Interpretacja indywidualna z dnia 13 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.261.2024.2.AK

Czy po otrzymaniu rabatu od Kontrahenta unijnego Wnioskodawca powinien skorygować koszty uzyskania przychodów poprzez zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymano dokument potwierdzający przyczyny korekty oraz po jakim kursie należy przeliczyć kwotę rabatu wyrażoną w walucie Euro na złote?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 maja 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy po otrzymaniu rabatu od Kontrahenta unijnego Wnioskodawca powinien skorygować koszty uzyskania przychodów poprzez zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymano dokument potwierdzający przyczyny korekty oraz po jakim kursie należy przeliczyć kwotę rabatu wyrażoną w walucie Euro na złote. Treść wniosku jest następująca.

Opis stanu faktycznego

(…) Sp. z o.o. (zwana dalej: „Wnioskodawca/Spółka”) jest podmiotem posiadającym siedzibę działalności gospodarczej w Polsce oraz jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem przeważającej działalności Spółki jest sprzedaż (…).

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje w szczególności sprzedaży (…), które nabywa od dostawców krajowych oraz zagranicznych - są to podmioty z UE. Sporadycznie Wnioskodawca dokonuje nabyć towarów od kontrahentów spoza UE, ale są to (…). Od wydatków ponoszonych na nabycie sprzętu Spółka dokonuje pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego.

Wnioskodawca, w ramach prowadzonej przez siebie działalności dysponuje zaakceptowanym przez firmę „E” z siedzibą w Holandii (zwanym dalej: „Kontrahent unijny”) statusem autoryzowanego sprzedawcy produktów „E”.

Celem wyznaczenia Wnioskodawcy na autoryzowanego sprzedawcę firmy „E” jest zakup, magazynowanie i promowanie produktów „E” oraz ich odsprzedaż na terytorium Polski użytkownikom końcowym, tj. nabywcom korporacyjnym i indywidualnym produktów na własny użytek, zarówno do celów osobistych, jak i biznesowych.

Aby zachęcić i promować zakup i odsprzedaż produktów „E”, firma „E” może oferować szereg rabatów i innych korzyści, wynikających z uczestnictwa w Programach Partnerskich firmy „E”. Zgodnie z obecną praktyką korzyści te są określane w „Dokumencie dotyczącym korzyści” wydawanym Spółce na każdy rok handlowy firmy „E”. Dokument ten nie nakłada na Wnioskodawcę żadnych zobowiązań, ale określa dostępne korzyści i warunki, które należy spełnić, aby je uzyskać. W ramach uczestnictwa w Programach Partnerskich firmy „E” Spółka może nabywać wybrane produkty firmy „E” wyłącznie od autoryzowanych dystrybutorów firmy „E”.

Stosunek prawny Spółki z firmą „E” jest stosunkiem pośredniego klienta nabywającego produkt od innych podmiotów (autoryzowanych dystrybutorów) w celu odsprzedaży przez Spółkę w ramach prowadzonej przez nią działalności.

Firma „E” nie będzie sprzedawać ani dostarczać produktów bezpośrednio Wnioskodawcy i nie udziela żadnych gwarancji, rękojmi, praw do zwrotu produktów ani innych zobowiązań lub obietnic dotyczących produktów „E” zakupionych od innych członków programów.

Uczestnictwo w Programach Partnerskich firmy „E” wiąże się z przyznawaniem przez Kontrahenta unijnego na rzecz Wnioskodawcy korzyści, których przedmiot oraz szczegółowe warunki ich przyznania zostały uregulowane w „Dokumencie dotyczącym korzyści”. Dokument nie nakłada na użytkownika żadnych zobowiązań, ale określa dostępne korzyści i warunki, które należy spełnić, aby je uzyskać.

Korzyści nie są przyznawane jako wynagrodzenie za jakiekolwiek usługi świadczone przez Spółkę na rzecz firmy „E”, ale są oparte na zakupach dokonywanych przez Spółkę i jej cechach jako odsprzedawcy.

Firma „E” wypłaca Wnioskodawcy rabaty w każdym kwalifikującym się kwartale, obliczone na podstawie kwalifikujących się zakupów i zależne od osiągnięcia odpowiednich celów.

Rabaty są obliczane kwartalnie i wypłacane bezpośrednio przez firmę „E” przelewem bankowym po zakończeniu każdego kwartału. Co do zasady, płatność realizowana jest w ciągu 6 tygodni od zakończenia kwartału, pod warunkiem niezwłocznego otrzymania przez Kontrahenta unijnego wszystkich niezbędnych informacji od Spółki i autoryzowanych dystrybutorów, u których Spółka dokonuje zakupów.

Warunkiem otrzymania rabatu jest spełnienie następujących wymogów:

a)zezwolenie firmie „E” lub wyznaczonemu przez nią wykonawcy na okresowe przeprowadzanie audytu „Kwalifikujących się zakupów” i sprzedaży produktów firmy „E” oraz zezwolenie firmie „E” na sprawdzanie wszelkiej dokumentacji niezbędnej do tego celu oraz na dostęp do pomieszczeń, ksiąg i systemów komputerowych użytkownika w tym celu;

b)między początkiem okresu, za który przysługuje rabat, a datą jego wypłaty Spółka nie naruszyła żadnych innych umów zawartych z firmą „E” ani warunków mających zastosowanie do specjalnych cen cennikowych;

c)w dniu, w którym ma nastąpić wypłata rabatu, Wnioskodawca nadal prowadzi aktywną działalność handlową w zakresie produktów firmy „E” i nie jest objęty zarządem komisarycznym, likwidacją ani innym podobnym procesem.

W praktyce przekazanie rabatu na rzecz Wnioskodawcy przebiega w taki sposób, że Spółka otrzymuje od Kontrahenta unijnego dokument „Self Billing Invoice”, następnie dokument płatności „Payment advice” odnoszący się do wcześniejszego dokumentu „Self Billing Invoice”, a następnie płatność w walucie Euro.

W konsekwencji, Kontrahent unijny nie dostarcza na rzecz Wnioskodawcy żadnych towarów.

Pomiędzy Spółką a Kontrahentem unijnym występują jedynie rozliczenia związane z wypłacanymi przez Kontrahenta unijnego na rzecz Spółki rabatami w okresach kwartalnych. W ocenie Wnioskodawcy, otrzymywane przez Spółkę rabaty stanowią rabaty pośrednie ze względu na fakt, że otrzymywane przez Spółkę środki pieniężne w zakresie dokonania określonych czynności związanych ze sprzedażą produktów Kontrahenta unijnego nie są powiązane z obowiązkiem realizacji innych dodatkowych działań lub czynności, jedynymi warunkami ich wypłaty jest spełnienie warunków wynikających z zawartej Umowy (Spółka nie świadczy na rzecz Kontrahenta unijnego żadnych dodatkowych działań czy czynności).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą rozliczeń w podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowym od osób prawnych związanych z otrzymywanymi rabatami.

Pytanie

Czy po otrzymaniu rabatu od Kontrahenta unijnego Wnioskodawca powinien skorygować koszty uzyskania przychodów poprzez zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymano dokument potwierdzający przyczyny korekty oraz po jakim kursie należy przeliczyć kwotę rabatu wyrażoną w walucie Euro na złote? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, po otrzymaniu rabatu od Kontrahenta unijnego Wnioskodawca powinien skorygować koszty uzyskania przychodów poprzez zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymano dokument potwierdzający przyczyny korekty (dokument „Self Billing Invoice”).

W ocenie Wnioskodawcy, kwota rabatu wyrażona w walucie Euro powinna zostać przeliczona na złote po średnim kursie NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia dokumentu „Self Billing Invoice”.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

W myśl art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W ustawie o CIT pojęcia „bonifikata” i „skonto” nie są zdefiniowane. W odczytaniu znaczenia przepisu art. 12 ust. 3 ustawy o CIT należy kierować się więc ich powszechnym znaczeniem. Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN „bonifikata” - to „zmniejszenie ustalonej ceny towaru lub usługi”. Przez bonifikatę należy więc rozumieć pomniejszenie ustalonej uprzednio ceny towaru lub usługi. Bonifikata jest udzielana wówczas, gdy wystąpią okoliczności uzasadniające obniżenie ustalonej wcześniej ceny, których nie można było przewidzieć w momencie zawierania umowy sprzedaży (np. udzielenie długoletnim kontrahentom bonifikaty wyrażonej procentowo lub kwotowo w stosunku do określonej wartości zakupów w przeciągu jakiegoś ustalonego okresu czasu). Natomiast w przypadku, jeżeli okoliczności wpływające na zmniejszenie ceny są znane stronom przed zawarciem umowy sprzedaży, to powinny znaleźć odzwierciedlenie w cenie określonej w tej umowie.

Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN, „rabat” to „obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewną kwotę”. Zatem rabat polega na pomniejszeniu ustalonej wcześniej ceny towaru. Natomiast „bonus” to „dodatkowe wynagrodzenie”.

W świetle powołanej wyżej definicji „rabatu” należy uznać, że w opisanym przypadku będziemy mieć do czynienia z pomniejszeniem, czyli odstępstwem od ustalonej ceny towaru przez Kontrahenta unijnego, który co prawda nie dokonuje dostaw towarów bezpośrednio na rzecz Wnioskodawcy, ale na podstawie indywidualnych ustaleń przyznaje Spółce rabaty. Spowoduje to w istocie zwrot części ceny towaru.

W przypadku kiedy Wnioskodawca, któremu Kontrahent unijny przyznał rabat, otrzyma zwrot części ceny nabywanych towarów, wówczas dla Wnioskodawcy nastąpi rzeczywiste obniżenie ceny dostarczanych na jego rzecz towarów. Takie obniżenie ceny nie będzie dotyczyło bezpośrednio podmiotu, od którego Wnioskodawca nabywa towary. W takiej sytuacji otrzymywany przez Wnioskodawcę rabat staje się opustem, obniżką ceny po jakiej Wnioskodawca nabywa towary. Mając na uwadze powyższe, należy uznać, że Wnioskodawca nabywając towary i otrzymując rabat pośredni od Kontrahenta unijnego, powinien obniżyć koszty uzyskania przychodów, ponieważ przyznany rabat obniża faktycznie koszty zakupu towaru. Tym samym w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania przepis art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, zgodnie z którym, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien on przedmiotowy rabat pośredni rozpoznać w oparciu o art. 15 ust. 1 i ust. 4i-4I ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Stosownie do art. 15 ust. 4i ustawy o CIT, jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 15 ust. 4j ustawy o CIT, jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 4i, podatnik nie poniósł kosztów uzyskania przychodów lub kwota poniesionych kosztów uzyskania przychodów jest niższa niż kwota zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów. Oznacza to, że w sytuacji otrzymania rabatu pośredniego należy skorygować koszty uzyskania przychodów poprzez zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca, lub w przypadku braku faktury inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

W konsekwencji nie będzie miało zastosowania zwiększenie wartości przychodu na zasadzie kasowej, tj. w momencie otrzymania rabatu pośredniego przez Wnioskodawcę, ponieważ przyznany rabat faktycznie obniża koszty zakupu towaru.

Powyższe rozważania potwierdzają natomiast, że w związku z otrzymaniem rabatu pośredniego od Kontrahenta unijnego, Wnioskodawca ma obowiązek skorygować koszty uzyskania przychodów poprzez zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymano dokument potwierdzający przyczyny korekty (dokument „Self Billing Invoice”).

Zdaniem Wnioskodawcy, w celu ustalenia właściwego kursu do przeliczenia kwoty rabatu pośredniego wyrażonej w walucie obcej zastosowanie znajdzie art. 15 ust. 1 zdanie 2 ustawy o CIT. Natomiast, na podstawie art. 15 ust. 1 zdanie 2 ustawy o CIT, zasadne jest przeliczenie kwoty rabatu pośredniego wyrażonej w walucie obcej po średnim kursie NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury samo rozliczeniowej.

Prawidłowość przyjęcia ww. kursu znajduje swoje potwierdzenie w wyroku NSA z dnia 25 maja 2022 r., sygn. akt II FSK 2530/19, w którym czytamy, że: „Zasada przeliczania poniesionych kosztów w walutach obcych z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. zdanie ostatnie, dotyczy bieżącego przeliczania związanego z dniem poniesienia kosztu. Brak jest zatem uzasadnienia aby takiego bieżącego przeliczania nie stosować do korekt. Stosując zatem przepis art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. odpowiednio uznać należy, że kwoty wyrażone w walucie obcej w fakturach korygujących (lub innych korygujących dokumentach księgowych) otrzymanych przez podatnika powinny być przeliczone po średnim kursie NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury korygującej (lub innego korygującego dokumentu księgowego)”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”):

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych pojęcia „bonifikata” i „skonto” nie są zdefiniowane. W odczytaniu znaczenia powyższych pojęć należy kierować się więc ich powszechnym znaczeniem. Zgodnie z „Uniwersalnym słownikiem języka polskiego” pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2003, tom 1, str. 303) „bonifikata” – to „zniżka, odstępstwo od ustalonej ceny towaru, zwłaszcza jako forma odszkodowania za poniesioną stratę albo w celach reklamowych: opust, rabat”. Przez bonifikatę należy więc rozumieć pomniejszenie ustalonej uprzednio ceny towaru lub usługi. Bonifikata jest udzielana wówczas, gdy wystąpią okoliczności uzasadniające obniżenie ustalonej wcześniej ceny, których nie można było przewidzieć w momencie zawierania umowy sprzedaży (np. udzielenie długoletnim kontrahentom bonifikaty wyrażonej procentowo lub kwotowo w stosunku do określonej wartości zakupów w przeciągu jakiegoś ustalonego okresu czasu). Natomiast w przypadku, jeżeli okoliczności wpływające na zmniejszenie ceny są znane stronom przed zawarciem umowy sprzedaży, to powinny znaleźć odzwierciedlenie w cenie określonej w tej umowie.

Zgodnie ze „Słownikiem języka polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 825), „rabat” to „zniżka, opust od sumy należnej za towar przyznawany, np. przy kupnie dużej ilości towarów”. Zatem rabat polega na pomniejszeniu ustalonej wcześniej ceny towaru. Natomiast „bonus” to „dodatkowe wynagrodzenie; nagroda; premia”.

Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą ustalenia, czy po otrzymaniu rabatu od Kontrahenta unijnego Wnioskodawca powinien skorygować koszty uzyskania przychodów poprzez zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymano dokument potwierdzający przyczyny korekty.

W świetle powołanej wyżej definicji „rabatu” należy uznać, że w opisanym przypadku mamy do czynienia z pomniejszeniem, czyli odstępstwem od ustalonej ceny usług przez Kontrahenta unijnego, który co prawda nie będzie sprzedawał produktów bezpośrednio Wnioskodawcy, ale na podstawie odpowiednich indywidualnych ustaleń będzie przyznawał mu rabaty. Spowoduje to w istocie zwrot części ceny zakupu produktów.

W przypadku kiedy Wnioskodawca, któremu Kontrahent unijny przyznał rabat, otrzyma zwrot części ceny nabywanych produktów, wówczas dla Kontrahenta unijnego i dla Państwa nastąpi rzeczywiste obniżenie ceny zakupionych produktów. Takie obniżenie ceny nie będzie dotyczyło autoryzowanych dystrybutorów, od których Państwo nabywacie produkty. W takiej sytuacji otrzymywany przez Państwa bonus stanie się opustem, obniżką ceny po jakiej Wnioskodawca nabywa produkty.

Stosownie do treści art. 15 ust. 4i ustawy o CIT:

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 4j ustawy o CIT:

Oznacza to, że w sytuacji otrzymania rabatu pośredniego należy skorygować koszty uzyskania przychodów poprzez zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca, lub w przypadku braku faktury inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że po otrzymaniu rabatu pośredniego od Kontrahenta unijnego powinni Państwo skorygować koszty uzyskania przychodów poprzez zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymano dokument potwierdzający przyczyny korekty (dokument „Self Billing Invoice”).

Zatem w tej części Państwa stanowiska należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do kolejnej wątpliwości a mianowicie ustalenia po jakim kursie należy przeliczyć kwotę rabatu wyrażoną w walucie Euro na złote wskazać należy, że moment ujęcia dokumenty potwierdzającego przyczyny korekty, po stronie kosztów uzyskania przychodów, powinien być uzależniony od okoliczności, jakich dotyczy ten dokument.

W zakresie ustalenia właściwego kursu do przeliczenia korekty kosztów w związku z uzyskanym rabatem pośrednim wyrażonym w walucie obcej zauważyć należy, że z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy CIT zdanie drugie wynika, że koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Uzyskanie rabatu pośredniego nie wiąże się z „dodatkowym” poniesieniem kosztu, rabat pośredni zgodnie z wyżej zaprezentowanym stanowiskiem powinien jednak pomniejszyć koszty uzyskania przychodów poprzez ich zmniejszenie w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca, lub w przypadku braku faktury inny dokument potwierdzający przyczyny korekty. W przypadku zatem gdy wartość rabatu pośredniego wyrażona została w walucie obcej, niezbędne jest przeliczenie wartości pomniejszenia kosztów na złote.

Mimo, że ustawa CIT nie odnosi się wprost do przedstawionej sytuacji, to w celu przeliczenia wartości rabatu pośredniego na złote, możliwe jest zastosowanie kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia dokumentu potwierdzającego wysokość uzyskanego rabatu pośredniego, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy CIT.

Na tle wniosku przemawiają za tym następujące szczególne okoliczności otrzymania rabatów pośrednich:

- rabat pośredni uprawnia do korekty kosztów, na podstawie dokumentu wystawianego przez inny podmiot niż bezpośredni dostawcy wnioskodawcy,

- rabatu pośredniego nie udziela bezpośredni sprzedawca (dystrybutor) nabywanych przez wnioskodawcę towarów, tym samym nie są korygowane konkretne dokumenty zakupowe wystawiane przez sprzedawcę towarów,

- część zakupów wnioskodawcy od dostawców krajowych, będących podstawą do ustalenia rabatu pośredniego, może być wyrażona w złotych.

W analizowanej sprawie otrzymacie Państwo rabat pośredni od Kontrahenta unijnego, natomiast nabycie towarów nastąpiło od dostawców krajowych oraz zagranicznych. W przypadku rabatu pośredniego, którego dotyczą Państwa wątpliwości nie występuje tożsamość pomiędzy podmiotem sprzedającym towar, a udzielającym rabat pośredni.

Zatem mając na uwadze specyfikę rabatu pośredniego, gdzie podmiotem udzielającym rabatu jest inny podmiot niż ten od którego dokonano zakupu właściwym będzie, aby kwoty wyrażone w walucie obcej, otrzymanych przez podatnika powinny być przeliczone po średnim kursie NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia dokumentu potwierdzającego wysokość uzyskanego rabatu.

W konsekwencji, w analizowanej sprawie kwota rabatu pośredniego wyrażona w walucie Euro powinna zostać przeliczona na złote po średnim kursie NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia dokumentu „Self Billing Invoice”, tj. dokument potwierdzającego przyczynę korekty związaną z otrzymaniem rabatu pośredniego.

W świetle powyższego, Państwa stanowiska należało również uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 zostanie/zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).