Interpretacja indywidualna z dnia 2 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111.KDIB3-2.4012.246.2024.2.ASZ

Korzystanie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT świadczonych usług.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 maja 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 9 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w kwestii korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT świadczonych usług.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 9 lipca 2024 r. (wpływ 16 lipca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego (uzupełniony pismem z 9 lipca 2024 r.)

Wnioskodawca (dalej również jako: Podatnik) prowadzi pozarolniczą jednoosobową działalność gospodarczą od 2 czerwca 2022 roku. Kod PKWiU, który dotyczy prowadzonej przez niego działalności to 90.01.Z Działalność związana z wystawianiem przedstawień artystycznych.

Wnioskodawca wykonuje usługi, które polegają na zapewnieniu oprawy muzycznej i artystycznej imprez okolicznościowych/wesel. W ramach świadczonych usług Wnioskodawca zapewnia animację imprezy jako wodzirej i konferansjer oraz oprawę muzyczną jako DJ. Na imprezie Wnioskodawca zapewnia klientom cały sprzęt muzyczny wraz z oświetleniem i innymi akcesoriami niezbędnymi do prawidłowego wykonania usługi. Animacja uroczystości przez Wnioskodawcę polega na stworzeniu autorskiego scenariusza, powstałego po konsultacji z klientami, w którego powstaniu rola Wnioskodawcy jest przeważająca.

Scenariusz polega na odpowiednim doborze elementów muzycznych i choreograficznych i uszeregowaniu ich we właściwej kolejności. Każdy scenariusz jest kwestią indywidualną w zależności od preferencji klientów. W skład scenariusza wchodzą tematyczne tańce, przedstawienia lub inne atrakcje ustalone z klientami.

Rolą wodzireja oraz konferansjera oprócz realizacji scenariusza, jest także komunikacja z uczestnikami oraz zapewnienie odpowiedniej atmosfery na imprezie. Rolą DJ natomiast jest poprowadzenie imprezy od strony muzycznej, poprzez odtwarzanie określonych utworów i łączenie ich ze sobą w autorskie zestawienie poprzez miksowanie jej na żywo używając do tego techniki zdobywanej przez lata na wielu szkoleniach oraz własnej wiedzy i pomysłów. Takie zestawienie utworów muzycznych powstaje według określonego scenariusza i zawiera różne typy muzyczne. Co więcej, tworząc oprawę muzyczną Wnioskodawca korzysta z instrumentu jakim jest saksofon oraz wokalu. Dobór utworów jest zestawieniem autorskim, które jest odpowiednio dopasowane do scenariusza całej imprezy. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę obejmują także organizowanie zabaw stanowiących Jego własność intelektualną. Bardzo ważny jest również autorski plan czasowy na przebieg każdego wydarzenia. Do zakresu obowiązków Wnioskodawcy należy także prowadzenie marketingu oraz sprzedaży (spotkania z klientami).

Na imprezie Wnioskodawca występuje jednocześnie jako DJ, wodzirej i konferansjer. Role, w których Wnioskodawca występuje na imprezie są ze sobą połączone i wchodzą w skład jednej, ogólnej usługi jaką jest oprawa artystyczna i muzyczna imprezy.

Wnioskodawca zastanawia się, czy świadcząc tego rodzaju usługi może stosować zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT.

W uzupełnieniu wskazał Pan, że:

Świadcząc opisane we wniosku usługi Wnioskodawca działa jako indywidualny twórca lub artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) nie zdefiniowano pojęcia „usługi kulturalne”. W związku z tym definicję „usług kulturalnych” należy ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni. W polskim prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie odgrywa wykładnia językowa. Zgodnie z jej regułami, pod pojęciem „usług kulturalnych" należy rozumieć usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp. Encyklopedia Popularna PWN, pod pojęciem „kultura” rozumie całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów oraz przekazywany z pokolenia na pokolenie. W skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania. Podobnie „kulturę" zdefiniował w wyroku z dnia 1 czerwca 2009 r. WSA w Gliwicach (sygn. akt. III SA/GI 259/09).

Należy zatem uznać, że Wnioskodawca, świadcząc usługi wskazane we wniosku, utrwala dorobek kulturalny oraz zaznajamia z nim publiczność, jego usługi są zatem usługami kulturalnymi.

Wykonywane przez Wnioskodawcę usługi przyczyniają się do upowszechniania dorobku kulturalnego. Na wesela i inne imprezy okolicznościowe, które prowadzi, przychodzi bardzo dużo osób, które w trakcie tych imprez zapoznają się z usługami kulturalnymi świadczonymi przez Wnioskodawcę.

W wyniku zrealizowania opisanych usług powstaje „utwór” w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. „Utworem” tym jest między innymi indywidualny scenariusz wesela, który sygnowany jest pseudonimem Wnioskodawcy i logo i jest podany do publicznej wiadomości i na indywidualny użytek klienta, np. pary młodej.

W ramach opisanych usług Wnioskodawca przekazuje prawa autorskie do utworów i pobiera z tego tytułu wynagrodzenie w formie honorarium.

Świadcząc opisane we wniosku usługi Wnioskodawca nie wykonuje usług, o których mowa w art. 43 ust. 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Pytanie

Czy świadczone przez Wnioskodawcę za wynagrodzeniem usługi polegające na przygotowywaniu oprawy muzycznej, nagłośnienia i oświetlenia oraz na obsłudze imprez okolicznościowych (usługi sklasyfikowane pod PKWiU 90.01.Z) korzystają ze zwolnienia z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 33 pkt b) ustawy o VAT zwalnia się od podatku od towarów i usług usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Na gruncie prawa autorskiego uznaje się za utwór każdy efekt działalności człowieka niezależnie od jego wartości, przeznaczenia byle by tylko była to działalność charakteryzująca się zawartością elementów twórczych. Utworem jest zatem to wszystko, co nie powstaje z wiernego odwzorowania rzeczywistości, czy przedmiotów już istniejących. Przedmiotem prawa autorskiego są w szczególności utwory wymienione w otwartym katalogu zawartym w art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tzn.:

1)wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe),

2)plastyczne,

3)fotograficzne,

4)lutnicze,

5)wzornictwa przemysłowego,

6)architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne,

7)muzyczne i słowno-muzyczne,

8)sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne,

9)audiowizualne (w tym filmowe).

Artyście wykonawcy przysługują prawa majątkowe do artystycznego wykonania, w tym wynagrodzenie. Honorarium otrzymywane za usługi wymienione we wniosku o interpretację jest zatem wynagrodzeniem z tytułu dysponowania autorskimi prawami majątkowymi.

Warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 pkt b) ustawy o VAT jest spełnienie przesłanki o charakterze podmiotowym odnoszącej się do usługodawcy, jak również przedmiotowym, dotyczącym rodzaju świadczonych usług. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie będzie miało zastosowania.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze nie definiują pojęć „kultura” i „usługa kulturalna”. Zatem przy dokonywaniu interpretacji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy posłużyć się należy wykładnią literalną, odwołując się do językowego znaczenia tych pojęć.

Zatem, kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”, zaś usługa to „pomoc okazana komuś”, „działalność gospodarcza służąca do zaspokajania potrzeb ludzi”. Natomiast określenie kulturalny oznacza „odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik”.

Właściwym więc wydaje się przyjęcie, że kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych, związanych z twórczością artystyczną (np. o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Analizując możliwość zwolnienia świadczonych usług na gruncie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, należy wskazać, że art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, do której odwołuje się ustawodawca w treści art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy stanowi, że przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W myśl art. 1 ust. 2 pkt 7-9 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych: przedmiotem prawa autorskiego są m.in. utwory muzyczne i słowno-muzyczne, sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne, audiowizualne (w tym filmowe).

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Stosownie do art. 85 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Zgodnie z art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Z treści ww. przepisów można zatem wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

W myśl art. 86 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych artyście wykonawcy służy prawo do wynagrodzenia za korzystanie z artystycznego wykonania lub za rozporządzanie prawami do takiego wykonania określone w umowie albo przyznane w przepisach ustawy.

Skoro Wnioskodawca w ramach świadczonej usługi zapewnia animację imprezy jako wodzirej i konferansjer tworząc autorski scenariusz oraz oprawę muzyczną jako DJ, to podkreślić należy, że role, w których występuje są ze sobą połączone i wchodzą w skład jednej, ogólnej usługi jaką jest oprawa artystyczna i muzyczna imprezy. W ramach scenariusza Wnioskodawca dokonuje odpowiedniego doboru elementów muzycznych i choreograficznych oraz uszeregowania ich we właściwej kolejności. Oprócz realizacji scenariusza Wnioskodawca komunikuje się z uczestnikami, zapewnia odpowiednią atmosferę na imprezie, prowadzi imprezę od strony muzycznej, poprzez grę na instrumencie, odtwarzanie określonych utworów i łączenie ich ze sobą w autorskie zestawienie.

Zatem, jak wynika z przedstawionych okoliczności Wnioskodawca świadcząc usługi oprawy artystycznej i muzycznej imprez okolicznościowych występuje jako indywidualny twórca lub artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Utwór w postaci scenariusza muzyczno-artystycznego zawiera przy każdej imprezie inne, wymyślone oraz zestawione przez Wnioskodawcę w oryginalny sposób elementy. Usługi te jako utwory artystyczne o charakterze muzycznym i choreograficznym można zaliczyć do usług kulturalnych mających na celu tworzenie oraz propagowanie kultury. Za usługę dotyczącą zapewnienia oprawy artystycznej i muzycznej Wnioskodawca pobiera od klientów honorarium.

Tym samym, skoro Wnioskodawca świadczy usługi kulturalne polegające na zapewnieniu oprawy artystycznej i muzycznej imprez okolicznościowych/wesel jako indywidualny twórca lub artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w wyniku których stworzy utwór (scenariusz), a usługi są/będą wynagradzane w formie honorarium, to usługi te powinny korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”,

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy,

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy,

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienia od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy,

Na mocy art. 43 ust. 19 ustawy,

Warunkiem zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy jest zatem spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy.

W skład grupy podmiotów uprawnionych do zwolnienia weszli indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze nie definiują pojęć „kultura” i „usługa kulturalna”. Zatem przy dokonywaniu interpretacji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy posłużyć się należy wykładnią literalną, odwołując się do językowego znaczenia tych pojęć.

Zatem, kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”, zaś usługa to „pomoc okazana komuś”, „działalność gospodarcza służąca do zaspokajania potrzeb ludzi”. Natomiast określenie kulturalny oznacza „odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik”.

Właściwym więc wydaje się przyjęcie, że kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych, związanych z twórczością artystyczną (np. o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 87),

Analizując możliwość zwolnienia świadczonych usług na gruncie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, należy wskazać, że art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509), do której odwołuje się ustawodawca w treści art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy stanowi, że

W myśl art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

Stosownie do art. 85 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

Zgodnie z art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

Z treści ww. przepisów można zatem wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

W myśl art. 86 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy świadczone przez Pana wymienione we wniosku usługi mogą korzystać ze zwolnienia przedmiotowego z VAT, określonego w art. 43 ust. 1 pkt. 33 lit. b ustawy o VAT.

Jak wynika z opisu sprawy, wykonuje Pan usługi, które polegają na zapewnieniu oprawy muzycznej i artystycznej imprez okolicznościowych/wesel. W ramach świadczonych usług zapewnia Pan animację imprezy jako wodzirej i konferansjer oraz oprawę muzyczną jako DJ. Wykonywana przez Pana animacja uroczystości polega na stworzeniu autorskiego scenariusza, powstałego po konsultacji z klientami, w którego powstaniu Pana rola jest przeważająca. Scenariusz polega na odpowiednim doborze elementów muzycznych i choreograficznych i uszeregowaniu ich we właściwej kolejności. Każdy scenariusz jest kwestią indywidualną w zależności od preferencji klientów. Rolą wodzireja oraz konferansjera oprócz realizacji scenariusza, jest także komunikacja z uczestnikami oraz zapewnienie odpowiedniej atmosfery na imprezie. Rolą DJ natomiast jest poprowadzenie imprezy od strony muzycznej, poprzez odtwarzanie określonych utworów i łączenie ich ze sobą w autorskie zestawienie poprzez miksowanie jej na żywo używając do tego techniki zdobywanej przez lata na wielu szkoleniach oraz własnej wiedzy i pomysłów. Takie zestawienie utworów muzycznych powstaje według określonego scenariusza i zawiera różne typy muzyczne. Co więcej, tworząc oprawę muzyczną korzysta Pan z instrumentu, jakim jest saksofon oraz wokalu. Dobór utworów jest zestawieniem autorskim, które jest odpowiednio dopasowane do scenariusza całej imprezy. Na imprezie występuje Pan jednocześnie jako DJ, wodzirej i konferansjer. Role, w których występuje Pan na imprezie są ze sobą połączone i wchodzą w skład jednej, ogólnej usługi jaką jest oprawa artystyczna i muzyczna imprezy.

Wskazał Pan, że świadcząc opisane usługi działa Pan jako indywidualny twórca lub artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Świadcząc usługi utrwala Pan dorobek kulturalny oraz zaznajamia z nim publiczność. Pana usługi są zatem usługami kulturalnymi. Wykonywane przez Pana usługi przyczyniają się do upowszechniania dorobku kulturalnego. W wyniku zrealizowania opisanych usług powstaje „utwór” w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W ramach opisanych usług przekazuje Pan prawa autorskie do utworów i pobiera z tego tytułu wynagrodzenie w formie honorarium. Świadcząc opisane usługi nie wykonuje Pan usług, o których mowa w art. 43 ust. 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że skoro świadczone przez Pana usługi opisane we wniosku stanowią usługi kulturalne, do których nie znajduje zastosowania art. 43 ust. 19 ustawy, a które świadczy Pan jako indywidualny twórca lub artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, otrzymując wynagrodzenie w formie honorarium, to usługi te korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

W konsekwencji Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z tym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.