Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 30 stycznia 2020 r., sygn. I SA/Ol 673/19

Finanse publiczne; Transport

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Ryszard Maliszewski (sprawozdawca),, Sędziowie sędzia WSA Przemysław Krzykowski, asesor WSA Katarzyna Górska, Protokolant specjalista Paweł Guziur, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 stycznia 2020r. sprawy ze skargi spółki A na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie określenia wysokości nienależnie pobranej dotacji oddala skargę.

Uzasadnienie

Spółka A. (dalej jako: Spółka, przewoźnik, skarżąca, strona) wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z "[...]" r. w przedmiocie określenia wysokości nienależnie pobranej dotacji w postaci dopłaty do biletów ulgowych pobranej w okresie od 1 grudnia 2013 r. do 31 października 2018 r., w kwocie 241.605 zł.

Jak wynika z przekazanych akt spraw i uzasadnień rozstrzygnięć poddanych kontroli Sądu, Spółka (wcześniej Spółka B.), posiadała w omawianym okresie zezwolenia na wykonywanie regularnych przewozów osób w krajowym transporcie drogowym zgodnie z zapisami ustawy o transporcie drogowym. Wykonywała również przewozy na innych liniach regularnych i co roku zawierała z Samorządem Województwa umowy: nr "[...]" z 7 stycznia 2013 r., nr "[...]" z 15 stycznia 2014 r., nr "[...]" z 7 stycznia 2015 r., nr "[...]" z 21 stycznia 2016 r., nr "[...]" z 11 stycznia 2017 r., nr "[...]" z 5 stycznia 2018 r. (karty nr 3 - 29, t. 6 akt organu). Przedmiotem umów stało się określenie zakresu oraz zasad refundacji kosztów finansowania, ze środków budżetu państwa, uprawnień do ulgowych przejazdów autobusowych osób uprawnionych, realizowanych przez przewoźnika zgodnie z postanowieniami ustawy z 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (obecnie jednolity tekst Dz. U. z 2018 r., poz. 295, dalej ustawa o uprawnieniach do ulgowych przejazdów), ustawy z 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, ustawy z 16 listopada 2006 r. o świadczeniu pieniężnym i uprawnieniach przysługujących cywilnym niewidomym ofiarom działań wojennych, ustawy z 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego. Powyższe wynika z treści § 2 każdej z umów. Przewoźnik zobowiązał się do sprzedaży biletu bezpośrednio po wejściu pasażera do autobusu (art. 16 ustawy Prawo przewozowe), zawierającego informację o wysokości należności za przejazd, dane potrzebne do ustalenia zakresu uprawnień podróżnego, jak też zobowiązał się do odnotowania na bilecie miesięcznym numeru dokumentu uprawniającego do ulgi (§ 6 pkt 8, 9 lub 10, w zależności od umowy). Podstawą przekazania dopłaty przewoźnikowi było terminowe przekazanie przez niego rozliczenia, którego wzór stanowił załącznik nr 6 do wniosku o zawarcie umowy, wraz z wydrukami zestawień z kas rejestrujących i rozliczeniem dopłat do ulgowych pasażerskich przejazdów autobusowych; przy czym przewoźnik zobowiązał się do udostępnienia wszelkich raportów dokumentujących sprzedaż wszystkich rodzajów biletów oraz materiałów źródłowych będących podstawą wydawanych biletów ulgowych (§ 7 pkt 1, 2, 3, 9). Przewoźnik przyjął na siebie pełną odpowiedzialność za rozliczanie dopłat zgodnie z postanowieniami umów (§ 8). Zobowiązał się także w § 11 do zwrotu wypłaconej dopłaty w przypadku stwierdzenia w ciągu 5 lat od daty przedłożenia rozliczenia: a) jego niezgodności z faktyczną ilością sprzedanych biletów, b) zawyżania wartości biletów z ulgami ustawowymi, c) zawyżania kwot dotacji, d) ujmowania w rozliczeniach dopłat kwot nienależnych i niezgodnych z prawem.