Interpretacja indywidualna z dnia 5 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-1.4011.439.2024.3.MS2

Możliwość zaliczenia zakupu garnituru do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia zakupu garnituru do kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 maja 2024 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy kosztów uzyskania przychodów. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwania – pismem z 11 lipca 2024 r. (wpływ 11 lipca 2024 r.) oraz pismem z 29 lipca 2024 r. (wpływ 29 lipca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Zamówiła Pani u krawcowej garnitur szyty na miarę. Garnitur posiada logotyp na rękawie marynarki. Służy Pani na wszystkich spotkaniach biznesowych i networkingowych. Dzięki temu garniturowi buduje Pani swój wizerunek profesjonalnej przedsiębiorczyni i zdobywa Pani nowych klientów. Fakturę za garnitur przekazała Pani swojej księgowej, aby włączyła ją w koszty prowadzonej przez Panią działalności.

Uzupełnienie stanu faktycznego

Prowadzi Pani działalność gospodarczą oznaczoną kodem PKD: 73.11.Z Działalność agencji reklamowych - to jest główny kod PKD. Dodatkowe kody PKD: 73.11.Z, 70.22.Z, 74.90.Z, 85.59.B, 85.60.Z.

Świadczy Pani usługi marketingowe dla innych firm. Częścią Pani pracy jest też aktywne pozyskiwanie klientów na Pani usługi.

Osiągnięte przychody z działalności gospodarczej opodatkowuje Pani na zasadach ogólnych (skala podatkowa).

 „Logotyp na rękawie ” to jest stałe logo Pani firmy. Znajduje się ono we wszystkich miejscach, w których mogą Panią znaleźć potencjalni klienci:

• na Pani profilu na (...);
• na Pani profilu na (...);
• na stronie firmowej na (…);
• na Pani stronie www: (…);
• na stronie z Pani ofertą: (…).
• w wizytówce Pani firmy w (...) (po wpisaniu (...) w (...) wyświetla się Pani wizytówka).

Garnitur, o którym mowa we wniosku, jest ściśle związany z prowadzoną przez Panią działalnością gospodarczą. Jednym z elementów prowadzenia Pani działalności jest aktywne pozyskiwanie klientów na różnych spotkaniach. Uważa Pani, że odpowiedni wygląd robi dobre pierwsze wrażenie na klientach, dzięki czemu ma Pani większą łatwość w zdobywaniu nowych współprac z klientami. Garnitur szyty na miarę wraz z logo Pani marki ułatwiają Pani zrobienie dobrego pierwszego wrażenia oraz zwiększają świadomość Pani marki osobistej w głowach potencjalnych klientów.

Garnitur, o którym mowa we wniosku wykorzystuje Pani tylko do celów biznesowych - gdy chodzi Pani na spotkania z klientami.

Wydatek poniesiony na zakup garnituru szytego na miarę przyczyni się do wzrostu Pani przychodów, ponieważ klienci chętniej będą wchodzili z Panią we współpracę.

Logotyp Pani firmy znajduje się na prawym rękawie marynarki na wysokości Pani nadgarstka, czyli w bardzo widocznym miejscu. Dzięki temu jest widoczny w wielu sytuacjach biznesowych: gdy siedzi Pani z kimś przy stole, gdy rozmawia Pani stojąc i gestykulując, gdy jest Pani na scenie podczas prelekcji.

Pytanie

Czy zakup garnituru może stanowić dla Pani koszt uzyskania przychodu?

Pani stanowisko w sprawie

Uważa Pani, że zakup garnituru może stanowić dla Pani koszt uzyskania przychodu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów z tytułu działalności gospodarczej podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód).

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Kosztami podatkowymi są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• być poniesiony przez podatnika,
• być poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• być definitywny (rzeczywisty), czyli wartość poniesionego wydatku nie może zostać podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• zostać właściwie udokumentowany,
• wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 23 ust. 1 ustawy.

Wydatki, o których mowa w analizowanej sprawie nie zostały wymienione w katalogu zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem w przypadku spełnienia pozostałych przesłanek mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Należy przy tym zaznaczyć, że sam fakt niewymienienia określonego wydatku w art. 23 ust. 1 ww. ustawy, zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, nie przesądza automatycznie o możliwości uwzględnienia tego wydatku przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Konieczne jest wykazanie związku ponoszonych kosztów z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz uzyskiwanym z tej działalności przychodem.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. W zakresie obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, na podstawie zgromadzonych dowodów, związku między poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT. Przy czym — związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Należy przy tym zauważyć, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pani działalność gospodarczą, gdzie świadczy Pani usługi marketingowe dla innych firm. Częścią Pani pracy jest też aktywne pozyskiwanie klientów na Pani usługi. Garnitur, o którym mowa we wniosku, jest ściśle związany z prowadzoną przez Panią działalnością gospodarczą. Wykorzystuje go Pani tylko do celów biznesowych - gdy chodzi Pani na spotkania z klientami. „Logotyp na rękawie ” to jest stałe logo Pani firmy i znajduje się na prawym rękawie marynarki na wysokości Pani nadgarstka, czyli w bardzo widocznym miejscu. Wydatek poniesiony na zakup garnituru szytego na miarę przyczyni się do wzrostu Pani przychodów, ponieważ klienci chętniej będą wchodzili z Panią we współpracę.

Wątpliwości Pani sprowadzają się do ustalenia, czy poniesione przez Panią wydatki zakup garnituru z trwałe wykonanym na nim logo firmy stanowi koszt uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.

Wskazać należy, że Pani strój musi być zakupiony wyłącznie na potrzeby wykonywanej działalności gospodarczej. Wydatki te będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów tylko i wyłącznie w sytuacji, jeśli nie mają one charakteru osobistego, bowiem wydatki osobiste nie mają na celu uzyskania przychodu z działalności gospodarczej, czy też zachowania lub zabezpieczenia tego źródła przychodu. W konsekwencji wydatki ponoszone w celach prywatnych (osobistych) nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zatem, aby poniesione wydatki na zakup garnituru mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej, nie mogą być one wykorzystywane w celach prywatnych, co oznacza, iż muszą utracić charakter odzieży osobistej.

Wskazać należy, że za logo uznać należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych. Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia.

Wskazała Pani, że „Logotyp na rękawie ” to jest stałe logo Pani firmy i znajduje się na prawym rękawie marynarki na wysokości Pani nadgarstka, czyli w bardzo widocznym miejscu.

Jeżeli zatem w istocie ww. element garnituru został w sposób trwały oznaczony w widocznym miejscu logo firmy, to oznacza to, iż ww. element ubioru utracił charakter osobisty.

Zatem, mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż o ile spełnione zostaną powyższe warunki, a ww. garnitur nie jest wykorzystywany przez Panią w celach prywatnych i opatrzony jest w sposób trwały i widoczny cechami charakterystycznymi dla firmy, to wydatek na jego zakup może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej, o ile poniesienie tego wydatku zostało właściwie udokumentowane.

Tym samym stanowisko Pani jest prawidłowe.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pana do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935); (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).