Wyrok NSA z dnia 17 maja 2024 r., sygn. I GSK 1129/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Dariusz Dudra Sędzia NSA Henryk Wach (spr.) Sędzia del. WSA Marek Sachajko Protokolant starszy asystent sędziego Marta Woźniak po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2024 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej P. Sp. z o.o. Sp. k. w M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 30 stycznia 2020 r. sygn. akt I SA/Ol 673/19 w sprawie ze skargi P. Sp. z o.o. Sp. j. w M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie z dnia 27 sierpnia 2019 r. nr SKO.53.864.2019 w przedmiocie określenia wysokości nienależnie pobranej dotacji podlegającej zwrotowi oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z 30 stycznia 2020 r., I SA/Ol 673/19 oddalił skargę G. Sp. z o.o. Sp. j. z siedzibą w M. (obecnie: P. Sp. z o.o. Sp. k. w M.) -dalej: Skarżąca, Spółka, na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie - dalej: organ z [...] sierpnia 2019 r. w przedmiocie określenia wysokości nienależnie pobranej dotacji.

Sąd I instancji orzekał w następującym stanie faktycznym sprawy.

Spółka w okresie od 1 grudnia 2013 r. do 31 października 2018 r. posiadała zezwolenia na wykonywanie regularnych przewozów osób w krajowym transporcie drogowym zgodnie z zapisami ustawy o transporcie drogowym. Wykonywała również przewozy na innych liniach regularnych i co roku zawierała z Samorządem Województwa Warmińsko-Mazurskiego umowy.

Przedmiotem umów było określenie zakresu oraz zasad refundacji kosztów finansowania, ze środków budżetu państwa, uprawnień do ulgowych przejazdów autobusowych osób uprawnionych, realizowanych przez przewoźnika zgodnie z postanowieniami ustawy z 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (obecnie jednolity tekst Dz. U. z 2018 r., poz. 295, dalej ustawa o uprawnieniach do ulgowych przejazdów), ustawy z 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, ustawy z 16 listopada 2006 r. o świadczeniu pieniężnym i uprawnieniach przysługujących cywilnym niewidomym ofiarom działań wojennych, ustawy z 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego. Przewoźnik zobowiązał się do sprzedaży biletu bezpośrednio po wejściu pasażera do autobusu (art. 16 ustawy Prawo przewozowe), zawierającego informację o wysokości należności za przejazd, dane potrzebne do ustalenia zakresu uprawnień podróżnego, jak też zobowiązał się do odnotowania na bilecie miesięcznym numeru dokumentu uprawniającego do ulgi (§ 6 pkt 8, 9 lub 10, w zależności od umowy). Podstawą przekazania dopłaty przewoźnikowi było terminowe przekazanie przez niego rozliczenia, którego wzór stanowił załącznik nr 6 do wniosku o zawarcie umowy, wraz z wydrukami zestawień z kas rejestrujących i rozliczeniem dopłat do ulgowych pasażerskich przejazdów autobusowych przy czym przewoźnik zobowiązał się do udostępnienia wszelkich raportów dokumentujących sprzedaż wszystkich rodzajów biletów oraz materiałów źródłowych będących podstawą wydawanych biletów ulgowych (§ 7 pkt 1, 2, 3, 9). Przewoźnik przyjął na siebie pełną odpowiedzialność za rozliczanie dopłat zgodnie z postanowieniami umów (§ 8). Zobowiązał się także w § 11 do zwrotu wypłaconej dopłaty w przypadku stwierdzenia w ciągu 5 lat od daty przedłożenia rozliczenia: a) jego niezgodności z faktyczną ilością sprzedanych biletów, b) zawyżania wartości biletów z ulgami ustawowymi, c) zawyżania kwot dotacji, d) ujmowania w rozliczeniach dopłat kwot nienależnych i niezgodnych z prawem.