Interpretacja indywidualna z dnia 6 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.356.2024.2.MM

Uznanie, że przekazanie zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych przedsiębiorstwa stanowi zbycie przedsiębiorstwa i w konsekwencji transakcja ta podlega wyłączeniu z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 maja 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 28 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. uznania, że przekazanie zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych Pani przedsiębiorstwa stanowi zbycie przedsiębiorstwa i w konsekwencji transakcja ta podlega wyłączeniu z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie - pismami z 31 lipca 2024 r. (wpływ 31 lipca 2024 r.) i z 31 lipca 2024 r. (wpływ 1 sierpnia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Pani i Pani mąż prowadziliście w 2023 r. odrębne działalności gospodarcze jako osoby fizyczne, czynni podatnicy VAT.

Pod koniec 2023 r. postanowiła Pani, że z końcem roku zakończy swoją działalność gospodarczą prowadzoną pod nazwą (…) i przekaże mężowi A.A. Pani przedsiębiorstwo jako zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej.

Protokół przekazania wszystkich składników majątkowych przedsiębiorstwa (…), prowadzonego w ramach Pani działalności gospodarczej, został zawarty 31 grudnia 2023 r. W tym dniu przekazała Pani do działalności gospodarczej Pani męża, będącego czynnym podatnikiem VAT, wszystkie składniki Pani przedsiębiorstwa, m.in. towary handlowe o wartości (…) zł, środki trwałe i wyposażenie o wartości (…) zł i zakończyła Pani prowadzenie swojej działalności gospodarczej.

Pani mąż te składniki zgodnie z protokołem przyjął.

Od wszystkich przekazanych towarów oraz środków trwałych i wyposażenia przysługiwało Pani odliczenie podatku VAT.

Towary handlowe Pani mąż wykazał w swoim spisie z natury na 31 grudnia 2023 r. oraz remanencie początkowym na dzień 1 stycznia 2024 r.

Towary handlowe przejęte z Pani przedsiębiorstwa Pani mąż sprzedał w styczniu 2024 r. ze stawką 23% VAT. Środki trwałe Pani mąż wykazał w ewidencji środków trwałych w dniu 31 grudnia 2023 r. i użytkuje je w swojej działalności gospodarczej.

Na podstawie § 7 protokołu przekazania przedsiębiorstwa, protokół sporządzono w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, po jednym dla przekazującej i przyjmującego. Jeden egzemplarz Pani i Pani mąż przeznaczyliście do potwierdzenia podpisów przez notariusza, a drugi przeznaczony dla Pani podpisaliście w dniu 31 grudnia 2023 r. Jeden egzemplarz protokołu został podpisany przez Panią i Pani męża z opóźnieniem, ponieważ 31 grudnia 2023 r. oraz 1 stycznia 2024 r. kancelaria notarialna była nieczynna.

Z powodu nieznajomości procedur u notariusza, przez nieświadomość Pani i Pani mąż podpisy złożyliście w obecności notariusza, który czynność tą potwierdził w dniu 3 stycznia 2024 r.

Dopiero w maju 2024 r. uświadomiła sobie Pani, że sposób potwierdzenia podpisów był niewłaściwy dla ustawy VAT. Teraz Pani wie, że dla prawidłowego sposobu potwierdzenia podpisów na protokole przekazania przedsiębiorstwa, powinna Pani i Pani mąż podpisać w dniu 31 grudnia 2023 r. ten egzemplarz protokołu, oświadczyć u notariusza, że są to Pani i Pani męża podpisy złożone w dniu 31 grudnia 2023 r. i na podstawie Pani i Pani męża oświadczeń notariusz potwierdziłby podpisy. Ten sposób potwierdzenia podpisów byłby zgodny z ustawą VAT.

Takiego potwierdzenia podpisów złożonych w dniu 31 grudnia 2023 r. na drugim egzemplarzu protokołu przekazania przedsiębiorstwa, Pani i Pani mąż dokonaliście przed notariuszem w dniu 16 maja 2024 r.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy na podstawie opisanego we wniosku stanu faktycznego może Pani uznać, że skutecznie przekazała Pani swoje przedsiębiorstwo mężowi w dniu 31 grudnia 2023 r. i w związku z tym przekazaniem, zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nie powinna Pani stosować przepisów ustawy o podatku od towarów i usług do tego przekazania?

Pani stanowisko (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Uważa Pani, że Pani przedsiębiorstwo zostało skutecznie przekazane do przedsiębiorstwa Pani męża w dniu 31 grudnia 2023 r., a zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa. Transakcja przekazania przedsiębiorstwa nie jest czynnością podlegającą podatkowi od towarów i usług.

Pani przedsiębiorstwo zostało skutecznie przekazane do przedsiębiorstwa Pani męża w dniu 31 grudnia 2023 r., ponieważ:

1)nastąpiło rzeczywiste przejęcie przez Pani męża składników majątku Pani przedsiębiorstwa i wykazanie przez Pani męża w swoich ewidencjach: czyli towarów handlowych w remanencie końcowym na dzień 31 grudnia 2024 r. oraz w remanencie początkowym na dzień 1 stycznia 2024 r. oraz środków trwałych w ewidencji środków trwałych na dzień 31 grudnia 2024 r.

2)Protokół przekazania przedsiębiorstwa został sporządzony i zawarty w dniu 31 grudnia 2023 r. W tym dniu przekazała Pani do działalności gospodarczej Pani męża będącego czynnym podatnikiem VAT wszystkie składniki Pani przedsiębiorstwa m.in. towary handlowe, środki trwałe i wyposażenie, a Pani mąż te składniki zgodnie protokołem przyjął. Towary handlowe, które Pani mąż wykazał w swoim spisie z natury na 31 grudnia 2023 r., sprzedał w styczniu 2024 r. Pani mąż środki trwałe wykazał w ewidencji środków trwałych w dniu 31 grudnia 2023 r. i użytkuje je w swojej działalności gospodarczej.

Protokół sporządzono w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, po jednym dla przekazującej i przyjmującego. Jeden egzemplarz Pani i Pani mąż podpisaliście w dniu 31 grudnia 2023 r., a z drugim egzemplarzem udaliście się 3 stycznia 2024 r. do notariusza celem notarialnego potwierdzenia złożenia przez Panią i Pani męża podpisów. Z powodu nieznajomości procedur u notariusza, przez nieświadomość podpisy na jednym z egzemplarzy protokołu Pani i Pani mąż złożyliście w obecności notariusza, który czynność tą potwierdził w dniu 3 stycznia 2024 r. 31 grudnia 2023 r. wszystkie kancelarie notarialne w Pani okolicy były nieczynne.

Potwierdzenia podpisów złożonych w dniu 31 grudnia 2023r. na drugim egzemplarzu protokołu przekazania przedsiębiorstwa Pani i Pani mąż dokonaliście przed notariuszem w dniu 16 maja 2024 r. Zatem jeden z egzemplarzy protokołu został przeze Panią i przez Pani męża podpisany w dniu 31 grudnia 2023 r., a notarialne potwierdzenie złożenia podpisów nastąpiło w dniu 16 maja 2024 r.

W związku z powyższym, chronologicznie pierwszy został sporządzony i podpisany protokół na którym podpisy zostały potwierdzone przez notariusza w dniu 16 maja 2024 r. i to on powinien stanowić podstawę przekazania przedsiębiorstwa w niniejszej sprawie. Protokół z podpisami potwierdzonymi w dniu 3 stycznia 2024 r. winien zostać pominięty, bowiem chronologicznie został podpisany później jedynie z uwagi na nieznajomość procedur u notariusza.

Reasumując, uważa Pani, że Pani przedsiębiorstwo zostało przekazane do przedsiębiorstwa Pani męża w dniu 31 grudnia 2023 r., ponieważ:

• nastąpiło przejęcie przez Pani męża składników majątku Pani przedsiębiorstwa i wykazanie przez Pani męża w swoich ewidencjach,
• nastąpiło podpisanie przez Panią i przez Pani męża w tym dniu jednego z egzemplarzy protokołu, co zostało potwierdzone przez notariusza.

3)opóźnienie w podpisaniu drugiego egzemplarza protokołu wyniknęło z nieznajomości specjalistycznej wiedzy prawnej i potwierdzenia podpisów w terminie i w sposób niewłaściwy dla przepisów ustawy VAT,

4)przyjęcie tezy, że przekazanie przedsiębiorstwa nastąpiło w dniu 3 stycznia 2024 r. spowodowałoby podwójne opodatkowanie podatkiem VAT towarów, pierwszy raz w remanencie likwidacyjnym Pani przedsiębiorstwa oraz powtórne opodatkowanie sprzedaży tych samych towarów w styczniu 2024 r. przez przedsiębiorstwo Pani męża ze stawką 23% podatku VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Jednocześnie przepis art. 6 ustawy o VAT wskazuje na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są w nim wskazane czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszczące się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług, z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

I tak, na mocy art. 6 pkt 1 ustawy:

Zatem w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061), zgodnie z którym:

Sformułowanie zawarte w zacytowanym art. 55¹ Kodeksu cywilnego „obejmuje ono w szczególności”, pozwala uznać, że definicja wymienia tylko przykładowe elementy przedsiębiorstwa. W rezultacie przedsiębiorstwo może obejmować także inne, niewymienione w tym przepisie składniki, jak również może składać się z niektórych tylko elementów wyliczenia zawartego w art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Kluczowym dla uznania, że przedmiot transakcji stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego (a co za tym idzie, ustawy o VAT) jest więc to, że stanowi on „zespół” składników materialnych i niematerialnych o cechach „zorganizowania” oraz „przeznaczenia do prowadzenia działalności gospodarczej”.

Potwierdza to z art. 55² Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym:

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym, funkcjonalnym i materialnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Ponadto, przy ocenie, czy składniki majątku powinny być uznane za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, uwzględnić należy następujące okoliczności:

1.zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz

2.faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie - nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu - do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów.

W wyroku z 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christel Schriever, TSUE wywiódł, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje natomiast samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. W wyroku tym Trybunał wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

W opisu sprawy wynika, że:

• Pani i Pani mąż prowadziliście w 2023 r. odrębne działalności gospodarcze jako osoby fizyczne, czynni podatnicy VAT;
• pod koniec 2023 r. postanowiła Pani, że z końcem roku zakończy swoją działalność gospodarczą i przekaże mężowi przedsiębiorstwo jako zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej;
• protokół przekazania wszystkich składników majątkowych przedsiębiorstwa, prowadzonego w ramach Pani działalności gospodarczej, został zawarty 31 grudnia 2023 r.;
• w tym dniu przekazała Pani do działalności gospodarczej Pani męża, będącego czynnym podatnikiem VAT, wszystkie składniki Pani przedsiębiorstwa, m.in. towary handlowe, środki trwałe i wyposażenie i zakończyła Pani prowadzenie swojej działalności gospodarczej;
• Pani mąż te składniki zgodnie z protokołem przyjął;
• towary handlowe Pani mąż wykazał w swoim spisie z natury na 31 grudnia 2023 r. oraz remanencie początkowym na dzień 1 stycznia 2024 r. i następnie sprzedał w styczniu 2024 r.; środki trwałe Pani mąż wykazał w ewidencji środków trwałych w dniu 31 grudnia 2023 r. i użytkuje je w swojej działalności gospodarczej.

Pani wątpliwości dotyczą m.in. uznania przekazania zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych Pani przedsiębiorstwa za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT jako transakcji zbycia przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa (sprzedaż, darowizna, aport itp.) decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Wskazać należy, że zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce wówczas, gdy majątek przedsiębiorstwa przechodzi na własność jednego nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy.

Jak wskazała Pani we wniosku, przekazała Pani na rzecz męża wszystkie składniki Pani przedsiębiorstwa m.in. towary handlowe, środki trwałe i wyposażenie. Po ich przekazaniu zakończyła Pani prowadzenie swojej działalności gospodarczej. Zgodnie z Pani wskazaniem, przekazała Pani mężowi przedsiębiorstwo jako zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej. Z okoliczności sprawy wynika, że Pani mąż przekazane składniki majątkowe wykazał w swoich ewidencjach i prowadzi działalność w oparciu o przeniesione składniki.

W omawianej sprawie zostaną spełnione wszystkie przesłanki, aby czynność przeniesienia zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych Pani przedsiębiorstwa na rzecz Pani męża była transakcją zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

W związku z tym, czynność ta jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Pani stanowisko w zakresie podatku od towarów i usług uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług w zakresie części pytania dotyczącego uznania, że przekazanie zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych Pani przedsiębiorstwa stanowi zbycie przedsiębiorstwa i w konsekwencji transakcja ta podlega wyłączeniu z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. W zakresie części pytania dotyczącej określenia daty przekazania Pani przedsiębiorstwa zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Ponadto, stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:

Zatem przedmiotowa interpretacja rozstrzyga w zakresie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem Pani, a nie wywiera skutku prawnego dla Pani małżonka.

Ponadto, zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponosi Pani ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).