Nie dotyczy zaś wydatków związanych ze świadczeniami wykonywanymi jednorazowo, lecz wykorzystywanymi lub odnoszącymi skutek przez dłuższy czas.

Według Wnioskodawcy wydatki na Prowizję nie są kosztami przekraczającymi rok podatkowy. Charakter prowizji oraz fakt, że dotyczą one wyłącznie pozyskania klientów, sprawiają, że pozostają one bez bezpośredniego wpływu na wysokość osiąganych przychodów. W ocenie Spółki Prowizje mają niejako charakter opłat samoistnych w związku z tym, nie należy wiązać tych wydatków z całym okresem obowiązywania umowy, ale w ogóle z możliwością zawarcia umowy.

Nadmienić w tym miejscu warto, że w sytuacji gdyby Spółka samodzielnie, tj. bez pośrednictwa Brokerów, poszukiwała klientów i zawierała z nimi umowy, koszty związane z powyższymi czynnościami (np. koszty działów sprzedaży i marketingu) należałoby traktować jako koszt pośredni, jednorazowo rozliczany w koszty uzyskania przychodu.

Zdaniem Spółki w momencie ujęcia wydatku z tytułu Prowizji w księgach wydatek ten ma charakter definitywny czyli z założenia bezzwrotny. Jedynie w szczególnych przypadkach kwoty Prowizji mogą podlegać obniżeniu (zwrotowi), tj. gdy umowa nie zostanie zrealizowana zgodnie z pierwotnymi założenia. Są to jednak sytuacje, których Spółka nie może przewidzieć na moment popisywania umowy i ujęcia w/w wydatków w księgach rachunkowych. Zatem należy uznać, że na moment ujęcia w/w wydatków Spółki, tj. w na moment jego poniesienia Prowizje ma charakter definitywny (bezzwrotny).

Ponadto Spółka nie ujmuje kosztów Prowizji na koncie rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Spółki koszty Prowizji stanowią koszty uzyskania przychodów w momencie ujęcia w księgach na podstawie otrzymanej faktury do Brokerów.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w szeregu interpretacji indywidualnych:

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia z 3 marca 2023 r. nr 0114-KDIP 2-2.4010.275.2022.3.KW) gdzie organ podatkowy stwierdził: „W związku z powyższym wskazać należy, iż ponoszone wydatki z tytułu Prowizji za usługi świadczone przez Pośrednika, które obejmują wszelkie starania, aby utrzymać i zdobyć bezpiecznych finansowo najemców dla posiadanych przez Wnioskodawcę nieruchomości oraz koszty prawne za usługi prawne świadczone przez prawników polegające przede wszystkim na przygotowaniu umowy najmu oraz negocjowaniu prawnych aspektów związanych z umową najmu w imieniu Wnioskodawcy, nie mogą zostać w sposób bezpośredni przypisane do uzyskiwanych przez Spółkę przychodów, bowiem wydatki te nie mają bezpośredniego wpływu na wysokość uzyskiwanych przychodów z najmu osiąganych w danym okresie. Nie sposób bowiem powiązać tych kosztów z uzyskiwaniem konkretnego przychodu oraz konkretnym okresem którego dotyczą. Prowizji, stanowiącej wynagrodzenie dla Pośrednika oraz kosztów prawnych nie można w żaden sposób powiązać z uregulowanym w umowach z najemcami czasem trwania najmu lokalu. Nie można tym samym stwierdzić, że poniesienie kosztu w postaci wskazanych we wniosku prowizji oraz kosztów prawnych dotyczy okresu przekraczającego rok podatkowy. Zatem zapłata prowizji oraz poniesienie kosztów za usługi prawne ma charakter wydatku jednorazowego związanego z pozyskiwaniem klientów - Najemców i przygotowaniem umów najmu, stanowiąc koszty pośrednie zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 4d- 4e ustawy o CIT.”,
• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 maja 2023 r. (znak: 0114-KDIP2-1.4010.189.2023.1.MR1), gdzie organ podatkowy stwierdził: „Biorąc pod uwagę przepisy prawa podatkowego, mające zastosowanie w przedmiotowej sprawie, należy zgodzić się z Państwa stanowiskiem, że koszty wynagrodzeń prowizyjnych Pośredników oraz koszty prawne poniesione przez Spółkę mogą zostać rozpoznane jako koszty uzyskania przychodów jednorazowo w dacie poniesienia, tj. ujęcia w księgach rachunkowych Spółki, niezależnie od ujęcia w księgach rachunkowych (zaksięgowania) na koncie kosztowym czy też innym koncie (z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów”.

Powyższe stanowisko potwierdza również organ podatkowy w interpretacji indywidualnej z dnia 30 listopada 2022 (znak: 0111-KDIB1-3.4010.826.2022.1.JKU).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy:

Powyższa definicja kosztu uzyskania przychodu ma charakter ogólny. Z tej przyczyny przy kwalifikacji danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest każdorazowe zbadanie czy koszt ten pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (lub możliwością ich osiągania) albo służy zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Jako konieczne do spełnienia warunki przy kwalifikacji kosztu do kosztów uzyskania przychodów zarówno w literaturze, jak i orzecznictwie przyjmuje się, że koszt:

• musi być poniesiony przez podatnika,
• musi być definitywny,
• musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• musi pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym o jakim mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT lub służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów,
• nie może być wymieniony w negatywnym katalogu z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT,
• musi być właściwie udokumentowany.

Do ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

1. bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),
2. inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Za koszty bezpośrednie związane z uzyskaniem przychodu uznaje się te koszty, których poniesienie można wprost powiązać z konkretnym przychodem uzyskanym przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT:

Zatem z art. 15 ust. 4 i 4b-c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wynika, że koszty bezpośrednie potrącalne są, co do zasady w momencie uzyskania przychodu, z którymi ich poniesienie jest związane, tzw. pomniejszają one podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym dopiero w momencie, w który zostanie uznany przychód, w celu uzyskania którego zostały poniesione, chyba że zostaną one poniesione po dniu, w którym mija termin złożenia zeznania podatkowego za rok podatkowy, w którym osiągnięto przychód. W takim przypadku, stanowią koszty uzyskania przychodu w roku następnym.

Natomiast koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami to takie koszty, których nie można powiązać bezpośrednio z uzyskaniem konkretnego przychodu, lecz ich poniesienie służy całokształtowi prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest wytwarzanie i sprzedaż energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych oraz na obrót energią elektryczną. W związku z rozwojem działalności oraz chęcią pozyskiwania nowych klientów Spółka współpracuje z brokerami, których zadaniem jest pozyskiwanie nowych klientów dla Spółki a co za tym idzie - zwiększenie jej przychodu.

W ramach świadczonych usług brokerzy zobowiązują się do m.in.:

• ustalenia zapotrzebowania potencjalnych klientów na zakup energii elektrycznej,
• pozyskiwania dokumentacji od potencjalnych klientów w celu ich oceny ryzyka kredytowego,
• przekazania potencjalnym klientom oferty oraz negocjowanie warunków umowy,
• dostarczenie do Spółki podpisanego oryginału umowy z klientem.

Jeżeli w wyniku działań brokerów Spółka podpisze umowę na zakup energii, brokerom przysługuje wynagrodzenie prowizyjne. Prowizja jest ustalana w oparciu o zakontraktowaną wartość sprzedaży energii określoną w umowie zawartej z nowym klientem.

W przypadku umów zawieranych z nowymi klientami na standardowych warunkach, prowizja jest kalkulowana jako procent od wartości zakontraktowanej energii ponad ceny minimalne określone w cenniku Spółki lub jest ustalana w indywidualnej wysokości w oparciu o zakontraktowaną ilość energii. Prowizja jest należna na rzecz brokera w momencie pozyskania dla Spółki nowego klienta.

Umowy na dostawę energii podpisywane są z klientami na okresy zarówno nieprzekraczające jednego roku, na okresy roczne oraz kilkuletnie - w umowach natomiast zawarta jest przewidywana roczna moc zużycia energii. Podmioty dokonujące zakupów energii od Spółki mogą przedłużyć umowę na dostawę energii na warunkach ustalonych ze Spółką. Po przedłużeniu umowy Brokerowi przysługuje odrębna prowizja.

Umowy zawierane z Brokerami przewidują, że w przypadku, gdy:

1)klient rozwiąże lub dokona wypowiedzenia umowy z przyczyn niezależnych od Spółki lub zawrze nową umowę ze nowym sprzedawcą, który zgłosi swoją umowę do realizacji;

2)Spółka rozwiąże lub dokona wypowiedzenia umowy z przyczyn leżących po stronie klienta (np. brak płatności);

3)nastąpi inne zdarzenie uniemożliwiające realizacje umowy sprzedaży energii niezależne od Wnioskodawcy - brokerzy są zobligowani do zwrotu prowizji proporcjonalnie do okresu na jaki została zawarta. Jeżeli istnieje zobowiązanie Spółki z tytułu prowizji na rzecz Brokera, wartość prowizji, która powinna podlegać zwrotowi jest potrącana z bieżącego salda należnych na rzecz tego Brokera prowizji. W przeciwnym wypadku (gdy brak jest aktualnego salda bieżących należności) Broker jest zobowiązany do zwrotu prowizji na rachunek Spółki.

Ponadto w przypadku, gdy sprzedaż energii elektrycznej do klienta w roku kalendarzowym była mniejsza niż 95 % wolumenu zakontraktowanego prowizja dla danego roku zostaje proporcjonalnie obniżona. Wysokość korekty stanowi różnicę pomiędzy energią rzeczywiście zużytą przez klienta a wolumenem 95 % wolumenu zakontraktowanego w umowie sprzedaży.

Spółka ujmuje wydatek z tytułu prowizji w księgach rachunkowych na podstawie faktury otrzymanej od brokera jako zwiększenie zobowiązań. Jednocześnie dla celów rachunkowych Spółka rozlicza wydatek z tytułu prowizji proporcjonalnie do okresu na jaki została zawarta umowa.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia możliwości zaliczenia ponoszonych wydatków na prowizję do kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami i potrącenia ich jednorazowo w dacie poniesienia.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości wskazać należy, iż ponoszone wydatki z tytułu prowizji za usługi świadczone przez brokerów, które obejmują wszelkie starania aby pozyskać nowych klientów, którzy podpiszą ze spółką umowę na zakup energii, nie mogą zostać w sposób bezpośredni przypisane do uzyskiwanych przez Spółkę przychodów, bowiem wydatki te nie mają bezpośredniego wpływu na wysokość uzyskiwanych przychodów ze sprzedaży energii elektrycznej w danym okresie.

Prowizji, stanowiącej wynagrodzenie dla brokera nie można w żaden sposób powiązać z uzyskaniem konkretnego przychodu Spółki. Jak wynika bowiem z opisu sprawy zapłata prowizji ma charakter wydatku jednorazowego związanego z pozyskiwaniem nowych klientów – wynagrodzenie staje się należne już w momencie podpisywania umowy z nowym klientem w oparciu o zakontraktowaną ilość energii elektryczną. Nie można tym samym stwierdzić, że poniesienie kosztu w postaci wskazanych we wniosku prowizji dotyczy okresu przekraczającego rok podatkowy.

W tak przedstawionym opisie stanu faktycznego/ zdarzenia przyszłego należy zgodzić się z Państwem, że wydatki poniesione na wynagrodzenie z tytułu prowizji stanowią koszt podatkowy inny niż bezpośrednio związany z przychodami Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 4d ustawy o CIT i zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT potrącalny w dniu jego poniesienia.

Koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami jak wskazano powyżej potrąca się, co do zasady, w roku poniesienia. W takim przypadku rozliczenie przedmiotowych kosztów powinno następować, na podstawie odpowiednio udokumentowanych wydatków, w dacie poniesienia kosztu, tj. w dniu w którym ujęto koszt na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo w dniu, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku) w księgach rachunkowych.

W zakresie wszelkich wydatków stanowiących na gruncie ustawy o CIT koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami, które w momencie poniesienia, dla celów księgowych, są ujmowane na innych kontach niż kosztowe (tj. nie są księgowane jako koszt), podatnik jest uprawniony do rozpoznania ich w kosztach podatkowych w dacie, pod którą dany wydatek zostanie ujęty w księgach rachunkowych bez względu na rodzaj konta, na jakim zostanie dokonany zapis księgowy, z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Należy bowiem zauważyć, że istnieje taka grupa wydatków (kosztów) poniesionych przez podatnika, które stanowią koszt poniesiony w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, a rachunkowo nie będą ujęte na koncie kosztowym wcale albo będą ujęte z opóźnieniem. W związku z powyższym, jeżeli podatnik poniósł dany wydatek (koszt), który ujęty został w księgach rachunkowych i zgodnie z ustawą o CIT można go uznać za koszt pośredni, to data ujęcia w księgach rachunkowych tego wydatku będzie momentem poniesienia kosztu podatkowego.

W świetle powyższego należy uznać, że faktyczna data dokonania zapisu w księgach rachunkowych (tj. ujęcie danego wydatku „jako koszt” w księgach rachunkowych – ujęcie wydatku na koncie kosztowym) nie może zmieniać kwalifikacji danego wydatku i wpływać na moment zaliczenia go jako kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o CIT.

Jednocześnie bez znaczenia jest sposób ujęcia tego kosztu dla celów rachunkowych (bilansowych), tj. bez względu na to, czy dany wydatek ujęto w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na koncie kosztowym czy też nie, Wnioskodawca powinien ująć koszt prowizji jednorazowo w momencie poniesienia.

Biorąc powyższe po uwagę Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz
• zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych i wyroków sądów, stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa. Każdą sprawę Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).