Interpretacja indywidualna z dnia 9 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.301.2024.1.BJ

W zakresie ustalenia: - czy Spółka jest uprawniona do zastosowania stawki opodatkowania właściwej dla siedziby Rzeczywistego Właściciela wypłacanej dywidendy, tj. Stanów Zjednoczonych Ameryki, zgodnie z art. 11 ust. 2 UPO przy uwzględnieniu koncepcji look through approach, - czy Wnioskodawca powinien zastosować stawkę podatku wynikającą z art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, tj. 19%.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia:

- czy Spółka jest uprawniona do zastosowania stawki opodatkowania właściwej dla siedziby Rzeczywistego Właściciela wypłacanej dywidendy, tj. Stanów Zjednoczonych Ameryki, zgodnie z art. 11 ust. 2 UPO przy uwzględnieniu koncepcji look through approach - jest nieprawidłowe,

- czy Wnioskodawca powinien zastosować stawkę podatku wynikającą z art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, tj. 19% - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 czerwca 2024 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z 4 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

1. czy Spółka jest uprawniona do zastosowania stawki opodatkowania właściwej dla siedziby Rzeczywistego Właściciela wypłacanej dywidendy, tj. Stanów Zjednoczonych Ameryki, zgodnie z art. 11 ust. 2 UPO przy uwzględnieniu koncepcji look through approach,

2. jeśli odpowiedź na pytanie nr 1 będzie twierdząca, jaką stawkę podatku wynikającą z UPO - 5 % czy 15% - Wnioskodawca powinien zastosować,

3. jeśli odpowiedź na pytanie nr 1 będzie przecząca, czy Wnioskodawca powinien zastosować stawkę podatku wynikającą z art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, tj. 19%.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą między innymi w zakresie projektowania (….). Spółka należy do grupy kapitałowej (dalej jako: Grupa), w której spółką dominującą jest A z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki (dalej jako: Rzeczywisty Właściciel). A jest właścicielem 100% udziałów w spółce zależnej B, która z kolei posiada 99,99% udziałów w Spółce C (0,01% udziału posiada D, której 100% udziałów jest w posiadaniu B), właściciela 100% udziałów w spółce Wnioskodawcy - X Sp. z o.o. A jest spółką operacyjną, prowadzącą rzeczywistą działalność w Stanach Zjednoczonych, natomiast B oraz C są spółkami holdingowymi.

Wnioskodawca dokonywał wypłaty dywidendy z zysku wypracowanego w latach 2021-2022 na rzecz podmiotu z Grupy posiadającego w Spółce Wnioskodawcy 100% udziałów, belgijskiej spółki C. Spółka 24 czerwca 2022 roku wystąpiła o decyzję WH-WOP w przedmiocie stosowania preferencji podatkowej w zakresie opodatkowania przedmiotowych wypłat.

(…)  Naczelnik Urzędu Skarbowego (…) wydał decyzję odmowną w zakresie wydania opinii o stosowaniu preferencji w kwestii stosowania przez Spółkę (…) zwolnienia z poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych dla niniejszej transakcji. W ramach wydanej odmowy ustalono, iż spółka belgijska nie prowadziła rzeczywistej działalności gospodarczej jedynie posiadając udziały i akcje w spółkach zależnych. Stanowi ona pasywną spółką holdingową, która otrzymane płatności przekazuje dalej na rzecz spółki A. Powyższe, w połączeniu z faktem występowania istotnych powiązań osobowych między Spółką C a spółką dominującą Grupy, A (jeden z dwóch członków zarządu pełni jednocześnie funkcje zarządcze w spółce dominującej lub innych spółkach Grupy), stwierdzono, iż spółka C nie jest rzeczywistym właścicielem należności, a całość jej dochodów stanowią dywidendy otrzymywane od spółek zależnych.

Spółka w latach 2019-2022 stosowała zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku u źródła (dalej jako: WHT) z tytułu transakcji przedstawionych powyżej, na gruncie regulacji zawartych w art. 22 ust. 4 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 z późn. zm.) (dalej jako: ustawa o CIT). W związku z zastosowanym podejściem, celem zachowania należytej staranności w zakresie udowodnienia wystąpienia ustawowych przesłanek do zastosowania wskazanych preferencji podatkowych, co jest determinowane brzmieniem art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, Wnioskodawca pozyskał certyfikat rezydencji spółki C.

Ponadto, jak wcześniej wskazano, Wnioskodawca wystąpił o wydanie opinii w zakresie stosowania preferencji odnośnie wypłaty dywidendy na rzecz Spółki C, a także wypełnił w latach 2019-2022 formularze ITF-2R, informujące organy o wysokości przychodu uzyskanego przez podatników nieposiadających siedziby na terytorium RP.

Wskazać jednak należy, iż pomimo dochowania należytej staranności w zakresie wypełniania deklaracji oraz zebrania dowodów w kwestii miejsca prowadzenia działalności kontrahentów, zastosowanie przedmiotowych, ustawowych zwolnień w odniesieniu do realizowanych transakcji nie powinno być stosowane, z uwagi na niespełnienie określonych w art. 22 ust. 4 warunków skorzystania z przedmiotowych zwolnień z płatności podatku u źródła. W przypadku wypłacanej dywidendy wystąpiono o opinię w zakresie możliwości korzystania z preferencji podatkowej, na którą organ (Naczelnik Urzędu Skarbowego) wydał odpowiedź odmowną, wskazując na niewypełnienie przesłanki bycia rzeczywistym właścicielem należności przez jej odbiorcę, spółkę C. Wynika to z faktu, iż C de facto pośredniczy w transferze dochodów do Rzeczywistego Właściciela należności, spółki amerykańskiej A.

Z uwagi na powyższe Spółka uważa, że zgodnie z art. 22 ust. 1 w zw. z art. 22a ustawy o CIT jest uprawniona do zastosowania preferencyjnej stawki podatku wynikającej z art. 11 ust. 2 UPO z uwzględnieniem podejścia look through approach.

Pytania

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka jest uprawniona do zastosowania stawki opodatkowania właściwej dla siedziby Rzeczywistego Właściciela wypłacanej dywidendy, tj. Stanów Zjednoczonych Ameryki, zgodnie z art. 11 ust. 2 UPO przy uwzględnieniu koncepcji look through approach?

2. Jeśli odpowiedź na pytanie nr 1 będzie twierdząca, jaką stawkę podatku wynikającą z UPO - 5 % czy 15% - Wnioskodawca powinien zastosować?

3. Jeśli odpowiedź na pytanie nr 1 będzie przecząca, czy Wnioskodawca powinien zastosować stawkę podatku wynikającą z art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, tj. 19%?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy, we wskazanym stanie faktycznym możliwe jest zastosowanie preferencyjnej stawki podatku, wynikającej z art. 11 ust. 2 UPO przy uwzględnieniu koncepcji look through approach.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności.

Zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy o CIT, podatnicy posiadają możliwość skorzystania ze zwolnienia z zapłaty podatku dochodowego z tytułów wskazanych w art. 22 ust. 1, przy spełnieniu łącznie wszystkich warunków:

- wypłacającym dywidendę oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych jest spółka, mająca siedzibę lub zarząd na terytorium RP,

- uzyskującym przychody z dywidend jest podmiot podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów na terytorium UE lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego,

- spółka otrzymująca dywidendę posiada bezpośrednio nie mniej niż 10% udziałów w spółce wypłacającej dywidendę,

- spółka otrzymująca dywidendę nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania.

Jak natomiast wynika z brzmienia art. 26 ust. 1, jeżeli konkretna umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania z państwem kontrahenta precyzuje inaczej, możliwe jest zastosowanie stawki WHT innej, aniżeli wskazana w ramach art. 22 Ustawy o CIT. Warunkiem koniecznym zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania jest w takim wypadku posiadanie certyfikatu rezydencji kontrahenta oraz dochowanie należytej staranności w identyfikacji jego podatkowej rezydencji.

Stosownie do art. 11 ust. 1 UPO PL-USA, dywidendy, które płaci spółka mająca siedzibę na terytorium jednego Umawiającego się Państwa osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium drugiego Umawiającego się Państwa, mogą być opodatkowane przez drugie Umawiające się Państwo.

Natomiast na mocy art. 11 ust. 2 UPO, dywidendy te mogą być opodatkowane w tym państwie i według prawa tego Umawiającego się Państwa, na terytorium którego spółka ma swoją siedzibę; podatek ten nie może jednak przekroczyć:

a) 5% kwoty dywidendy brutto, jeżeli odbiorca jest osobą prawną rozporządzającą bezpośrednio co najmniej 10% akcji z prawem głosu osoby prawnej, wypłacającej dywidendy,

b) 15% kwoty dywidendy brutto we wszystkich innych przypadkach.

Jednocześnie, jak wynika z art. 11 ust. 3 UPO, ustępu 2 nie stosuje się, jeżeli odbiorca dywidendy mający miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium jednego Umawiającego się Państwa posiada zakład na terytorium drugiego Umawiającego się Państwa, na którym znajduje się siedziba osoby prawnej wypłacającej dywidendy, a udziały, z tytułu których wypłaca się dywidendy, faktycznie należą do tego zakładu. W tym przypadku stosuje się artykuł 8 niniejszej Umowy.

Należy przy tym wskazać, że zastosowanie obniżonej stawki podatku u źródła na mocy UPO PL-USA możliwe jest wyłącznie, jeżeli odbiorca należności jest również podmiotem uprawnionym do ich otrzymania (tzw. Beneficial Owner, Rzeczywisty Właściciel).

W celu interpretacji terminu „beneficial owner” na gruncie UPO PL-USA należy odwołać się do komentarza do Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku (dalej: Komentarz OECD). W Komentarzu OECD wskazano, że postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie dotyczącym wypłat należności mają zastosowanie jedynie w przypadku, gdy to podmiot uzyskujący należność posiada status rzeczywistego odbiorcy („beneficial owner”), czyli jest podmiotem, którego prawo do dysponowania otrzymaną płatnością nie ma wyłącznie formalnego charakteru. Co do zasady, w sytuacji, gdy płatność dokonywana jest na rzecz pośrednika będącego rezydentem określonego państwa, który następnie przekazuje tę płatność ostatecznemu odbiorcy, państwo w którym powstaje dana płatność nie jest zobowiązane do zastosowania wobec tego pośrednika postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Sam bowiem fakt bycia rezydentem określonego państwa i otrzymania płatności nie jest wystarczającym warunkiem do skorzystania z postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania w sytuacji, gdy prawo do dysponowania dochodem ma ograniczony charakter. Z treści Komentarza OECD wynika wprost, że „spółka podstawiona nie może normalnie być uważana za osobę uprawnioną, ponieważ, mimo iż jest formalnym właścicielem dochodu, to w praktyce dysponuje ona bardzo ograniczonymi uprawnieniami, które czynią z niej powiernika lub zwykłego zarządcę działającego na rachunek zainteresowanych stron”.

W świetle powyższego, należy uznać, że dla zastosowania preferencyjnej stawki wskazanej w art. 11 ust. 2 UPO PL-USA powinny zostać spełnione następujące warunki:

- podmiot uprawniony do otrzymania należności, rzeczywisty właściciel ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie,

- podmiot wypłacający należność będzie posiadał ważny certyfikat rezydencji.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na wypracowaną na gruncie międzynarodowego prawa podatkowego koncepcję look through approach, która w polskiej praktyce podatkowej jest wykorzystywana na potrzeby podatku u źródła.

Sposób zastosowania tej koncepcji na gruncie opodatkowania u źródła został przedstawiony przez Ministerstwo Finansów w projekcie objaśnień podatkowych dotyczących zasad poboru podatku u źródła z 19 czerwca 2019 r (dalej: Projekt). Zgodnie z treścią Projektu: „podmioty pośredniczące, a więc te, które co do zasady nie spełniają definicji rzeczywistego właściciela, nie powinny korzystać z uprawnień przyznawanych przez poszczególne UPO. Niemniej jednak z przewidzianych w UPO i prawie Unii Europejskiej (tzn. Dyrektywy PS i IR) mogą korzystać inwestorzy (udziałowcy) z kraju objętego tymi postanowieniami, jeżeli są oni podatnikami w stosunku do otrzymanej należności i spełniają inne warunki przewidziane dla tych uprawnień (np. w określonych sytuacjach posiadają status rzeczywistego właściciela). Rozwiązanie to odpowiada koncepcji znanej pod nazwą look through approach”.

Co więcej, jak w ww. projekcie objaśnień zostało wskazane, jeżeli zachodzi taka sytuacja, że rzeczywistym właścicielem należności jest: „inny podmiot (co należy wykazać lub zbadać) wówczas do opodatkowania podatkiem u źródła będą miały zastosowanie przepisy UPO lub przepisy krajowe wdrażające dyrektywy unijne właściwe dla państwa rezydencji tego podmiotu (ang. look through approach)”.

Z powyższego wynika, iż założeniem koncepcji look through approach, jest ustalenie statusu rzeczywistego właściciela, na rzecz którego bezpośredni odbiorca, np. udziałowiec uprawniony do otrzymania dywidendy, przekazuje daną płatność. Jest to zatem koncepcja, zgodnie z którą wiąże się możliwość zastosowania umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania państwa siedziby rzeczywistego właściciela danej należności, a nie jej bezpośredniego odbiorcy.

Odnosząc się do zakresu zastosowania koncepcji look through approach, w projekcie objaśnień wskazano, że odbiorca należności, po spełnieniu wymaganych warunków (np. przedstawienia certyfikatu rezydencji), byłby uprawniony do skorzystania z preferencji wskazanych w danej UPO.

Zgodnie ze wspomnianym projektem objaśnień, przy ocenie, czy dany podmiot jest przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym prawnie lub faktycznie do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi należy brać pod uwagę faktyczny przebieg i okoliczności zawarcia oraz realizacji transakcji, a tym samym należy zbadać kto rzeczywiście posiada uprawnienie do uzyskania należności i czy jej odbiorca nie jest zobowiązany do przekazania tej należności kolejnemu podmiotowi. Wskazuje to na tzw. zasadę look through approach, zgodnie z którą jeżeli rzeczywistym właścicielem należności jest inny podmiot niż ten, na rzecz którego dokonywane są płatności przez polskich płatników podatku u źródła, należy stosować postanowienia danej umowy zawartej z państwem siedziby tego podatnika. Takiego zdania jest m.in. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 16 października 2019 r. (Znak: 0114-KDIP2-1.4010.354.2019.1.JC).

Powyższe stanowisko wskazuje na to, że wskazanie przez Ministerstwo Finansów na możliwość skorzystania z koncepcji look through approach, zgodnie z projektem objaśnień, miało umożliwiać zastosowanie preferencji podatkowych w zakresie podatku u źródła i być korzystne dla polskich płatników tego podatku. Możliwość zastosowania koncepcji look through approach jest również powszechnie akceptowana i potwierdzona przez orzecznictwo oraz praktykę organów podatkowych.

Przykładem stosowania koncepcji look through approach w orzecznictwie może być wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 18 czerwca 2015 r. (sygn. akt I SA/Łd 551/15), w którym podniesiono, że „w sytuacji, gdy płatność dokonywana jest na rzecz pośrednika będącego rezydentem określonego państwa, który następnie przekazuje tę płatność ostatecznemu odbiorcy, państwo, w którym powstaje dana płatność, nie jest zobowiązane do zastosowania wobec tego pośrednika postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Nie wyłącza to jednak możliwości zastosowania postanowień umowy wobec ostatecznego odbiorcy odsetek, który jako faktyczny odbiorca jest «osobą uprawnioną do odsetek», mającą prawo do czerpania z nich korzyści i nie musi być w tej sytuacji odbiorcą bezpośrednim, ale może otrzymać odsetki za pośrednictwem Agenta (jak w analizowanym przypadku)”.

W celu dodatkowego potwierdzenia możliwości zastosowania postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej z państwem siedziby podatnika, Wnioskodawca przykładowo wskazuje:

- wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 marca 2015 r. (sygn. akt II FSK 215/13), w którym Sąd stwierdził, że: „w sytuacji, gdy płatność dokonywana jest na rzecz pośrednika będącego rezydentem określonego państwa, który następnie przekazuje tę płatność ostatecznemu odbiorcy, państwo w którym powstaje dana płatność nie jest zobowiązane do zastosowania wobec tego pośrednika postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (wyrok NSA z 13 grudnia 2013 r., sygn. akt II FSK 2873/11). Nie oznacza to natomiast braku możliwości zastosowania postanowień umowy wobec ostatecznego odbiorcy odsetek, który jako faktyczny odbiorca jest „osobą uprawnioną do odsetek”. Cechą „osoby uprawnionej do odsetek” (beneficial owner of the interest) jest ostateczne czerpanie korzyści z prawa do odsetek. Nie chodzi więc o to, aby „odbiorca odsetek” był odbiorcą bezpośrednim, ale o to, by jako odbiorca faktyczny (a nie pośrednik) był „osobą uprawnioną” do odsetek. Dotyczy to zarówno możliwości zastosowania obniżonej stawki podatku w państwie źródła odsetek (art. 11 ust. 2 Umowy polsko-niemieckiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowani) (analogicznie przepis art. 11 ust. 2 UPO PL-Lux - przyp. Wnioskodawca), jak też możliwości opodatkowania określonego rodzaju odsetek wyłącznie w państwie, w którym beneficjent ma miejsce zamieszkania lub siedzibę (art. 11 ust. 3 Umowy polsko-niemieckiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania).”

- wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 31 stycznia 2023 r. (sygn. akt II FSK 1588/20), w którym podniesiono: „(...) W tym miejscu konieczne jest zastrzeżenie, że preferencja podatkowa będzie dopuszczalna w sytuacji, w której co prawda wypłata dywidendy nie odbywa się na rzecz jej rzeczywistego beneficjenta, jednakże stosowana jest zasada look-through approach. Koncepcja ta pozwala na zastosowanie preferencyjnego opodatkowania, bądź zwolnienia z opodatkowania, w sytuacji, gdy płatność dokonywana jest co prawda poprzez pośrednika - podmiot niebędący rzeczywistym beneficjentem, ale ów rzeczywisty beneficjent ma siedzibę na terytorium UE (EOG) i jest znany. Zauważyć należy, że zasada ta zdaje się nie być kwestionowana przez organ interpretacyjny (por. interpretacja DKIS z 14 czerwca 2022 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.128.2022.2.AR, dostępna na stronie http://sip.mf.gov.pl.). Posłużenie się tym przykładem jest istotne, gdyż ilustruje on sytuację, w której pośrednik niebędący rzeczywistym beneficjentem dywidendy, po jej otrzymaniu przekazuje tę dywidendę innemu podmiotowi z grupy - rzeczywistemu beneficjentowi mającemu również siedzibę na terenie UE (EOG).”

- interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 września 2021 r. (Znak: 0113-KDIPT2-3.4011.551.2021.2.IR), w której Organ potwierdził, że Wnioskodawca „ma prawo do stosowania mechanizmu look through approach, tj. każdorazowego poszukiwania beneficjenta rzeczywistego wypłacanych odsetek. (...) W konsekwencji, kwalifikacja podatkowa wypłacanych przez Spółkę odsetek powinna zostać przeprowadzona na gruncie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a państwem siedziby rzeczywistego właściciela odsetek. Reasumując, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w przypadku przyszłej wypłaty odsetek od pożyczek do (...), Spółka jako płatnik będzie mogła zastosować stawkę podatku u źródła wynikającą z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania właściwej dla danego rzeczywistego właściciela (...).”

- interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 czerwca 2020 r. (Znak: 0111-KDIB2-1.4010.105.2020.2.MK), w której Dyrektor KIS stwierdził: „(...) należy zastosować zapisy przewidziane w umowie zawartej między Polską i Państwem B, a nie Państwem A - a w konsekwencji Wnioskodawca może stosować stawkę podatku dochodowego wynikającą z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską a Państwem B, w którym siedzibę ma rzeczywisty właściciel należności licencyjnych, otrzymanych od Spółki przez licencjodawcę z Państwa A.”

- interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 18 marca 2020 r. (Znak: 0114-KDIP2-1.4010.534.2019.2.JC), w której uznano: „(…) Spółka (i pozostali Wnioskodawcy) podkreślają, że ich zdaniem Centrum Rozliczeniowe może zostać uznane za podatnika jedynie w zakresie wypłacanych przez Wnioskodawcę należności z tytułu jego własnych dochodów, np. należnych prowizji czy wynagrodzenia za świadczenie usług, czyli generalnie w zakresie rozliczeń, które będą stanowiły jego definitywne przysporzenie majątkowe, a nie w zakresie należności z tytułu świadczeń realizowanych przez innego Rzeczywistego Usługodawcę. Innymi słowy, przy każdej pojedynczej płatności należy zastosować „look through approach” i ustalić czyim definitywnym przysporzeniem jest dana płatność”.

Należy zaznaczyć, iż powyższe przykłady wyroków sądów administracyjnych i interpretacji indywidualnych odnoszą się głównie do zastosowania koncepcji look through approach w przypadku wypłaty należności licencyjnych i odsetek, jednakże Minister Finansów w projekcie objaśnień zastosował tą koncepcję również w odniesieniu do wypłaty dywidend.

W konsekwencji, uwzględniając zaprezentowane stanowiska sądów administracyjnych i organów podatkowych, przy założeniu, że Wnioskodawca posiada certyfikat rezydencji Rzeczywistego Właściciela, należałoby uznać, iż Wnioskodawca jest uprawniony do skorzystania z preferencyjnej stawki podatku u źródła od dywidendy na podstawie art. 11 ust. 2 UPO PL-USA przy uwzględnieniu koncepcji look through approach. Rzeczywistym Właścicielem wypłaconej dywidendy jest Spółka A mająca siedzibę w Stanach Zjednoczonych Ameryki, zatem właściwe wydaje się zastosowanie stawki podatku wynikającej z umowy UPO pomiędzy Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki, zgodnie z art. 22a ustawy o CIT.

Ad 2

Zdaniem Spółki właściwą stawką podatku u źródła od wypłaconej dywidendy na rzecz Rzeczywistego Właściciela będzie stawka 5%, zgodnie z art. 11 ust. 2 lit. a) UPO.

Jak wcześniej zostało przywołane, według art. 11 ust. 1 UPO PL-USA, dywidendy, które płaci spółka mająca siedzibę na terytorium jednego Umawiającego się Państwa osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium drugiego Umawiającego się Państwa, mogą być opodatkowane przez drugie Umawiające się Państwo.

Natomiast na mocy art. 11 ust. 2 UPO, dywidendy te mogą być opodatkowane w tym państwie i według prawa tego Umawiającego się Państwa, na terytorium którego spółka ma swoją siedzibę; podatek ten nie może jednak przekroczyć:

a) 5% kwoty dywidendy brutto, jeżeli odbiorca jest osobą prawną rozporządzającą bezpośrednio co najmniej 10% akcji z prawem głosu osoby prawnej, wypłacającej dywidendy,

b) 15% kwoty dywidendy brutto we wszystkich innych przypadkach.

Z wykładni literalnej przepisu art. 11 ust. 2 lit. a) UPO wynika, że warunkiem zastosowania stawki w wysokości 5% jest posiadanie bezpośredniego co najmniej 10% akcji z prawem głosu w spółce wypłacającej dywidendę.

Jedynym udziałowcem Wnioskodawcy jest belgijski podmiot C, który posiada 100% udziałów w Spółce. Jednakże z uwagi na charakter holdingowy spółki oraz brak nieograniczonego prawa do rozporządzania otrzymaną dywidendą (spółka jest zobowiązana do przekazania płatności dalej) należy stwierdzić, że występuje ona w roli pośrednika, który przekazuje otrzymane płatności dalej, a zatem nie stanowi ona rzeczywistego właściciela, co potwierdził także Naczelnik Urzędu Skarbowego, uzasadniając tym, że belgijski podmiot po podziale zysku, wypłaca otrzymane środki wspólnikowi A z siedzibą w Stanach Zjednoczonych. Stwierdzić zatem należy, iż Rzeczywistym Właścicielem wypłacanej dywidendy jest spółka A z siedzibą w Stanach Zjednoczonych.

Jak wynika z definicji zawartej w art. 4a pkt 29 ustawy o CIT, Rzeczywistym Właścicielem jest podmiot, który spełnia łącznie następujące warunki:

a) otrzymuje należność dla własnej korzyści, w tym decyduje samodzielnie o jej przeznaczeniu i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratą tej należności lub jej części,

b) nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi,

c) prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby, jeżeli należności są uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, przy czym przy ocenie, czy podmiot prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą, uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez ten podmiot w zakresie otrzymanej należności;

Zdaniem Ministra Finansów zasadne jest stosowanie ustawowej definicji Rzeczywistego Właściciela dla celów stosowania obniżonej stawki podatku u źródła, przewidzianej w danej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Spółka A otrzymaną dywidendę przeznacza na finansowanie własnej działalności operacyjnej, zatem w kontekście przywołanych warunków, spółka:

- otrzymuje należność dla własnej korzyści,

- nie występuje w roli pośrednika, przekazując całość dywidendy innemu podmiotowi,

- prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy spółka A spełnia przesłanki do zakwalifikowania jej jako Rzeczywistego Właściciela wypłacanej przez Wnioskodawcę dywidendy.

Uwzględniając podejście look through approach, Wnioskodawca dokonując wypłaty dywidendy nie powinien, dla potrzeb prawidłowego poboru podatku u źródła brać pod uwagę wyłącznie tego, kto jest formalnym odbiorcą dywidendy, ale przede wszystkim ustalić kto jest rzeczywistym właścicielem wypłacanej dywidendy. Dla prawidłowego poboru podatku u źródła istotny jest przede wszystkim status prawnopodatkowy rzeczywistego właściciela danej należności, a nie jej formalnego odbiorcy. W przypadku występowania pośrednika należności oraz kolejnego w łańcuchu podmiotu będącego rzeczywistym właścicielem, płatnik powinien stosować przepisy odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z państwem, którego rezydentem jest rzeczywisty właściciel należności lub zastosować właściwe przepisy krajowe (a zatem pomijając przy kwalifikacji danej płatności dla celów podatkowych pośrednika).

Zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie znajdzie art. 11 ust. 2 lit. a) UPO, który stanowi, że dywidendy mogą być opodatkowane w tym państwie i według prawa tego Umawiającego się Państwa, na terytorium którego spółka ma swoją siedzibę; podatek ten nie może przekroczyć 5% kwoty dywidendy brutto, jeżeli odbiorca jest osobą prawną rozporządzająca bezpośrednio co najmniej 10% akcji z prawem głosu osoby prawnej, wypłacającej dywidendy.

Spółka A posiada 100% udziałów w spółce B, który jest właścicielem 99,99% udziałów w Spółce C (0,01% udziału posiada D, w którym 100% udziałów posiada B), tj. podmiotu posiadającego 100% udziałów spółki Wnioskodawcy.

Zarówno C oraz B są spółkami holdingowymi, które docelowo przekazują dywidendę wypłaconą z X Sp. z o.o. do A. A jest spółką operacyjną, prowadzącą rzeczywistą działalność na terenie USA. Spółka ta przeznacza całość otrzymanej dywidendy na działalność operacyjną, dywidenda nie jest przekazywana bezpośrednio dalej do podmiotów powiązanych. Zatem w ocenie Wnioskodawcy A spełnia definicję Rzeczywistego Właściciela należności.

Przy uwzględnieniu koncepcji look through appraoch, A, który co prawda nie jest bezpośrednim odbiorcą dywidendy, ale jest jej rzeczywistym właścicielem, spełnia warunki uprawniające do zastosowania stawki podatku od źródła przy wypłacie dywidendy wynikającej z art. 11 ust. 2 lit. a) UPO w wysokości 5%.

Podobne stanowisko jest przedstawione m.in. przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 14 czerwca 2022 r. (Znak: 0111-KDIB2-1.4010.128.2022.2.AR), gdzie uznał za prawidłowe stanowisko, wobec którego możliwe jest zastosowanie koncepcji look through appraoch przy zwolnieniu z podatku wypłacanej należności w sytuacji gdy podmiot, który nie jest bezpośrednim odbiorcą jest jej rzeczywistym właścicielem. W interpretacji potwierdzono, że warunek posiadania 10% udziałów można uznać za spełniony, jeżeli rzeczywisty właściciel spełnia go w odniesieniu do spółki pośredniczącej, a ta względem spółki wypłacającej dywidendę.

Również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu wyrokiem z 20 grudnia 2023 r. (sygn. akt I SA/Op 287/23) wskazał: „(...) Jak zatem słusznie wskazano w skardze, interpretacja nie zawiera kompletnej oceny stanowiska Skarżącej oraz uzasadnienia prawnego tej oceny, a w szczególności pominięto rozważania Spółki dotyczące przedstawionej przez nią wykładni celowościowej przepisów art. 22 ust. 4 pkt 2 w zw. z art. 26 ust. 1 Ustawy CIT z uwzględnieniem zasady look-through approach. Organ w interpretacji indywidualnej z 21 sierpnia 2023 r. w lakonicznym uzasadnieniu swojego stanowiska stwierdził, że spółka, „która uzyskuje faktycznie dochód z wypłaconej dywidendy (a więc jest rzeczywistym właścicielem dywidendy), nie jest bezpośrednim udziałowcem Wnioskodawcy. Zatem nie zostanie spełniony jeden z warunków, który jest konieczny do zwolnienia przychodu z tytułu wypłaty dywidendy” - całkowicie przy tym pomijając przedstawioną przez Spółkę kwestię koncepcji look-through approach. ”

Zdaniem Wnioskodawcy warunek posiadania 10% udziałów określony w art. 11 ust. 2 lit. a) UPO można uznać za spełniony w odniesieniu do A, gdyż spółka spełnia go wobec spółek pośredniczących (C oraz B), a te względem spółki wypłacającej dywidendę (X Sp. z o.o.).

Biorąc powyższe pod uwagę, przy założeniu posiadania certyfikatu rezydencji Rzeczywistego Właściciela, zdaniem Wnioskodawcy możliwe jest zastosowanie 5% stawki podatku zgodnie z art. 22a ustawy o CIT w zw. z art. 11 ust. 2 lit. a) UPO przy uwzględnieniu koncepcji look through apporach.

Ad 3

W przypadku przeczącej odpowiedzi na pytanie nr 1, według Wnioskodawcy wypłacona dywidenda powinna zostać opodatkowana stawką podatku wynikającą z art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, tj. 19%.

Na podstawie art. 26 ust. 1 w zw. z art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, spółki z o.o. pełnią funkcję płatników podatku dochodowego w stosunku do kwot wypłacanych wspólnikom dywidend. W konsekwencji w przedstawionej sytuacji Wnioskodawca jest obowiązany potrącić z wypłacanej kwoty dywidendy zryczałtowany podatek dochodowy obliczony według stawki 19%, pod warunkiem, że nie istnieją przesłanki do skorzystania z niższej stawki wynikającej z UPO.

W kontekście powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli nie spełnia on przesłanek do skorzystania ze stawki podatku u źródła od wypłaty dywidendy na podstawie UPO, wypłata dywidendy powinna zostać opodatkowana na zasadach ogólnych, tj. zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części nieprawidłowe i w części prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa pytań). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Jak stanowi art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT:

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 5 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 22a ustawy o CIT:

Zauważyć należy, że dla ustalenia możliwości zastosowania preferencyjnych warunków opodatkowania wynikających z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, konieczne jest w pierwszej kolejności ustalenie osoby podatnika. Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych podlega bowiem podatnik osiągający przychody na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i to w stosunku do tego podatnika mogą znaleźć zastosowanie warunki takiej umowy.

Nie ulega wątpliwości, że dywidenda wypłacona przez polską spółkę stanowi dochód (przychód) wymienionymi w art. 22 ust. 1, jednakże w analizowanej sprawie należy również mieć na względzie, że wypłata dokonana została na rzecz bezpośredniego udziałowca spółki polskiej, tj. na rzecz spółki belgijskiej.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

Z opisu sprawy wynika, że jesteście Państwo podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą między innymi w zakresie projektowania technologicznych systemów do czyszczenia suchym lodem, czy systemów do produkcji suchego lodu. Należycie Państwo do grupy kapitałowej (dalej jako: Grupa), w której spółką dominującą jest A z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki (dalej jako: Rzeczywisty Właściciel). A jest właścicielem 100% udziałów w spółce zależnej B, która z kolei posiada 99,99% udziałów w Spółce C (0,01% udziału posiada D, której 100% udziałów jest w posiadaniu B), właściciela 100% udziałów w spółce Wnioskodawcy - X Sp. z o.o. A jest spółką operacyjną, prowadzącą rzeczywistą działalność w Stanach Zjednoczonych, natomiast B oraz C są spółkami holdingowymi.

Dokonywaliście Państwo wypłaty dywidendy z zysku wypracowanego w latach 2021-2022 na rzecz podmiotu z Grupy posiadającego w Państwa Spółce 100% udziałów, belgijskiej spółki C. 24 czerwca 2022 roku wystąpiliście Państwo o decyzję WH-WOP w przedmiocie stosowania preferencji podatkowej w zakresie opodatkowania przedmiotowych wypłat.

(...) Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał decyzję odmowną w zakresie wydania opinii o stosowaniu preferencji w kwestii stosowania przez Spółkę zwolnienia z poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych dla niniejszej transakcji. W ramach wydanej odmowy ustalono, iż spółka belgijska nie prowadziła rzeczywistej działalności gospodarczej jedynie posiadając udziały i akcje w spółkach zależnych. Stanowi ona pasywną spółką holdingową, która otrzymane płatności przekazuje dalej na rzecz spółki A. Powyższe, w połączeniu z faktem występowania istotnych powiązań osobowych między Spółką C a spółką dominującą Grupy, A (jeden z dwóch członków zarządu pełni jednocześnie funkcje zarządcze w spółce dominującej lub innych spółkach Grupy), stwierdzono, iż spółka C nie jest rzeczywistym właścicielem należności, a całość jej dochodów stanowią dywidendy otrzymywane od spółek zależnych.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia:

1. czy Spółka jest uprawniona do zastosowania stawki opodatkowania właściwej dla siedziby Rzeczywistego Właściciela wypłacanej dywidendy, tj. Stanów Zjednoczonych Ameryki, zgodnie z art. 11 ust. 2 UPO przy uwzględnieniu koncepcji look through approach,

2. jeśli odpowiedź na pytanie nr 1 będzie twierdząca, jaką stawkę podatku wynikającą z UPO - 5 % czy 15% - powinni Państwo zastosować,

3. jeśli odpowiedź na pytanie nr 1 będzie przecząca, czy powinni Państwo zastosować stawkę podatku wynikającą z art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, tj. 19%.

Uwzględniając treść przepisu art. 26 ust. 1 ustawy o CIT wskazać należy, że w dniu dokonania wypłaty wymienionej we wniosku dywidendy, po stronie dokonującej jej wypłaty polskiej spółki powstał obowiązek podatkowy wobec bejgijskiej spółki, jako podatnika. To bowiem spółka belgijska osiągnęła na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochód, w myśl art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT a co za tym idzie jest podatnikiem, o którym mowa jest w art. 3 ust. 2 ww. ustawy.

O tym bowiem, że spółka belgijska jest w omawianej sprawie podatnikiem decyduje fakt uzyskania przez nią przychodów z tytułu dywidendy, nie zaś posiadanie statusu tzw. beneficjenta owner wobec tej należności. Podatnikiem jest bowiem podmiot, który uzyskuje przychód z tytułu dywidendy, nie zawsze będąc rzeczywistym beneficjentem/właścicielem należności.

Skoro zatem w okolicznościach przedstawionych we wniosku podatnikiem jest spółka belgijska, gdyż to jej, jako udziałowcowi polskiej spółki, wypłacona została dywidenda, to jedynie wobec belgijskiej spółki jako podatnika, możliwe mogłoby być rozpatrywanie zasad opodatkowania/zwolnienia wypłacanej dywidendy, w tym z uwzględnieniem zapisów właściwej (polsko-belgijskiej) umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z kolei wobec Spółki A mającej siedzibę w Stanach Zjednoczonych Ameryki, która nie posiada statusu podatnika względem wypłaconej dywidendy, rozpatrywanie możliwości zastosowania polsko-amerykańskiej umowy o unikaniu opodatkowania, jest nieuzasadnione.

Powyższe stanowisko potwierdza Ministerstwo Finansów w aktualnym projekcie Objaśnień podatkowych z 25 września 2023 roku dotyczącym poboru podatku u źródła. Z pkt 2.3. powyższego projektu wynika, że stosowanie koncepcji „look-through approach” (czyli ustalania przez organ podatkowy, kto jest rzeczywistym właścicielem należności w sytuacji, gdy podmiot uzyskujący taką należność nie jest jej rzeczywistym właścicielem) nie znajduje uzasadnienia ani w przepisach ustawy o CIT, ani w przepisach Ordynacji podatkowej. Ministerstwo Finansów powołując się na orzecznictwo TSUE oraz NSA stwierdziło, że można i należy uznać, że organy podatkowe nie są – co do zasady – zobowiązane do stosowania tej koncepcji.

Należy zauważyć, że stanowisko Ministerstwa Finansów w odniesieniu do koncepcji look through approach zmieniło się w porównaniu do poglądów przedstawionych w projekcie Objaśnień podatkowych z 19 czerwca 2019 roku dotyczącym zasad poboru podatku u źródła, z których wynikało, że w niektórych sytuacjach ostateczni odbiorcy należności (m.in. z tytułu dywidendy) mają status rzeczywistego właściciela i w związku z tym to oni, z pominięciem podmiotu pośredniczącego mogą korzystać ze zwolnienia z podatku u źródła.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Zważywszy, że Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 uznano za nieprawidłowe, bezprzedmiotowym jest odnoszenie się do pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 oraz dokonywanie w tym zakresie oceny Państwa stanowiska. Pytanie to ma bowiem charakter alternatywny, uzależniony od skutku prawidłowości stanowiska dotyczącego pytania oznaczonego we wniosku Nr 1.

Odnosząc się natomiast do Państwa wątpliwości zawartych w pytaniu oznaczonym we wniosku Nr 3 wskazać należy, że zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o CIT:

Jak stanowi powołany powyżej art. 22 ust. 1 ustawy o CIT:

Należy podkreślić, że w art. 22 ustawy o CIT wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez płatnika (podmioty polskie), w przypadku których, obowiązanym do naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego podatku dochodowego jest ww. płatnik – podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez płatnika (podmiot polski) wypłacającego określone należności na rzecz podatnika, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy należy stwierdzić, że jesteście Państwo obowiązani potrącić z wypłacanej kwoty dywidendy zryczałtowany podatek dochodowy obliczony według stawki 19%.

W świetle powyższego, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 3 należy uznać prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Wskazać również należy, że funkcjonowanie w obrocie prawnym interpretacji indywidualnych, w których odmiennie oceniono takie same lub zbliżone stany faktyczne lub zdarzenia przyszłe choć jest niewątpliwie niepożądane z punktu widzenia zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów, wyrażonej w art. 121 Ordynacji podatkowej, niemniej jednak, w praktyce może mieć miejsce. W związku z powyższym ustawodawca przewidział możliwość zmiany już wydanych interpretacji indywidualnych w trybie art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tym przepisem, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Trzeba jednak pamiętać, że proces zmiany interpretacji indywidualnych w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej jest długotrwały, poprzedza go bowiem dogłębna analiza z zachowaniem stosownych procedur, które dopiero w końcowej fazie powodują wycofanie z systemu informacji podatkowej poprzednio wydanych interpretacji. Ponieważ jednak podstawowym zadaniem organu interpretacyjnego jest wydawanie interpretacji prawidłowych, tj. w prawidłowy sposób odczytujących normy prawne zawarte w poszczególnych przepisach prawa podatkowego, a nie utrwalających raz wyrażony pogląd w tym zakresie, który może być zmieniony w trybie art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, to fakt wydania we wcześniejszym okresie interpretacji indywidualnej, odmiennej od poglądu zaprezentowanego w skarżonej interpretacji nie powoduje, że pogląd ten jest nieprawidłowy.

Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).